Princess Mononoke

Υπόθεση : Ο Ashitaka είναι πρίγκιπας ενός χωριού, κατά την προσπάθεια του να το προστατεύσει από έναν δαιμονισμένο θεό/χοίρο μολύνεται από την θανάσιμη κατάρα. Για να σώσει την ζωή του ταξιδεύει στο δασός της δύσης. Εκεί διαπιστώνει ότι οι άνθρωποι της Σιδερούπολης καταστρέφουν το δάσος κάτω από την επίβλεψη της φιλόδοξης Λαίδης Eboshi, η οποία κατασκευάζει όπλα με σκοπό να καταστρέψει τους θεούς του δασούς. Παράλληλα από την πλευρά του δασούς η San (Princess Mononoke) θετή κόρη του θεού/λύκου μάχεται ενάντια στους ανθρώπους της Eboshi. Ο Ashitaka βλέποντας την καλή πλευρά και τον δύο στρατοπέδων προσπαθεί να ηρεμίσει τα νερά πράγμα που τον κάνει να φαίνεται κατάσκοπος του εκάστοτε στρατοπέδου. Η έκρυθμη κατάσταση σύντομα ξεφεύγει από τον έλεγχο όταν η Λαίδης Eboshi όταν εκείνη κόβει το κεφάλι του μεγάλου θεού του δάσους.

Με μια κουβέντα : Κύριε Miyazaki δεν θυμάμαι αν σας το έχω ξαναπεί αλλά σας αγαπώ.

Γενικά : Επειδή τα έχω πει εκατό φορές εδώ στο Blog πάτα στο όνομα Hayao Miyazaki. Αμέσως θα δεις παλαιότερες αναρτήσεις με κινούμενα σχεδία που έχει σκηνοθετήσει και θα καταλάβεις ποσό σημαντικός άνθρωπος είναι στην χώρο του Animation. Και αρχίζω την κριτική μου για την ταινία ξεκαθαρίζοντας τον τίτλο, το Mononoke δεν είναι όνομα αλλά στα Ιαπωνικά είναι ένας ορός που σημαίνει πνεύμα ή τέρας. Η ταινία κυκλοφόρησε το 1997 στην Ιαπωνία και στην Αμερική το 1999. Η ταινία διαδραματίζεται στην Ιαπωνία την περίοδο Muromachi (Μην με ρωτάς, δεν έχω ιδέα!) αλλά παράλληλα είναι εμπλουτισμένη με χιλιάδες φανταστικά στοιχεία. Η ταινία είναι πάρα πολύ ωραία από τις καλύτερες που έχω δει από τον Ιάπωνα σκηνοθέτη, έχει κατανοητή και λογική πλοκή σε σχέση με αλλά έργα του, έχει δυναμικούς χαρακτήρες, έχει πάνω από 550 χρώματα οπότε καταλαβαίνεις για τι πανδαισία χρωμάτων μιλάμε, έχει εκπληκτική μουσική, αρμονικό δέσιμο φανταστικών στοιχείων μέσα στην ιστορία και φυσικά το πιο μεγάλο και δυνατό οικολογικό μήνυμα που έχω δει σε ταινία. Για αυτό μου αρέσουν τα Ιαπωνικά animation γιατί δεν μένουν στην ιστορία αγάπης, όπως κάνει η Disney, εδώ ο σκηνοθέτης αποφάσισε το πρωταγωνιστικό ζευγάρι να ακολουθήσει διαφορετικούς δρόμους και απλά να μας δώσει ένα happy end χωρίς φιλάκια και καρδούλες, αλλά με την σωτήρια του κόσμου. Ένα πολύ καλό animation από έναν master του είδους που δεν πρέπει να χάσεις.

Η Ατάκα : Lady Eboshi: «Η ζωή είναι μαρτύριο. Είναι δύσκολη. Ο κόσμος είναι καταραμένος. Αλλά παρόλα αυτά βρίσκεις τον λόγο για να συνεχίσεις να ζεις.»

Ποιον θα έπαιζα : Μα φυσικά τον πρίγκιπα Ashitaka.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου το Μεγάλο Πνεύμα του δάσους κατεβαίνει στην γη και παίρνει την μορφή ενός ελαφιού. Ήταν πολύ ωραίο να βλέπεις λουλούδια να ανθίζουν όπου περπατά και αμέσως να μαραίνονται.

Χειρότερη σκηνή : Είναι η ίδια σκηνή γιατί σου δημιουργείται ένα μυστήριο ως προς το τι μοιάζει αυτός ο θεός και όταν βλέπεις το ελάφι λες οκ, έλα όμως που το ελάφι είχε πρόσωπο ανθρώπου. Ήταν λίγο ανατριχιαστικό!

Δες την : Για κάποιον που δεν είναι και πολύ των κινουμένων σχεδίων είναι ένα ρίσκο, αλλά πιστεύω ότι τα χρώματα, η μουσική, η υπόθεση και η όλη μαγεία που περιβάλει το έργο θα πείσουν ακόμα και τον πιο δύσκολο θεατή.

Μην την δεις : Αν δεν βλέπεις κινούμενα σχεδία τα οποία διακριθούν 2 ώρες και ένα τέταρτο.

Με ποιον να την δεις : Μόνος.

Μην την δεις με : Κοπέλες χαμηλού επίπεδου, που το μονό που κάνουν σωστά είναι να ισιώνουν το μαλλί και να βρίσκουν τον δρόμο τους στα μπουζούκια.