One Day

Υπόθεση : Η Emma (Anne Hathaway) και ο Dexter (Jim Sturgess) γνωρίζονται την μέρα της αποφοίτησης τους από το πανεπιστήμιο. Η Emma, αν και είναι αρκετά έξυπνη κοπέλα, δεν βρίσκει την κατάλληλη ευκαιρία για να αναδειχτεί στον επαγγελματικό κόσμο, ενώ από την άλλη, ο Dexter όχι μόνο είναι ιδιαίτερα επιτυχημένος στην δουλειά του, αλλά έχει και μεγάλη πέραση στο ωραίο φύλο. Με την πάροδο των χρόνων χωρίζουν, παίρνουν διαφορετικούς δρόμους, χάνονται και όταν ξαναβρίσκονται είναι μαζί με άλλους ανθρώπους και συμπεριφέρονται σαν καλοί φίλοι. Όταν κάποια στιγμή, οι ζωές τους παίρνουν πάλι διαφορετική τροπή και μένουν μόνοι, τότε θα στραφούν ο ένας στον άλλον και θα ζήσουν τον θυελλώδη έρωτα που δεν πρόλαβαν ποτέ να ζήσουν. 

Με μια κουβέντα : Απογοήτευση.

Γενικά : Αγαπημένη και αθεράπευτα ρομαντική αναγνώστρια, μόνο ένα πράγμα έχω να σου πω: «Αχ!», γιατί είναι πραγματικά κρίμα που αυτή η ταινία δεν κατάφερε να ξεπεράσει τις προσδοκίες που είχα και είμαι σίγουρος πως έχεις και εσύ. Το θέμα με την ταινία ξεκινά από το πόστερ, βλέπεις ένα φρέσκο ζευγαράκι να ανταλλάσει κολασμένα φιλιά στην μέση του δρόμου και εσύ λες, από μέσα σου, «Πω πω, τι έρωτας!» και μεταξύ μας έτσι θα είναι τα πράγματα σ το βιβλίο του David Nicholls, πάνω στο οποίο βασίζεται η εν λόγω ταινία, έλα όμως που δεν είναι έτσι και στην ταινία. Για να στο ξεκαθαρίσω λιγάκι, σου λέω ότι βλέπουμε την σχέση των δυο ηρώων μέσα σε ένα χρονικό πλαίσιο 20 χρόνων, αλλά, και εδώ είναι το ενδιαφέρον του έργου, βλέπουμε μόνο μια μέρα από κάθε ένα από τα είκοσι χρόνια και συγκεκριμένα την 15^η Ιουλίου. Έτσι και καθώς η ταινία ξεκινά, βλέπουμε τους ήρωες μας να γνωρίζονται εκείνη την μέρα και να ενώ είναι έτοιμοι να κάνουν τα ανομολόγητα, γίνονται τελικά καλοί φίλοι, τα χρόνια περνάνε και εμείς παρακολουθούμε τι κάνει ο καθένας την συγκεκριμένα μέρα. Βλέπουμε πως έχουν παραμείνει φίλοι, τους βλέπουμε να καταξιώνονται, να εξελίσσονται, να πέφτουν χαμηλά, πιο χαμηλά, να μαλώνουν, να τα βρίσκουν, να τα φτιάχνουν, να τα χαλάνε και κάπως έτσι να τελειώνουν την ταινία με μια γλυκόπικρη γεύση. Επειδή όμως έχουμε δει μερικές ρομαντικές ταινίες παραπάνω και κόβει το μάτι μας, πρέπει να πούμε ότι το ¨Μια Μέρα¨ είναι λιγάκι ρηχό στο συναίσθημα του και πάρα πολύ προβλέψιμο. Θέλω να πω, ότι η φαινομενικά πανέξυπνη ιδέα, που βάζει τον θεατή να βλέπει μια μέρα από την ζωή των ηρώων για κάθε μια χρονιά, κάνει μεν το έργο πολύ γρήγορο, αλλά παράλληλα πολύ άρπα κόλλα, γιατί εκεί που πάει να συγκινηθεί ο θεατής από το σμίξιμο των δυο εραστών, τσουπ την επομένη χρονιά (χρόνια πολλά καλή χρονιά) έρχεται ο χωρισμός και εγώ μένω με το συναίσθημα στο χέρι. Το άλλο αρνητικό που ανέφερα, είναι η προβλεψιμότητα του έργου και θα μιλήσω μόνο για την σκηνή με το ποδήλατο, δεν θα πω τίποτα άλλο, απλά όποιος την δει θα καταλάβει ακριβώς πως καταλήγει και πως τελικά τελειώνει το έργο, αφήνοντας σε μέσα στα νεύρα. Από τα πιο λάιτ αρνητικά που με ενόχλησαν, εμένα τον γεροπαράξενο, είναι η χωρίς σύνορα προφορά της Hathaway, που άλλαζε σε κάθε σκηνή και το αγέραστο γονίδιο που είχαν και οι δυο πρωταγωνιστές, μιλάω φυσικά για το γεγονός ότι μέσα σε 20 χρόνια ιστορίας οι δυο ήρωες δεν έβγαλαν ούτε μια ρυτίδα, μόνο τα μαλλιά του Jim Sturgess άσπρισαν αλλά και πάλι το μαγουλάκι πιο τσίτα και από το δικό μου. Μιας που ανέφερα τον Sturgess να πούμε ότι σε όλη την ταινία βλέπουμε αυτόν και την Hathaway, κανέναν άλλον, με ερμηνείες που ήταν ούτε κρύο ούτε ζέστη. Τα μουσικά κομμάτια σε κάνουν τουρ από το 1988 μέχρι το 2009, ενώ η ορχηστρική μουσική είναι λουκουμαδάκι μέλι. Η σκηνοθεσία προφανώς δεν είναι καλή, άμα σκεφτείς ότι δεν συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα αλλά είμαι σίγουρος ότι προσπάθησε η σκηνοθέτης του ¨An Education¨. Κλείνοντας, το ¨Μια Μέρα¨ είναι μια ταινία που αν και εμένα δεν με τρέλανε, πιστεύω πως μπορεί να σου αρέσει και να σου χαρίσει ένα ρομαντικό βράδυ με λίγη συγκίνηση.

Η Ατάκα : Emma: «Σ’αγαπώ Dex τόσο πολύ. Απλά δεν μου αρέσεις πια. Συγγνώμη». 

Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή : Οι ελάχιστες σκηνές με την Patricia Clarkson που έκανε την μάνα του Sturgess και είχε ίσως τον πιο συναισθηματικό ρόλο σε όλη την ταινία.

Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή με το ποδήλατο για το ήξερα ότι έτσι θα γινόταν το πράγμα.

Δες την : Γιατί είσαι αθεράπευτα ρομαντική.

Μην την δεις : Αν δεν είσαι από τις κοπέλες που ψάχνουν το άλλο τους μισό βλέποντας αισθηματικές ταινίες και τρώγοντας το παγωτό βανίλια με το κουτάλι της σούπας.

Με ποιον να την δεις : Καμιά κολλητή σου.

Μην την δεις με : Το αγόρι σου, λυπήσου τον.