Info:
O Joseph είναι ένας άνθρωπος που φαίνεται βίαιος και οργισμένος. Είναι συνεχώς μεθυσμένος, δεν εργάζεται και συνεχώς ψάχνει αφορμές για καβγάδες. Όταν όμως γνωρίζει την Hannah η οποία εργάζεται σε ένα Χριστιανικό φιλανθρωπικό κατάστημα πολλά πράγματα θα αλλάξουν στην ζωή του αλλά και στην φαινομενικά ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή της θρησκόληπτης γυναίκας. Θα προσπαθήσει να βρει μια ευκαιρία συγχώρεσης για όσα έχει κάνει στην ζωή του χωρίς να γνωρίζει όμως στην αρχή πως και η Hannah χρειάζεται κάποιον να την σώσει από τον βίαιο άντρα της.
Write a comment...
Καλέ γεια σας και πάλι! Επιστροφή σαν τρελό καρναβάλι! Όχι δεν ήρθε ακόμη το καρναβάλι αλλά εμείς επιστρέψαμε για τα καλά αγαπημένοι μου bloggers! Μπήκε για τα καλά το φθινόπωρο και εμείς γυρίσαμε στις βάσεις μας οπότε θα γράφουμε και καμιά ταινία παραπάνω βρε αδερφέ!! Για να δούμε τι θα δούμε λοιπόν. Ξεκινάω με βαριά ταινία!
Όταν αποφασίσαμε να την δούμε αυτήν την ταινία με την συνάδελφο και εξαδέλφη Ελένη ήταν γιατί από τις επιλογές που είχαμε ήταν η πιο σύντομη... και ευτυχώς που ήταν σύντομη έχω να σας πω!! Διάβασα τόσες πολλές καλές κριτικές για αυτήν την ταινία που νομίζω πως αισθάνομαι χαζή που εγώ απλά την βρήκα καλή... Δύσκολη ταινία που ναι μεν είναι ξεκάθαρη για το μήνυμα που θέλει να σου περάσει αλλά γιατί τόση αποθέωση πια? Από την πρώτη σκηνή της ταινίας πρέπει να σας πω πως ξενέρωσα και δεν ήθελα να την συνεχίσω γιατί μας δείχνει έναν μεθυσμένο βίαιο άνθρωπο να κλωτσάει μέχρι θανάτου τον σκύλο του που θεωρεί πιστό και αγαπημένο φίλο του. Ε, εντάξει σκέφτομαι! Αν ξεκινάμε έτσι τι θα δούμε δηλαδή παρακάτω? Τελικά όμως αυτό που μου έμεινε για αυτόν τον άνθρωπο είναι η παροιμία που λέει “σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει” αν και είχε πολλά θέματα με τα σκυλιά ο Joseph! Το δεύτερο ξενέρωμα ήρθε με το “Τυραννόσαυρος”. Ο Joseph λοιπόν φώναζε έτσι την γυναίκα του γιατί ήταν υπέρβαρη και όταν ανέβαινε ή κατέβαινε τις σκάλες του σπιτιού έτριζε το πάτωμα σαν να περνούσε τυραννόσαυρος. Αυτός το θεωρούσε αστείο και η Hannah το βρήκε πολύ γλυκό αλλά εγώ ξενέρωσα γιατί η γυναίκα του ήταν διαβητική και πέθανε εξαιτίας της ασθένειάς της. Μπορώ να πω πως οι ερμηνείες και των δυο ηθοποιών μου άρεσαν πάρα πολύ γιατί δε ήξερα κανέναν από τους αυτούς. Η Hannah δε μια ταλαιπωρημένη και πληγωμένη γυναίκα, καταπιεσμένη ψυχολογικά και σωματικά βρίσκει έναν τρόπο να ξεφύγει από έναν άρρωστο ψυχικά άνθρωπο που την βιάζει και την κακοποιεί καθημερινά. Αν λοιπόν είστε της κουλτούρας θα σας αρέσει πολύ η ταινία, αν πάλι δεν είστε της βαριάς και αρνητικής πλευράς καλύτερα να δείτε κάτι άλλο... Δεν είμαι πάντως αρνητική στο να την δείτε. Έχει πολύ καλή σκηνοθεσία, η μουσική της ταινίας δένει αρμονικά και μια Αγγλία βροχερή, γκρίζα που συνθέτει την dark πλευρά του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Paddy Considine. Και μόνο που είπα dark πρέπει να καταλάβατε πως η ταινία μου άρεσε τελικά... Να σας αναφέρω πως κέρδισε αρκετά βραβεία στην Βρετανία αλλά και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κέρδισε το βραβείο Κοινού. Μεγάλη επιτυχία σας λέω!
Like:
Η μουσική μου άρεσε αρκετά όπως ανέφερα κ πιο πάνω. Πάρτε ένα δείγμα που νομίζω πως αξίζει
Dislike:
Ήταν ανάγκη να το σκοτώσει το σκυλάκι του? Ήταν ανάγκη??
Share:
Το τραγούδι που σας έβαλα πιο πάνω είναι από το συγκρότημα The Leisure Society στο οποίο συγκρότημα συμμετέχει και ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Paddy Considine.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου