Abduction

Υπόθεση :  Ο Nathan (Taylor Lautner) είναι ένας ντροπαλός έφηβος με λίγο οξύθυμο χαρακτήρα. Κάποια στιγμή χρειάζεται να κάνει μια εργασία με την Karen (Lily Collins) με την οποία είναι ερωτευμένος. Ψάχνοντας στο internet ανακαλύπτουν ένα site με φωτογραφίες παιδιών που έχουν απαχθεί από τους γονείς τους. Κάνοντας ένα τεστ για το πώς κάποια από αυτά τα παιδιά μπορεί να έχει ανατηχθεί ανακαλύπτουν πως ένα από αυτά θα μπορούσε να είναι ο Nathan σε μικρότερη ηλικία. Με το που γίνεται αυτή η αποκάλυψη και οι γονείς του παραδέχονται ότι δεν είναι οι πραγματική του οικογένεια, εισβάλουν μέσα στο σπίτι κάτι πράκτορες και σκοτώνουν τους μέχρι πρότινος γονείς του Nathan. Τώρα πρέπει να κρυφτεί μαζί με την Karen, ενώ παράλληλα πρέπει να ανακαλύψει την αλήθεια για τους πραγματικούς γονείς του χωρίς όμως να ξέρει ποιον από τους καλοθελητές που συναντά, να εμπιστευτεί.

                     

Με μια κουβέντα :  Μήπως ο τίτλος του έργου είναι λιγάκι παραπλανητικός;

Γενικά : Και αυτό το λέω γιατί στον Στρατιγάκη μάθαμε ότι ¨abduction¨ σημαίνει απαγωγή, αλλά στο έργο δεν βλέπουμε κανέναν που να απαγάγεται. Και ναι ξέρω τι θα πεις, πως λίγο πιο πάνω έγραψα για ένα site με παιδιά που έχουν απαχθεί, αλλά όπως εξελίσσεται αμέσως μετά η ιστορία μαθαίνεις ότι το site ήταν μουσαντό από τους ¨κακούς¨ και πως η γονείς του πρωταγωνιστή μας τον είχαν υιοθετήσει και όχι απαγάγει, άρα άκυρος ο τίτλος. Και με αυτό ως αρχικό στοιχείο θα πάμε να κριτικάρουμε την ταινία. Ένα έργο λοιπόν του οποίου ο πρωταγωνιστής είναι ένα νέο και φρέσκο πρόσωπο καθώς ο  Taylor Lautner έχει παίξει ως δεύτερος ρόλος στο saga του λυκόφωτος. Στην πρώτη ταινία όπου και πρωταγωνιστή, δεν θα πρέπει να μας εκπλήξει το γεγονός ότι το μουσκουλιασμένο αυτό αγόρι προσπαθεί με νύχια και με δόντια να σώσει την κατάσταση από μια ταινία που βουλιάζει. Μην με παρεξηγείται, δεν είναι δα και ο De Niro, αλλά τουλάχιστον κάτι κάνει. Ο λόγος λοιπόν που το έργο πατώνει αργά και σταθερά είναι το σενάριο. Με τρύπες και ανεξήγητα, όπως αυτό με το τίτλο και με δεκάδες κλισέ ατάκες του τύπου: «Η εμπιστοσύνη πρέπει να κερδίζεται», «Δεν φεύγω χωρίς αυτήν» και το μοναδικό «Πως ξέρεις το όνομα μου;», το σενάριο δεν μας αφήνει να αγιάσουμε. Θα μου πεις: Τι περίμενες να δεις και εσύ από μια action τύπου ταινία; Ναι δεν αντιλέγω, αλλά καθώς περνάνε τα χρόνια και γίνομαι όλο και μεγαλύτερος γεροντοκόρος χάνω σιγά σιγά την ανεκτικότητα μου στην προχειροδουλειά, αφού το σενάριο γράφτηκε σε 2 μόλις μήνες και στην τελική im too old for this shit, που λέγαμε και στο φονικό όπλο. Από τα έτσι και έτσι του έργου ήταν η σκηνοθεσία που σε μερικά σημεία κατάφερε να μας δώσει την δράση την οποία θέλαμε να δούμε, βέβαια υπήρχαν άκρως τραβηγμένες σκηνές όχι μόνο λόγω της ακρότητας των όσων συνέβαιναν αλλά εξαιτίας των ατυχημάτων που είχαν οι ήρωες μας αλλά αυτό δεν τους πτοούσε να τρέχουν για την ζωή τους. Διπλά στον Lautner συναντάμε την Lily Collins στο ρόλο του ερωτικού ενδιαφέροντος και όπως είχα ξαναπεί στο ¨Καθρέφτη Καθρεφτάκι μου¨ όπου έπαιζε την Χιονάτη, θα πρέπει να κάνει κάτι με τα φρύδια της γιατί δεν πάει άλλο η κατάσταση της. Να φανταστείς πως στις σκηνές που έπαιζε, πρώτα έβγαιναν τα φρύδια και μετά ολόκληρη η Collins. Ακόμη συναντάμε την Sigourney Weaver και τον Alfred Molina που αν και μικροί οι ρόλοι τους ήταν χρήσιμοι για να δώσει μια ώθηση στο έργο το όνομα τους. Κλείνοντας το Abduction δεν είναι κάτι τρομερό, είναι κάτι που λίγο πολύ έχεις ξαναδεί, μπορεί βέβαια να σε κρατήσει με τις πιο περιπετειώδης σκηνές του αλλά και αυτές πόσο να σε εκπλήξουν.

Η Ατάκα : Nathan: «Ξέρεις το όνομα μου;».

Ποιον θα έπαιζα :  Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή :  Ίσως οι σκηνές στο τρένο.

Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή όπου ο Nathan με στραμπουλιγμένο αστράγαλο καταφέρνει να τρέξει.. Θαύμα θαύμα!

Δες την :  Γιατί είσαι γκρούπι του Taylor Lautner.

Μην την δεις :  Γιατί δεν είσαι 15χρονη μαθητριούλα!

Με ποιον να την δεις :  Με την αδελφή σου ή την ξαδέλφη σου γιατί γουστάρουν τον Lautner, αλλά και με τους κολλητούς σου, όχι επωδή γουστάρουν τον Lautner, αλλά γιατί πρόκειται για μια περιπέτεια.

Μην την δεις με :  Κινηματογραφικούς γεροντοκόρους σαν εμένα!