Awakenings

Υπόθεση : Ο Dr. Malcolm Sayer (Robin Williams), είναι ο καινούργιος γιατρός ενός ψυχιατρικού κέντρου, στο οποίο νοσηλεύονται πολλοί ασθενείς, οι οποίοι βρίσκονται για πάρα πολλές δεκαετίες σε κωματώδη κατάσταση. Αυτοί οι ασθενείς κινούν το ενδιαφέρον του γιατρού ,ο οποίος ξεκινά μια σειρά από δοκιμαστικές διεγερτικές δραστηριότητες, ανακαλύπτοντας πως οι ασθενείς του έχουν αντίληψη. Με την βοήθεια ενός καινούργιου φαρμάκου, ξυπνάει τον πρώτο ασθενή(Robert De Niro), ο οποίος ήταν σε κωματώδη κατάσταση για πάνω από 30 χρόνια, κάνοντας όλη την επιστημονική κοινότητα να μιλάει για αυτή την καινούργια θεραπεία.

Κατηγορία ταινίας : Αριστούργημα

Γενικά : Πωωωω!! Πολύ μου άρεσε αυτή η ταινία, πραγματικά είναι η καλύτερη ταινία, που αναφέρετε σε άσυλα και γενικά σε ιατρικά θέματα, από την εποχή της φωλιάς του κούκου, που μου έκανε τόση μεγάλη εντύπωση, είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος. Η ιστορία βασίζετε σε πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις και μας δείχνει την αφοσίωση ενός γιατρού πάνω στην θεραπεία των ασθενών του. Ήταν αδιαμφισβήτητα μια πολύ δυνατή ταινία με τρομερές ερμηνείες από όλο το cast των ηθοποιών, καθώς έβλεπες ανθρώπους με ακίνητα και ελαφρώς τρομακτικά πρόσωπα, να καλυτερεύουν σιγά σιγά και να παίζουν άψογα, ενώ εγώ νόμιζα ότι ήταν πραγματικοί ασθενής. Τώρα για τον De Niro και για τον Williams τι να πω; Ας πω πρώτα για τον De Niro που τον είδα πρόσφατα στο ¨Flawless¨ να κάνει έναν αστυνομικό που έπαθε εγκεφαλικό και είχε παραλύσει η μισή πλευρά του, τότε είχα πει ότι είναι τρομερός ηθοποιός αλλά βλέποντας αυτή την ταινία πραγματικά τον προσκυνώ, είναι απίστευτο να βλέπεις ένα φυσιολογικό κατά τα άλλα άτομο να παραμένει τελείως ακίνητο και καθηλωμένο και από την άλλη να τον βλέπεις να συσπάτε και να κάνει τόσους πολλούς μυϊκούς σπασμούς που λες: τώρα θα του βγει το κεφάλι! Στον Williams, πέρα από την απίστευτη ερμηνεία που έκανε, για έναν γιατρό που δεν ήξερε και πολλά από κοινωνικοποίηση, μου έκανα πολύ μεγάλη εντύπωση το πόσο νέος ήταν, καθώς δεν είχα δει καμία ταινία του, από τις αρχές του 90’ (ίσως να του κάνω κανένα αφιέρωμα, ε;;) Κατά τα άλλα, όλα υπέροχα, μουσική που έδενε την ταινία, σκηνοθεσία απίστευτη και ένα καταπληκτικό σενάριο, η ταινία ήταν υποψήφια για Oscar Καλύτερης ταινίας, Α ανδρικού ρόλου και καλύτερου σεναρίου. Βέβαια θα πρέπει να τονίσω πως δεν έχει και το πιο ευχάριστο τέλος, όχι ότι πεθαίνει κανείς, απλά σε κάνει να πιστεύεις ή μάλλον ελπίζεις, πως όλα θα είναι ρόδινα ενώ στο τέλος στα γυρνάει.

Αγαπημένη σκηνή : Όταν ο Williams κάνει δοκιμές επάνω στους ασθενείς του, βάζοντας τους σε ένα κύκλο και πετώντας, σε έναν από αυτούς, μια μπάλα του μπάσκετ και εκείνος την πέταγε μηχανικά στον επόμενο σαν αντανακλαστικό.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω χειρότερη σκηνή απλά δεν είμαι ευχαριστημένος με το τέλος, ίσως αν η ταινία δεν βασιζόταν σε αληθινά γεγονότα, θα μπορούσαν να δώσουν ένα πιο ευχάριστο κλείσιμο.

Δες την : Γιατί είναι μια υπέροχη ταινία, που βασίζετε σε αληθινά γεγονότα και που μιλάει για μια ασθένεια, άγνωστη σε όλους εκείνη την εποχή και πώς ένας γιατρός με μεγάλη πίστη στον εαυτό τους και στους ασθενείς του κατάφερε το απίστευτο. Ακόμη αξίζει να την δεις για τις τρομερές ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών και των δεύτερων ρόλων που πραγματικά είναι το ίδιο καταπληκτικοί.

Μην την δεις : Αν δεν σου αρέσουν οι ταινίες που ασχολούνται με ιατρικά θέματα ή επειδή υπάρχει η πιθανότητα να νοιώσεις άσχημα κοιτάζοντας τους ασθενείς που πάσχουν από την συγκεκριμένη καθηλωτική ασθένεια.

Με ποιον να την δεις : Όσοι πιο πολλοί τόσο το καλύτερο.

Μην την δεις με : Με άτομα τα οποία δεν αντέχουν να βλέπουν τον πόνο των ασθενών, που παρουσιάζετε.