Blade Runner

Υπόθεση : Σε μια μεταποκαλιπτική εποχή στο μέλλον, ο άνθρωπος έχει αναπτύξει την τεχνολογία της δημιουργίας ¨Ρέπλικων¨, ανθρώπινων κλώνων, που χρησιμεύουν ως σκλάβοι, στις αποικίες έξω από την Γη. Στο Los Angeles, του 2019, ο Deckard (Harrison Ford), είναι ο Blade Runner, ένας μπάτσος που ειδικεύεται στην εξολόθρευση των ¨Ρέπλικων¨. Αν και πλέον έχει αποσυρθεί, αναγκάζεται δια της βίας να ξαναμπεί στην ενεργό δράση και να βρει 4 ¨Ρέπλικες¨ που δραπέτευσαν στην Γη.

Με μια κουβέντα : Τελικά, ο Harrison Ford ήταν Ρέπλικα;

Γενικά : Αυτό που ο σκηνοθέτης, Ridley Scott και ο πρωταγωνιστής του έργου, Harrison Ford, διαφωνούν, ακόμα και σήμερα, για το αν ο χαρακτήρας του δεύτερου ήταν τελικά Ρέπλικα ή όχι, δεν μπορώ να το καταλάβω. Κάτσε βρε Harrison, άκου τον σκηνοθέτη, εκείνος σε θέλει υπερεξελιγμένο ανθρωποειδές, εσύ γιατί το παίζεις τρελίτσα και λες τα δικά σου; Στην τελική αν το καλοσκεφτείς όλη η ταινία αποκτά νόημα μονό αν πιστέψουμε την επεξήγηση του σκηνοθέτη. Λοιπόν…. Επειδή σε έπιασα από τα μούτρα (έχω καιρό να γράψω βλέπεις, παρεμπιπτόντως Ciao!), πρέπει να σου πω ότι το Blade Runner σαν ταινία θεωρείτε, δεν ξέρω από ποιους, μια πολύ ¨μεγάλη¨ ταινία του κινηματογράφου. Αυτό φαίνεται από την τρελή βαθμολογία του στο IMDb και από την θέση #138 που έχει κατακτήσει, στην λίστα με τις καλύτερες ταινίες ever! Βλέποντας όλα αυτά και ακούγοντας άλλα τόσα, αποφάσισα πριν πολύ καιρό να δω την ταινία, όταν με το καλό τελείωσε, το σίγουρο ήταν ότι είχα ψιλοβαρεθεί (ειδικά στο τέλος, που κυνηγιόντουσαν μέσα στο κτίριο για 30 λεπτά) και με είχε ψιλοξενερώσει η μουσική του Παπαθανασίου, γιατί μετά το Chariots of Fire, η μουσική μου φάνηκε απόκοσμη και ψυχρή, ίσως για να τονιστεί το χάος του μέλλοντος… λες τελικά η μουσική να ταίριαζε, ναι οκ ταιριάζει, αλλά δεν μου άρεσε. Η σκηνοθεσία ήταν καλούτσικη, γιατί πέρα από το ότι σε έβαζε στο τριπάκι να σκεφτείς για το αν τελικά ήταν ή όχι ο Ford ρομπότ (χωρίς να το ξέρει), σου προσέφερε και μια φουτουριστική ματιά στον πλανήτη μας, που όπως μπορείς να φανταστείς θα είναι σε κακά χάλια. Τέλος πάντων, πολύ μουντή και σκοτεινή η απεικόνιση του μέλλοντος, τα εφέ ήταν αρχαία, αλλά δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς, αν σκεφτείς την εποχή που γυρίστηκε, το σεναριάκι τα μπέρδευε τα πράγματα, δεν σου εξηγεί επακριβώς το τι γίνεται και παίζει να χαθείς, ενώ υπάρχουν αρκετές σκηνές όπου δεν μιλάει κανένας παρά η ηλεκτρονική μουσική του Vangelis. Κλείνοντας, για μένα, το Blade Runner ήταν μια μέτρια ταινία και αυτό γιατί, μου έκανε πολύ cult το όλο κλίμα που απόπνεε, αλλά ίσως να φταίει η εποχή που γυρίστηκε και η εποχή που απεικόνιζε με τα πενιχρά εφέ. Το θέμα είναι πως η συγκεκριμένη ταινία έχει άπειρους θαυμαστές και δεν το αρνούμαι, ίσως αυτοί κάτι να ξέρουν, εγώ πάντως δεν ενθουσιάστηκα και τόσο.

Η Ατάκα : Gaff : «Είναι κρίμα που δεν θα ζήσει, αλλά και πάλι ποιος ζει;»

Ποιον θα έπαιζα : Μάλλον τον ρολό του Gaff, γιατί αυτός παίζει να ήξερε την αλήθεια για την πραγματική φύση του Ford.

Αγαπημένη σκηνή : Μου άρεσε ο υποβόσκων ερωτισμός μεταξύ του Deckard και της Rachel στις περισσότερες σκηνές που είχαν μαζί.

Χειρότερη σκηνή : Οι σκηνές όπου βλέπαμε την Daryl Hannah με εκείνο το πλατινέ κοντό μαλλί που μου θύμιζε την Στανίση!

Δες την : Για να πεις ότι την ειδές, για την μουσική και για τον Harrison Ford στην καλύτερη εποχή του.

Μην την δεις : Αν απλά θες να δεις μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με νέα εφέ, που να μην χρειάζεται να την φιλοσοφήσεις ιδιαίτερα.

Με ποιον να την δεις : Με κάποιον φίλο σου.

Μην την δεις με : Την κοπέλα σου.