3-Iron

Υπόθεση : Ένας περιπλανώμενος νέος μπαίνει στα ξένα σπίτια και μένει σε αυτά για κάποιο χρονικό διάστημα όταν οι ένοικοι του εκάστοτε σπιτιού λείπουν. Περνά κάποιες ώρες ή μέρες στο κάθε σπίτι και για να ευχαριστήσει τους απόντες ενοίκους για την φιλοξενία που εν αγνοία τους του προσφέρουν, τους επισκευάζει μικροσυσκευές και τους πλένει τα ρούχα. Η ζωή του όμως θα αλλάξει όταν διαρρήξει ένα σπίτι στο οποίο βρίσκεται μια γυναίκα που είναι έτοιμη να αποδράσει από τον δυστυχισμένο και βάναυσο γάμο της.

Με μια κουβέντα : Η σιωπή δεν ήταν ποτέ ξανά τόσο εκκωφαντική.

Γενικά : Κοιτά για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις πρέπει να σε ενημερώσω για τον Κυρ. Kim Ki-duk τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο του έργου. Αυτός λοιπόν ο συμπαθέστατος κυριούλης έχει ένα θέμα με τις ταινίες του, τουλάχιστον σε μερικές που έχω δει, βάζει τους ηθοποιούς του να κάθονται και να μην μιλάνε, για την ακρίβεια οι στιχομυθίες στις ταινίες του δεν ξεπερνούν την μια σελίδα. Οπότε αν πρόκειται να δεις την ταινία ετοιμάσου για 1 ½ ώρα μούγκας και ησυχίας. Δεν το κατακρίνω, δεν με χάλασε αλήθεια, μπορώ να σου πω ότι όλη αυτή η νέκρα είχε το ενδιαφέρον της, έδινε προσοχή στην υποκριτική τέχνη των ηθοποιών, που μπορώ να πω ότι ήταν πάρα πολύ καλοί. Μπορεί οι δυο πρωταγωνιστές να μην μίλησαν καθόλου σε όλο το έργο (έκτος από την κοπελίτσα που στο τέλος είπε: «Σ’αγαπώ»), αλλά τα βλέμματα τους, οι κινήσεις των προσώπων τους, τα έλεγαν όλα. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους λοιπόν βλέπουμε την Lee Seung-yeon και τον Lee Hyun-kyoon, η μία είναι μια κοπέλα που έχει μπλεχτεί σε ένα γάμο όπου ο άντρας της είναι λίγο διαταραγμένος ψυχικά και εκεί που την σαπίζει στο ξύλο εκεί είναι που γυρνά πίσω και της φιλά τα χέρια. Από την άλλη έχουμε τον Lee Hyun που παίζει τον ρόλο ενός πιτσιρικά που έχει και αυτός κάποιο θέμα και τρυπώνει στα ξένα σπίτια σαν το φάντασμα, μένει σε αυτά, επιδιορθώνει τα στερεοφωνικά και βάζει μπουγάδα για να ευχαριστήσει τους ανυποψίαστους ενοίκους για την φιλοξενία. Η ταινία λοιπόν μπορεί να μην λέει πολλά με το σενάριο αλλά αυτό δεν έχει καμιά απολύτως σημασία, η υπόθεση και ο τρόπος που οι ηθοποιοί παίζουν τα λέει όλα και βγάζουν την ταινία ασπροπρόσωπη, της δίνουν βάθος και συναίσθημα που ελάχιστες πιο mainstream ταινίες έχουν να προσφέρουν.

Η Ατάκα : Sun-hwa: «Σ’αγαπώ»

Ποιον θα έπαιζα : Τον ρόλο του νεαρού Tae-suk, που σαν το φάντασμα/κλέφτη μπαίνει μέσα στα σπίτια, άσε δε που ήταν φονική μηχανή όταν έπαιζε γκολφ!

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου η Sun-hwa αγκαλιάζει τον άντρα της και πίσω από αυτόν βρίσκεται ο νεαρός Tae-suk και τον φιλάει (δες την φωτογραφία πιο πάνω!).

Χειρότερη σκηνή : Αυτό το παλικάρι έφαγε πολύ ξύλο σε αυτή την ταινία, τουλούμι τον κάνανε, μια ο μποξέρ, μια στην φυλακή, μαύρος έγινε από το ξύλο.

Δες την : Γιατί είναι ποιότητα, θα το παίζεις μούρη σε όλους τους φίλους σου, αλλά γιατί είναι πολύ καλή ταινία και άσε τους άλλους να βαριούνται.

Μην την δεις : Μπα! Γιατί να μην την δεις αγαπητέ μου; Δεν το κατάλαβα, επειδή δεν μιλάνε πολύ στο έργο και φοβάσαι μην βαρεθείς; Λοιπόν ρούφα τις μύξες σου και κάτσε να δεις καμιά σοβαρή ταινία μπας και ξεστραβωθείς.

Με ποιον να την δεις : Μονός.

Μην την δεις με : Με τα ανυπόμονα και γεμάτα ορμόνες ξαδέλφια σου, που το μόνο που θέλουν είναι να δουν το ¨Fast and The Furious 5¨ (μα πέντε; Είναι δυνατόν;).