Drive

Υπόθεση : Ο Ryan Gosling υποδύεται έναν τύπου, που το πρωί δουλεύει ως κασκαντέρ και το βράδυ ως μισθωτός οδηγός απόδρασης για ληστείες. Στην πολυκατοικία που μένει και ζει μια μοναχική ζωή, γνωρίζει την γειτόνισσα του, Irene (Carey Mulligan) που μείνει μόνη μαζί με τον γιο της, μιας και ο σύζυγος της, ο Standard, είναι στην φυλακή. Μεταξύ τους θα δημιουργηθεί μια πλατωνική σχέση, αλλά όταν ο standard αφήνεται ελεύθερος και βρίσκεται πάλι μπλεγμένος με τον υπόκοσμο, ο μυστηριώδης οδηγός θα προσπαθήσει να τον βοηθήσει και να προστατεύσει την κοπέλα που αγαπά. Στην πορεία, όπως είναι απολύτως φυσικό, όλα πάνε στραβά και γίνεται ο ίδιος στόχος της πιο επικίνδυνης συμμορίας του L.A.

Με μια κουβέντα : Ας χαλαρώσουμε λιγάκι, δεν είναι και ΤΟΣΟ καλή, όσο λένε…

Γενικά : Με αυτή την ταινία είχε γίνει μεγάλο σούσουρο και αυτό οφείλεται κυρίως στο Nicolas Winding Refn που η σκηνοθεσία του κατάφερε και πήρε το βραβείο σκηνοθεσίας στο 64^ο φεστιβάλ των Καννών, τον Μάιο που μας πέρασε. Τώρα που έχω δει την ταινία μπορώ να πω ότι στις εξωτικές Κάννες έχουν πέσει πολύ τα στάνταρτ για να μοιράζουν βραβεία δεξιά και αριστερά. Μπορεί να ακούγομαι άδικος αλλά πρέπει να παραδεχτείς ότι ο τρόπος που είναι σκηνοθετημένη η ταινία, είναι πολύ επιτηδευμένος για να προκαλέσει τα διθυραμβικά σχόλια όλων των κουλτουρέ τύπων που βγήκαν και απροκάλυπτα έδωσαν στην ταινία βαθμολογία του τύπου 8.3 στο IMDb. Το θέμα με την σκηνοθεσία είναι πως υπάρχουν αργά πλάνα στα οποία εντάσσεται και το ανάλογο μουσικό κομμάτι. Καλά μέχρι εδώ, εγώ προσωπικά είμαι μεγάλος υποστηρικτής των αργών πλάνων με μουσική υπόκρουση, αλλά μέχρι σε ένα σημείο. Να βάλεις καλέ μου αργά πλάνα, αλλά να μην είναι όλη η ταινία γεμάτη με αυτά, τα αργά πλάνα να τα χρησιμοποιείς με φειδώ (τςςς), γιατί αλλιώς κουράζουν τον μέσο θεατή, που ας το παραδεχτούμε οι περισσότεροι τέτοιοι είμαστε. Όταν λοιπόν μου βάζεις το αργό-καλλιτεχνικό πλάνο, σε σκηνές τελείως άκυρες, απλά και μονό για να εντυπωσιάσεις, έμενα και λυπάμαι που το λέω με έχεις κουράσει, γιατί μου έκοψες απότομα την δράση χωρίς λόγο σε μια σκηνή που προφανώς δεν χρειαζόταν τίποτα το ψευτοκαλλιτεχνικό. Περνώντας από τα αργά και ανούσια πλάνα σε πάω στους σχετικά αδιάφορους χαρακτήρες και αυτό γιατί η σκηνοθεσία δεν δίνει τον χρόνο και τα μέσα για να ανατηχθούν οι ήρωες, δεν μας δίνει την δυνατότητα να τους γνωρίσουμε, να δούμε ποιοι είναι και από πού κρατά η σκούφια τους, το μόνο που μας έδινε ο σκηνοθέτης ήταν πολλά βουβά πλάνα όπου μιλούσαν τα μάτια. Και ξανά λέω ωραία αυτά τα καλλιτεχνικά, με τα βουβά πλάνα και τα αργόσυρτα σκηνές, αλλά δεν είναι για μια τέτοια ταινία, γιατί την κάνει να φαίνεται πολύ δήθεν. Από την σκηνοθεσία περνάμε στους ηθοποιούς, ο Gosling ήταν αυτό που εγώ περίμενα και ξέρω, ένα ρομπότ που δεν του αρέσει να αισθάνεται. Δεν κοροϊδεύω, την αλήθεια λέω, ο άνθρωπος είναι νεκρός μέσα του, σε όλη την ταινία είχε το βλέμμα της βιασμένης αγελάδας που κοιτά την γη να καταστρέφεται και εκείνη σκέφτεται τι θα φάει τώρα που δεν θα έχει πια χορτάρι. Παράλληλα με το κενό βλέμμα ήταν παρά πολύ σιωπηλός και ανέκφραστος, να φανταστείς ότι έκανε 16 λεπτά για να μιλήσει πρώτη φορά στο έργο, από την άλλη βέβαια είχε και μερικά ξεσπάσματα αλλά μην φανταστείς, εκεί που τσίτωνε εκεί έπεφτε και πάλι, είχε ένα ωραιότατο φλούφλικο μαλλί, ένα λαμπιρίζον μπουφάν με στάμπα σκορπιό στην πλάτη και μια οδοντογλυφίδα συνέχεια στο στόμα, κάνε εικόνα κεντρικού ήρωα και μην ξεχνάς το βλέμμα της αγελάδας. Σε πολύ δεύτερο ρολό συναντάμε την Carey Mulligan, η οποία ήταν μεγάλη απογοήτευση, όχι γιατί δεν έπαιξε καλά, αλλά γιατί ο ρόλος της την ήθελε πολύ ουδέτερη και άχρωμη, δηλαδή ήταν δεν ήταν στο έργο το ίδιο και το αυτό. Λοιπόν, επειδή μέχρι αυτή την στιγμή έχω καταθάψει το έργο, πρέπει να σου πω ότι σε γενικές γραμμές είναι καλό, έχει λίγη περιπέτεια, έχει τρελό τρέξιμο με σουπερ ουαου αυτοκίνητα, έχει μαφία, λεφτά, γυμνόστηθες Ρωσίδες και αλλά τέτοια που την κάνουν μια καλή ταινία δράσης. Το θέμα είναι πως η σκηνοθεσία θέλησε να πλασάρει την ταινία δράσης ως κάτι πιο εκλεπτυσμένο, αλλά της γύρισε μπούμερανγκ, από τα πολύ καλά του έργου ήταν για μένα η μουσική, αρκετά electropop, σαν να βγήκε από ταινία του ’80!

Η Ατάκα : Driver: «Αν οδηγήσω για σένα, θα μου δώσεις ένα μέρος και μια ώρα θα σου δώσω πέντε λεπτά, οτιδήποτε και αν συμβεί στα πέντε λεπτά είμαι δικός σου, οτιδήποτε γίνει μετά από αυτό είσαι μονός. Δεν θα σε κυνηγήσω αν τρέξεις, δεν κουβαλάω όπλο, απλά οδηγώ».

Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή : Μου άρεσε η πρώτη σκηνή της ληστείας που σε βάζει κατευθείαν στο πνεύμα του έργου.

Χειρότερη σκηνή : Τελικά στο τέλος τι έγινε;

Δες την : Για την μουσική και για την υπόθεση που θέλει έναν τύπο να ερωτεύεται μια παντρεμένη και να βοηθά τον άντρα της στις βρομοδουλειές του.

Μην την δεις : Γιατί παρόλο που είναι μια ταινία με χαλαρή δράση είναι πασπαλισμένη με κουλτουρέ χρυσόσκονη.

Με ποιον να την δεις : Με μερικούς φίλους.

Μην την δεις με : Την κοπέλα σου.