ParaNorman (2012)

Πρωταγωνιστούν (φωνές): Kodi Smit-McPhee, Anna Kedrick, Casey Affleck, John Goodman

Σκηνοθεσία: Chris Butler, Sam Fell

Εναλλακτικός τίτλος: "Τι γίνεται όταν το "φρικιό" είναι το μόνο που μπορεί να σε σώσει;"

Υπόθεση: Ο Norman είναι ένα 11χρονο αγόρι, λίγο διαφορετικό από τα άλλα, που ζει σε μια μικρή, φαινομενικά ήσυχη πόλη, η οποία όμως σύντομα θα αποδειχτεί ότι κρύβει ένα ένοχο μυστικό του παρελθόντος, που την στοιχειώνει ακόμη! Ο Norman έχει ένα ασυνήθιστο...ταλέντο, που τον καθιστά περίεργο κι παρεξηγημένο στα μάτια των άλλων. Ποιο είναι αυτό; Μιλάει στους νεκρούς, με τους οποίους φαίνεται να έχει μεγαλύτερη οικειότητα κι καλύτερη επικοινωνία, απ' ότι με τους ζωντανούς! Κι γιατί αυτό; Γιατί όλοι, από τους καθηγητές κι τα παιδιά στο σχολείο κι, κυρίως, τον νταή μεγαλόσωμο συμμαθητή του, που τον κοροϊδεύει κι εκβιάζει συνέχεια, τους συμπολίτες του στην πόλη, μέχρι κι την ίδια του την οικογένεια, -με έναν πατέρα να τον αμφισβητεί κι να νευριάζει με τον...περίεργο γιο του κι μια αδερφή που ντρέπεται γι'αυτόν κι δεν τον θέλει καθόλου έως κι μια μάνα αδύναμη να κάνει κάτι-, όλοι τον αντιμετωπίζουν σαν να ναι τρελός! Μόνος σύμμαχός του ο, εξίσου, περιθωριοποιημένος συμμαθητής του-ο "χοντρός" του σχολείου με άλλα λόγια!-. Όταν ο Norman μαθαίνει από τον περίεργο κι ετοιμοθάνατο θείο του (ο οποίος έχει το ίδιο "χάρισμα" με αυτόν"!) για την κατάρα της Κακιάς Μάγισσας που για αιώνες στοιχειώνει την πόλη κι την απειλεί, ουσιαστικά, με ανάσταση των νεκρών από τους τάφους κι επιδρομή ζόμπι στην πόλη, τότε αναλαμβάνει να σώσει όλους αυτούς που μέχρι τώρα τον κορόιδευαν...

Για πες, για πες: Με ένα εξαιρετικό, από τεχνικής άποψης αλλά κι όχι μόνο!, 3D animation, φτιαγμένο με την εξαιρετικά δύσκολη τεχνική του stop motion, θα ασχοληθούμε σήμερα στο blog μας! Το "ParaNorman" είναι τρανό παράδειγμα ότι, τελευταία, τα λεγόμενα "παιδικά" έργα έχουν βελτιωθεί πολύ κι προσεγγιστεί με τέτοιο τρόπο από τους δημιουργούς τους, ώστε να απευθύνονται κι, κυρίως, να διασκεδάζουν εξίσου κι τους μικρούς αλλά κι τους μεγάλους που θα το δουν! Στην προκειμένη περίπτωση, τα μικρά παιδιά θα δουν, πρώτα, μια ταινία γεμάτη χρώματα, κινήσεις, δράση κι χαρακτήρες προσιτούς σε αυτά, αφού το περιβάλλον του σχολείου, με το οποίο ασχολείται σε μεγάλο μέρος της η ταινία, τους είναι κάτι οικείο κι γνωστό, με το οποίο μπορούν να παραδειγματιστούν. Αυτό, όμως, που θα αγγίξει περισσότερο τα παιδιά κι θα ικανοποιήσει κι τους μεγάλους στην τελική, είναι το ηθικό δίδαγμα που οφείλουν κι πρέπει να περνούν αυτού του είδους οι ταινίες στα παιδιά (κι η συγκεκριμένη το καταφέρνει αυτό περίφημα, με μεγάλη ευαισθησία, δεξιοτεχνία, τρυφερότητα κι αγνότητα!). Ηθικό δίδαγμα; Πως το να είσαι διαφορετικός δεν είναι απαραίτητα κι τόσο κακό! Περνάει εύστοχα κι το κοινωνικό μήνυμα για το δυσάρεστο φαινόμενο που, υπήρχε κι παλιότερα αλλά στις μέρες μας παρατηρείται όλο κι περισσότερο στα σχολεία, αυτό του εκφοβισμού κι του χλευασμού, το λεγόμενο "bullying". Ο Norman, μπορεί να έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα που τον διαφοροποιεί από τους άλλους, αλλά δεν παύει να είναι ένα παιδί όπως όλα τα άλλα, το οποίο, όμως, αντιμετωπίζει μια εχθρική κι απόμακρη στάση από τους υπόλοιπους, οι οποίοι, ουσιαστικά, δεν μπαίνουν στον κόπο να τον ακούσουν γιατί φοβούνται ότι, το να μην υποτάσσεσαι στην μαζική ομοιομορφία των σύγχρονων κοινωνιών, όπως κάνουν αυτοί, κι να είσαι διαφορετικός από το υπόλοιπο σύνολο, είναι κάτι αδιανόητο γι'αυτούς! Η απάντηση όμως, τους δίνεται σύντομα όταν ο μόνος που μπορεί να τους βοηθήσει είναι αυτό το "διαφορετικό" παιδί! Όχι τόσο για το ιδιαίτερο χάρισμά του, όσο για την αξιοθαύμαστη ικανότητα του να ακούει, στην ουσία, τους άλλους κι να προσπαθεί να τους κατανοεί! Γεγονός, που επιβεβαιώνει κι το τρυφερό τέλος κι η απρόσμενη (;) εξέλιξη στην ιστορία της Κακιάς Μάγισσας που, όπως αποδεικνύεται, ήρθε αντιμέτωπη με μια παρόμοια τάση περιθωριοποίησης κι άρνησης, γι' αυτό κι όλα αυτά τα χρόνια καταριέται τους ανθρώπους αυτής της πόλης! Για τους μεγάλους δε, είναι ευχάριστο να βλέπεις μια ταινία για παιδιά αλλά με έξυπνο χιούμορ που απευθύνεται σε ενήλικους (βέβαια, αυτό δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό για τους μικρούς θεατές της!). Γεμάτη δράση, καυστικό χιούμορ κι σκηνές που θα τσιτώσουν τα νεύρα κι θα διαστείλουν τις κόρες των ματιών τους από την αγωνία, οι ενήλικες θα παρακολουθήσουν ευχάριστα μια ταινία που, κατά τ΄άλλα, δεν "απευθύνεται" σ'αυτούς! Μόνη ένστασή μου γι΄αυτήν την, κατά τ΄άλλα, πολύ γλυκιά κι ευχάριστη ταινία, είναι ότι υπάρχουν κάποιες σκηνές, (ειδικά εκείνες με τα ζόμπι κι οι τελικές με την οργή της Μάγισσας) που ίσως θα τρομάξουν τα παιδιά κι, γι΄αυτό, καλό είναι, νομίζω, να μην την δουν πολύ μικρά παιδιά! Τουλάχιστον, όχι όσα δεν έχουν πάει ακόμη σχολείο. Εκτός αυτού, είναι μια άρτια τεχνικά ταινία, έξυπνη κι τρυφερή που άξιζε την υποψηφιότητά της στην κατηγορία Animation στα φετινά Όσκαρ...

Με αρέσει: Που κατάφερε να μου περάσει διάφορα συναισθήματα αυτή η ταινία, ανάλογα πάντα αυτού που παρακολουθούσα: λύπη κι συμπόνια για τον τρομαγμένο κι θλιμμένο Norman, κάθε φορά που τον κορόιδευαν κι τρόμαζαν οι συμμαθητές του, συγκίνηση από την ιστορία της Μάγισσας κι την ταύτισή της με τον Norman, γέλιο κι συμπάθεια στον χοντρούλη αλλά καλοκάγαθο φίλο του Norman κι πολλά άλλα! Ακόμη κι τώρα που τα αναφέρω, τα ξανανιώθω σαν μια γλυκιά ανάμνηση!

Δεν με αρέσει: Όπως ήδη είπα, οι σκηνές τρόμου που ίσως είναι υπερβολικές για τις πολύ μικρές ηλικίες!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Μαρή Αναστασία; Άντε εγώ δεν σκαμπάζω από αυτά! Εσύ όμως, κοτζάμ ραδιοφωνικός παραγωγός κι... Φωνο-γνωμίστρια (εκ του φυσιογνωμίστρια!) κι με την δεινή ικανότητα να αναγνωρίζεις φωνές άλλων από την πρώτη τους συλλαβή, μα να μην αναγνωρίσεις ότι το παιδάκι που χαρίζει την φωνή του στον Norman, είναι ο Finn από το "Matching Jack";;; Μα πως σου ξέφυγε αυτό;           

Ed Wood (1994)

Πρωταγωνιστούν: Johnny Depp, Martin Landau, Sarah Jessica Parker, Patricia Arquette, Bill Murray

Σκηνοθεσία: Tim Burton

Εναλλακτικός τίτλος: "Κάψε το σενάριο!"

Υπόθεση: Ο Edward Wood Jr. είναι ένας εκκεντρικός σκηνοθέτης που προσπαθεί ματαίως να βρει χορηγούς κι να γυρίσει τις αμφιλεγόμενες ταινίες του, οι οποίες αγγίζουν τα όρια του πρόχειρου κι, κυρίως του cult, στο Χόλιγουντ της δεκαετίας του 50. Παρόλα αυτά, δεν χάνει την αισιοδοξία του, το πάθος κι την εμμονή του να τα καταφέρει, αν κι όλοι αμφισβητούν το ταλέντο του, κι βρίσκει αρχικά θερμό υποστηρικτή των...εκκεντρικών σχεδίων του τον Bela Lugosi τον Ούγγρο ηθοποιό που  ενσάρκωσε πρώτος στον κινηματογράφο, τον διάσημο "Dracula" κατά την δεκαετία του '30 κι μεγάλο σταρ εκείνης της εποχής. Μεγάλος φαν του Lugosi, ο Wood τον χρησιμοποιεί ως "δόλωμα" για να προσεγγίσει τους παραγωγούς αλλά κανείς δεν "τσιμπάει" αφού πλέον ο Lugosi είναι γέρος κι ξεχασμένος. Τελικά, παρέα κι με άλλους παράξενους κι, εξίσου με αυτόν, ατάλαντους ηθοποιούς επιχειρεί να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του...

Για πες, για πες: Σας είχα τάξει ήδη, από προηγούμενη ανάρτηση ταινίας του Burton, ακόμη μια κριτική μου κι θα ολοκληρωνόταν έτσι το μίνι-εντελώς τυχαίο, το ξαναλέω!- αφιέρωμα μου στον γοητευτικά παράξενο αυτόν σκηνοθέτη! Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται αλλά, ποντάροντας στο πολύ καλό προηγούμενο δείγμα των ταινιών του που είχα παρακολουθήσει, υπέθεσα ότι το ίδιο αποτέλεσμα θα προκύψει κι από την συγκεκριμένη εμπειρία! Χμμμ...οκ! Το παραδέχομαι! Όλοι κάνουν λάθη σε αυτή την ζωή! Ουδείς...άσφαλτος που λέει κι η λαίδη Άντζελα! Αν κι, γενικά, η συγκεκριμένη ταινία είναι, ίσως, από τις πιο αμφιλεγόμενες του...ιδιόμορφου αυτού καλλιτέχνη, αφού για κάποιους ήταν ένα αριστούργημα, για κάποιους άλλους μία άστοχη (όχι απαραίτητα ακαλαίσθητη ή κακής τεχνικής) επιλογή του σκηνοθέτη! Προσωπικά, δυστυχώς, θα συμφωνήσω με τους δεύτερους αυτή την φορά! Μα πείτε μου! Ποιος άλλος θα επέλεγε να κάνει ταινία με θέμα..."τον Χειρότερο Σκηνοθέτη όλων των Εποχών", όπως χαρακτηρίζεται ομοφώνως από τους περισσότερους κριτικούς του κινηματογράφου, ο Ed Wood; Μόνο ο τρελάρας ο Tim Burton! Ααα! Δεν σας το πα ε; Πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο που όντως έχει χαρακτηριστεί έτσι! Ήταν ένας ιδιόμορφος άνθρωπος, δηλωμένος ετεροφυλόφιλος τραβεστί, που ένιωθε άνετα όταν φορούσε γυναικεία ρούχα(!), κι ο οποίος, κατά την δεκαετία του '50, γύρισε ταινίες που σήμερα χαρακτηρίζονται παρωδίες κι εντάσσονται στην κατηγορία των λεγόμενων b-movies! Δηλ. ταινίες "δεύτερης διαλογής", χαμηλού προϋπολογισμού κι τεχνικών μέσων, γεγονός που, κατ΄επέκταση, σημαίνει κραυγαλέα σκηνοθετικά λάθη, ψεύτικα εφέ κι...ετοιμόρροπα σκηνικά, ατάλαντους ηθοποιούς, συσσώρευση "κλισέ" κτλ. κτλ. κι όλα αυτά εις όνομα του κέρδους με ελάχιστα οικονομικά μέσα! Λάτρης όμως αυτών των ταινιών του Ed ήταν, φυσικά, ο Tim! Γι' αυτό κι αποφάσισε, 24 χρόνια μετά τον θάνατο του, να γυρίσει ταινία, όχι τόσο την ζωή κι βιογραφία του περίεργου αυτού ανθρώπου αλλά, κυρίως, να εξυμνήσει το πάθος κι την αστείρευτη πηγή ζωντάνιας κι δημιουργικότητας που χαρακτήριζε τον Wood, παρά την έλλειψη ταλέντου που ήταν εμφανέστατη! Αν κι εγώ έμεινα απλά στην κουλή προσωπικότητα, τόσο αυτουνού όσο κι των περίεργων φίλων-συνεργατών του, που το περιέβαλαν! Η σκηνοθεσία ήταν σε ασπρόμαυρο φόντο, αγαπημένη μέθοδος του Tim, η οποία ταιριάζει με το κλίμα της δεκαετίας που περιγράφει. Η μουσική, επίσης, θυμίζει ταινία τρόμου εκείνης της περιόδου αλλά, κυρίως, έχει καταφέρει να αποδώσει πολύ καλά την...άθλια κι πρόχειρη σκηνοθεσία-παραγωγή που χρησιμοποιούσε ο Ed Wood στις δικές του ταινίες, τόσο καλά μάλιστα που, συχνά, μπερδεύεσαι κι δεν ξέρεις αν αυτό που παρακολουθείς είναι απλά μια σάτιρα στον τρόπο κι τα μέσα που χρησιμοποιούσε αυτός ο τρελάρας σκηνοθέτης ή απλά, πρόκειται για την πραγματική σκηνοθεσία του Burton! Αυτό, βέβαια, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ στον ίδιο τον Burton. Κατά τ'άλλα, οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν πολύ καλές...απλά πιστεύω πως το λάθος αυτής της ταινίας που μπορεί να την κάνει...παρεξηγήσιμη σε κάποιους, είναι ότι απευθύνεται σ' ένα μικρό αριθμό θεατών (προφανώς γνωστών κι λατρών του συγκεκριμένου είδους ταινιών!) αλλά, κυρίως, λόγω της παράξενης κι ασυνήθιστης σεναριακής δομής της, η οποία ενδέχεται να κουράσει αρκετούς. Παρόλα αυτά...ΑΓΑΠΑΜΕ Tim Burton!  

Με αρέσει: Ελάτε τώρα...πείτε την αλήθεια...ποιος άλλως θα σκεφτόταν να κάνει ταινία με αυτό το θέμα;;; Δεν είναι Θεός ο άνθρωπος;

Δεν με αρέσει: Ελάτε τώρα...πείτε την αλήθεια...ποιος άλλως θα σκεφτόταν να κάνει ταινία με αυτό το θέμα;;; Δεν είναι Θεός ο άνθρωπος; 

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Ενδεικτικό του πόσο...φτηνές (κυριολεκτικά κι μεταφορικά!) ήταν οι ταινίες του Ed Wood, είναι το γεγονός ότι το κόστος παραγωγής της ταινίας του Burton είναι μεγαλύτερο από το κόστος όλων των ταινιών μαζί που γύρισε ποτέ ο Wood!!!     

Looper

Υπόθεση :  Στο έτος 2044 ο Joe (Joseph Gordon-Levitt ) ανήκει σε μια οργάνωση εκτελεστών με την ονομασία Loopers. Εργάζεται για την μαφία και σκοπός της δουλειάς του είναι να δέχεται θύματα από το μέλλον, να τα σκοτώνει και να τα ξεφορτώνεται μιας και κάτι τέτοιο στο μέλλον είναι δύσκολο. Ο Joe δεν φαίνεται να έχει κανένα πρόβλημα με την δουλειά του, τα θύματά του έρχονται πάντα στην ώρα τους, φιμωμένα και με δεμένα τα μάτια, μέχρι την μέρα που μπροστά του εμφανίζεται ένας άντρας, που δεν ήταν δεμένος. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Joe (Bruce Willis) αλλά από το μέλλον, που τον έστειλαν στο παρόν για να εκτελεστεί. Γνωρίζοντας όμως τον εαυτό του, ο Joe (από το μέλλον) καταφέρνει να ξεφύγει από τον νεαρό εαυτό του και ξεκινά μια αναζήτηση ενός μικρού παιδιού, ενός παιδιού που, στο μέλλον από το όποιο ήρθε, θα προκαλεί το χάος και την καταστροφή. Παράλληλα ο νεαρός εαυτός του θα προσπαθήσει να τον προλάβει φτάνοντας μπροστά στην πόρτα της γοητευτικής Sara (Emily Blunt ) και του μικρού γιου της.

                     

Με μια κουβέντα :  Ελάτε ας το παραδεχτούμε, όλοι θέλαμε να σφαλιαρίσουμε το αγοράκι του έργου.

Γενικά : Είχα πολύ καιρό να δω μια περιπέτεια και το Looper ήταν τελικά ότι χρειαζόμουν. Ναι , ναι, το ξέρω πολύ από εσάς που έχετε δει το έργο θα μου πείτε ότι έχει πάρα πολλές σεναριακές τρύπες και μεταξύ μας δεν έχετε άδικο, αλλά βρε παιδιά, για ταινία επιστημονικής φαντασίας πρόκειται με πυρήνα της το ταξίδι στον χρόνο, φυσικά και θα υπάρχουν κενά. Καταρχήν σκέψου, με μια πρωτότυπη ιδέα, όπως είναι αυτό το έργο και με τον λίγο χρόνο που σου δίνεται, δεν μπορείς να καλύψεις την κάθε μικρή λεπτομέρεια που θα σκεφτεί και ο πιο απαιτητικός θεατής και στην τελική δεν μπορούμε σε μια ταινία να λεμέ: «Μα γιατί το έκανε αυτό;» ή «Θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι άλλο». Με αυτή την λογική δεν θα είχαμε να μιλήσουμε για μια ταινία 2 ωρών, αλλά δέκα λεπτών όπου σε όλα δίνεται μια εύκολη και γρήγορη απάντηση. Τέλος πάντων να σε βάλω λίγο στα του έργου. Βρισκόμαστε στο έτος 2044, το ταξίδι στο χρόνο δεν έχει ανακαλυφθεί αλλά κατά το 2074 όχι μόνο έχει ανακαλυφθεί αλλά έχει αμέσως απαγορευτεί για ευνόητους λόγους. Ο ήρωας μας ο Joe είναι εκτελεστής που σκοτώνει τα ¨κατακάθια¨ του μέλλοντος και αυτό γιατί στο μέλλον δεν μπορείς αν ξεφορτωθείς τόσο εύκολα ένα πτώμα, έτσι τους στέλνουν όλους στο παρελθόν. Ε, να μην στα πολυλογώ κάποια στιγμή έρχεται ο μελλοντικός εαυτός του Joe, την γλιτώνει, δραπετεύει και προσπαθεί να διορθώσει το παρελθόν για το δικό του μέλλον. Όμως ο νεαρός εαυτός του δεν θα τον αφήσει να του χαλάσει την ζωή που έχει φτιάξει και τον παίρνει στο κατόπι, τα υπόλοιπα επί της οθόνης και οποίος δεν κατάλαβε, δεν πειράζει θα δει το έργο και θα το πιάσει το νόημα δεν είναι και πυρηνική φυσική! Αυτό που ίσως να με ξενέρωσε λιγάκι ήταν το γεγονός ότι προσπάθησαν οι συντελεστές του έργου να κάνουν τον αγαπητό Joseph Gordon-Levitt  να μοιάζει με τον ¨μελλοντικό¨ εαυτό του, δηλαδή τον Bruce Willis . Εντάξει το παλικάρι προσπάθησε και την φωνή του αλλάξει και τις γκριμάτσες του Willis έκανε, αλλά δεν έπεισε αρκετά και αυτό γιατί του έβαλαν από την παράγωγη κάτι ψεύτικα μάτια, κάτι προσθετικά προσώπουδήθεν να μοιάσει στον Willis, αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να τον κάνουν να μοιάζειμε τον Alec Baldwin, εμένα τουλάχιστον αυτόν μου θύμισε. Τέλος πάντων πέρα από τον διπλό μάτσο ήρωα μας έχουμε την Emily Blunt  με πολύ καλή αμερικανική προφορά να παίζει μια δυναμική μάνα-κουράγιο ενός παιδιού/βιολιού. Παράλληλα το έργο έχει μια πολύ καλή κινηματογράφηση κυρίως στην σκηνή όπου μας κάνει ένα γρήγορα πέρασμα από την ζωή του ήρωα, όταν θα πήγαινε στην Σαγκάη για να βρει την ηρεμία του, ενώ τα χρονιά περνούσαν. Κλείνοντας το έργο είναι αρκετά καλό, είναι μεν επιστημονικής φαντασίας, αλλά έχει μπόλικη δράση και περιπέτεια, έχει άπειρο και ανεξάντλητο πιστολίδι, μπόλικη καταδίωξη και πολύ καλά εφέ.

Η Ατάκα : Joe: «Και τότε το είδα. Είδα μια μανά που θα πέθαινε για το παιδί της, έναν άντρα που θα σκότωνε για την γυναίκα του και ένα παιδί θυμωμένο και μόνο που θα έπαιρνε τον στραβό τον δρόμο. Το είδα και ο δρόμος ήταν κύκλος, γύρω -γύρω. Γι’αυτό το άλλαξα»

Ποιον θα έπαιζα :  Πεθαίνει αρκετός κόσμος στην ταινία, δεν ξέρω…

Αγαπημένη σκηνή :  Μου άρεσε η σκηνή που ο μικρός πέφτει από την σκάλα.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την :  Γιατί πέρα από μια πολύ καλή περιπέτεια είναι και μια ταινία που θα σε κάνει να σκεφτείς για το πώς λειτουργεί το όλο σύστημα του χρονοταξιδιού.

Μην την δεις :  Γιατί δεν σου αρέσουν αυτού του είδους οι ταινίες.

Με ποιον να την δεις : Παραδόξως η κοπέλα σου δεν θα δυσανασχετήσει ιδιαίτερα. Ίσως η ίντριγκα του ταξιδιού στο χρόνο μπορεί να την κάνει να κάτσει και αν δει μια περιπέτεια μαζί σου. 

Μην την δεις με :  Την γιαγιά σου.