fwto

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

The Devil's Double


Υπόθεση : Ο Latif Yahia (Dominic Cooper) είναι ένα υπολοχαγός του Ιρακινού στρατού. Μια μέρα καλείται στο παλάτι από τον γιο του Saddam Hussein, Uday, για να του προσφερθεί μια πολύ σημαντική θέση. Καθώς ο Latif μοιάζει τρομερά με τον γιο του ηγέτη της χώρας δεν μπορεί παρά να δεχτεί την προσφορά, αν και δεν του δίνεται ποτέ το δικαίωμα της επιλογής. Έτσι, στα μάτια της οικογένειας του, ο Latif θεωρείται νεκρός, ενώ την ίδια ώρα εκείνος βρίσκεται μέσα στο παλάτι μαθαίνοντας να φέρεται όπως ο Uday, φορώντας τα ρούχα του, μένοντας στα δωμάτια του και απολαμβάνοντας όλες τις ανέσεις του γιου του Saddam. Ο Uday όμως είναι στην πραγματικότητα ένας ψυχωτικός άνθρωπος με ασταθή συμπεριφορά και τυρρηνικούς τρόπους, μπορεί λοιπόν να έχει ότι επιθυμεί και έχει μάθει να παίρνει αυτό που θέλει ανεξαρτήτου κόστους. Αυτή είναι και η διαφορά του με τον Latif και αυτός είναι ο λόγος που θα κάνει τους δυο άντρες να βρεθούν αντιμέτωποι στο μέλλον.

Με μια κουβέντα : Μια ενδιαφέρουσα ταινία για τους σωσίες των ισχυρών.

Γενικά : Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και πρόσωπα η ταινία μας μεταφέρει στο Ιράκ όπου ο ελαφρά σαλεμένος γιος του Saddam Hussein αναζητά έναν σωσία του, για να τον αντικαθιστά στις επίφοβες δημόσιες εμφανίσεις του. Βρίσκει τον Latif και του προσφέρει τα πάντα, δύναμη, λεφτά, γυναίκες και ότι άλλο εκείνος επιθυμεί, αρκεί να αφήσει τον παλιό του εαυτό πίσω και να γίνει ολοκληρωτικά ο γιος του Saddam. Στην ταινία βλέπουμε όλα θα ήθελε να δει το ανδρικό κοινό, γρήγορα αμάξια, ημίγυμνες γκόμενες, πλούτο, κουστούμια, χρυσά Ρόλεξ, ξύλο, πυροβολισμοί, εκτελέσεις, βασανιστήρια, κάνοντας την ταινία μια σίγουρη επιλογή για ένα καλό και ευχάριστο βράδυ. Από την άλλη οι κοπέλες της παρέας δεν μπορούν να πουν ότι η ταινία δεν είναι κατάλληλη για αυτές καθώς ο πρωταγωνιστής του έργου δεν αφήνει και πολλά στην φαντασία, αν με νοείτε. Ο Dominic Cooper λοιπόν φεύγει κάπως απότομα, αν και καλά έκανε, από τις ελαφριές ταινίες που τον είχαμε συνηθίσει, όπου έπαιζε το ερωτικό ενδιαφέρων μιας κοπέλες και τον τζέντλεμαν σε ταινίες εποχής. Εδώ μας παρουσιάζει όχι μία αλλά δύο υποκριτικές πλευρές του, εκείνη του γιου του Saddam, όπου έπρεπε να μιλά με ελαφρώς ψιλή φωνή και έχοντας μια τρελή λάμψη στα μάτια του και από την άλλη τον μπλεγμένο και ανήμπορο από τις καταστάσεις Latif, που δέχεται στωικά όλα όσα συμβαίνουν γύρω του από τον τυραννικό Uday. Το έργο από μόνο του τραβά το βλέμμα, είναι λουσμένο με την δεκαετία του 80’ και αυτό δεν φαίνεται μόνο από τα ρούχα, αλλά από την γενικότερη χλιδή και υπερβολή των πλουσίων του Ιράκ, από την μουσική στα Club και από τα άπειρα χρώματα που περνάνε από μπροστά μας. Η ταινία έχει γρήγορους ρυθμούς, πολύ καλή υπόθεση, μεγάλες δόσεις δράσης, και σε κάνει να σκεφτείς πως έναν άντρας μπορεί να επιζήσει από μια τέτοια κατάσταση.

Η Ατάκα : Uday: «Εγώ σε δημιούργησα Latif, εγώ σε δημιούργησα».

Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα να κάνω τον Latif.

Αγαπημένη σκηνή : Η τελευταία σκηνή της εκδίκησης.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την : Γιατί είναι μια καθαρά ανδρική ταινία, που τα έχει όλα.

Μην την δεις : Αν δεν σου αρέσουν οι ταινίες που βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα και κυρίως πολιτικά πρόσωπα.

Με ποιον να την δεις : Με τους φίλους σου ή αν είσαι κοπέλα μάζεψε τις κέλητες σου και χαζέψτε τον Cooper.

Μην την δεις με : Φίλους σου που βαριούνται τέτοιου είδους ταινίες.



The Iron Lady


Υπόθεση : Ηλικιωμένη και εικονικά φυλακισμένη μέσα στο ίδιο της το σπίτι η Margaret Thatcher (Meryl Streep), η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, θυμάται κομμάτια της ζωής της, καθώς ξεκαθαρίζει τα ρούχα του νεκρού συζύγου της. Ο Denis ήταν πάντα εκεί, στήριγμα της όταν μπήκε στο Βρετανικό κοινοβούλιο και έβαλε υποψηφιότητα για την αρχηγία του συντηρητικού κόμματος, σπάζοντας κάθε φραγμούς στην κυριαρχία του ανδρικού φύλου στην πολιτική της Αγγλίας. Οι αναμνήσεις της περιστρέφονται γύρω στις επιτυχίες και τις αποτυχίες της, ανάμεσα στην δύναμη και την περηφάνια και το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει για να καταφέρει να βάλει την χώρα σε τάξη σύμφωνα με τα δικά της πιστεύω, μένοντας πίστη στον εαυτό της και στην χώρα της.

Με μια κουβέντα : Και αυτό που με θλίβει πραγματικά, γιατί είναι αλήθεια, είναι η δήλωση της Meryl Streep όταν παρέλαβε το τρίτο της Oscar: «Αυτή είναι η τελείται φόρα που με βλέπετε εδώ πάνω»

Γενικά : Και ναι, είναι πολύ πιθανόν να μην την ξαναδούμε εκεί πάνω να κρατά στα χέρια της ένα τέταρτο αγαλματάκι, δεν είναι ότι δεν το θέλουμε εμείς σαν κοινό, είναι που δεν θα το θέλουν οι συγκυρίες, γιατί κακά τα ψέματα μέσα στα τόσα χρονιά που ήταν υποψήφια και έχανε, έχανε από καθαρή αδικία, οπότε τώρα που το πύρε και ησύχασε ο κόσμος καλά σαράντα Meryl! Τέλος πάντων με αγαλματάκια ή χωρίς ένα είναι το σίγουρο: η Meryl είναι η καλύτερη ηθοποιός που περπάτησε ποτέ στην γη και δεν το λέω μόνο εγώ, το λέει όλος ο κόσμος. Περνάμε τώρα στα της ταινίας, η αλήθεια είναι πως πάντα απέφευγα να γράψω για έργα που καταπιάνονται με πολιτικά ζητήματα, ο μοναδικός λόγος που έκανα αυτή την εξαίρεση είναι φυσικά η Meryl, η οποία για άλλη μια φορά μεταμορφώθηκε, βγήκε από το σώμα της και έγινε κάποια άλλη. Δεν είναι μόνο το make up και τα μαλλιά, είναι η στάση του σώματος, είναι η φωνή και η προφορά που αλλάζει, είναι όλες εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες, οι κινήσεις, τα ψευδίσματα, τα βλέμματα, το σούφρωμα των χειλιών που την κάνουν να αλλάζει σε κάθε ρόλο της. Εδώ την βλέπουμε να μεταμορφώνεται στην πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας, που δεν είμαι σίγουρος για το αν πρόσφερε καλό έργο στην θητεία της ή απλά κατάφερε να εξοργίσει τον κόσμο με τα διατάγματα της, για το μόνο όμως που είμαι σίγουρος είναι πως η Meryl κατάφερε να κερδίσει το προσωπικό της στοίχημα, να γίνει η Margaret Thatcher. Στο έργο βλέπουμε την ηλικιωμένη πλέον και με μια ελαφριά άνοια Thatcher να μένει κλεισμένη σε ένα σπίτι, συγκατοικώντας με το φάντασμα του νεκρού συζύγου της και να αναβιώνει τις μεγαλύτερες στιγμές της ζωής της. Βλέπουμε την γνωριμία με τον σύζυγο της, την εισχώρηση της στο κοινοβούλιο, την υποψηφιότητα της για την πρωθυπουργία, την νίκη της και την παραμονή της στην θέση για 10 χρόνια, την κρίση στα νησιά Φόκλαντ και άλλες καταστάσεις των οποίων η αντιμετώπιση τους, από την πλευρά της, της προσέδωσαν την επονομασία: Η Σιδηρά Κυρία. Ερμηνευτικά δεν έχω να πω κάτι για την Meryl έχεις βαρεθεί να με ακούς, οπότε τα λόγια είναι πλέον περιττά. Στον ρόλο του συζύγου της βλέπουμε τον αγαπητό Jim Broadbent ο οποίος στέκεται επάξια στην θέση του χωρίς να υπερκαλύπτεται από την Meryl. Κλείνοντας θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα, η ταινία σαν ταινία δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, το σενάριο και η σκηνοθεσία δεν προσφέρουν κάτι άξιο προς συζήτηση, έτσι μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η φήμη του έργου οφείλεται μόνο και μόνο στην Meryl, από εκεί και ύστερα το αν θα σου αρέσει η ταινία είναι καθαρά θέμα κινηματογραφικού γούστου.

Η Ατάκα : Margaret Thatcher : «Με όλο τον σεβασμό κύριε, πολεμάω κάθε μέρα της ζωής μου και πολλοί άντρες με υποτίμησαν στο παρελθόν. Αυτή η φουρνιά φαίνεται να κάνει το ίδιο, αλλά θα αναθεματίσουν την μέρα».

Ποιον θα έπαιζα : Τον σύζυγο της Thatcher τον Denis, απλά και μόνο για να είμαι δίπλα στην Meryl.

Αγαπημένη σκηνή : Η έξοδος της Thatcher από την πρωθυπουργική οικία.

Χειρότερη σκηνή : Με ενόχλησε που υπήρχαν πολλές σκηνές της Thatcher σε νεαρή ηλικία και αυτό γιατί σε αυτές τις σκηνές την Thatcher δεν την έπαιζε η Meryl

Δες την : Για να δεις πως κερδίζονται τα Oscar.

Μην την δεις : Αν έχεις μπουχτίσει με τα πολιτικά της χώρα σου και δεν αντέχεις να μάθεις και τα πολιτικά των άλλων.

Με ποιον να την δεις : Με φαν τις Meryl

Μην την δεις με : Πολιτικάντηδες, γιατί θα αρχίσουν τα δικά τους.



A Dangerous Method


Υπόθεση : Το 1904, η νεαρή Ρωσίδα Sabina Spielrein (Keira Knightley) μπαίνει στην ψυχιατρική κλινική του καθηγητή Jung (Michael Fassbender), στην Ζυρίχη. Ο Jung προσπαθώντας να κατευνάσει τις υστερικές τάσεις της ασθενής του, καταφεύγει στην ψυχαναλυτική θεωρεία του Feud (Viggo Mortensen). Σύμφωνα λοιπόν με το συγκεκριμένο είδος ψυχανάλυσης ο Jung κατάφερε να μειώσει τις υστερικές τάσεις της νεαρής κοπέλας, αποδίδοντας τες στον εξευτελισμό που ένοιωθε ως παιδί, όταν την χτύπαγε ο πατέρας της και κυρίως όταν κατά την διάρκεια αυτών των περιστατικών εκείνη ερεθιζόταν σεξουαλικά. Ο Jung βέβαια προσπάθησε να μην μείνει στην ¨κλειστή¨ εξήγηση που έδινε η φροϋδική θεωρεία και αποκτώντας όλο και περισσότερη οικειότητα με την Sabina έκανε το λάθος να προχωρήσει την μεταξύ τους σχέση, προκαλώντας τον προβληματισμό του Freud.

Με μια κουβέντα : Ίσως η πιο χλιαρή ταινία του Cronenberg.

Γενικά : Η συγκεκριμένη ταινία είχε τα φόντα να γίνει μια από τις προσωπικές αγαπημένες μου για πολλούς λόγους. Καταρχήν πρωταγωνιστεί ένα πολύ αταίριαστο τρίο που δύσκολα συναντάς πλέον στον κινηματογράφο, φαντάσου λοιπόν, την εύθραυστη Knightley, τον αποστασιοποιημένο Mortensen και τον μπερδεμένο Fassbender σε ένα ιδιότυπο ménage-a-trois, αν μου επιτρέπεις. Παράλληλα οι δυο πρωταγωνιστές ενσαρκώνουν τους δυο θεμελιώδεις λίθους της παγκόσμιας ψυχιατρικής και μας παρουσιάζουν την ζωή τους λίγο πρωτού ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Και το τελευταίο θετικό στοιχείο είναι ο σκηνοθέτης, ο David Cronenberg, ένας τύπος που μπορεί να μην μου αρέσει απόλυτα σε αυτό που κάνει, αλλά τουλάχιστο του αναγνωρίζω την μοναδικότητα του. Έχοντας λοιπόν στον νου μου ταινίες του ίδιου, όπως το σοκαριστηκό ¨Chrash¨ και τα βίαια ¨A History of Violence¨ και ¨Eastern Promises¨ περίμενα κάτι πιο ιδιαίτερο, πιο ανατρεπτικό ρε αδελφέ. Δυστυχώς όμως η ταινία ήταν αρκετά άχρωμη και άγευστη, σίγουρα οι σκηνές με την Knightley να ουρλιάζει σαν δαιμονισμένη, να παίρνει γκριμάτσες σαν να της εξαρθρώνεται το σαγόνι και κυρίως οι σκηνές όπου ο Fassbender την χτυπά αλύπητα στο κωλαράκι και εκείνη την βρίσκει, σου προκαλούν κάποιο ενδιαφέρον, αλλά το πράγμα μένει εκεί, δεν το τραβά ο σκηνοθέτης, καθώς έχει αλλού το μυαλό του. Φυσικά εννοώ το όλο ψυχαναλυτικό φόντο των όσων συμβαίνουν, έχουμε από την μια την θεωρεία του Freud ότι όλα έχουν να κάνουν με το σεξ και τίποτα άλλο (πάνω κάτω έτσι λέει, δεν είμαι σίγουρος) και από την άλλη έχουμε τον Jung, όποιος δεν είναι και πολύ θετικός με μια τόσο στενόμυαλη και κλειστή θεωρεία. Έτσι σε όλο το έργο βλέπουμε την αντιπαλότητα (με το γάντι, πάντα) των δυο ανδρών ως προς τις ιδέες τους και την κρυφή σχέση του Jung με την υστερική-σαδομαζοχίστρια ασθενή του. Το μειονέκτημα, τελικά, του έργου είναι ότι πρόκειται για μια ταινία προς σκέψη, που σου μένει στο κεφάλι για αυτά που λέει και σε βάζει να σκεφτείς τα όσα συμβαίνουν, με αποτέλεσμα να σε απομακρύνει από κάτι άλλο, ίσως πιο σημαντικό, το να γνωρίσεις δηλαδή και να ¨αγαπήσεις¨ τους χαρακτήρες, κάτι που τελικά δεν συμβαίνει αφήνοντας σε χωρίς καμία συναισθηματική επαφή με αυτούς. Ερμηνευτικά ο Fassbender και Mortensen κάνουν όλη την δουλειά, ενώ η Knightley, όσο και αν την αγαπώ, με απογοήτευσε γιατί και είναι πετσί και κόκαλο άλλα και γιατί είναι υπερβολικά υπερβολική στην ενσάρκωση της ηρωίδας της. Κλείνοντας το έργο δεν είναι για τον μέσο θεατή (μην προσβάλλεσαι και για μένα τα λέω), έχει πιο πολύ μπλα μπλα από όσο θα ήθελα για ένα χαλαρό βραδύ και πιο λίγη ιδιορρυθμία από όση θα περίμενα από μια ταινία του Cronenberg.

Η Ατάκα : Carl Jung: «Μερικές φορές πρέπει να κανείς κάτι ασυγχώρητο, για να συνεχίσεις να ζεις».

Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή : Από τις πρώτες σκηνές όπου η υστερία της Knightley είναι σε έξαρση.

Χειρότερη σκηνή : Παραδόξως δεν έχω, άλλα υπάρχουν αρκετές σκηνές που κουράζουν.

Δες την : Για τους πρωταγωνιστές, για να δεις τι άλλο μπορεί να κάνει ο Cronenberg, αλλά και για την κατανόηση πολλών ψυχολογικών θεωριών.

Μην την δεις : Αν δεν θες κάτι βαρύ για το βράδυ.

Με ποιον να την δεις : Με τους φίλους σου που έχουν τελειώσει ψυχολογία.

Μην την δεις με : Άτομα που βλέπουν μόνο κωμωδίες και αισθηματικά.


Love me if you dare (Jeux d'enfants) (2003)


Info:
Ο Julien και η Sophie είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Και το ξέρουν. Και αγαπιούνται. Αλλά δεν το παραδέχονται. Αντιθέτως το βλέπουν σαν παιχνίδι. Ένα παιχνίδι για όλη τους την ζωή. Γνωρίζονται από το δημοτικό και μέχρι και... το τέλος (?) της ζωής τους συνεχίζουν να προκαλούν ο ένας τον άλλον με παιχνίδια. Κατά πόσο όμως αυτό τους κάνει ευτυχισμένους? Μέχρι που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν? Αυτό το παιχνίδι ξεκίνησε με ένα ωραίο σπίτι, ένα ωραίο λεωφορείο χωρίς οδηγό, ένα ωραίο κουτί και ένα ωραίο κορίτσι... Θάρρος ή αλήθεια?? Θάρρος και μόνο!!!

Write a comment....
Την αγαπάω αυτήν την ταινία! Αν έφτιαχνα μια λίστα με 5 αγαπημένες ταινίες σίγουρα θα ήταν μέσα. Σας έχω πει πολλές φορές πως δεν είμαι ρομαντική. Δεν ήμουν ποτέ. Αν λοιπόν ποτέ ερωτευτώ θα ήθελα να ήταν κάτι τέτοιο. Να είσαι τόσο ερωτευμένη που να μην τολμάς να το πεις. Γιατί αν το πεις θα συμβιβαστείς με την ιδέα και μπορεί να το χάσεις! Να τρέμεις και να λες στον άλλον τολμάς να μου πεις πως μ'αγαπάς? Και να εύχεσαι να μην στο πει γιατί αν το πει θα τελειώσει! Τώρα καταλαβαίνετε γιατί σας λέω συνέχεια πως είμαι dark & twisted έτσι? Μπορεί να μην σας αρέσει το τέλος της ταινίας. Αλλά είναι τέτοιο που σας αφήνει να έχετε μια γλυκιά αίσθηση πως μόνο έτσι θα μπορούσαν να ζήσουν αυτοί οι δυο τον έρωτα τους. Μέσα από ένα παιχνίδι τόλμης αρνούνται να πουν την αλήθεια ο ένας στον άλλον αφήνοντας τα χρόνια να περάσουν και με γαϊδουρινό πείσμα δεν κάνουν πίσω. Κάποιο θα το πουν εγωιστικό όλο αυτό και δεν θα τους αρέσει η ταινία. Δεκτό. Εμένα με έπεισαν πάντως. Δύο καταπληκτικοί ηθοποιοί Marion Cotillard και Guillaume Canet με απίστευτη χημεία μεταξύ τους που κάνουν την ερμηνεία τους απίθανη. Επίσης η σκηνοθεσία, τα χρώματα, η φωτογραφία αλλά και οι σκηνές που σε μεταφέρουν σε ένα παραμύθι είναι κάτι που σε κερδίσει αμέσως. Είναι μια ταινία που μπορείς να την πεις διασκεδαστική, συγκινητική, παράλογη, ερωτική που σου προκαλεί πάρα πολλά συναισθήματα μέσα σε 93 μόλις λεπτά που είναι η διάρκειά της. Έχει γρήγορες εναλλαγές χωρίς να σε κουράζουν ή να σε μπερδεύουν και δεν βαριέσαι ούτε λεπτό. Εντάξει... μπορεί να τσατιστείτε λίγο! Το παραδέχομαι! Μπορεί να σας τσατίσει το πείσμα τους γιατί πραγματικά σκάνε γάιδαρο αυτοί οι δυο! Αλλά δείτε την ακόμα κι έτσι. Αξίζει. Ή θα την λατρέψετε ή θα την μισήσετε την ταινία αλλά ακόμη κι αν την μισήσετε πάλι θα σας αρέσει! Αλήθεια λέω... δείτε την και θα καταλάβετε.
Όλη η ταινία πλαισιώνεται από το υπέροχο γαλλικό τραγούδι La Vie En Rose της Edith Piaf σε τέσσερις διαφορετικές εκτελέσεις από τους Zazie, Trio Esperanza, Louis Armstrong, Donna Summer. Για μένα προσωπικά ο Louis Armstrong ξεχωρίζει με διαφορά. Σημαντικό να γεγονός ότι κάποια χρόνια μετά, το 2007 η Marion Cotillard κέρδισε όσκαρ για την ερμηνεία της στην ταινία για την ζωή της Piaf, La môme.

Like!
Έτσι πρέπει να νιώθεις όταν είσαι ερωτευμένος:
Better than drugs, better than smack! Better than a dope-coke-crack-fix-shit-shoot-sniff-ganja-marijuana-blotter-acid-ecstasy! Better than sex, head, 69, orgies, masturbation, tantrism, Kama Sutra or Thai doggy-style! Better than banana milkshakes! Better than George Lucas's trilogy, the muppets and 2001! Better than Emma Peel, Marilyn, Lara Croft and Cindy Crawford's beauty mark! Better than the B-side to Abbey Road, Jimmy Hendrix and the first man on the moon! Space Mountain, Santa Claus, Bill Gates' fortune, the Dalai Lama, Lazarus raised from the dead! Schwarzenegger's testosterone shots, Pam Anderson's lips! Woodstock, raves... Better than Sade, Rimbaud, Morrison and Castaneda! Better than freedom, better than life!

Dislike!
Είμαστε σοβαροί τώρα??? Φυσικά και δεν έχω!

Share!
Η ταινία είναι αφιερωμένη στα πεθερικά του σκηνοθέτη και σεναριογράφου της ταινίας Yann Samuell οι οποίοι είχαν δανείσει το σπίτι τους στον Yann για το διάστημα που έγραφε το σενάριο. Οι δυο τους σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα μια βδομάδα πριν βγει η ταινία στους κινηματογράφους.

THE WOMAN IN BLACK(2012)


ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:
ΑΓΑΛΜΑΤΑΚΙΑ ΑΚΟΥΝΗΤΑ,ΑΜΙΛΗΤΑ,ΑΓΕΛΑΣΤΑ!
Παίζουν:Daniel Radcliffe, Janette McTeer
Σκηνοθεσία:James Watkin

Ένας νεαρός δικηγόρος ταξιδεύει σε ένα μικρό χωριό για να ανακαλύψει πως ένα φάντασμα ταλαιπωρεί τους κατοίκους του αναζητώντας εκδίκηση.....

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Κάθομαι σε μια καρεκλα περιμένοντας αδίκως να μπει κανένας πελάτης αλλά μάταια.Η διάθεση κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα και η σκέψη τρέχει αφηνιασμένα.Δεν εχώ διάθεση να σηκωθω ούτε καν να δω καμιά ταινια από τις τόσες που θα μπορούσα να διαλέξω.Νιώθω πως έχουν περάσει χίλια χρόνια από πάνω μου και δεν μπορώ να εξηγήσω το λόγo.Νιώθω ένα κύμα οργής να με κυριεύει και ο μόνος τρόπος για να το κατευνάσω είναι η γραφή.ΧΑΡΑ! σε σας δηλαδή!
Αυτή την ταινία την παρακολούθησα πριν κάποιες μέρες και μου ζητήθηκε συμπτωματικά από τον φίλτατο Κλεάνθη(miss you!!!!!:)...)να γράψω και εγω 2 λογάκια.
Η ταινία λοιπόν είναι άκρως ατμοσφαρική!Αυτό βγάζει μάτι και το αναγνωρίζω.Τοπία, σκοτεινά,υγρά και ομιχλώδη,πρόσωπα βουβά με βλέμματα που όμως που κρύβουν το φόβο και μυστικά που δεν βρήκαν φωνή να φανερωθούν.Αυτά, για την ατμόσφαιρα που σε συνδυασμό με την καλή φωτογραφία ανήκουν στα ατού της ταινίας και μας εγκλιματίζουν πετυχημένα σε μια αγγλική ,ιρλανδική whatever!κοινότητα!
Η Ανάπτυξη της ταινίας δε, ενώ και αυτή σε κρατά σε μια διαρκή αγωνία είναι αργή και κάποιες φορές κουραστική αλλά αυτή η αίσθηση που δημιουργεί σε κάνει να θες να δεις που θα καταλήξει επιτέλους.
Και τώρα γιατί θα σκάσω αν δεν το πω θα αναφερθώ στον αγαπημένο μου HARRY!(TON RADDCLIFFE,εννοώ αλλά για μένα θα είναι για πάντα ο μικρός harry potter!).Καλό μου παιδί ,που μεγάλωσες κιόλας και από αμούστακο αγόρι εγινες και άντρας! τι έχεις πάθει και δεν αντιδράς?είσαι τόοοοοοοοοοοοοοοσο απαθής ,που είτε τρομάζεις,είτε χαίρεσαι, είναι το ένα και το αυτό(εξού και ο εναλλακτικός τίτλος!).Ένα βλέμμα κενό και πρόσωπο ανέκφραστο!Να το κοιτάξεις, γιατί σε συμπαθώ ρε μπαγασάκο!!!!!
Πιστεύω παρόλα αυτά πως θα περάσει η ώρα σας ευχαριστα, αν και το τέλος με ξενέρωσε πολύ!!!

H ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

ΘΑ ΓΕΛΑΣΩ?-0\5
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ...

ΘΑ ΚΛΑΨΩ?-0\5
ΜΠΑ....ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΘΑ...ΜΑΣΗΣΕΙΣ....

ΘΑ ΘΕΛΩ ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΣ?(ΑΙΣΘΗΜΑ-SEX)-1\5
ΧΜΜΜ,ΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΓΜΑ ΒΑΘΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ.....

ΘΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ?(ΦΟΒΟΣ-ΒΙΑ)-4\5
ΛΟΓΩ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ....

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ?(ΔΡΑΣΗ-ΑΓΩΝΙΑ)-3\5
ΕΧΕΙ ΑΓΩΝΙΑ ΚΙ ΑΣ ΤΣΟΥΛΑΕΙ ΑΡΓΑ.....

ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΩ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ?(ΣΚΕΨΗ)-1\5
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ,ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ?

ΘΑ ΔΩ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ?(ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ)-4\5
ΛΟΓΩ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΩ?(SOUNDTRACK)-1\5
ΑΝ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΤΟ ΑΥΤΙ ΜΟΥ ΤΙΠΟΤΑ?????

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ-6,5\10


Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

The Muppets


Υπόθεση : Ο Walter είναι ένα Muppet του οποίου η φιλοδοξία είναι να επισκεφτεί το θέατρο των Muppet στο Hollywood. Μια μέρα, μαζί με τον αδελφό του Gary (Jason Segel) και την κοπέλα του Mary (Amy Adams), επισκέπτεται το θέατρο, αλλά ανακαλύπτει ότι η παλιά δόξα των Muppets έχει ξεφτίσει και η θρυλική παρέα έχει πλέον χωριστεί. Μαθαίνοντας ότι το θέατρο θα κατεδαφιστεί, ο Walter αποφασίζει να βρει τον βάτραχο Kermit και μαζί με αυτόν να ξαναενώσουν την παρέα των Muppets για μια τελευταία παράσταση που σκοπό έχει να σώσει το θέατρο.

Με μια κουβέντα : Και κάπως έτσι ερωτεύτηκα την Miss Piggy!!!

Γενικά : Τα Muppets είναι ένα γκρουπ κούκλων που δημιουργήθηκαν από τον μαριονετοπαίκτη Jim Henson το 1954, από τότε μέχρι σήμερα, τα Muppets δέχτηκαν πολλές τροποποιήσεις και εξελίξεις κάνοντας τα πιο οικεία και αληθοφανή προς το κοινό. Παράλληλα τα Muppets κατέλαβαν κάθε ψυχαγωγικό μέσω που υπήρχε, ήταν κυριολεκτικά παντού, σε σειρές στην τηλεόραση, σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές ταινίες, γύριζαν ολόκληρα τηλεοπτικά show γραμμένα πάνω τους, υπήρχαν βιβλία, κόμικς και ας μην αναφέρουμε τους άπειρους μουσικούς δίσκους τους. Τα χρόνια πέρασαν και η συγκεκριμένη ταινία είναι η πρώτη που βγαίνει ύστερα από 12 χρόνια σιωπής από την χνουδωτή παρέα, το μόνο σίγουρο είναι πως άξιζε η αναμονή. Η ταινία, πιστεύω, ότι μπορεί να σου προσφέρει (σχεδόν) δυο ώρες με μπόλικο χιούμορ, αναπάντεχο σαρκασμό, (πολύ) τραγούδι και μερικές στιγμές συγκίνησης. Το στόρι είναι πάρα πολύ απλό, ένα Muppet που λατρεύει ότι έχει να κάνει με των κόσμο των Muppets, προσπαθεί, μην την βοήθεια του αδελφού του, να ενώσει την διαλυμένη παρέα για μια τελευταία φορά. Όπως καταλαβαίνεις η διαδικασία της επανένωσης είχε τρομερή πλάκα καθώς έβλεπες τα αγαπημένα σου Muppets να έχουν προχωρήσει στην ζωή τους και να κάνουν πράγματα, που όπως φάνηκε μετά, δεν τους γέμιζαν. Έτσι, με μπόλικο τραγούδι, βλέπουμε όλα τα Muppets μέσα σε ένα αυτοκίνητο προσπαθώντας να βρουν το τελευταίο μέλος της παρέας, που δεν είναι άλλο από την παλιά αγαπημένη του Kermit, την Miss Piggy, η οποία είναι πλέον αρχισυντάκτρια της Γαλλικής Vogue και φυσικά μια Ντίβα! Όπως μπορείς να καταλάβεις, λάτρεψα την Miss Piggy, σε κάθε σκηνή είχε διαφορετικό χτένισμα και όσο για τα ρούχα της ούτε λόγος. Τέλος πάντων, όταν με το κάλο η παρέα μαζεύτηκε, αρχίζουν τα ωραία, η ανακατασκευή του θεάτρου και φυσικά οι πρόβες των Muppets. Η ταινία όμως δεν είχε μόνο τα Muppets για πρωταγωνιστές, κοντά τους βλέπουμε την γλυκούλα Amy Adams που είπε και δυο τραγουδάκια, για να μην ξεχνάμε ότι έχει και καλή φωνή, ενώ δίπλα της είδαμε και χαρήκαμε τις χορευτικές και φωνητικές ικανότητες του Jason Segel, ο οποίος έχει πάρει τα πάνω του καθώς το τραγούδι με τον τίτλο ¨ Man or Muppet¨, το οποίο και ερμήνευσε, κέρδισε το πρώτο Oscar για τα Muppets. Παράλληλα βλέπουμε άπειρους guest όπως την Whoopi Goldberg, την Emily Blunt, την Selena Gomez, τον Jim Parsons και τον Neil Patrick Harris! Κλείνοντας, η ταινία των Muppets είναι πολύ καλή, εγώ γέλασα σε πολλές σκηνές, όπως το χορευτικό των κοτόπουλων υπό τον ήχο του "Forget You', η σκηνή όπου η παρέα για να ξεγελάσει την Miss Piggy κάνει το νούμερο: ¨Μαπετάνθρωπο¨, η σκηνή με τον ηλεκτρικό φράχτη και εκείνη με την ανακατασκευή του θεάτρου μέσα σε ένα μουσικό μοντάζ και άλλες τόσες. Το σίγουρο είναι και βάζω το χέρι μου στην φωτιά ότι με την συγκεκριμένη ταινία θα γελάσεις, θα ευχαριστηθείς και θα περάσεις χαμογελώντας τις δυο ώρες σου.

Η Ατάκα : Animal: «φέρομαι…. φυσιολογικάααα»

Ποιον θα έπαιζα : Ή τον Animal ή ένα από τα κοτόπουλα ή την Miss Piggy!

Αγαπημένη σκηνή : Η απαγωγή του Jack Black, που έγινε σε στιλ ταινίας καράτε.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την : Γιατί είσαι παλιός φαν των Muppet, αλλά ακόμα και αν δεν είσαι δες την για να γίνεις.

Μην την δεις : Αν δεν αντέχεις τα πολλά τραγούδια στις ταινίες.

Με ποιον να την δεις : Φίλους, αλλά και με την σχέση σου.

Μην την δεις με : Τους ξινούς φίλους σου.



ShareThis