fwto

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Shaun of the Dead


-->
Υπόθεση : Η ζωή δεν φέρετε σωστά στον Shaun (Simon Pegg). Ζει με τον καλύτερο του φίλου Ed(Nick Frost), παραμελεί την κοπέλα του και απεχθάνεται τον πατριό του. Όταν η Liz, η κοπέλα του, τον χωρίζει, εκείνος ορκίζετε να ξαναφέρει την ζωή του, στην θέση της. Δυστυχώς για εκείνον, εκείνη την μέρα, μια επιδημία σκορπίζετε στην χώρα και όλοι οι κάτοικοι μετατρέπονται σε αιμοδιψή ζόμπι. Με ένα ρόπαλο και με τον φίλο του Ed, ο Shan προσπαθεί να σώσει αυτούς που αγαπά και να τους προσφέρει προστασία, στο μόνο ασφαλές σημείο στην πόλη…. στο αγαπημένο του bar.
Κατηγορία ταινίας : Μπύρα, Τρόμπα και Ζόμπι
Γενικά : Το ότι η ταινία αναφέρετε σε ζόμπι, δεν σημαίνει, πως είναι θρίλερ, αν γνωρίζεις έστω και λίγο τους ηθοποιούς, θα καταλάβεις σύντομα, πως πρόκειται για μεγάλη τρόμπα. Δεν περίμενα σε μια ταινία με αρκετό σουρεαλιστικό χιούμορ, να δω τόσο πολύ επαγγελματισμό και τόση προσοχή στην λεπτομέρεια, ίσως αυτό να έκανε την ταινία τόσο καλή, δεν είναι δηλαδή, μια χαζοκωμωδία όπως τόσες που βγαίνουν, φαίνετε πως έπεσε δουλειά. Η σκηνοθεσία είναι καταπληκτική και οι σκηνές που διαδέχονται η μια την άλλη, είναι εξαίσιες και προσφέρουν πολύ γέλιο. Το σενάριο είναι ελαφρώς ότι να ναι, καθώς οι χαρακτήρες που έχουν επιβιώσει από τα ζόμπι, βρίσκουν καταφύγιο στην μπυραρία, που συχνάζουν όλη μέρα. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές από όλους τους ηθοποιούς, ο Simon Pegg, έδειξε ότι μπορεί να παίξει έναν πολύ κωμικό ρόλο και όταν οι καταστάσεις το απαιτούν, να γίνει πολύ συναισθηματικός. Ο Nick Frost, ήταν απερίγραπτα γελοίος και απίστευτος τρόμπας, βγάζει το περισσότερο γέλιο στην ταινία, γιατί είναι το κλασσικό ρεμάλι, πολύ όλη μέρα παίζει βιντεοπαιχνίδια και το βράδυ πίνει μπύρες στο αγαπημένο του bar. Εξαιρετικός είναι και ο Bill Nighy, που υποδύεται τον πατριό του Shaun, είναι εκπληκτικός ηθοποιός αυτός ο τύπος, ειδικά στους κωμικούς του ρόλους (δες το ¨The Boat That Rocked¨ ). Κλείνοντας, η ταινία έχει πολλές δόσης σουρεαλιστικού αγγλικού χιούμορ, πολύ καλή σκηνοθεσία και σενάριο. Μια πολύ καλή ταινία, για να περάσει ευχάριστα και με δόσεις γέλιου, η ώρα μας.
Αγαπημένη σκηνή : Όταν εμφανίζονται 2 ζόμπι στο σπίτι των ηρώων και εκείνοι προσπαθούν να τα εξοντώσουν, πετώντας τους δίσκους βινυλίου, βέβαια πετάνε μόνο εκείνους, που είναι για πέταμα και το καλό πράμα το κρατάνε.
Χειρότερη σκηνή : Απλά θα ήθελα τα ζόμπι, να κινούνται πιο γρήγορα, να είναι λίγο πιο τρομακτικά, για να έχει και γέλιο και τρόμο η ταινία.
Δες την : Γιατί έχει πολύ γέλιο, είναι ευχάριστη, παρά το σκοτεινό και μακάβριο θέμα της και επίσης για την πολύ προσεγμένη δουλειά, που έχει γίνει, στο τεχνικό μέρος της ταινίας.
Μην την δεις : Αν ακόμα και σε κωμωδία, εσύ κοιτάς τα ζόμπι και σκιάζεσαι…. Αν είναι δυνατόν, βρε παιδί μου, δείξε λίγο σθένος!!!!
Με ποιον να την δεις : Δες την με τον κολλητό σου, που παίζετε όλη την ώρα PS3 και γενικώς το έχετε κάψει… θα ταυτιστείτε τουλάχιστον με αυτό το κομμάτι του έργου. Τώρα, αν σας χτυπήσουν την πόρτα τίποτα ζόμπι, εσείς μην ανοίξετε και συνεχίστε να παίζετε Pro.
Μην την δεις με : Με τους φίλους μας, τα ζόμπι!!!


Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

The Wolfman


Υπόθεση : Ο Lawrence Talbot (Benicio Del Toro) έχοντας χάσει την παιδική του ηλικία, όταν η μητέρα του πέθανε, έφυγε από το γενέτειρα του και για πολλά χρόνια έμεινε μακριά, μετά όμως, από την έκλυση της Gwen (Emily Blunt), της αρραβωνιαστικιάς του αδελφού του, επιστρέφει , για να βρει τον εξαφανισμένο του αδελφό. Η επιστροφή του Lawrence δεν βελτιώνει καθόλου την σχέση με τον πατέρα του, ενώ ταυτόχρονα στην περιοχή επικρατεί γενική αναστάτωση, εξαιτίας ενός αιμοδιψούς όντος, που σκοτώνει τους χωρικούς κάθε πανσέληνο. Παράλληλα στην περιοχή στέλνετε από την Scotland Yard, ο επιθεωρητής Aberline (Hugo Weaving), οποίος έχει ως σκοπό του να διαλευκάνει την υπόθεση των φόνων. Όντας αποφασισμένος να δώσει ένα τέλος σε όλα αυτά και να προστατεύσει τη Gwen, ο Lawrence θα αποκαλύψει μία άγνωστη πλευρά του εαυτού του.


Κατηγορία ταινίας : Και το Bikini, τέλειο κορίτσια!!!


Γενικά : Τα σχόλια μου, για αυτή την ταινία μπορεί να είναι περιορισμένα, καθώς η προσοχή μου ήταν ελαφρός αποσπασμένη, από την ταινία, λόγο εξωγενών παραγόντων…. Λοιπόν η ταινία είναι Remake του The Wolfman, που πρωτοπαίχτηκε το 1941, η καινούργια ταινία, πατάει σταθερά στην πρωταρχική της , αλλά δίνει μεγαλύτερο βάρος στην σχέση πατέρα – γιου και στο τραγικό τέλος μιας ερωτικής ιστορίας. Η αλήθεια βέβαια είναι, πως η ταινία δεν έλεγε και πάρα πολλά, ήταν πολύ απλοϊκή και έκανε μπαμ ότι κάτι δεν πάει καλά με τον πατέρα του κεντρικού ήρωα. Η σκηνοθεσία ήταν καλή, η σεκάνς στο δασός με τους βράχους σε κύκλο, ήταν πολύ καλή. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που έδειχνε τις μέρες που περνούσαν , παρουσιάζοντας μας το φεγγάρι πότε να γεμίζει και πότε να αδειάζει (ερώτηση: λέμε αδειάζει, όταν μιλάμε για το φεγγάρι;;;). Πολύ καλή ήταν και η παρουσίαση της βικτοριανής εποχής και γενικότερα της ζωής, στην Αγγλία εκείνη την εποχή, από τα μεγάλα σπίτια, μέχρι τα γυναικεία φορέματα. Ακόμη η ταινία παρουσιάζετε πολύ καλά και προσεγμένα, δημιουργώντας την αίσθηση ότι κάτι κακό πρόκειται να γίνει στα σκοτεινά τοπία και μέσα στην ομίχλη. Ο Benicio Del Toro, αν και πολύ βασανισμένος και χτυπημένος από την μοίρα, δεν καταφέρνει να δημιουργήσει πολλά συναισθήματα στο κοινό, εκτός από τις σκηνές στο άσυλο. Ο Anthony Hopkins, μπορεί να παίξει τα πάντα τελικά και κατά την άποψη μου καταφέρνει να ανατριχιάσει το κοινό, με την σιγανή και επιτακτική φωνή του. Η Emily Blunt, πανέμορφη όπως πάντα, αν και δεν με τρέλανε στον συγκεκριμένο ρόλο, καθώς περίμενα πιο πολλά από αυτήν, πιο πολύ πόνο και θλίψη, μου φαινόταν ότι περνούσε όλο το πράγμα πολύ αψήφιστα. Ο Hugo Weaving, έπαιξε αρκετά καλά, αν και δεν περίμενα πως θα δινόταν τόση μεγάλη έμφαση στο ρόλο του (εντωμεταξύ έχει από τις πιο ωραίες φωνές στο σινεμά!!). Κλείνοντας η ταινία αυτή είναι σχετικός καλή, περίμενα το κάτι παραπάνω, αλλά δεν παραπονιέμαι κιόλας, πιστεύω πως την κατάσταση σώζουν τα μεγάλα ονόματα, που συμμετέχουν.


Αγαπημένη σκηνή : Η πρώτη κιόλας σκηνή, όπου διαβάζετε από μια πέτρινη πλάκα, ένα μικρό ρητό, σχετικά με τους λυκάνθρωπους. Το συγκεκριμένο ρητό, λοιπόν είχε χρησιμοποιηθεί και στην αρχική έκδοση του The Wolfman το 1941, παράλληλα το ίδιο ρητό με ελαφρός παραλλαγμένα λόγια χρησιμοποίησαν και οι Florence and the Machines, στο τραγούδι τους Holw. Δεν λέει τίποτα η σκηνή, απλά μου άρεσε η διπλή αναφορά που έγινε.


Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή, όπου μπαμπάς και γιος λυκάνθρωπος, δίνουν την τελική μάχη. Πιστεύω ότι τα οπτικά εφέ, ήταν τραγικά φτωχά και κατέστρεφαν την σκηνή.


Δες την : Αν σου αρέσουν ιστορίες με λυκάνθρωπους και άλλα αιμοδιψή τέρατα, μιας και είναι η εποχή τους. Ακόμη δες το για τους ηθοποιούς, που παίζουν.


Μην την δεις : Γιατί δεν είναι και η απόλυτη ταινία της χρονιάς (τζάμπα την περίμενα τόσο καιρό), επίσης τα οπτικά εφέ μπορεί σε αρκετές σκηνές να ήταν καλά, αλλά στην τελική σκηνή με την μάχη μεταξύ των δυο λυκάνθρωπων, μου φάνηκαν πολύ ερασιτεχνικά.


Με ποιον να την δεις : Είμαι τελικά πρέσβης της μοναξιάς, όταν πρόκειται για ταινίες… δες την λοιπόν μόνος σου, γιατί αν την δεις με παρέα, όπως εγώ, θα αποσπάτε η προσοχή σου πολύ εύκολα.


Μην την δεις με : Με άτομα που πάσχουν από τριχόπτωση, αυτή η ταινία, θα είναι μαχαιριά στην καρδιά του καράφλα φίλου σου!!!






Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Monty Python and the Holy Grail


Υπόθεση : Η ταινία ξεκινάει με τον Αρθούρο, βασιλιά των Βρετανών, ο οποίος ψάχνει να βρει ιππότες, για να πάνε μαζί του στο Κάμελοτ. Βρίσκει πολλούς ιππότες μεταξύ των οποίων, τον σερ Γκάλαχαντ τον αγνό, τον σερ Λάνσελοτ τον γενναίο, τον σερ Μπέντεβιρ τον ήσυχο και τον σερ Ρόμπιν, τον όχι-και-τόσο-γενναίο-όσο-τον σερ Λάνσελοτ. Σατιρίζοντας τα γεγονότα της εποχής, όπως δίκες μαγισσών και την πανούκλα, φτάνουν στο Κάμελοτ, αλλά στο καπάκι αποφασίζουν να μην μείνουν. Ξαφνικά μέσα από τους ουρανούς εμφανίζετε ο θεός και τους ζητάει να βρουν το Άγιο Δισκοπότηρο. Αναζητούν λοιπόν το Άγιο Δισκοπότηρο μαζί, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά, γνωρίζοντας ενδιαφέροντες ανθρώπους. Άραγε θα καταφέρει αυτή η ομάδα γενναίων και γελοίων ιπποτών να βρει το Άγιο Δισκοπότηρο;;;


Κατηγορία ταινίας : Τρόμπα (Με Την Καλύτερη Έννοια!!!)


Γενικά : Οι Monty Python, ήταν μια ομάδα Βρετανών κωμικών ηθοποιών, που δημιούργησαν το Monty Python's Flying Circus, μια βρετανική τηλεοπτική κωμική σειρά από σκετς, που ξεκίνησε να προβάλετε το 1969. Το φαινόμενο των Monty Python, εξελίχθητε ραγδαία, με αποτέλεσμα, την δημιουργία ταινιών, μουσικών δίσκων, βιβλίων και musicals. Τα μέλη της ομάδας των Monty Python είναι οι Graham Chapman, Eric Idle, Terry Gilliam, Terry Jones, John Cleese και Michael Palin. Τα κωμικά και σατυρικά έργα τους επηρέασαν μετέπειτα τους Βρετανούς δημιουργούς, ενώ είχαν μεγάλη επιρροή στο Βρετανικό πολιτισμό, σε σημείο η δουλειά τους να συγκρίνετε, με ότι κατάφεραν να κάνουν οι Beatles στην μουσική. Μερικές από τις ταινίες που κάνανε παράλληλα αλλά και μετά από το Monty Python's Flying Circus είναι: το ¨ And Now for Something Completely Different¨ (1971), κινηματογραφική ταινία με σκετς από την τηλεοπτική σειρά, το ¨ Monty Python's Life of Brian ¨ (1979), μια κινηματογραφική σάτιρα με φόντο την εποχή που έζησε ο Ιησούς, το ¨ Monty Python Live at the Hollywood Bowl ¨ (1982), η ταινία από μια ζωντανή παρουσίασή τους, στην οποία έπαιξαν μερικά από τα πιο ωραία κωμικά τους σκετς , και το ¨ Monty Python's The Meaning of Life¨ (1983), μια κινηματογραφική συλλογή από σκετς για το νόημα της ζωής, με αρκετό μαύρο χιούμορ. Στο Monty Python and the Holy Grail, αχούμε την ιστορία του βασιλιά Αρθούρου και των ιπποτών του, που βρίσκονται στην αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου. Η ιστορία είναι πέρα για πέρα σατιρική και ξεκαρδιστική, χωρίς μια δόση σοβαρότητας, από την πρώτη σκηνή… μάλλον πριν την πρώτη σκηνή, τα αστεία ξεκινάνε από τους τίτλους έναρξης, μέχρι την τελευταία σκηνή που μπουκάρουν οι μπάτσοι στον μεσαίωνα, όλα μα όλα είναι τελείως σουρεαλιστικά. Πρέπει να πω ότι το βρετανικό χιούμορ είναι πολύ ιδιαίτερο και πολλοί μπορεί να μην ενθουσιαστούν, οπότε όταν λέω ότι γέλασα δεν σημαίνει ότι θα γελάσεις και εσύ, αυτό εξαρτάτε. Είμαι της άποψης, πως αν είσαι χαλαρός και δεκτικός σε ότι τροομπιά και βλακεία (με την καλή έννοια, πάντα) σου παρουσιάσουν, θα περάσεις απίστευτα καλά, και θα το ευχαριστηθείς. Δεν θέλω να πω άλλα, γιατί έχω πει ήδη πολλά, η ταινία τα σπάει, προσκυνώ τους τρελούς ηθοποιούς και υπόσχομαι συνέχεια. Νί


Αγαπημένη σκηνή : Όλες οι σκηνές είναι εξωφρενικά απίστευτες και ξεκαρδιστικές, αλλά εκείνη που με έκανε να πέσω κάτω από τα γέλια είναι η σκηνή , όπου ο βασιλιάς Αρθούρος συναντά τους ιππότες που λένε Νί… Αυτοί οι ιππότες φυλάνε το δάσος και δεν αφήνουν κανέναν να περάσει, για την ακρίβεια κανένας δεν έζησε για να πει ιστορίες για αυτούς. Το απίστευτο και γελοίο της σκηνής, είναι ότι αυτοί οι ιππότες (για την ακρίβεια είναι ένας πολύ ψηλός ιππότης και μερικοί άλλοι κρυμμένοι στα δέντρα) φωνάζουν δυνατά Νί, λέγοντας πως είναι από τα πράγματα που προκαλούν αφόρητο πόνο σε όποιον το ακούσει. Βλέπεις λοιπόν τον βασιλιά Αρθούρο, μόλις του λένε Νί να απομακρύνετε και να δείχνει πως πονάει απίστευτα… ξέρω πως δεν ακούγετε αστείο, αλλά είναι, επειδή είναι πέρα για πέρα γελοίο (πάντα με την καλή έννοια)…. Νί… Νί… Νί… Νί…


Χειρότερη σκηνή : Νί ….Δεν έχω πραγματικά, η ταινία με έβγαλε ασπροπρόσωπο, ίσως μόνο το τέλος να είναι πολύ απότομο ή μάλλον πολύ ότι να ναι, αλλά από την άλλη όλη η ταινία είναι έτσι, ακόμα και από τους τίτλους έναρξης, οπότε είσαι συνηθισμένος.


Δες την : Γιατί οι Monty Python, έχουν γράψει ιστορία στην σάτιρα και είναι πλέον κλασσικοί, ακόμη δες την γιατί είναι πάρα πολύ αστείο. Νί….


Μην την δεις : Νί… Γιατί η ταινία έχει ένα χιούμορ, που ή θα σου αρέσει ή θα ξενερώσεις απίστευτα. Βρετανικό χιούμορ βλέπεις, είναι λίγο περίεργο για εμάς, δεν τα πιάνουμε όλα!!! Νί Νί… ….Ακόμη η ταινία είναι τόσο μα τόσο παράλογη και γελοία, που μπορεί να ξινίσει κάποιος, που ίσως να θελαν έστω και μια δόση σοβαρότητας.


Με ποιον να την δεις : Είναι ταινία για όλη την παρέα, βαλε πατατάκια σε ένα μπολ, μπύρα ή κρασί, ανάλογα τι πίνετε (άλλα ποτά όχι , είναι ακριβά!!!) καθίστε στο καναπέ και πεθάνετε στο γέλιο. Νί


Μην την δεις με : Κοίταξε να δεις…. όλοι στις παρέες μας έχουμε 1-2 άτομα, που βλέπεις, ότι είναι λίγο ξινά, δεν τραβάνε και πολύ τον χαβαλέ… και επειδή η ταινία είναι λίγο ιδιόρρυθμη στο θέμα αστείο και χιούμορ, ίσως οι ξινοί μας φίλοι, να μην ενθουσιαστούν ιδιαιτέρως. Μακάρι να έλεγα τα ονόματα τον ανθρώπων, που έχω στο μυαλό μου, για να καταλάβεις τι εννοώ ξινά. Νί!!!!!!!!!!!!!!





ShareThis