ABRE LOS OJOS(1997)

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:

 Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΧΑΝΕΤΑΙ......

Παίζουν:Penelope Cruz ,Eduardo Noriega,

Fele Martinez

Σκηνοθεσία:Alejandro Amenabar

Ένας όμορφος νεαρός(Eduardo Noriega) βρίσκει τον έρωτα της ζωής του(Penelope Cruz) .'Ομως ένα ατύχημα θα παραμορφώσει το πρόσωπο του και ο ίδιος θα κλειστεί στον εαυτό του ,προσπαθώντας να αναπλάσει το προσωπο του , ξαναβρίσκοντας έτσι την παλιά του ζωή!

 Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

 Η ταινία αυτή ειναι η original  στην οποία βασιστηκε το vanilla sky!! Ηταν κάτι που το αγνοούσα παντελώς ,αλλά τουλάχιστον για άλλη μια φορά κατέληξα στο ασφαλές συμπέρασμα ότι oi original movies είναι μακράν καλύτερες από τα remake!

Πρωτότυπο στόρυ, με φιλοσοφικές αναζητήσεις περί ομορφιάς , τη δύναμη του χρήματος και πως αυτά επηρεάζουν τις επιλογές μας σε φίλους και ερωτικούς συντρόφους αλλά και την απατηλότητα που αυτά χαρίζουν, αφού χάνονται μέσα σε μια στιγμή!

Η ταινία εστιάζει πολύ στην ψυχολογία αυτού που τα κατέχει  όλα αυτά και δεν είναι άλλος από τον πανέμορφο Ισπανό Eduardo Noriega!Όμορφος , με πολλά χρήματα έχει όποια γυναίκα επιθυμεί, προκαλώντας ακόμη και τη ζήλια του φίλου του που δεν έχει την ίδια τύχη!Όταν όμως πάθει ένα ατύχημα και παραμορφωθεί η ζωή του αλλάζει ριζικά!Χάνει τον εαυτό του και αυτό που ήταν ,και όλοι γύρω του αλλάζουν , μα πιο πολύ αυτός!

Πραγματικότητα και φαντασία μπλέκονται μεσά στο μυαλό του και εμείς δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν ότι ζει είναι αλήθεια ή ψέμα, ζωή ή θάνατος!Δυνατές ερμηνείες, (η Πενελοπε το χει στις ισπανικές),στόρυ και σκηνοθεσία πολύ καλά αναπτυσσόμενα ,καλοί διάλογοι, κακοφτιαγμένο το παραμορφωμένο πρόσςπο του Noriega αλλά never mind! και ένα τέλος σκέτο ερωτηματικά και αμφιβολία!!!!!

Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

ΘΑ ΓΕΛΑΣΩ?-0\5

μπα.....

ΘΑ ΚΛΑΨΩ?-0\5

όχι!

ΘΑ ΘΕΛΩ ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΣ?(ΑΙΣΘΗΜΑ-SEX)-4\5

αγαπάμε το είναι ή το φαίνεσθαι?

ΘΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ?(ΦΟΒΟΣ-ΒΙΑ)-0\5 

όχι!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ?(ΔΡΑΣΗ-ΑΓΩΝΙΑ)-4\5

άκρως ενδιαφέρουσα!

ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΩ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ?(ΣΚΕΨΗ)-4\5

ομορφιά , χρήματα, μια δύναμη που δεν διαρκεί στον χρόνο!

ΘΑ ΔΩ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ?(ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ)-2\5 

χμμμ...κάπως κακοφτιαγμένα, αλλά δεν πειράζει!

ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΩ?(SOUNDTRACK)-1\5 

όχι πολλά!

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ-8\10

TESIS(1996)

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:

Η ΒΙΑ ΘΑ ΠΟΥΛΑΕΙ....ΠΑΝΤΑ!!!!!

Παίζουν:Ana Torrent,Fele Martinez, 

Eduardo Noriega

Σκηνοθεσία:Alejandro Amenabar

Η Angela (Ana Torrent) ετοιμάζει τη διατριβή της με θέμα''βία στα οπτικοακουστικα μέσα''ώσπου τυχαία ανακαλύπτει ένα snuff video στο οποίο βασανίζεται και δολοφονείται μια νεαρή κοπέλα.Αμέσως ξεκινά την έρευνα για την εξιχνίαση αυτου του περίεργου και φρικιαστικού video, με τη βοήθεια ενός συμφοιτήτή της,του Chema(Fele Martinez) που της εξομολογειται πως γνώριζε την κοπέλα από το video, επειδή φοιτούσε στο πανεπιστήμιο τους......

 Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Τον τίτλο της συγκεκριμένης ταινίας τον είχα ακούσει πριν αρκετά χρόνια αλλά δεν είχα καταφέρει να τη βρω ποτέ, έτσι το όνομα της πέρασε στη λήθη.Ώσπου ξαφνικά προχτές ψάχνοντας τυχαία για κάτι τελείως άσχετο έπεσε στα μάτια μου ξανά ο τίτλος και ιδού τώρα σας την περιγράφω!!!!Η ταινία είναι η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Alejandro Amenabar(Oι Αλλοι, η θάλασσα μέσα μου κτλ) και από τότε φαινόταν πως ο συγκεκριμένος είχε βάλει σκοπό να μας εντυπωσιάζει!Πρωτότυπο σενάριο , με το mυστήριο και τα ερωτηματικά να μπαίνουν στο παιχνίδι γρήγορα και απειλητικά.

Μια εργασία και ο θάνατος ενός καθηγητή πυροδοτούν την ιστορία μας,Ο φόβος αλλά κυρίως η περιέργεια είναι αυτή που τρώει την Anjela και έτσι προσπαθεί να λύσει το μυστήριο του φόνου στο snuff video.Θα ρωτήσετε τι είναι αυτό?Ta snuff video υποτίθεται καταγράφουν τον  πραγματικό βασανισμό και την δολοφονία κάποιου υπαρκτού προσώπου.Βέβαια κάτι τέτοιο , όπως είδα σε ένα σχετικό video - ντοκυμαντέρ(really interesting but with cruel images!), κάτι τέτοιο δεν έχει καταγραφεί στα αστυνομικά δεδομένα!

Επιστρέφοντας στο στόρυ μας , οι ύποπτοι καθώς εξελίσσεται η πλοκή πληθαίνουν και κάθε πρόσωπο που εμφανίζεται συσχετίζεται με την δολοφονημένη κοπέλα. Αν με ρωτάτε, το συγκεκριμένο μοτίβο με παραπέμπει σε αμερικανικές ταινίες θρίλερ οπού όλοι είναι ύποπτοι για φόνο, δεν συμφωνείτε??Προχωρώντας βέβαια το τοπίο ξεκαθαρίζει σχετικά γρήγορα αλλά όχι απόλυτα, με αποτέλεσμα η αγωνία σου και ειδικά οι αμφιβολία να παίρνουν τον ανήφορο!

Η συγκεκριμένη ταινία συνδυάζει την ψυχαγωγία , αλλά θέτει και τον προβληματισμό του πόσο εθισμένοι είμαστε τελικά στην βία και τον φόβο και πόσο γουστάρουμε σαδιστικά να βλέπουμε το αίμα να ρέει στις οθόνες μας ! Ενδεικτική η σκηνή όπου η Anjela έχει βάλει να παρακολουθήσει το φρικτό video και ενώ αρχικα φοβάται και βάζει τα χέρια στο πρόσωπο μισοκλέβει  τελικά,ανοιγωντας τα για να δει τι θα γίνει στην οθόνη!!!!

Αν έχετε διάθεση για ισπανικό κινηματογράφο και θέλετε να ξεφύγετε από τον Almodovar , σας την προτείνω ανεπιφυλαχτα!!!!!

Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

ΘΑ ΓΕΛΑΣΩ?-0\5

χμμμμ.....

ΘΑ ΚΛΑΨΩ?-0\5

όχι!

ΘΑ ΘΕΛΩ ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΣ?(ΑΙΣΘΗΜΑ-SEX)-3\5

ναι εννοείται!

ΘΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ?(ΦΟΒΟΣ-ΒΙΑ)-4\5

πολύ καλή!δεν το περίμενα!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ?(ΔΡΑΣΗ-ΑΓΩΝΙΑ)-5\5

η αγωνια χτυπάει κόκκινο!

ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΩ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ?(ΣΚΕΨΗ)-4\5

η βία πουλάει ,ακόμη και αν φοβάσαι θα τη δεις,κοινώς ηπεριέργεια τρώει τη γάτα!!!!!!

ΘΑ ΔΩ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ?(ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ)-1\5

ψιλοπράγματα!

ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΩ?(SOUNDTRACK)-2\5

κάτι γίνεται!

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ-8,5\10

Piedras

Υπόθεση : Την ζωή μας την οργανώνουμε πρώτα με μεγάλες πέτρες (Piedras), όπως είναι η αγάπη, η φιλία, η οικογένεια και η δουλειά. Αργότερα προσθέτουμε μικρότερες πέτρες που αντιπροσωπεύουν τις μικρότερες ανάγκες μας. Αν κάνουμε το αντίστροφο δεν θα έχουμε χώρο για την μεγάλες ¨πέτρες¨. Η Anita (Mónica Cervera), η Isabel (Ángela Molina), η Adela (Antonia San Juan), η Leire (Najwa Nimri) και η Maricarmen (Vicky Peña) είναι πέντε γυναίκες, οι πέντε πρωταγωνίστριες του έργου, που δεν έχουν καταφέρει να βάλουν στην ζωή τους τις σωστές ¨πέτρες¨. Για να καταφέρουν να βρουν αυτό που η κάθε μια τους ψάχνει ώστε να ηρεμίσει η ψύχη τους, θα πρέπει πρώτα να αποβάλουν όλα τα άχρηστα πράγματα που εμφανίζονται στο δρόμο τους ή ακόμα χειρότερα στα παπούτσια τους!

Με μια κουβέντα : Κάθε φορά που την βλέπω γίνομαι ευτυχισμένος!

Γενικά : Πριν πω το οτιδήποτε, θα ήθελα να κάνω μια έκκληση… SOS! Υπάρχει κανείς κάπου εκεί έξω που να μπορεί να μου πει, πώς να αποκτήσω το soundtrack της ταινίας, που δυο χρονιά τώρα δεν έχω καταφέρει να το βρω, ούτε με νόμιμο, αλλά ούτε και παράνομο τρόπο; Ωραία και τώρα τα της ταινίας. Ο Ελληνικός τίτλο της ταινίας είναι: ¨Ιστορίες Παπουτσιών¨ και είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες και δεν ξέρω πως, αλλά κάθε φορά που την βλέπω έχω πάντα στο τέλος της μια ανεξήγητη ηρεμία, μια αισιοδοξία για την ζωή. Δεν μπορώ να στο εξηγήσω ΠΡΕΠΕΙ να την δεις για να καταλάβεις, μπορεί να μην είναι κωμωδία, μπορεί να μην είναι η πιο εμπορική ταινία που έχεις δει, μπορεί κάποια από τα θέματα της να σου προκαλέσουν θλίψη, αλλά στο τέλος θα νοιώσεις άλλος άνθρωπος. Μέσα στο έργο βλέπουμε πέντε διαφορετικές ιστορίες, κάθε μια από αυτές έχει και την πρωταγωνίστρια της, στην μια μπορεί να είναι μια πλούσια γυναίκα που δεν έχει αγαπηθεί ποτέ της και ψάχνει την αγάπη στα παπούτσια, ενώ σε κάποια άλλη ιστορία, μια κοπέλα μπορεί να έχει μια στάσιμη επαγγελματική ζωή και να μένει απαγκιστρωμένη σε μια αδιέξοδη σχέση. Ιστορίες λοιπόν που αυτή την στιγμή σου ακούγονται στενάχωρες, βαριές και θλιβερές, αλλά μην σκας, στο τέλος όλα φτιάχνουν όλα μπαίνουν στην θέση τους, η ζωή των ηρωίδων αδειάζει, φτάνουν στο πάτο και μετά, λίγο λίγο γεμίζουν την ζωή τους με μεγάλες πέτρες και ξεκινάνε μια καινούργια ολοκληρωμένη ζωή. Το σενάριο του έργου είναι απλά αριστουργηματικό (διάβασε παρακάτω στην ¨Ατάκα¨), η σκηνοθεσία από τον πρωτοεμφανιζόμενο Ramón Salazar (και σεναριογράφος του έργου) είναι μια χαρά, με όμορφα πλανά της Μαδρίτης και της Λισαβόνας. Όσο για τις ερμηνείες δεν έχω λόγια. Η Antonia San Juan είναι απίστευτη, τελευταία φορά που την είδα ήταν στο ¨Όλα για την Μητέρα μου¨, εδώ κάνει έναν κόντρα ρόλο, πιο δυναμικό, πιο θηλυκό. Με την Najwa Nimri είμαι ερωτευμένος από τους ¨Εραστές Του Αρκτικού Κύκλου¨ και το ¨Σεξ και Λουσία¨, εδώ η φωνή της στην τελευταία σκηνή σε κανει να βουρκώνεις. Η Ángela Molina είναι η επιτομή της σικ γυναίκας, αυτά τα χέρια της ήταν αεικίνητα. Η μουσική είναι απλά μαγική, τόσο όμορφη τόσο συναισθηματικοΙσπανική που κώλυσα μαζί της και σου ξανατονίζω πως θέλω την βοήθεια σου για να βρω το Soundtrack. Κλείνοντας οι ¨Ιστορίες Παπουτσιών¨ είναι μια ταινία που θα σε κανει να αποκτήσεις ξανά ενδιαφέρον για την ζωή σου, όσο κάτω και αν έχεις πέσει.

Η Ατάκα : Leire : «…Που πάνε τα όνειρα που δεν εκπληρώνονται; Κάπου πρέπει να πηγαίνουν. Νομίζω τελικά ότι τα όνειρα είναι μια δικαιολογία, μια μεγάλη δικαιολογία. Είναι μια δικαιολογία για να ζεις. Είναι μια νοσταλγική ματιά σε ότι δεν κάναμε. Τι δύσκολο, να δεχτείς ότι δεν θα γίνεις αυτό που ήθελες ποτέ, να μην ελπίζεις καν… Θέλω, θέλω, θέλω, θέλω να γίνω ευτυχισμένη και να ευτυχίσουν όσοι είναι γύρω μου. Αυτό ήθελα πάντα....»

Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα τον ρόλο του Joaquín, γιατί τα βρίσκουμε επαγγελματικά.

Αγαπημένη σκηνή : Η τελευταία σκηνή, οπού η μουσική απλά σε λιώνει, τα παραπάνω λόγια της Leire σου δίνουν δύναμη και οι ευτυχισμένες (τελικά) ζωές των πρωταγωνιστών να πέρανε πρώτα στα μάτια σου.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την : Για να ξαναπιστέψεις στον εαυτό σου.

Μην την δεις : Αν… δεν ξέρω…

Με ποιον να την δεις : Με φίλους, με φίλες, με ανθρώπους που έχουν προβλήματα, που ενε μπερδεμένοι με την ζωή τους, με όσους έχουν μπει μέσα στο σκοτάδι, γιατί αυτή η ταινία είναι η ευκαιρία για να ξαναβγούν στο φως.

Μην την δεις με : Με άτομα που δεν νοιώθουν τίποτα μέσα τους.

El Orfanato

Υπόθεση : Η Laura (Belén Rueda) μεγάλωσε σε ένα ορφανοτροφείο. Σήμερα ενήλικη πια, επιστρέφει στο παλιό μέγαρο όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια, μαζί με το άρρωστο υιοθετημένο γιο της και τον άντρα της. Η επιθυμία της Laura είναι να αναπαλαιώσει το παλιό ορφανοτροφείο και να δεχτεί μερικά νέα παιδάκια και να τα προσέχει μαζί με τον γιο της. Κατά την διάρκεια ενός πάρτι καλωσορίσματος ο γιος της Laura προσπαθεί να την πείσει ότι έχει γνωρίσει ένα παιδί το όποιο εκείνη δεν μπορεί να το δει. Μερικές στιγμές αργότερα ο γιος της εξαφανίζεται, κανείς δεν τον έχει δει, κανείς δεν παρατήρησε κάτι, μόνο η Laura υποπτεύεται ένα παιδί με κουκούλα στο κεφάλι το όποιο είχε συναντήσει λίγο πριν και καθώς οι μέρες περούν το σπίτι αρχίζει να γεμίζει από παράξενους ήχους.

Με μια κουβέντα : Μόνο εγώ νευρίασα που η Laura δεν άνοιξε τα στραβά της, να ψάξει καλύτερα για τον γιος της.

Γενικά : Έλα τώρα παραδέξου το, έχεις δει την ταιναι και ξέρεις πως τελειώνει, αφού λοιπόν ξέρεις πως τελειώνει δεν είναι τρομερά χαζό εκ μέρους της Laura να μην έχει ψάξει εκεί για τον γιο της; Βέβαια εγώ είχα εκπλαγεί με την τροπή που πήρε η εξέλιξη της ιστορίας αλλά και πάλι ρε φιλέ αν το καλοσκεφτείς, δεν θα έπρεπε σαν μανά να ψάξει κάθε εκατοστό του σπιτιού και μην μου πεις ότι το έκανε καλά, γιατί αν θυμάσαι είχε μείνει σε αυτό το σπίτι όταν ήταν μικρή, άρα τα ήξερε τα κατατόπια και πάλι δεν έκανε καλά την δουλειά της. Τέλος πάντων ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στα θρίλερ πάντα πρέπει να έχεις υπόψη σου τον παράγοντα: ¨Τα’ θελε ο Κώλος του/ης¨, αυτός ο παράγοντας αναφέρεται στην γενικότερη χαζομάρα που κατακλύζει τον πρωταγωνιστή να κανει παράτολμες και επικίνδυνες πράξεις. Πάρε παράδειγμα αυτή την ταινία και σκέψου με την όποια λογική έχεις, θα αγόραζες ποτέ το παλιό ορφανοτροφείο που μεγάλωσες, για να το κάνεις ¨καταφύγιο¨ παιδιών και να μένεις σε αυτό; Πες μου λοιπόν, δεν τα’ θελε ο κώλος της Laura όταν πήγε να μείνει σε αυτό το ανατριχιαστικό μέγαρο; Anyway η ταινία είναι πολύ καλή, αρκετά τρομακτική για μια ιστορία με φαντάσματα, αν και έχει πολλά στοιχεία από αστυνομική-κοινωνική ταινία με όλες εκείνες τις σκηνές όπου η Laura και ο άντρας της ψάχνουν το γιο τους. Οι σκηνές που μπορούν να προκαλέσουν τρόμο είναι λίγες αλλά δυνατές και είναι σίγουρη εγγύηση για τα κατουρημένα παντελόνια σου. Η αγαπητή Belén Rueda στην πρώτη ταινία που συνεργάστηκε με τον παραγωγό Guillermo del Toro, πολύ πριν από το ¨Τα Μάτια της Τζούλιας¨, μας αποδεικνύει πως δεν είναι μόνο καλή στα δράματα (Η Θάλασσα Μέσα μου) ,αλλά μπορεί με περίσσιο ταλέντο να βάλει κάτω όλα τα φαντάσματα ενός ορφανοτροφείου. Η μουσική όπως αρμόζει σε κάθε ατμοσφαιρικό θρίλερ είναι καλυμμένη με βιολιά που τσιρίζουν σε κάθε σκοτεινή σκηνή. Το τέλος του έργου θα ξαφνιάσει πολλούς, θα μπερδέψει λίγους παραπάνω, αλλά το σίγουρο είναι πως θα αρέσει σε όλους.

Η Ατάκα : Aurora: «Είσαι μια καλή μητέρα, ο πόνος σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις, αλλά μόνο εσύ ξέρεις μέχρι που μπορεί να φτάσεις για να βρεις τον γιο σου.»

Ποιον θα έπαιζα : Μου άρεσε πολύ ο ρόλος του μέντιουμ.

Αγαπημένη σκηνή : Μου άρεσε η τροπή που πήρε η ιστορία, όταν βρήκε η Laura τον γιο της. Κάνεις πιστεύω δεν περίμενε το παιδί να ήταν εκεί που ήταν!

Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή όπου η Laura ανακαλύπτει το μέρος όπου ήταν φλεγμένα τα οστά των παλιών της συμμαθητών και εκείνη η αθεόφοβη πήρε όλα τα σακιά (που περιείχαν τα απομεινάρια των παιδιών) και τα άνοιγε όλα και πασαλείφτηκε με τις στάχτες των νεκρών.

Δες την : Γιατί οι ισπανοί είναι μάστορες στα θρίλερ και γιατί η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας είναι εξαιρετική.

Μην την δεις : Αν φοβάσαι τις ταινίες με τα φαντάσματα και ιδίως όταν εκείνες εμπεριέχουν μικρά παιδάκια στους ρόλους των φαντασμάτων.

Με ποιον να την δεις : με τους ατρόμητους φίλους σου.

Μην την δεις με : Με τους χεσμεντέν φίλους σου.

Mar Adentro

Υπόθεση : Η αληθινή ιστορία του Ισπανού Ramón Sampedro (Javier Bardem), ενός τετραπληγικού άντρα που πάλεψε για 26 χρονιά με τα ισπανικά δικαστήρια για να αποκτήσει το δικαίωμα της ευθανασίας. Η ιστορία μας ξεκίνα την στιγμή που ο Ramón γνωρίζει την δικηγόρο του, Julia (Belén Rueda), η οποία πάσχει και εκείνη από μια εκφυλιστική ασθένεια. Παράλληλα η Rosa είναι μια απλή καθημερινή κοπέλα που ακούει για τον αγώνα του Ramόn και προθυμοποιείτε να τον βοηθήσει. Η σχέση αυτών τον δυο γυναικών με τον Ramón θα τους αλλάξει την συμπεριφορά και την οπτική τους απέναντι στο αίτημα της ευθανασίας ενός τετραπλυγικού ατόμου.

Με μια κουβέντα : Τελικά ποιος είναι ο σωστός όρος, ευθανασία ή αυτοκτονία;

Γενικά : Πω πω τι στενοχώρια ήταν και αυτή βραδιάτικα, μα καλά γιατί δεν βρήκα μια ισπανική κωμωδία σε ολόκληρο ισπανόφωνο αφιέρωμα; Αυτόν τον μήνα το δράμα πήγε και ήρθε και ήρθε και κόρωσε με αυτή την ταινία. Εδώ έχουμε μια αληθινή ιστορία ενός άνθρωπου που μια ωραία πρωία και για να εντυπωσιάσει μια γυναίκα (όπως υποπτεύομαι) έκανε swan dive σε ρηχό μέρος και κάπως έτσι έσπασε τον σβέρκο του και έμεινε παράλυτος από τον λαιμό και κάτω. Αυτός ο άνθρωπος πάρα τις όποιες φυσικές δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει, εξαιτίας της κατάστασης του, αποφάσισε να πεθάνει, καθώς θεωρεί πως ο θάνατος σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν ελευθερία, όχι μονό για τον ίδιο, αλλά και για την οικογένεια του, που 26 ολόκληρα χρονιά βασανίζεται. Λοιπόν η ταινία δεν είναι και ότι πιο ευχάριστο υπάρχει στο video club της γειτονιάς σου αλλά είναι μια ταινία που θα σε κανει να σκεφτείς για την κοινωνία στην οποία ζούμε. Άραγε εσύ τι θα έκανες στην περίπτωση αυτού του άνθρωπου (χτύπα ξύλο, βέβαια), ίσως να πεις ότι δεν θα σκεφτόσουν την αυτοκτονία και θα το έπαιζες δυνατός, αλλά αγαπητέ απ’ έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Από την άλλη μπορείς να μπεις στην θέση ενός ατόμου που είναι δίπλα σε έναν τετραπληγικό που ζητά συνεχώς τον θάνατο του, σε εκείνη την περίπτωση τι θα έκανες, πως θα αντιδρούσες, θα τον βοηθούσες να βρει την ηρεμία του ή θα έπραττες συμφώνα με τους ηθικούς κώδικες της σημερινής κοινωνίας μας; Τέλος πάντων μακριά από μας και μόνο σε ταινίες να τα βλέπουμε, σε ταινίες όπως και αυτή με μπόλικο συναισθηματισμό, μουντά και άχρωμα σκηνικά και βαθιές ερμηνείες. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο αγαπημένος μου Alejandro Amenábar, ένας σκηνοθέτης που έκανε το σκοτεινό και γοτθικό ¨Οι Άλλοι¨ και το απίστευτο ΙστορικοΠνευματικοΣυναισθηματικό ¨Agora¨, οπότε καταλαβαίνεις πως η εικόνα και τα πλάνα μιλούν από μόνα τους για την ιστορία του Ramón. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε τον Javier Bardem που την αμαρτία μου θα την πω, δεν περίμενα να είναι τόσο κάλος, ερμήνευσε τον ρόλο του με ατύπωτη δύναμη ψυχής που σε συγκινεί και ταρακούνα την ψύχη σου. Δίπλα του η αγαπητή Belén Rueda που την θυμάσαι από τα εκπληκτικά ατμοσφαιρικά θρίλερ ¨Τα Μάτια της Τζούλιας¨ και ¨Ορφανοτροφείο¨, εδώ έχει εν μέρη μικρότερο και δεύτερο ρόλο αλλά δίνει δυνατό παρόν με την ερμηνεία της. Η μουσική είναι τρομερή, η φωτογραφία με τα θαλασσινά τοπία μαγική, το σενάριο συγκινητικό όσο δεν πάει, να τρέχει το δάκρυ ποτάμι. Όλα αυτά λοιπόν σε μια ταινία που πήρε 14 από τα 15 βραβεία Goya (τα Ισπανικά Oscar), αλλά φυσικά και από τα Oscar δεν έφυγε με αδεία τα χέρια αφού πήρε το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, οπότε έχεις αρκετούς λογούς νομίζω για να δεις αυτή την όμορφη ταινία.

Η Ατάκα : Ramón Sampedro : «Μόνο ο χρόνος και η εξέλιξη της συνείδησης θα δείξουν αν το αίτημα μου είναι λογικό ή όχι»

Ποιον θα έπαιζα : Βασικά, όλοι οι χαρακτήρες του έργου μπλέκονται σε μια κατάσταση που είναι τρομερά δύσκολη για να πεις ότι θα ήθελες να είσαι στην θέση τους.

Αγαπημένη σκηνή : Μου άρεσε η σκηνή όπου βλέπουμε τον Ramón με την δύναμη της φαντασίας του να σηκώνεται από το κρεβάτι του, να πηδά από το παράθυρο και να πέτα προς την θάλασσα, οπού εκεί συναντά την Julia.

Χειρότερη σκηνή : Όταν η Julia επιστρέφει στο σπίτι του Ramón αλλά παράλυτη από την μέση και κάτω εξαιτίας της ασθένειας. Αυτό λοιπόν που με ενοχλείσαι είναι πως πήγε και έμεινε σε ένα σπίτι του οποίου οι ένοικοι είχαν ήδη να φροντίζουν έναν τετραπληγικό και πήγε και αυτή και φορτώθηκε σε ξένους ανθρώπους, η γαϊδούρα!

Δες την : Γιατί είναι μια υπέροχη ταινία, με τρομερές ερμηνείες κυρίως από τον Javier Bardem, έχει και γαμώ τα Soundtrack, όμορφη σκηνοθεσία, γιατί βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και φυσικά γιατί είναι μια ταινία που θα σε κανει να σκεφτείς για όσα έδειξε και είπε.

Μην την δεις : Αν δεν μπορείς να δεις μια τόσο βαριά και στενάχωρη ταινία.

Με ποιον να την δεις : Μόνος.

Μην την δεις με : Με χαρούμενα και πρόσχαρα άτομα που δεν θέλουν σκοτούρες στο κεφάλι τους.

X-Men: First Class

Υπόθεση : Πριν ο Charles Xavier (James McAvoy) και ο Erik Lensherr (Michael Fassbender) γίνουν ο Professor X και ο Magneto, ήταν δυο νέοι άντρες που ανακάλυπταν τις δυνάμεις τους για πρώτη φορά. Πολύ πριν γίνουν αιώνιοι εχθροί ήταν στενοί φίλοι και δούλευαν μαζί με άλλους μεταλλαγμένους για να σταματήσουν την μεγαλύτερη απειλή που θα αντιμετώπιζε ο κόσμος. Κατά την διάρκεια αυτής της προσπάθειας θα δημιουργηθεί ένα χάσμα ανάμεσα στους δυο άντρες φέρνοντας τους αντιμέτωπους.

Με μια κουβέντα : Μη μου πεις ότι ήταν καλύτερο από τα προηγούμενα;
 Γενικά : Όταν είχα μάθει ότι θα κυκλοφορήσει αυτή η ταινία προσωπικά είχα απογοητευτεί, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έπρεπε να δημιουργήσουν μια ακόμα ταινία για του X-Men την στιγμή που υπάρχουν ήδη τέσσερεις; Οκ.. καταλαβαίνω ότι σαν φαν ψοφάς για ταινίες που έχουν να κάνουν με τους X-Men αλλά δεν νομίζεις ότι η δημιουργία μιας ταινίας σχετικά με την απαρχή της ιστορίας μπορεί να χαλάσει την τέλεια εικόνα που είχες φτιάξει στο μυαλό σου για τους ήρωες; Τέλος πάντων, ξέρω ότι δεν με ακούς και σίγουρα την έχεις δει την ταινία ή είσαι ήδη ένα βήμα απ’ το να την κατεβάσεις από το internet και δεν σε αποθαρρύνω από αυτή σου την πράξη, γιατί η ταινία είναι σε γενικές γραμμές καλή, έχει τα μειονεκτήματα της αλλά για το είδος της είναι μια χαρά. Καταρχήν όποιος έχει ψάξει και γουστάρει τους X-Men θα παρατηρήσει πολλές ανακρίβειες, χρονολογικά λάθη και άλλες κακοτοπιές που οι συντελεστές της ταινίες δεν κατάφεραν να αποφύγουν, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που εγώ παρατήρησα και με ενόχλησε. Όταν λες ότι θα πάω να δω τους X-Men έχεις στο μυαλό σου κάτι μεταλλαγμένους που μπορούν να κάνουν ένα σωρό ευφάνταστα πράγματα, αντί για αυτό κάθισα δυο ώρες και έβλεπα μια περιπέτεια ¨επιστημονικής φαντασίας¨ που δεν είχε και πολύ φαντασία, δηλαδή όλες κι όλες οι επιδείξεις των υπερδυνάμεων των μεταλλαγμένων ήταν ελάχιστες μέσα στο έργο. Βέβαια μου άρεσε πολύ η συσχέτιση των γεγονότων του ψυχρού πολέμου με την ιστορία των μεταλλαγμένων, αλλά από κάποιο σημείο και μετά νομίζω ότι ξέφυγε πολύ το θέμα. Η σκηνοθεσία, το σενάριο ήταν μια χαρά για περιπέτεια, τα εφέ το ίδιο αν και πολλοί λένε ότι δεν ήταν τόσο εντυπωσιακά όσο της τρίτης ταινίας. Οι ερμηνείες ήταν αρκετά καλές από όλους αλλά έχω πάλι ένσταση. Πρώτον ο Kevin Bacon είναι για τον πέο, για προσωπικούς μου λόγους (παρόλα αυτά έπαιξε καλά). Δεύτερον ο Michael Fassbender που παίζει τον Magneto ήταν λιγάκι υπερβολικός και τρίτον ο James McAvoy όσο κάλος ηθοποιός και να είναι δεν παύει να είναι πολύ φλούφλης για τον ρόλο του Καθ. Xavier. Και αφού είπα ότι με πίκρανε ήρθε η ώρα να πούμε τα πράγματα αντικειμενικά, καταρχήν το στόρι με τους μεταλλαγμένους πουλάει και αρέσει σαν τρελό, δεύτερον τα εφέ είναι εντυπωσιακά και τρίτον είναι ωραίο να βλέπεις πως ξεκινάει η ιστορία των μεταλλαγμένων και να βλέπεις γνώριμες φάτσες στα νιάτα τους.

Η Ατάκα : Charles Xavier: «Άκουσε με πολύ προσεκτικά φιλέ μου: Το να σκοτώνεις δεν θα σου φέρει γαλήνη»

Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα να κάνω τον ερευνητή Hank McCoy που μετά από ένα ατύχημα γίνεται το ¨Τέρας¨.

Αγαπημένη σκηνή : Μου άρεσε πολύ η σκηνή οπού ο Charles Xavier τραυματίζεται και έτσι γίνεται ανάπηρος, ωραία σκηνή και μπορώ να πω ότι με έπιασε στον ύπνο, αν και οι παλαιότερες ταινίες αναφέρουν ότι ο Xavier γίνεται ανάπηρος το 1980, ενώ το όλο συμβάν εκτυλίσσεται το 60’!

Χειρότερη σκηνή : Είπα και πιο πάνω ότι δεν συμπαθώ τον Kevin Bacon, αλλά πέρα από αυτό, μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί στην αρχή του έργου όταν ήταν γερμανός διοικητής (ή κάτι τέτοιο) έμοιαζε 40 χρόνων και όταν τον ξαναβλέπουμε στην συνέχεια του έργου (ενώ έχουν περάσει τουλάχιστον 20 χρόνια) είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα (μη σου πω και πιο νέος);

Δες την : Γιατί σου αρέσουν οι ταινίες με μεταλλαγμένους.

Μην την δεις : Αν έχεις βαρεθεί τέτοιου είδους ταινίες.

Με ποιον να την δεις : Με τα ξαδέλφια σου που έχουν τρέλα με τους X-Men.

Μην την δεις με : Κουλτουρέ φίλους σου, πηγαίνετε καλύτερα σε μια συναυλία πνευστών για να χαλαρώσετε.