Πρωταγωνιστούν: Michael Fassbender, Carey Mulligan
Σκηνοθεσία: Steve McQueen
Εναλλακτικός τίτλος: "Είναι "ντροπή" τελικά να νιώθεις τόσο μόνος σε μια τόσο μεγάλη κοινωνία;"
Υπόθεση: Ο Μπράντον είναι ένας επιτυχημένος 30αρης, οικονομικά άνετος, ωραίος και γοητευτικός που ζει στην Νέα Υόρκη, στο άνετο και μεγάλο διαμέρισμά του, στο οποίο μένει μόνος του. Ο Μπράντον όμως έχει μία εμμονή με το σεξ! Όπου κι αν σταθεί κι όπου κι αν βρεθεί, σκέφτεται, βλέπει, φαντασιώνεται και επιδιώκει την σαρκική ηδονή. Γι'αυτό και καταφεύγει πάντοτε σε περιστασιακού είδους ικανοποιήσεις: πορνογραφικό υλικό, sites ακατάλληλου περιεχομένου, ακατάπαυστοι αυνανισμοί πάντοτε και παντού, εφήμερες σχέσεις, one night stands, πληρωμένες γυναίκες και οτιδήποτε άλλο που θα μπορέσει να του προσφέρει μία πρόσκαιρη ικανοποίηση, χωρίς καμία δέσμευση ή περαιτέρω συναισθηματική αφύπνιση. Όλα αλλάζουν όμως όταν έρχεται να μείνει στο διαμέρισμά του η μικρότερη αδερφή του, η Σίσυ, η οποία είναι τελείως διαφορετική από αυτόν, συναισθηματική, ευαίσθητη και ευάλωτη με αποτέλεσμα να ταράξει την καθημερινότητά του αλλά κυρίως την ψυχολογία του...
Για πες, για πες: Η ταινία αυτή πραγματεύεται ένα άκρως επίκαιρο θέμα στο οποίο, κατά την ταπεινή μου άποψη, έχουν βάλει κατά κόρον το χεράκι τους και τα social medias (βλ. facebook, twitter κτλ. κτλ.) με αποτέλεσμα να γίνουν ακόμη χειρότερα τα πράγματα! Φυσικά είναι η ανθρώπινη και συναισθηματική αποξένωση και απομάκρυνση που βιώνουν οι άνθρωποι των σύγχρονων κοινωνιών. Πράγμα βέβαια, εξωφρενικά αντίθετο με τα αριθμητικά δεδομένα, αφού ποτέ άλλοτε δεν έχουν υπάρξει στο πλανήτη Γη τόσα πολλά ανθρώπινα όντα!!! Τώρα γιατί, παρόλα αυτά, νιώθουμε όλοι τόσο μόνοι και αποφεύγουμε ο ένας τον άλλον όπως ο διάολος το λιβάνι...εεε αυτό ας το σκεφτούμε ο καθένας μόνος του! Ο ήρωας που έπλασε εδώ ο McQueen καταφεύγει σε εφήμερες σεξουαλικές επαφές για να καταπνίξει στην ουσία την μοναξιά που τον καταδιώκει (ή, μήπως, που μόνος του επιβάλλει στον εαυτό του;) ή για να επιβεβαιώσει στον εαυτό του ότι δεν έχει ανάγκη τους άλλους και το συνεχές κυνήγι της σαρκικής ηδονής επιβεβαιώνει απλά την φοβία του για οποιαδήποτε συναισθηματική εκδήλωση ή οικειότητα με κάποιο άλλο πρόσωπο. Επιδιώκοντας ψυχρές, ωμές, απόμακρες και πρόσκαιρες σεξουαλικές επαφές προσπαθεί να επιβεβαιώσει στην ουσία τον φόβο του για την δέσμευση και τον συχνά, δύσκολο και επίπονο αλλά παράλληλα τόσο γλυκό και γεμάτο συγκινήσεις, αγώνα που πρέπει να καταβάλλει κανείς προκειμένου να γνωρίσει ουσιαστικά τον διπλανό του και να μην αρκεστεί απλά και μόνο στην ανταλλαγή σωματικών υγρών με αυτόν!! Ειδικότερα δε, μετά και από την άφιξη της συναισθηματικά εύθραυστης αδερφής του, που είναι το άκρως αντίθετο από αυτόν και που επιδιώκει να βρει, μέσα από την σεξουαλική επαφή, την αγάπη και την συντροφικότητα που της λείπει, ο Μπράντον καταρρακώνεται καθώς τότε συνειδητοποιεί την κενή και ψυχρή ζωή που βιώνει. Αλλά, αντιθέτως, τότε είναι που επιδίδεται ακόμη πιο πολύ στην σεξουαλική ακολασία (συχνά σχεδόν καταναγκαστικά) αλλά κάθε φορά με περισσότερη επίγνωση του γεγονότος ότι έτσι προσπαθεί να κρύψει την σεξουαλική του ανωριμότητα και την ανικανότητά του να επικοινωνήσει ουσιαστικά με τους γύρω του. Όλα αυτά τα μηνύματα και τους προβληματισμούς θα βιώσεις και συ, όπως κι εγώ, όταν θα δεις αυτήν την ταινία. Αλλά πρόσεχε! Μην περιμένεις να δεις ένα ψυχολογικό δράμα με δακρύβρεχτους διαλόγους και καταρρακωμένους ή δυστυχισμένους πρωταγωνιστές που θα κλαίνε την μοίρα τους! Το αντίθετο σε πληροφορώ! Να είσαι προετοιμασμένος για μία αρκετά ωμή και προκλητική ταινία (ενδεικτικά αναφέρω ότι, εκτός των πολλών άλλων, η τελευταία σκηνή του Μπράντον που επιδίδεται σε τρίο διαρκεί 6 λεπτά, και μάλιστα χωρίς να αφήνει και πολλά στην φαντασία!!!), στην οποία οι πρωταγωνιστές μιλούν και εκφράζονται πολύ περισσότερο με το σώμα τους παρά με τα λόγια τους! Εάν λοιπόν δεν πέσεις στην παγίδα και περιοριστείς μόνο σε αυτά που βλέπεις και όχι σε αυτά που κρύβονται ή υπονοούνται πίσω από αυτά που βλέπεις, τότε θα δεις μία πολύ δυνατή ταινία που θα σε κάνει να σκεφτείς για πολλά που συμβαίνουν γύρω σου και με σένα γενικότερα! Αν πάλι, απλά, είσαι σεμνότυφος και αρκείσαι σε αυτά που βλέπεις, τότε θα μείνεις με την αίσθηση ότι μόλις παρακολούθησες μια soft πορνό ταινία που θα σου χει αφήσει και πολλά κενά σεναριακά. Γιατί ο σκηνοθέτης, επιλέγει να εστιάσει στο "τώρα" των πρωταγωνιστών και απλά να αφήσει να αιωρείται στον αέρα ένα άσχημο παιδικό παρελθόν που κυνηγά τα δύο αδέρφια αλλά δικαιολογείται και ερμηνεύεται απόλυτα,κατά την διάρκεια της ταινίας, το άσχημο αντίκτυπο που είχε επάνω τους αυτό και κυρίως μέσα από τις σεξουαλικές επιλογές και των δύο. Το μόνο μικρό πταίσμα που εντόπισα προσωπικά ήταν αυτό, ότι δηλ. ίσως να ήθελα λίγο παραπάνω ανάλυση του παρελθόντος και της σχέσης τους γιατί έτσι, όπως αφήνεται να υπονοηθεί, κινδυνεύει συχνά να χαρακτηριστεί από κάποιους μέχρι και αιμομικτική!!
Με αρέσει: Το υποκριτικό ταλέντο και των δύο πρωταγωνιστών! Από την μία η Carey Mulligan, που την είχα ξαναδεί άλλη μία φορά στο ανεκδιήγητο "Drive" όπου εκεί ήταν ένα ανέκφραστο και κρυόκωλο πλάσμα! Οπότε καταλαβαίνετε την έκπληξή μου (καλέ, αρχικά δεν την αναγνώρισα σας λέω!) όταν συνειδητοποίησα ότι αυτό το συναισθηματικό και εκφραστικότατο κορίτσι που έβλεπα τώρα είναι το ίδιο με εκείνο του "Drive"!!! Αλλά κυρίως την διαφορά έκανε ο Michael Fassbender που, κυριολεκτικά και μεταφορικά, εκτίμησα κάθε "πόντο" του ερμηνευτικού του ταλέντου! Μπράβο παλικάρι μου! Εύγε!
Δεν με αρέσει: Δεν βρίσκω να αναφέρω κάτι πραγματικά!
Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Υπάρχει μία σκηνή στην ταινία όπου ο Μπράντον κάνει σεξ με μία, πάνω στο τζάμι ενός κεντρικού ξενοδοχείου της Νέας Υόρκης! Η σκηνή γυρίστηκε εν ώρα αιχμής και πολλοί περαστικοί σταματούσαν και τους έβλεπαν! Βέβαια, αυτό είναι κάτι συνηθισμένο για την συγκεκριμένη περιοχή και το εν λόγω ξενοδοχείο καθώς έχει γίνει μόδα οι ένοικοί του να επιδίδονται σε σεξουαλικές επαφές μπροστά στα παράθυρα των δωματίων που νοικιάζουν!!! Τς, τς, τς! Αίσχος! Ντροπή! Shame!! (Το ξενοδοχείο λέγεται "The Standard Hotel" και βρίσκεται κάπου στο Μανχάταν! Τηλέφωνο δεν βρήκα, σε περίπτωση που θελήσετε να κάνετε κράτηση αλλά κάτι μπορεί να γίνει αν το θέλετε! :P)!
Δεν περίμενα ότι θα συμφωνούσαμε ακόμη και για μια τόσο "αντρική" ταινία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάγκη για συντροφικότητα αλλά και για την σαρκική ικανοποίηση δεν είναι ένα θέμα που αφορά μόνο τους άντρες! Απλά, το ανδρικό φύλο έχει επικρατήσει να θεωρείται το κατ'εξοχήν ευάλωτο και επιρρεπή προς τις σεξουαλικές ορμές (σωστά, λανθασμένα δεν ξέρω! αυτό το θέμα σηκώνει πολύ συζήτηση!)οπότε η επιλογή του άνδρα-πρωταγωνιστή ήταν αρκετά επισφαλής από τον σκηνοθέτη και σίγουρα ο Fassbender ανταποκρίθηκε επάξια στις ανάγκες του ρόλου του! Αλλά η μοναξιά και η προσφυγή στο εφήμερο σεξ για την καταπολέμησή αυτής,είναι ένα θέμα που αφορά και τα δύο φύλα...Ειδικά στις μέρες μας...Πολύ δυνατή ταινία...
ΑπάντησηΔιαγραφή