AN OFFICER AND A GENTLEMAN (1982)

ΤΙΤΛΟΣ: Αn officer and a gentleman

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Richard Gere, Debra Winger, David Keith

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Taylor Hackford

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: "Τον...ιπτάμενο που τον είδαν;"

Υπόθεση: Ο Zack Mayo (Richard Gere) είναι ένας μοναχικός τύπος που μεγάλωσε με μια δύσκολη παιδική ηλικία αφού πολύ μικρός έχασε την μητέρα του από απόπειρα αυτοκτονίας )κάτι που δεν ξεπέρασε ποτέ) κι από τότε πέρασε την ζωή του με τον πατέρα του που ήταν απόστρατος του Ναυτικού και έκανε άστατη και κακή ζωή. Εξαιτίας όλων αυτών, ο Zack από μικρός έμαθε να μη βασίζεται σε κανέναν και να πορεύεται μόνος του στη ζωή. Σκληρός και μοναχικός αποφασίζει μετά το τέλος του σχολείου και παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του να καταταγεί στο Ναυτικό. Εκεί παρά την μοναχική και εσωστρεφή συμπεριφορά του γνωρίζει και δένεται με έναν συνάδελφό του (David Keith) αλλά και ερωτεύεται την Πόλα (Debra Winger), μια νεαρή κοπέλα της περιοχής που εργάζεται σε τοπικό εργοστάσιο και ονειρεύεται μια μέρα να παντρευτεί έναν από τους αξιωματικούς της σχολής. Ωστόσο, το πιο δύσκολο που έχει να αντιμετωπίσει είναι ο σκληρός, πειθαρχημένος και αυστηρός εκπαιδευτής του που του πάει συνέχεια κόντρα και αποδεικνύεται εντέλει ότι, μέσα από αυτά τα "καψόνια", του δίνει ένα μάθημα για το πόσο σημαντικό είναι να βασίζεσαι στους φίλους και συναδέλφους σου και όχι μόνο στον εαυτό σου...

Για πες, για πες: Ήταν Κυριακή μεσημέρι στο χωριό...Σκυλοβαριόμουν ως συνήθως (όχι! δεν βαριέμαι μόνο τις Κυριακές στο χωριό! Βαριέμαι πάντα αλλά αυτό δεν έχει σημασία...) Είπα να βάλω Σταρ μπας και δω τίποτα της προκοπής...Πέφτω πάνω σ'αυτή την ταινία και αμέσως καταλαβαίνω ότι πρόκειται για την γνωστή ταινία "Ιπτάμενος και Τζέντλεμαν" που όλοι μας έχουμε ακούσει αλλά το πιο πιθανόν είναι να μην έχουμε δει ποτέ! Εεε, και έτσι είπα να την δω! Και μπορώ να πω ότι είναι μια πολύ ευχάριστη ταινία, ότι πρέπει για πριν το μεσημεριανό! Μια γλυκιά, τρυφερή, ανάλαφρη ταινία, από αυτές που θες να δεις όταν θες απλά να περάσεις ευχάριστα την ώρα σου, χωρίς δράματα, μελοδραματισμούς, προβληματισμούς, κάψιμο εγκεφαλικών κυττάρων κτλ. κτλ. Σαφώς δεν είναι και κανένα αριστούργημα (αν και έχει πάρει 2 Όσκαρ παρακαλώ και ήταν υποψήφια για άλλα 4!) περισσότερο την λες κλασσική αισθηματική αμερικάνικη ταινία παρά ταινία άξια για Όσκαρ! Πάντως βλέπεται εύκολα κι ευχάριστα!

Με αρέσει: Ο Richard Gere! Τότε, πριν, μετά και για πάντα! Ως γκόμενος καλέ! Ως ηθοποιός...εεε, έχουμε δει και καλύτερους. Επίσης, αυτή η νοσταλγική αίσθηση που σου αφήνει για την εποχή των 80's. Μα τι ωραία εποχή που πρέπει να ήταν!

Δεν με αρέσει: Εντάξει...η υποκριτική των ηθοποιών δεν ήταν και ότι το καλύτερο αλλά δεν μας χαλάει και ιδιαίτερα στην προκειμένη περίπτωση!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Το τραγούδι "Up Where we belong" που ακούγεται στην ταινία δεν άρεσε καθόλου στον παραγωγό που, ευτυχώς, ανεπιτυχώς απαίτησε να βγει από την ταινία θεωρώντας ότι δεν θα κάνει επιτυχία. Και όμως διαψεύστηκε παταγωδώς μιας και το τραγούδι, όχι μόνο έγινε μεγάλη επιτυχία και #1 στο Billboard αλλά κέρδισε και το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού!