Casa de mi Padre

Υπόθεση :   Ο Armando Alvarez (Will Ferrell) έχει ζήσει και εργαστεί στο ράντζο του πατέρα του στο Μεξικό, όλη του την ζωή. Καθώς όμως το ράντζο αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, εμφανίζεται ο νεότερος γιος της οικογενείας Raul (Diego Luna) μαζί με την αρραβωνιαστικιά του Sonia (Genesis Rodriguez), για να βοηθήσουν την οικογενειακή επιχείρηση, καθώς ο Raul είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ικανός να ξεπληρώσει όλα τα χρέη του πατέρα του. Δυστυχώς όμως τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή όταν ο Armando ερωτεύεται την Sonia και οι επιχειρηματικές ικανότητες του Raul αποδεικνύονται σκάρτες δημιουργώντας έτσι έναν αιματηρό πόλεμο ανάμεσα στην οικογένεια Alvarez και τον μεγάλο έμπορο ναρκωτικών Onza (Gael Garcia Bernal).

                     

Με μια κουβέντα : Όλα αυτά για έναν τραγούδι που μιλά για μια χελώνα!  

Γενικά : Ο λόγος που θα σας πω ότι είδα αυτή την ταινία είναι φυσικά η φίλη μου Ελένη που έχει ένα αδικαιολόγητο πάθος με τις ταινίες του Will Ferrell, η αλήθεια είναι όμως πως βαθειά μέσα μου ήθελα να δω αυτή την ταινία, ξέροντας παρόλα αυτά που πάω να μπλέξω. Μπορώ να σου πω ότι παραμυθιάστηκα από πολλούς παράγοντες, καταρχήν η ταινία σατιρίζει όλες εκείνες τις Μεξικανικές τηλενουβέλες που όλοι έχουμε δει, ξέρεις Εσμεράλδα, Μαρία της γειτονιάς, Πάολα-Παολίνα, Χουάνα η Παρθένα και πάει λέγοντας και δεν είναι ότι τις σατιρίζει απλά, είναι πως η ταινία είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου στα Ισπανικά! Ένας ακόμα λόγος είναι πως η μεγάλη έκπληξη του έργου δεν είναι φυσικά ο Will Ferrell που μιλά άπταιστα Ισπανικά, αλλά η συμμετοχή των Εξαιρετικών Λατίνων ηθοποιών (λέω Λατίνων, γιατί δεν ξέρω ακριβώς από πού κατάγονται οι άνθρωποι) Diego Luna, στο ρόλο του αδελφού του Ferrell και του Gael García Bernal στο ρόλο του αδίστακτου χασισοάρχοντα του Μεξικού. Με τόσα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία αποφάσισα να δω το ¨Σπίτι του Πατέρα Μου¨ όπως είναι ο Ελληνικός τίτλος του έργου. Με μεγάλη σιγουριά μπορώ να σου πω ότι η ταινία δεν διέψευσε αυτό που φανταζόμουν, ήταν άκρως καμένη και τραγική, αλλά αν είναι δυνατόν με την καλή έννοια. Φυσικά υπήρχαν όλα εκείνα τα κλισέ από τις Μεξικανικές σειρές: τα επίμονα βλήματα με τα ανασηκωμένα φρύδια όλο μίσος, οι διάλογοι των πρωταγωνιστών που ήταν ο ένας γυρισμένος πλάτη στον άλλον, το αιματοκύλισμα στο γάμο και πολλά άλλα. Μέσα σε όλα αυτά ήταν και τα στοιχεία που κάνουν μια ταινία καθαρά Ferrellική, τα ψεύτικα ζώα, ιδίως η ψεύτικη λευκή τίγρη που μιλούσε (!) και έδινε συμβουλές στον Ferrell, τα υστερικά γέλια ύστερα από μια παπαριά που έλεγε κάποιος, οι γελοίες ερωτικές σκηνές και φυσικά τα τραγούδια ερμηνευμένα από τους ιδίους τους ηθοποιούς. Κλείνοντας δεν θα πρότεινα την συγκεκριμένη ταινία σε όλους, μόνο σε μια μικρή μερίδα κόσμου, που όπως η φίλη μου Ελένη, θεωρούν τον Ferrell master στην καμένη κωμωδία. Αλλά και πάλι τι να σου πω; δες την και κρίνε μόνος σου, μπορεί στην τελική να σου αρέσει.

Η Ατάκα : Armando Alvarez: (Τραγουδιστά)«Δεν ξέρω γιατί πάει τόσο αργά η χελώνα… Δεν ξέρωωωωω»

Ποιον θα έπαιζα : Μάλλον τον χοντρουλή φίλο του Armando που ήταν θεόχαζος!. 

Αγαπημένη σκηνή :  Η σκηνή όπου τραγουδάνε το τραγούδι με την χελώνα.

Χειρότερη σκηνή : Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί η λευκή ψεύτικη τίγρη μιλούσε, αλλά μάλλον δεν χρειάζεται να μάθω κιόλας.

Δες την :  Γιατί σου αρέσουν οι ταινίες του Ferrell και κυρίως γιατί αυτή είναι άλλου επιπέδου, αν σκεφτείς ότι ο άνθρωπος έμαθε Ισπανικά και γύρισε ένα καθαρά Μεξικάνικο έργο.

Μην την δεις :  Γιατί, έλεος έχεις και ένα επίπεδο στην βλακεία.

Με ποιον να την δεις :  Με μερικούς καμένους φίλους σου.

Μην την δεις με :  Τον πρύτανη της φιλοσοφικής.