2046

Υπόθεση : Ήταν συγγραφέας. Νόμιζε ότι έγραφε για το μέλλον αλλά στην πραγματικότητα έγραφε για το παρελθόν. Στην ιστορία του ένα μυστηριώδες τρένο αναχωρεί συχνά για το 2046. Όποιος έχει πάει εκεί είχε την ίδια πρόθεση, να ξαναβρεί τις χαμένες του αναμνήσεις. Λένε πως στο 2046 τίποτα δεν αλλάζει, κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα, γιατί κανείς που έχει πάει εκεί δεν έχει γυρίσει πίσω, έκτος από έναν. Αυτός ήταν εκεί, επέλεξε να γυρίσει. Ήθελε να αλλάξει.

Με μια κουβέντα : Η ταινία που με έκανε να αγαπήσω τον Ασιατικό κινηματογράφο!

Γενικά : Το 2046 είναι το τρίτο και τελευταίο μέρος μιας άτυπης τριλογίας. Το πρώτο μέρος είναι το ¨Days of Being Wild¨ το οποίο δεν έχω δει και δεν θα σχολιάσω περαιτέρω, το δεύτερο μέρος είναι το ¨In the Mood for Love¨ το οποίο ουσιαστικά είναι η βάση του 2046. Βλέπεις στο ¨In the Mood for Love¨ ο πρωταγωνιστής γνωρίζει μια γυναίκα, την αγαπά αλλά το όλο θέμα μένει στην πλατωνική αγάπη και δεν προχωρά εξαιτίας των ενδοιασμών και τον δυο. Στο 2046 βλέπουμε τον ίδιο ηθοποιό να υποδύεται το ίδιο ρόλο όπως μας γίνεται γνωστό αργότερα στην ιστορία. Βλέπουμε λοιπόν αυτόν και τις διάφορες συναναστροφές που είχε με τις γυναίκες που έμεναν στο δωμάτιο 2046 ενός ξενοδοχείου (το 2046 είναι ο αριθμός δωματίου που έμενε στο ¨In the Mood for Love¨). Παράλληλα με την εξιστόρηση των περιπετειών του με τους γείτονες του μας αφηγείται για την συγγραφή ενός φανταστικού έργου με τίτλο 2046, οπού (από τι κατάλαβα) είναι ένας τόπος που πας εκεί με τρένο για να ξαναβρείς τις αναμνήσεις σου και ουσιαστικά να ξαναζήσεις το παρελθόν σου (και πάλι δεν είμαι σίγουρος αν αυτό γίνεται στο 2046). Καταλαβαίνω ότι δεν πολύ κατάλαβες, μια φίλη μου που την είδε δεν έβγαλε άκρη. Εγώ την πρώτη φορά την καλοδέχτηκα, είχα ανοιχτό μυαλό και δεν προσπαθούσα να τα καταλάβω όλα και έτσι η ταινία μου άρεσε για αυτό που είναι. Σήμερα που την είδα για δεύτερη φορά και έχοντας δει πρώτα το ¨In the Mood for Love¨ μπορώ να σου πω ότι μου άρεσε πιο πολύ, κατάλαβα πολύ καλύτερα την ιστορία και μπόρεσα να μπω στο μυαλό του πρωταγωνιστή καθώς ήξερα τι τον βασάνιζε. Φεύγοντας λοιπόν από την υπόθεση που πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι είναι ¨αερολογίες¨ σε μεταφέρω στα ατού της ταινίας, που δεν είναι άλλα από την σκηνοθεσία και την μουσική. Ο Wong Kar-wai για άλλη μια φορά δίνει ρεσιτάλ με αργά πλάνα, κόκκινα νέον φώτα και χαρακτήρες όλο μυστήριο και χάρη. Η μουσική φυσικά για άλλη μια φορά δεν περιγράφεται, πιστεύω ότι είναι πολύ καλύτερη από του ¨ In the Mood for Love ¨ καθώς έχει περισσότερο πόνο και βάθος, όπως και οι σκέψεις του πρωταγωνιστή. Τέλος συναντάμε ένα από τα πιο δυνατά καστ ever, έχουμε τον πρωταγωνιστή Tony Leung που υποδύεται έναν γνώριμο ρόλο μόνο που σε αυτή την ταινία αλλάζει ριζικά τον χαρακτήρα του, έχουμε την θεότητα Gong Li που το παίζει μοιραία και γυναίκα αράχνη και την μικρούλα Ziyi Zhang ντυμένη στην τρίχα. Δεν έχω τι άλλο να σου πω, αν θες κάτσε δες την αλλιώς εσύ χάνεις.

Η Ατάκα : Επιγραφή: «Όλες οι μνήμες είναι ίχνη δακρίων»

Ποιον θα έπαιζα : Μα φυσικά τον ρόλο του Tony Leung.

Αγαπημένη σκηνή : Όλες οι σκηνές με την κουκλάρα Gong Li!

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω, αλλά η αλήθεια είναι οι σκηνές από το φουτουριστικό 2046 μπερδεύουν λίγο.

Δες την : Για την μουσική, για την καλλιτεχνική σκηνοθεσία και φυσικά αν έχεις δει το ¨ In the Mood for Love ¨ πρέπει να την δεις και αυτή για να ολοκληρωθεί κάπως η ιστορία.

Μην την δεις : Αν σε ενοχλούν τα Κινέζικα/Ιαπωνικά και αν φυσικά θέλεις το νόημα της ταινίας να είναι ξεκάθαρο και μπροστά στα μάτια σου.

Με ποιον να την δεις : Μονός ή με την σχέση σου, αν εφόσον έχει αντοχές και γουστάρεις τέτοιες ταινίες.

Μην την δεις με : Άτομα που δεν μπορούν τις βαριές και σχετικά αργές ταινίες, των οποίων το νόημα δεν είναι ξεκάθαρο.