All is lost (2013)

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕ ΧΑΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ!

παίζουν: Robert Redford

Σκηνοθεσία: J.C Chandor

                                               

Καθώς ταξιδεύει με το ιστιοπλοϊκό του, ένας μοναχικός ταξιδιώτης προσκρούει με ένα κοντέινερ , στη μέση του πουθενά.Θα προσπαθήσει με τα μέσα και τις γνώσεις που διαθέτει να τα βγάλει πέρα σε έναν απέραντα μοναχικό ωκεανό.

Έχω κάτι να σας πω....

   Η συγκεκριμένη ταινία, αν και είναι βαριά,βουβή και με βαρυσήμαντα μηνύματα μου φέρνει στο μυαλό 2 ή μάλλον 3 ευχάριστα περιστατικά ή μήπως είναι παραπάνω; Δεν έχει σημασία.

Το πρώτο είναι ότι την είδα με τη μαμά μου.(Χμμμ,κάποιες φορές δηλ., αυτή η εξαίρεση μπορεί να είναι πολύ ευχάριστη!) Μάλιστα νομίζω θα έπρεπε αυτή να γράφει τώρα, αλλά θα προσπαθήσω να μεταφέρω την αίσθηση που της άφησε ή μάλλον θα μεταφέρω αυτό που νομίζω. Και μάλιστα σαν μαμά που πάντα θα σου λέει ''πάρε εσύ τη ζακέτα τώρα κι ας μη χρειαστεί'' , δεν σταμάτησε εκεί, αλλά θέλησε να τη δουν και άλλοι άνθρωποι αγαπημένοι...
ΜΑΝΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΟΥ ΛΕΩ,ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ!..
ΜΑΝΑ ΦΤΑΙΣ.
ΜΑΝΑ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕ ΦΤΑΙΣ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΥ!
ΜΑΝΑ Σ'ΑΓΑΠΩ!
     Αν και στην αρχή δεν πολύ κατάλαβε τι συνέβη στο τέλος της ταινίας και απογοητεύτηκε, την επόμενη ήρθε και μου έλεγε το πόσο φοβερή ταινία ήταν αυτή. Μου θύμισε εμένα...και πόσα δεν καταλάβαινα\ω για αυτή.Τόσα της έχω προσάψει, πόσες φορές πίστεψα ότι δεν είναι δίπλα μου να με στηρίξει, να με σπρώξει.Και  όμως για ένα περίεργο λόγο καταφέρνει ακόμη και τώρα, να είναι πάντα η κουκουβάγια που λέει στο παιδί της, πως είναι το ομορφότερο και το καλύτερο,ακόμη κι αν η αλήθεια απέχει αρκετά από την πραγματικότητα.
Άργησα να το ψιλιαστώ, ίσως ακόμα πολεμώ να το πιστέψω απέναντι στα ανθρώπινα της λάθη, αλλά η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Άλλη μάνα δεν θα διάλεγα,γιατί  ίσως τελικά τα λόγια της δεν πάνε στράφι. Αλλά είναι αυτά που  κουβαλούν την αλήθεια της καρδιάς, που  τόσο ψάχνω!

      Στο θέμα μου όμως. Η ταινία είναι ουσιαστικά το σκληρό ταξίδι της ζωής...Έρχεται δυστυχώς η κεραμίδα στο κεφάλι εκεί που  έχεις ξεκινήσει τόσο ήρεμα το ταξίδι και χωρίς να ενοχλείς κανένα  και μπαμ.....Να σου, μια ρωγμή.. Στην αρχή λες οκ το έχω, και ξαφνικά  κάτι  σε αναγκάζει να τρέχεις και να μη φτάνεις....Και ψάξε κι από δω κι από κει, και μέσα και έξω, και δίπλα και απέναντι και λύση να μην έρχεται....Μα τι ωραία που είναι αυτή η ζωή; Τρελό το timing της. Μέλι σκέτο ε;

      Σαν ταινία θα ήταν ψέμματα να πω ότι δεν με κούρασε....Δεν ήταν ότι έχει αποκλειστικά πρωταγωνιστή ΜΟΝΟ τον Robert Redford!( μα ΟΛΑ; για αυτόν;Τι ''εγωιστής'' στα γεράματα!)
Είναι το γεγονός ότι κρατά μιάμιση ώρα χωρίς να βγει ούτε ένα κιχ....

Και εδώ έρχεται η άλλη ευχάριστη έκπληξη που ανήκει  και πάλι!!!!!Στη μαμά μου!...
Κι η ίδια είχε κουραστεί από το βουβό,οπότε εκεί που καμιά πλευρά(οθόνη,θεατές) δεν έλεγε τίποτα, γυρνάει και μου λέει: Kαλά; Τόσα περνάει αυτός , κάτι δεν θα πει, έστω ένα γαμώτο; Και είτε με πιστεύετε είτε όχι την επόμενη στιγμή, η μοναδική φράση που ξεστόμισε όσο πάλευε με τα κύματα ήταν αυτό το γαμημένο το γαμώτο.Γελάσαμε και οι 2  εκείνη τη στιγμή!

Γαμώτο μου πάνε όλα στραβά.

Γαμώτο πότε θα βγει ο ήλιος;

Γαμώτο κουράστηκα.

Γαμώτο θέλω να ζήσω.

Γαμώτο δεν είμαι μόνος.

Γαμώτο θέλω να ζήσω μόνο για μένα;

   Τι λέω και εγώ τώρα; Τι ξέρω;Τι καταλαβαίνω; Θα προτιμούσα να μη ξέρω και να μην έχω ζήσει πολλά πράγματα κι ας έχω περπατήσει λίγο.Αλλά αν δεν ήξερα, ίσως δεν θα καταλάβαινα.Ίσως αν δεν ήξερα δεν θα ζούσα για να ψάξω και για αυτό το μέλι, που κρύβει η  μικρή αυτή ζωή, εκτός όλων των άλλων!.
   Όπως και να έχει πάντως είναι μια καλογυρισμένη ταινία.Απλή με έναν πρωταγωνιστή,χωρίς διαλόγους, και μια βάρκα που την λένε ελπίδα!Κυλά τόσο σιωπηλά και  όμως το μυαλό παίρνει φωτιά!

Remember your soul is the one thing you can't compromise.

Ας μιλήσουν και τα νούμερα!

Θα γελάσω;  

3\5 (  προαιρετικό)

Θα κλάψω; 

1\5 ( δεν τα κατάφερα)

Θα θέλω καρδούλες και έρωτες; (αίσθημα-σεξ) 

3\5

Θα κλείνω τα μάτια;(φόβος-αγωνία)

3\5

Δεν θα παίρνω τα μάτια από την οθόνη;(Δράση)

 3\5

Θα αναρωτηθώ που πάμε ως κοινωνία; (Σκέψη)

 4\5

Θα δω αστεράκια;(Οπτικά εφέ)

4\5

Θα την ακούσω; (o.s.t)

1\5  Μουσική , δεν έφτασε στα αυτιά μου.Καλά ταινία , χωρίς μουσική; Πάντως o.s.t υπάρχει.

Συνολική Βαθμολογία: 7\10

The secret life of Walter Mitty( 2013)

  ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:

ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ, ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΠΩΣ ΑΓΑΠΩ.... 

ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΟΥ!

Παίζουν: Ben Stiller, Kristen Wiig, Jon Daly

Σκηνοθεσία: Ben Stiller

Ο Walter Mitty(Ben Stiller) είναι ένας ήσυχος διευθυντής φωτογραφίας στο περιοδικό Life.Ενώ είναι ικανότατος στη δουλειά του , παραμένει δειλός και σιωπηλός μπροστά στις φωνές του ανωτέρου του, δε ξέρει καν τι να πει στην γυναίκα που τον ενδιαφέρει.Έτσι καταφεύγει στον κόσμο της φαντασίας του, όπου εκεί το σενάριο το γράφει ο ίδιος και δρα με τον τρόπο που θέλει.Είναι αυτό ζωή;

Έχω κάτι να σας πω.....

...Στους αθεράπευτα ονειροπόλους που μέσα από τα εύθραστα όνειρά τους, ψάχνουν μια σταθερή αλήθεια του εαυτού τους.
Αλλά και σε αυτούς που στέκουν δίπλα ή μακριά τους και δεν παύουν να πιστεύουν σε όσα εκείνοι δεν ανακάλυψαν ακόμα...

   Η ταινία που λέτε είναι remake της ομώνυμης ταινίας από το μακρινό; ή όχι και τόσο, 1947.Δε θέλω να κάνω συγκρίσεις με το τότε , γιατί άλλα πράγματα έψαχνε ο θεατής, άλλα ψάχνει σήμερα.Δεν είμαι σίγουρη αν είναι η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Ben , αλλά εμένα μου φάνηκε ότι έφτιαξε μια όμορφη σκηνοθετικά ταινία .Φαίνεται ότι έπεσε χρήμα, από τα πλάνα όπου ο Walter μέσα στη φαντασία του  κάνει εξωπραγματικά πράγματα όταν οργίζεται, σώζει σαν άλλος superman τη γυναίκα που αγαπά.Μα πάνω από όλα , φαίνεται στα μαγευτικά πλάνα που σε πάει η ταινία η οποία γυρίστηκε εκτός του studio , σε Γροιλανδία και Ισλανδία...
   Αν και σε πολλούς δεν αρέσουν οι διδακτικού τύπου ταινίες, ομολογεί κανείς πως όποια ταινία λειτουργεί με τον όρο road movie σε κερδίζει, γιατί απλούστατα ''πιάνεται'' από την κυρίαρχη επιθυμία όλων,τη μόδα της εποχής ίσως, να ταξιδέψουν τον κόσμο γιατί είναι ο μόνος; ή ο καλύτερος;τρόπος για να έρθει κανείς σε επαφή με αυτό που ψάχνει μια ζωή...τη γνώση του εαυτού του και κατ'επέκταση την όποια γνώση του κόσμου γύρω του, είτε πρόκειται για φυσικά τοπία, είτε για κρυμμένες ικανότητες του εαυτoύ του μέσα από συνθήκες που τον καλούν να υπερβεί τα όρια του,αλλά και ίσως την ξεχασμένη σύνδεσή του με τον συνάνθρωπο του..
   Έτσι λοιπόν, ο Ben(αχ,αυτό το βαθύ μπλε, πράσινο ότι είναι στο  μάτι με στοίχειωσε αγαπητέ,κάτι κάνετε εκεί στα studio,δεν εξηγείται!) , αν και μας έχει συνηθίσει σε κωμικούς ρόλους βουτά στα ''πιο βαθιά'' με μια σοβαρή προσέγγιση και κάπως πιο δραματικούς τόνους , αν και φροντίζει να μη ξεχνά ότι σαν κωμικό τον μάθαμε, οπότε  ελαφραίνει , όταν πρέπει.
   Δίπλα του η συμπαθέστατη Kristen Wiig, στο ρόλο του αντικείμενου του πόθου, τον αντιμετωπίζει αρχικά με δισταγμό, αλλά αρχίζει να γοητεύεται από τα όσα εκείνος περιγράφει ότι ζει,η περιπέτειά του γίνεται ξαφνικά γέφυρα επικοινωνίας για τους 2 τους, και ας τους χωρίζουν χιλιόμετρα.Το ερώτημα όμως είναι , όταν κάνουμε κάτι το κάνουμε πραγματικά για τον εαυτό μας ή περιμένουμε να εντυπωσιάσουμε κάποιον άλλο;Ξέρουμε πραγματικά τον εαυτό μας , ή περιμένουμε από όσους μας αγαπούν, να πάρουμε την άδεια και το έναυσμα για να τον γνωρίσουμε τον έρμο αυτό εαυτούλη, και γιατί όχι να τον αγαπήσουμε;
   O Walter μέσα στην ατυχία του είναι τυχερός , γιατί αν και ονειροπόλος, έχει ανθρώπους που τον εκτιμούν,βλέπε τον συνάδελφό του, τον απόμακρο φωτογράφο Sean (Sean Penn), που γίνεται η αιτία να τρέχει στα βουνά και στα λαγκάδια,την αδερφή του αλλά και τη μητέρα του( Shirley MacLaine), που τον αγαπούν, τον υποστηρίζουν, πιστεύοντας σε αυτόν και τις ικανότητές του...Τον άγνωστο υπάλληλο μιας online σελίδας κοινωνικής δικτύωσης, που τον παρακινεί και τον συντροφεύει σαν καλός φίλος....Έχει όμως και την αντίθετη πλευρά , έχει το καινούργιο αφεντικό που τον χλευάζει, τον μειώνει και τον πολεμά, πάντα κάτι μας πολεμά λένε....

    Πολύ ιδανικά μας τα λες , θα πουν πολλοί και δε θα χουν και τελείως άδικο...Αν δε θέλεις να δεις ταινία , με πακεταρισμένα μηνύματα ζωής, πασαλειμμένα με  αστροσκόνη και προτροπή βουρ για ταξίδια στον κόσμο, σε έναν κόσμο που για να τα κάνεις όλα αυτά, θέλεις το παραδάκι, δες τη για τους υπόλοιπους λόγους. Για την φρέσκια σκηνοθεσία, το συμπαθές σενάριο, τις ερμηνείες των Sean Penn, που επίσης έχει σκηνοθετήσει road movie και Shirley MacLaine. Ακόμα και  για το γλυκύτατο soundtrack με τραγούδια ταξιδιάρικα, που και σε συνδυασμό με τα ολοζώντανα χρωματιστά τοπία , θα θέλεις να πάρεις τη βαλίτσα σου ; τα βουνά ; φόρα ; για να χαθείς σε  μέρη μακρινά μπας και βρεις ότι πραγματικά χρειάζεσαι τέλος πάντων!

Ας μιλήσουν και τα νούμερα!

Θα γελάσω;
2\5

Θα κλάψω;
1\5

Θα θέλω καρδούλες και έρωτες?( αίσθημα- σεξ)
3\5

Δεν θα παίρνω τα μάτια από την οθόνη; (Δράση- αγωνία)
4\5

Θα κλείνω τα μάτια; (φόβος-βία)
0\5

Θα αναρωτηθώ που πάμε ως κοινωνία;(σκέψη)
4\5

Θα δω αστεράκια; (οπτικά εφέ)
3\5

Θα την ακούσω; (O.S.T)
4\5

Συνολική Βαθμολογία: 8\10

STALKER (1979)

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:

  ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Παίζουν: Alisa Freyndlikh, Aleksantr Kaydanovskiy, Anatoliy Solonitsyn

Σκηνοθεσία: Andrei Tarkovsky

Ένας ''ξεναγός'' οδηγεί δύο άντρες , έναν συγγραφέα που έχει χάσει την έμπνευσή του,και έναν φυσικό που θέλει να διαπρέψει στο χώρο της επιστήμης στη μυστηριώδη ''Ζώνη''. Μια περιοχή όπου αν τη διασχίσεις σωστά και υπό τις οδηγίες- πάντα- του ξεναγού θα φτάσεις στο λεγόμενο δωμάτιο, όπου η η επιθυμία σου θα πραγματοποιηθεί.

Έχω κάτι να σας πω....

Άκου να δεις τι διαμάντι μπορείς να πετύχεις πιάνοντας τυχαία κουβέντα με έναν άγνωστο στη στάση του λεωφορείου!Η ανάρτηση αυτή δεν θα μπορούσε να αφιερωθεί παρά μόνο στον άνθρωπο που  πρότεινε  την ταινία λοιπόν, την Πωλίνα!


   Σε μια εποχή που η Ρωσία κάνει επίδειξη πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης, αν κάποιος αποφασίσει να κοιτάξει λίγο καλύτερα στο παρελθόν της μεγάλης και πονεμένης  ιστορικά και όχι μόνο χώρας, θα βρει πως η πνευματικότητα και η τέχνη λάμπουν από τότε μέχρι σήμερα σαν διαμάντια! Οκ, είναι κάπως πιο βαριά τα νοήματα για τα σημερινά ''ελαφριά'' ήθη, αλλά σε μια εποχή όπου η πνευματική κρίση είναι πιο έντονη από ποτέ, μια στροφή στα ενδόμυχα του εαυτού μας , η επεξεργασία του εαυτού μας και του τι είναι αυτός , τι θέλει από μας και εμείς από αυτόν, ίσως είναι τελικά η μόνη απάντηση για να σταθεί κανείς όρθιος, όταν δεν έχει από που να πιαστεί...
Η ταινία είναι άκρως ατμοσφαιρική, ώρες ώρες κλειστοφοβική και αγωνιώδης θα έλεγα, με εξαιρετική σκηνοθεσία , φωτογραφία μαγική, μουντή αλλά τόσο μεταδοτική, απλές αλλά βαθιά ανθρώπινες ερμηνείες, πολλά νοήματα, πικρά και συνάμα τόσο αισιόδοξα.
 
   Τον Ταρκόφσκι , τον είχα πάντα ακουστά , αλλά όλως περιέργως ποτέ δεν έτυχε να αναφερθεί κάποιος στο έργο του ή να μου πει α! δες αυτή την ταινία του κτλ κτλ...
   Ποτέ δεν είναι αργά όμως, και θα έλεγα μάλιστα ότι είμαι απόλυτα χαρούμενη, γιατί η ταινία μίλησε αμέσως στην καρδιά μου , και ήταν σαν να ήρθε την κατάλληλη στιγμή...Αν ψάχνεις να δεις κάτι για να γελάσεις,να περάσεις την ώρα σου, να δεις όμορφα , λαμπερά αψεγάδιαστα πρόσωπα,απλούς διαλόγους και νοήματα Φύγε... να πας αλλού!!
   Κάπου στη Ρωσία λοιπόν, έχει ανακαλυφθεί ένα μυστηριώδες μέρος, η λεγόμενη ''ζώνη'' ένα μέρος όπου όποιος πάει οι επιθυμίες του πραγματοποιούνται.Μάλιστα  η περιοχή εκτός ζώνης απεικονίζεται  με σκηνικό- αν το λέω σωστά -αρνητικής σέπιας(καταπληκτική η οπτική αίσθηση).
Για να πάει εκεί κάποιος χρειάζεται τον Στάλκερ, έναν άνθρωπο με οικογενειακά προβλήματα,ταλαιπωρημένο που όμως ασκεί το επάγγελμα του ξεναγού για οικονομικούς λόγους και λόγους πίστης.Αν κάποιος πάει εκεί χωρίς αυτόν θα χαθεί στη διαδρομή...Είναι νομίζω παραπάνω από εμφανής η αλληγορική σημασία όλων όσων σας περιγράφω...
Όλοι ξέρουμε ή μάλλον μας γαλούχησαν έτσι πως για να φτάσεις κάπου που δεν ξέρεις τη διαδρομή και ειδικά αυτό συμβαίνει παραπάνω σε πνευματικής, ψυχικής φύσης θέματα, πρέπει κάποιος να σε καθοδηγήσει, πάντα κάποιον να ακούς αλλιώς... την πάτησες.....Είναι όμως έτσι πάντα ;
 
Η ταινία ουσιαστικά θέτει πολλά ερωτήματα όπως, είναι η ευτυχία  ή ότι ψάχνουμε - ας δώσει ο καθείς το όνομα που θέλει -κάτι εφικτό; Αυτό που ζητάμε είναι πάντα αυτό που πραγματικά θέλουμε  ή μήπως τελικά μέσα από την καλύτερη γνώση του εαυτού μας ανακαλύψουμε  ότι τρέμουμε στην ιδέα να φτάσουμε αυτό που κυνηγούσαμε και πιστεύαμε ότι μας χρειαζόταν, αλλά τελικά δεν ήταν αυτό που θέλαμε;Τολμάμε να κοιτάξουμε μέσα μας ή δεν ξέρουμε αν θα μας αρέσει αυτό που θα δούμε; Για να φτάσω εκεί που θέλω χρειάζομαι πάντα έναν οδηγό που ίσως δεν είναι τόσο ικανός όσο εγώ πνευματικά,ψυχικά, εμπειρικά ή απλά δεν πιστεύει καν ο ίδιος στις δυνατότητες του?Θεωρία ή πράξη? Πίστη ή θρησκεία;Ψάχνουμε εκεί που πρέπει ή δεν βλέπουμε ότι κάποια πράγματα δεν είναι έξω από μας, ούτε καν μακριά, αλλά μέσα μας καταρχάς ή δίπλα μας;
   Αυτά και άλλα πολλά διαπραγματεύεται η ταινία.
 Σύμφωνα με τον Ταρκόφσκι ο ίδιος προσπάθησε με ξεκάθαρες εικόνες να απεικονίσει αυτό που ήθελε να μεταδόσει. Συμφωνώ σε ένα βαθμό, ότι αν και επιστημονικής φαντασίας η ταινία, με πολύ απλές εικόνες μέσα στη φύση ή σε μια μουντή πόλη( Τα πλάνα λέγεται ότι είναι από το Τσερνόμπιλ), μέσω ανθρώπινου διαλόγου προσπάθησε να πει όσα θέλει να πει.Αλλά τα νοήματα της είναι τόσα πολλά και τόσο βαθιά που πολλοί, ακόμη και γω, δυσκολεύτηκα να κατανοήσω.Χρειάστηκε να διαβάσω την συνέντευξη για να βάλω κάποια πράγματα σε τάξη.
Βέβαια ήταν απαραίτητη  αυτή μου η παραπομπή (και αν τη δείτε την ταινία παρακαλώ διαβάστε και αυτό)γιατί πραγματικά μετά από την καταπληκτική αίσθηση που βίωσα με όσα διάβασα όλα ήρθαν και έκατσαν μέσα μου σε μια σειρά, όσο γίνεται δηλαδή...

   Η ταινία για μένα ήταν μια Αποκάλυψη, και προτείνω να κάνετε μια μικρή εξαίρεση και να επιτρέψετε στον Stalker να σας ξεναγήσει στο μαγικό και συνάμα τρομακτικό μονοπάτι της Ζώνης.Παρότι αργοί και δύσκολοι οι ρυθμοί της ταινίας θα την ξαναέβλεπα μετά χαράς, αν και πιστεύω παίζει ρόλο και η φάση στην οποία βρίσκεται κανείς....
   Γιατί τελικά η πίστη και προπαντός η αγάπη  στον εαυτό σου, η γνώση σου και η προσπάθεια σου να τον γνωρίσεις, ακόμη κι αν δεις πράγματα που ενοχλούν, είναι αυτά που μας λείπουν πραγματικά, για να βρούμε απαντήσεις σε όσα σε βασανίζουν εκτός εαυτού....
Αν τολμάς,προσπάθησε να ψάξεις  μέσα σου και μη σταματήσεις ποτέ.....

Ας μιλήσουν και τα νούμερα!

Θα γελάσω?
0\5

Θα κλάψω?
0\5

Θα Θέλω καρδούλες και έρωτες? (ΑΙΣΘΗΜΑ-ΣΕΞ)
2\5

Θα κλείνω τα μάτια?( ΦΟΒΟΣ -ΒΙΑ)
0\5

Δεν θα παίρνω τα μάτια από την οθόνη (ΔΡΆΣΗ -ΑΓΩΝΙΑ)
0\5

Θα αναρωτηθώ που πάμε ως κοινωνία; (ΣΚΕΨΗ)
5\5

Θα δω αστεράκια? (ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ)
1\5

θα την ακούσω? (Ο.S.T)
0\5

 Συνολική Βαθμολογία: 8\10

Despicable Me 2 (2013)

Πρωταγωνιστούν (φωνές): Steve Carell, Kristen Wiig, Benjamin Bratt

Σκηνοθεσία: Pierre Coffin, Chris Renaud

Εναλλακτικός τίτλος: "Καλέ ποιος απαισιότατος; Ο...αξιαγάπητος εννοείτε μήπως;"

Υπόθεση: Ο Gru, ο πρώην κακός που ήθελε να μετατραπεί στον μεγαλύτερο κακοποιό του κόσμου, έχει πλέον αλλάξει τελείως και τώρα ζει μια ήρεμη, οικογενειακή ζωή με τα κορίτσια του, τις Margo, Edith και Agnes ενώ προσπαθεί να κάνει ένα νέο επαγγελματικό ξεκίνημα στο χώρο της παρασκευής...μαρμελάδων! Όταν όμως ένας παλιός γνώριμος του Gru και σατανικός κακός, εμφανίζεται στο προσκήνιο και κλέβει ένα επικίνδυνο χημικό στοιχείο με σκοπό να καταστρέψει τον κόσμο, η Μυστική Υπηρεσία...Αντι-κακών, με επικεφαλής την πράκτορα Lucy, ζητά την βοήθεια του Gru, προκειμένου να ξεσκεπάσουν τον σατανικό El Macho, ο οποίος έχει το θράσος να απαγάγει τα χαριτωμένα Minions με σκοπό να τα μετατρέψει σε εκδικητικά και επικίνδυνα όντα! Άραγε, ο Gru θα καταφέρει να τα σώσει ή τα αισθήματα του για την Lucy και η υπερ-προστασία των παιδιών του, θα του αποσπάσουν την προσοχή;

Για πες, για πες: Επειδή θα έχετε χίλια δίκια αν μας χαρακτηρίσατε...απαισιότατους για την αδικαιολόγητη απουσία μας από το blog, όλο αυτόν τον καιρό, γι'αυτό και εμείς επιλέξαμε να επιστρέψουμε με αυτή την ταινία, για να σας βγάλουμε από την δύσκολη θέση που μας κακοχαρακτηρίσατε και για να σας δώσουμε αμέτρητα δίκια! Και τι καλύτερο, μετά από μία τέτοια μακρόχρονη απουσία, να επιστρέψουμε με κάτι ανάλαφρο, αστείο, οικογενειακό και γλυκό, όπως είναι η συνέχεια του Despicable Me, το οποίο και μας χάρισε άπειρες στιγμές γέλιου και συγκίνησης στο πρώτο μέρος της; Πατώντας, λοιπόν, στο...ευαίσθητο σημείο σας, εκμεταλλευόμαστε το γεγονός να σας καλοπιάσουμε και, ομολογώ, πως η επιλογή της ταινίας αυτής, μπορεί να μας δικαιώσει ακράδαντα! Οι παλιοί γνώριμοι της πρώτης ταινίας είναι και πάλι εδώ παρόντες αλλά, αυτή την φορά, με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα! Καλέ, αυτοί από απαισιότατοι έχουν μεταλλαχθεί σε...γλυκύτατοι! Ο Gru έχει αφοσιωθεί πλήρως στο μεγάλωμα των κοριτσιών του, τα οποία υπερ-λατρεύει αλλά και υπερ-προστατεύει, με αποτέλεσμα να τους αφιερώνει όλο του τον χρόνο και να παραμελεί τις δικές του ανάγκες, κάτι που αντιλαμβάνονται τα παιδιά και τον πιέζουν να βρει μία σύντροφο και, ταυτόχρονα, μια νέα μαμά γι'αυτές. Αυτός όμως, αρνείται πεισματικά, φοβούμενος τις παλιότερες τραυματικές και αποτυχημένες απόπειρές του για φλερτ! Όλα αλλάζουν όταν η αποφασισμένη και χαριτωμένα αδέξια, πράκτορας Lucy, εμφανίζεται στον Gru και ζητά την βοήθειά του προκειμένου να εντοπίσουν τον σατανικό El Macho, ο οποίος έχει στα χέρια του έναν επικίνδυνο ορό, που μπορεί να μετατρέψει οτιδήποτε σε επικίνδυνο και άγριο ον! Κατά την διάρκεια της συνεργασίας τους, έρχονται κοντά αλλά είναι και οι δύο πολύ διστακτικοί ώστε να παραδεχτούν, ο ένας στον άλλον, τα πραγματικά τους αισθήματα! Η απαγωγή των κίτρινων τσιρακιών του (Minions), θα τους επαναφέρει στην σκληρή πραγματικότητα, την οποία και καλούνται να αντιμετωπίσουν μέσα από μια σειρά τρελών και ξεκαρδιστικών καταστάσεων! Μπορεί στην πρώτη ταινία, τα αστεία να ήταν πιο...πικάντικα και σατανικά και να υπήρχε πιο έντονο το αίσθημα του μυστηρίου, της δράσης και του απρόβλεπτου, στην συγκεκριμένη συνέχεια όμως επικρατεί περισσότερο ένα αίσθημα συγκίνησης, τρυφερότητας και γλυκύτητας, που αποκλείεται να σας αφήσει ασυγκίνητους! Συγκριτικά με την πρώτη ταινία, εδώ φαίνεται οι δημιουργοί της να αφαίρεσαν λίγο από την δράση προκειμένου να ενισχύσουν το συναίσθημα! Όχι ότι δεν γίνεται τίποτα στο δεύτερο αυτό μέρος αλλά εστιάζει περισσότερο στις παλιές και νέες σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ των πρωταγωνιστών και θέτει σε δεύτερη μοίρα την δράση και τις εξελίξεις! Σίγουρα θα γελάσεις και εδώ πολύ, ειδικά με τα ξεκαρδιστικά Minions που, κακά τα ψέματα, είναι οι μεγάλοι stars αυτής της ταινίας!

Με αρέσει: Οι σκηνές που τα Minions...τραγουδούν με την δική τους, απροσδιόριστη γλώσσα, το "I swear" και το "YMCA" είναι ένας, μόνο, από τους πολλούς λόγους που δικαιολογούν την προηγούμενη φράση μου και τον χαρακτηρισμό τους ως τους απόλυτους stars της ταινίας!

Δεν με αρέσει: Θα ήμουν απαισιότατη αν έβρισκα κάτι κακό σε αυτή την ταινία!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Για τον ρόλο του κακού El Macho, είχε προταθεί να αναλάβει ο Al Pacino, ο οποίος, μάλιστα, είχε ξεκινήσει να ηχογραφεί κιόλας τις πρώτες του ατάκες! Αλλά, επικαλούμενος "δημιουργικές διαφορές" με το στούντιο, σύντομα αποχώρησε από το καστ και αντικαταστάθηκε από τον Benjamin Bratt. Προφανώς, η επιλογή των δημιουργών να θέσουν σε δεύτερη μοίρα το στοιχείο του κακού αυτή την φορά, δεν βρήκε σύμφωνο τον Al, ο οποίος και αποχώρησε με ελαφρά πηδηματάκια!