fwto

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

In a Lonely Place (1950)


ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:
ΕΖΗΣΑ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΟΣΟ Μ'ΑΓΑΠΗΣΕΣ!
Παίζουν: Humphrey Bogart,Gloria Grahame, Frank Lovejoy
Σκηνοθεσία: Nickolas Ray

Ένας μοναχικός συγγραφέας,με τάσεις βίας και θυμού βρίσκεται αντιμέτωπος με την κατηγορία φόνου.Παράλληλα και όσο διεξάγονται έρευνες,συνάπτει σχέση με την όμορφη γειτόνισσα του, οι αμφιβολίες όμως αιωρούνται....


Έχω κάτι να σας πω.....

   Τελικά κάποιες παλιές ταινίες είναι σαν το καλό άρωμα!Όσα χρόνια κι αν περάσουν η μυρωδιά τους παραμένει φρέσκια και ζωντανή ταξιδεύοντας τις αισθήσεις , ταρακουνώντας τα συναισθήματα σου...
   Ομολογώ πως δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερη φαν των ασπρομαυρων ταινιών,ούτε όμως και επιδίωξα να γνωρίσω τα μυστικά και τη μαγεία τους...Χτες λοιπόν είχα την τύχη να παρακολουθήσω αυτή την εξαιρετική ταινία...Χωρίς εφέ, με εξαιρετική απλότητα , σεμνές ερμηνείες βουτηγμένες στη σιωπή με βλέμματα όμως που μιλάνε στην ψυχή σου...Σορρυ για το ποιητικό παραλήρημα αλλά πραγματικά μιλαμε για ένα κλασσικότατο αριστούργημα!!!!
   Ο Dixon Steele ( Humphrey Bogart) είναι ένας μοναχικός συγγραφέας που δεν το έχει και πολύ στα κοινωνικά ,είναι ολίγον τι βίαιος, και γενικά δεν τον λες και έξω καρδιά!
Ένα βράδυ καλεί μια νεαρή σπίτι του, αλλά καθότι δεν πολυταίριαζαν οι χημείες τους η κοπέλα φεύγει..Το έπομενο πρωί μαθαίνει από την αστυνομία ότι η κοπέλα δολοφονήθηκε. Οι υποψίες πέφτουν αμέσως πάνω του και οι έρευνες ξεκινούν ... Μια όμορφη γειτόνισσα του καλείται για μάρτυρας και πολύ γρήγορα ο μοναχικός άντρας γοητεύεται.Τα συναισθήματα του βρίσκουν ανταπόκριση και ένας μεγάλος έρωτας γεννιέται!Μη συγκρίνεις τους σημερινούς κινηματογραφικούς έρωτες που αναλύονται σπιθαμή προς σπιθαμή και όλα φαίνονται φάτσα φόρα χωρίς ουσία πολλές φορές, εδώ όλα γίνονται πολύ πιο διακριτικά!!!Εξάλλου το γεγονός είναι ότι ένας άνθρωπος μέσα στη μοναξια του βουτά με την πρώτη ευκαιρία στο συναίσθημα του έρωτα (εξού και ο ελληνικός τίτλος, διψασμένος για ηδονή)!Όλα κυλούν όμορφα όμως η άπαντηση στο ποιος διέπραξε το φόνο δεν βρίσκεται. Η αμφιβολία φωλιάζει στην καρδιά, υποψίες και γεγονότα συνηγορούν στο ότι ο μοναχικός άντρας είναι ο δράστης και η αγωνία,ο φόβος όλο και μεγαλώνουν.Ο σκηνοθέτης με απλά μέσα,μόνο με το καλογραμμένο σενάριο και τις έξοχες ερμηνείες, καταφέρνει να μας βάλει στο παιχνίδι αυτό της αμφιβολίας, στον φόβο μιας τέτοιας φρικτής αποκάλυψης.Ο Bogart  , κορυφαίος στο παίξιμο του σε κερδίζει με το αγέρωχο, κιμπάρικο στιλ του!Η Gloria Grahame σε μαγευει με την παλιομοδιτική (για τα δεδομένα μας) ομορφιά και σε παγιδεύει μα τα λαμπερά της μάτια!
   Πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική εμπειρία που επιδρά σχεδόν σε όλες σου τις αισθήσεις!
Ελπίζω να επανέλθω με πολλες ακόμη τέτοιες ταινίες!Προς το παρον σας αποχαιρετώ με τουτη εδώ την ατάκα:
Γεννήθηκα όταν με φίλησες.Πέθανα όταν με παράτησες.Έζησα για λίγες βδομάδες όσο μ'αγάπησες!


Ας μιλήσουν και τα νούμερα!

Θα γελάσω?
2\5

Θα κλάψω?
1\5

Θα θελω καρδούλες και έρωτες?(αίσθημα-sex)
3\5

Θα κλείνω τα μάτια?(φόβος-βία)
1\5

Δεν θα παιρνω τα μάτια απο την οθόνη?(δράση- αγωνία)
3\5

Θα αναρωτηθώ που πάμε ως κοινωνία?(σκέψη)
3\5

Θα δω αστεράκια?(εφέ)
0\5

Θα την ακουσω?(O.S.T)
3\5

Συνολική Βαθμολογία: 8\10



Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

The Nightmare before Christmas (1993)


Πρωταγωνιστούν (φωνές): Danny Elfman, Chris Saranton, Catherine o'Hara
Σκηνοθεσία: Henry Selick
Εναλλακτικός τίτλος: "Merry Creepy Christmas!"

Υπόθεση: Άλλη μια 31η Οκτωβρίου έφτασε στο τέλος της και οι κάτοικοι της Halloweentown γιορτάζουν το τέλος ενός ακόμη επιτυχημένου και τρομαχτικού Halloween! Βέβαια, τα εύσημα πάνε στον Τζακ Κολοκύθα (Jack Skellington), τον βασιλιά της πόλης που, όπως και κάθε χρόνο έτσι και φέτος, ανέλαβε να οργανώσει τα διάφορα φρικιά-συμπολίτες του (μάγισσες, φαντάσματα, δράκουλες, τέρατα κτλ.) και να κάνει ακόμη ένα τρομακτικό Halloween, η επιτυχία του οποίου κρίνεται πάντα, βάση των τσιρίδων τρόμου που καταφέρνουν κάθε φορά και προκαλούν! Αλλά ο Τζακ νιώθει ένα κενό μέσα του από αυτή την συνεχόμενη ρουτίνα μέχρι που, μια βόλτα στο δάσος, τον οδηγεί στην Christmastown και εκεί θα ανακαλύψει πως υπάρχει μια, διαφορετική από την δική του, γιορτή που είναι πολύχρωμη, όλοι είναι χαρούμενοι και όχι τρομαγμένοι ενώ υπάρχουν πολλά παιχνίδια, δώρα και χαρά και αυτή η γιορτή λέγεται "Χριστούγεννα"! Τότε είναι που αποφασίζει να απαγάγει τον Άι-Βασίλη και να πάρει αυτός την θέση του αφού πρώτα προσπαθήσει να προσαρμόσει τα Χριστούγεννα πάνω στα δικά του, τρομαχτικά και ανατριχιαστικά μέτρα...

Για πες, για πες: Σε πρόσφατη, προηγούμενη μου ανάρτηση σας ανέφερα την πιθανότητα να γράψω μια χριστουγεννιάτικη ταινία (μπας και μπω στο κλίμα!), παρόλο που εκφράζω εντόνως την δυσαρέσκειά μου απέναντι σ'αυτήν την λαμπυρίζουσα, γλυκανάλατη και -κατ'εμέ- ηλιθίως υπερ-καταναλωτική γιορτή! Και τότε, όλως τυχαίως, έπεσε στην αντίληψή μου αυτή η ταινία του λατρεμένου μου Tim Burton, με τον ιντριγκαδόρικο τίτλο "Εφιάλτης Πριν τα Χριστούγεννα"! Αντιλαμβάνεστε φυσικά πως, χωρίς δεύτερη σκέψη, αποφάσισα ότι αυτή θα είναι η δική μου χριστουγεννιάτικη ανάρτηση...Και τελικά έπιασα λαβράκι αφού πάραυτα βρήκα και την καλύτερη Χριστουγεννιάτικη ταινία μου ever! Βέβαια, όποιος διαβάζει το blog, την εμμονή και την λατρεία μου προς τον Tim Burton, σίγουρα την έχει αντιληφθεί και μπορεί να σπεύσει να με κατηγορήσει ότι δεν είμαι αντικειμενική...αλλά...γιορτιάρες μέρες τώρα, σας πάει η καρδιά να κάνετε τόσο βαριές κατηγορίες για έναν συνάνθρωπό σας; Φυσικά, μόνο από το εξώφυλλο  της ταινίας και, γνωρίζοντας έστω και λίγο το έργο και το ιδιαίτερο στυλ του Burton, είναι εύκολο να καταλάβεις πως δεν πρόκειται να δεις μια αγαπησιάρικη και γλυκανάλατη γιορτινή ταινία! Αντιθέτως, το αγαπημένο του μαύρο χρώμα και το γοτθικό στοιχείο κυριαρχούν και σε αυτή του την ταινία. Εεε...βασικά λέω "του" αλλά το όνομα στην σκηνοθεσία άλλα λέει...Πρόκειται για μια ταινία, η ιδέα της οποίας ανήκει φυσικά στον Burton, ο οποίος την επεξεργαζόταν μια δεκαετία και βάλε, πριν ακόμη αρχίσει η υλοποίησή της, όταν εργαζόταν τότε ως animator στα στούντιο της Disney! Κατά τις αρχές του '90 πήρε το "Οκ" για την δημιουργία της αλλά, επειδή συνέπεσε με το "Batman Returns", τα γυρίσματα του οποίου είχε αναλάβει ο Burton, τελικά ανέθεσε την σκηνοθεσία της ταινίας στον Henry Selick, έχοντας πάντα την πλήρη εποπτεία της παραγωγής της! Τρία χρόνια αργότερα η ταινία ήταν έτοιμη..Και αν αναρωτιέστε γιατί τους πήρε τόσο καιρό για να την φτιάξουν, θα σας πω απλά πως η ταινία είναι γυρισμένη με την τεχνική του "stop-motion" animation, (η πρώτη στο συγκεκριμένο είδος μάλιστα!) όπου στην ουσία είναι σαν να έχεις ένα κουκλοθέατρο, με πραγματικές, πλαστελένιες κούκλες που της κουνάς καρέ-καρέ και καταγράφεις τις κινήσεις τους! Χαρακτηριστικά θα αναφέρω πως χρειάστηκαν 100 τεχνικοί για την δημιουργία της ταινίας, αφού για ένα δευτερόλεπτο εικόνας, έπρεπε να γυρίζονται 12 stop-motion καρέ! Βέβαια, τεχνικά το αποτέλεσμα είναι απλά άρτιο και, έχοντας γνώση της ταλαιπωρίας που τράβηξαν για να το καταφέρουν, τους αξίζουν ακόμη περισσότερα συγχαρητήρια! Και με αυτά και με εκείνα καταλήξαμε να έχουμε την πιο cult χριστουγεννιάτικη ταινία, η οποία πλέον αγγίζει τα όρια του κλασσικού! Για εμάς που δεν αντέχουμε τα ζουζουνιάρικες, χαζο-σαχλές και γλυκανάλατες αηδίες, αυτή η πρωτότυπη ταινία λειτουργεί ως όαση στα μάτια μας! Μας ποιος άλλος θα μπορούσε να κάνει χριστουγεννιάτικη ταινία με πρωταγωνιστές...μια σκελετωμένη κολοκύθα, μια συναρμολογούμενη (από αληθινά ανθρώπινα μέλη, ραμμένα πάνω της) κούκλα, το φάντασμα ενός σκύλου (από τότε στριφογύριζε φαίνεται στο μυαλό του η ιδέα του "Frankenweenie"!) και άλλα, διαφόρων ειδών, τέρατα; Φυσικά, μόνο ο Tim Burton μπορεί να συνδυάζει αλλοπρόσαλλους, εξωπραγματικούς, γοτθικούς και κοινωνικά αταίριαστους χαρακτήρες και να τους τοποθετεί σε ένα ιδιαίτερο χριστουγεννιάτικο story, παρουσιάζοντάς τους ταυτόχρονα τόσο συμπαθείς και αξιολάτρευτους, αφού όσο "σκοτεινοί" και αν μοιάζουν εκ πρώτης όψεως να είναι, δεν παύουν καταβάθως να είναι πλάσματα με αγνά και όμορφα συναισθήματα! Γι'αυτό κανείς δεν κρατάει κακία στον Τζακ όταν απαγάγει τον Άι-Βασίλη και, στην προσπάθειά του να φτιάξει τα "δικά" του Χριστούγεννα (συγκινημένος από την χαρά και την θαλπωρή που διέκρινε στην πραγματική γιορτή των Χριστουγέννων"), το μόνο που καταφέρνει είναι να καταστρέψει σχεδόν την γιορτή! Ίσα-ίσα που μέσα από όλη αυτή την αναστάτωση, οι "ανατριχιαστικοί" ήρωες της Halloweentown καταφέρνουν να περάσουν το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων: πως το παν είναι να είσαι ο εαυτός σου και ας είσαι διαφορετικός από τους άλλους και να ψάξεις μέσα σου και στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σου αυτό που σου λείπει πραγματικά και μπορεί να σε γεμίσει και όχι σε άχρηστα πράγματα, τυλιγμένα με πολύχρωμο χαρτί...Καλά Χριστούγεννα σε όλους σας! 

Με αρέσει: Η ευαισθησία και η αγνότητα που καταφέρνει να κατακλύζει-όχι μόνο αυτή-αλλά και κάθε ταινία του Burton, κι ας μοιάζουν οι χαρακτήρες να είναι σκοτεινοί και εξωπραγματικοί!

Δεν με αρέσει: Που, λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας και της ανατριχιαστικής όψης των χαρακτήρων, μπορεί να μην είναι και τόσο φιλική προς το παιδικό κοινό! Άσχετα βέβαια που τα μούλικα κάθε μέρα βλέπουν φόνους και αίματα στις ειδήσεις! Μπορεί όμως να τρομάξουν από τον γλυκούλη Τζακ γιατί απλά είναι..ένας σκελετός που μιλάει! Πφφφ...υπερβολές!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Άντε μωρέ! Δεν σας ζαλίζω άλλο με το μπλα-μπλα μου! Θα σας βάλω να ακούσετε απλά ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια της ταινίας, την μουσική της οποίας υπογράφει ο ταλαντούχος κ. Danny Elfman που εδώ χαρίζει την φωνή του και στις σκηνές που ο Τζακ τραγουδάει (στις υπόλοιπες, "ομιλούντες" σκηνές την φωνή του Τζακ έχει αναλάβει ο Chris Saranton)!  http://www.youtube.com/watch?v=ZPblZa10_Pk                 

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

The conjuring(2013)


ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:
HOLLYWOOD, ΞΕΠΕΡΑΣΕΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!
Παίζουν:Patrick Wilson, Vera Farmiga, Ron Livingston, 
Lili Taylor
Σκηνοθεσία: James Wan

2 κορυφαίοι δαιμονολόγοι- παραψυχολόγοι, καλούνται από μια οικογένεια που υποφέρει από κάποιο δαιμονικο πνεύμα που έχει στοιχειώσει το σπίτι τους, να τους βοηθήσει να απαλλαγούν!!!!

Έχω κάτι να σας πω.....

   Αφού το ξέρω πως δε το έχω με τα θρίλερ, τι κάθομαι και βλέπω μου λέτε???Αλλά έτσι είναι, η περιέργεια σκοτώνει!!!Από τη μία χέστηκα πάνω μου, αλλά από την άλλη ενα μέρος μου χαίρεται που είδε κάτι τόσο καλοφτιαγμένο! Κυριολεκτικά είναι το καλύτερο μεταφυσικό θρίλερ των τελευταίων ετών.! Να 'ναι καλα οι 2 δαιμονολόγοι μας , που ήταν και υπαρκτά πρόσωπα παρακαλώ, και τη δεκαετία 60-70 είχαν βαλθεί να βρουν όλα τα μεταφυσικά της οικουμένης!!!!
   Η συγκεκριμένη ιστορία τους λέει είχε μείνει κρυφή και τώρα βγήκε στην επιφάνεια!!!Ισχυρό ατού το ότι βασίζεται σε ''υποτιθέμενα''(γιατί είμαι και άπιστος Θωμάς εκτός των άλλων)!! αληθινά γεγονότα. Η ταινια είναι μεγάλη σε διάρκεια 2.5 ωρίτσες περιπου και ξεκινά αργά.... αργά, αλλά πολύ βασανιστικά- και δεν εννοώ από βαρεμάρα- εξελλίσσεται για να κορυφωθεί ο τρόμος και η αγωνία σου να φτάσει στο θεό!!!!Μη περιμένεις να δεις κάτι διαφορετικό από άλλες ταινίες, γιατι από ότι κατάλαβα τα φαντάσματα και τα δαιμόνια δεν έχουν και πολύ φαντασία και δηλώνουν την παρουσία τους με πολύ ρουτινιαρικους τρόπους : σπάνε καμιά κορνίζα ,σταματάνε κανα ρολογάκι, μελανιάζουν κανα χέρι...οι υπόλοιποι στο σπίτι τσιροβολάνε,οι άλλοι μισοί δεν τους πιστεύουν στην αρχή συνηθισμένες καθημερινές καταστάσεις βρε παιδί μου, δηλαδή απορώ γιατί τέτοια ταραχή με αυτούς τους ανθρώπους! Το διαφορετικό είναι ο αιφνιδιασμός , το απότομο της κάμερας,οι σκοτεινές λήψεις και γενικά η σκηνοθεσία που είναι κορυφαία!!!!Ο σκηνοθέτης James Wan, γνωστός από τα πολύ επιτυχημένα θρίλερ Saw 1, Insidious  να μου το θυμηθείτε θα γραφτεί στην ιστορία!!!Παίρνει όλα τα συνήθη στοιχεία των θρίλερ, αλλά τα δομεί με τέτοιο τρόπο που σε συνδυασμό με τις άψογες ερμηνείες και τα εφέ δημιουργεί ένα αριστούργημα του είδους!!!Και τώρα που λέω για εφέ προς το τέλος της ταινίας, το Hollywood έβαλε τα  δυνατά του για να σου αποδείξει πως ναι πρέπει να φοβάσαι!!!!!Δηλαδή ευγνομονώ που δεν το είδα σε καμιά σκοτεινή αίθουσα να έχω τον ήχο να μου  παίρνει τα αυτιά και να χρειαστεί να καλέσουν και κανα ασθενοφόρο γιατί θα χω μεινει από καρδιά!Αλήθεια σας λέω, δείτε το μέρα καλυτερα, αν και χάνεται νομίζω κατά πολύ η αγωνία και το....χέσιμο!!!Βέβαια και εγώ μέρα το είδα, αλλά πάλι ένα σφίξιμο και ένα φόβο τον είχα(είδες το λέω πολύ κόσμια!) πάλι και ας με έλουζε το φως!!!Προσπάθησα να διασκεδάσω τις εντυπώσεις λέγοντας στον εαυτό μου ''έλα βρε κουτό , ψέμματα είναι, βάζουν και σαλτσούλες, σιγά μη γίνονται τέτοια πράματα!!!!!!!!!''Δεν ξέρω τελικά βέβαια αν είναι ψέμα ή αλήθεια όσα μας δείχνουν, ούτε θα επεκταθώ- γιατί ναι αγαπητέ αναγνώστη ανέπτυξα και θεωρία ρεαλιστική που έχει να κάνει με την Καθολική Εκκλησία- το θέμα είναι ότι  η ταινία πέτυχε το στόχο της.
   Βέβαια κλείνοντας , παρατηρείται ότι μέσα στην καλη σκηνοθεσία, χάνονται λίγο οι ερμηνείες, αλλά και αυτές δεν πάνε πίσω!!!!!Από την πλευρά των δαιμονολόγων η Vera Farmiga κλέβει περισσότερο την παράσταση λόγω εκφραστικότητας και λόγω του πολύ ανθρώπινου ζωντανού βλέμματος της, εν συγκρίσει του παγωμένου εκφραστικά Patrick Wilson ενώ από την πλευρά του ζευγαριού, πάλι η ζυγαριά πέφτει στο γυναικείο φύλο με την εξαιρετικότατη Lili Taylor που κλέβει όλη την παράσταση έναντι των χαμηλών τόνων του συζυγου ( Ron Livingston).
                                                      ΚΑΛΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ !!!!!!
p.s ναι μπορεί να ξεφεύγω από το ποια ταινία πρέπει να γράψω, αλλά νομίζω οι παρακάμψεις έχουν περισσότερο σασπένς!!!!!

Ας μιλήσουν και τα νούμερα!

Θα γελάσω?
0\5

Θα κλάψω?
0\5 - εκτός κι αν θες τη μανούλα σου!!!!

Θα θέλω καρδούλες και έρωτες?(αίσθημα -sex)
0\5- Μια αγκαλιά πάντως ,μη σου πω και δυο θα τις θες.....

Θα κλείνω τα μάτια?(Φοβος- βια)
5\5

Δεν θα παίρνω τα μάτια από την οθόνη?(Δράση-αγωνία)
4\5

Θα αναρωτηθώ που πάμε ως κοινωνία?(σκέψη)
2\5

Θα δω αστερακια?(εφέ)
4\5

Θα την ακουσω? (OS.T)
2\5

Συνολική Βαθμολογία:
9\10




Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Snatch


Πρωταγωνιστούν: Jason Statham, Brad Pitt, Benicio Del Toro
Σκηνοθεσία: Guy Ritchie
Εναλλακτικός τίτλος: "Αυτό το διαμάντι...ποιος θα το αρπάξει;"

Υπόθεση: Ο Turkish και ο αφελής συνεργάτης του Tommy, ασχολούνται με το παράνομο στοίχημα αγώνων πυγμαχίας και προσπαθούν να πιάσουν την καλή! Στην προσπάθειά τους αυτή, μπλέκουν με τον κακοποιό και αρχι-μαφιόζο του λονδρέζικου υποκόσμου, τον Brick Top και μπαίνουν σε μπελάδες όταν, από ένα λάθος τους χάνουν τον μποξέρ που θα συμμετείχε στους στημένους αγώνες, όταν αυτός μπλέκει σε έναν καυγά με έναν Ιρλανδό τσιγγάνο, τον Mickey O' Neil, ο οποίος όμως τυγχάνει να έχει φοβερή γροθιά. Έτσι τον πείθουν να συμμετάσχει αυτός στους αγώνες αλλά ο Mickey δυσκολεύεται να καταλάβει ότι πρέπει να χάνει, γιατί το παιχνίδι είναι στημένο και βάζει σε ακόμη μεγαλύτερους μπελάδες τους επίδοξους στοιχηματζίδες! Εν τω μεταξύ, ένα τεράστιο διαμάντι κλέβεται στην Αμβέρσα και βρίσκεται στα χέρια του τζογαδόρου κλέφτη Franky Four Fingers, ο οποίος καταλήγει να το περιφέρει κάπου στον Λονδίνο και μια πλειάδα κακοποιών, μαφιόζων, κλεφτών, γκάνγκστερ και άλλων "λουλουδιών" του υποκόσμου να προσπαθούν να το βρουν απεγνωσμένα και να του το πάρουν με παράδοξες μεθόδους, μπλέκοντας έτσι ο ένας με τον άλλον και στο τέλος, όλοι μαζί...

Για πες, για πες: Κανονικά τώρα, πέντε μέρες πριν τα Χριστούγεννα θα έπρεπε να είμαι σε άλλο mood και να σας έγραφα προφανώς για μια γλυκανάλατη, οικογενειακή γιορτινή ταινία! Που ίσως να γίνει κι αυτό εντός των ημερών αν και σιχαίνομαι τα Χριστούγεννα και θα βγάλω φλύκταινες την ώρα που θα την γράφω! Σας προειδοποιώ! Αλλά...έλα μου ντε που ζούμε σε μια χώρα που δεν πτοείται από καμιά γιορτή, διάθεση και περίοδο, ειδικά όταν έχει να κάνει με...αρπαχτές και κομπίνες! Έτσι με αφορμή την τελευταία, ανεκδιήγητη περιπέτεια του κ. Λιάπη με τις πλαστές πινακίδες του τζιπ του (δεν θα μπω καν στον κόπο να σχολιάσω το γεγονός! Μεγάλοι άνθρωποι είσαστε, ας κρίνετε μόνοι σας!), μου δόθηκε η καλύτερη αφορμή να γράψω για την ταινία που ο τίτλος της και μόνο, ταιριάζει γάντι στην ελληνική, παράλογη πραγματικότητα! Αλλά, και για να αρχίσω να περνάω σιγά-σιγά και στα περί της ταινίας, μπορώ να πω ότι εκφράζει απόλυτα και την λογική και την όλη διάθεση που διαχέει την δομή και το περιεχόμενο της ταινίας! Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι μοιάζει ο σκηνοθέτης της, ο πρώην "Mr Madonna", ο κύριος Guy Ritchie να βολεύτηκε και να αρκέστηκε να κάνει μια "αρπαχτή" από την προηγούμενη, επιτυχημένη (όχι μόνο εμπορικά αλλά και σκηνοθετικά-καλλιτεχνικά) ταινία του, αυτή των "Δύο καπνισμένων Κανών" και να εξασφαλίσει, άκοπα και χωρίς να ρισκάρει ιδιαιτέρως, μια σίγουρη επιτυχία! Συν του ότι, σεναριακά η ταινία..."αρπάζει" από όποια παράλογη και περίεργη γωνιά του λονδρέζικου υποκόσμου μπορεί και περιπλέκει τόσους πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεσαι να τους ανακαλέσεις όλους στη μνήμη σου ή να θυμηθείς τι ακριβώς ρόλο βαράνε όλοι αυτοί στην υπόθεση! Αλλά...να σας πω κάτι; Είναι τόσο cool, χαβαλετζίδικη, γρήγορη και γεμάτη δράση η ταινία αλλά, κυρίως, ο κάθε ένας χαρακτήρας που περιπλέκεται σε αυτήν, είναι τόσο ατακαδόρος, ιντριγκαδόρος, ξεχωριστός και πιασάρικος, που σε κάνει να ξεχνάς ποιος είναι ο καθένας και τι ακριβώς κάνει σε αυτή την παράξενη ταινία! Αν μπορέσεις να ξεπεράσεις το γεγονός ότι, από ένα σημείο και μετά δεν θα ξεχωρίζεις ποιος κακός είναι με το μέρος ποιου και ποιος κυνηγάει ποιον ή ποιος προσπαθεί να βρει/κλέψει τι και από ποιον, τότε θα απολαύσεις μια χαρακτηριστική ταινία δράσης και περιπέτειας, με αρκετό βρετανικό χιούμορ, που ξεκίνησε καλά ο Guy Ritchie να πλασάρει αλλά κάπου στην πορεία, έπεσε μόνος του στην παγίδα του να αντιγράφει τον εαυτό του και να αρκείται απλώς στο να "αναμασά" την ίδια ή, έστω, παραπλήσια ιστορία συνέχεια! Τουλάχιστον όμως, οι δικές του "Αρπαχτές" σε κάνουν να γελάς και να νιώθεις πολύ cool τύπος, ενώ οι "αρπαχτές" εδώ των "δικών μας παιδιών", το λιγότερο που σε κάνουν να νιώθεις είναι... πολύ μ@κάκας! Διαλέξτε και πάρτε λοιπόν! 

Με αρέσει: Ο Brad Pitt, ως Ιρλανδός τσιγγάνος που μιλά την...βρετανική τσιγγάνικη διάλεκτο με ιρλανδική προφορά, ήταν απλά απολαυστικός! Αν και είμαι σίγουρη, ότι και οι Βρετανοί που είδαν την ταινία, χρειάστηκαν οπωσδήποτε υπότιτλους για να τον καταλάβουν! Γενικά, μου άρεσε αυτή η χιουμοριστική γκανγκστερική ιδιαιτερότητα που διέκρινε όλους τους χαρακτήρες της ταινίας! Εξάλλου, αυτοί ήταν και το μεγάλο ατού της...

Δεν με αρέσει: Που, στην προσπάθεια μου, να ανακαλέσω στην μνήμη την υπόθεση και το σενάριο της ταινίας, μιας και έχει περάσει κάμποσος καιρός από τότε που την είδα, διαπίστωσα ότι δυσκολεύτηκα να θυμηθώ ποιο ακριβώς ήταν το περιεχόμενο της! Και αυτό είναι κακό και οφείλεται προφανώς σε αυτή την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων και την γρήγορη δράση της ταινίας που, στην προσπάθειά της να μας τα δείξει όλα, μάλλον αρκέστηκε σε φευγαλέες και πρόχειρες αναφορές και αναλύσεις! Μα ήταν μπλεγμένη και όλη η μαφία του Λονδίνου εκεί μέσα! Που να τους προλάβει όλους! 

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Ο Brad Pitt, που ήταν μεγάλος φαν των "Δύο καπνισμένων Κανών" , προσέγγισε τον Guy Ritchie και του ζήτησε έναν ρόλο στην ταινία! Όταν όμως ο σκηνοθέτης διαπίστωσε την αδυναμία του Pitt  να πετύχει την βρετανική προφορά, τότε του έδωσε τον ρόλο του Mickey the Gipsy! Και νομίζω πως δικαιώθηκε πλήρως για την επιλογή του!           

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Hitchcock (2012)


Πρωταγωνιστούν: Anthony Hopkins, Helen Mirren, Scarlett Johansson, Toni Collette, Jessica Biel
Σκηνοθεσία: Sacha Gervasi
Εναλλακτικός τίτλος:"Δες πρώτα το "Ψυχώ", αν θες να βγάλεις άκρη!"

Υπόθεση: Το 1960, ο Alfred Hitchcock (Anthony Hopkins), είναι ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης, αναγνωρισμένος στο Χόλιγουντ για τις ταινίες του. Με αφορμή μια δημοσιογραφική ερώτηση, για το αν θα έπρεπε, στα 60 του χρόνια κι πάνω στο απόγειο της καριέρας του, να αρχίσει να σκέφτεται το ενδεχόμενο της αποχώρησης του από τα σκηνοθετικά δρώμενα, ο ταλαντούχος αλλά ιδιόρρυθμος σκηνοθέτης, πεισμώνει και αποφασίζει η επόμενη ταινία του να ταράξει τα δρώμενα κι να αποδείξει ότι δεν έχει χάσει ακόμη το ταλέντο και την πρωτοτυπία του. Έτσι ψάχνει και βρίσκει την επόμενη ιστορία του, σε ένα β' διαλογής βιβλίο, το "Psycho" του, σχετικά άσημου συγγραφέα, Robert Bloch που πραγματεύεται την πραγματική ιστορία του ψυχοπαθή δολοφόνου Ed Gains. Όλοι όμως, από τα κινηματογραφικά στούντιο, τους παραγωγούς και την επιτροπή λογοκρισίας, βρίσκουν τολμηρό και προκλητικό το εγχείρημα του και αρνούνται να τον χρηματοδοτήσουν. Με μόνο σύμμαχο, την σύζυγό του και αφανή συνεργάτιδά του όλα αυτά τα χρόνια, Alma Reville (Helen Mirren), ρισκάρει την περιουσία και την καριέρα του και ξεκινά τα γυρίσματα του "Psycho"...

Για πες, για πες: Είναι κάποια πρόσωπα, ανεξαρτήτως σε ποιον τομέα κι αν ειδικεύονται, που ακόμη κι αν δεν έχεις ιδέα του έργου που έχουν προσφέρει, σου είναι ήδη γνωστοί κι θεωρείται δεδομένη η αυθεντία και η αξία τους! Ένα τέτοιο πρόσωπο, στον χώρο του παγκόσμιου κινηματογράφου, είναι ο Alfred Hitchcock, που, ακόμη κι αν δεν έχεις παρακολουθήσει ούτε μία ταινία του, τον ξέρεις ούτως ή άλλως αλλά, κυρίως, ξέρεις ότι πρόκειται για έναν σημαντικό και μεγάλο σκηνοθέτη! Διότι, ουδείς δεν βρέθηκε ποτέ να αμφισβητεί το ταλέντο του, οπότε η αυθεντία του είναι αδιαμφισβήτητη και...out of question! Έτσι, έρχομαι κι εγώ κάπου εδώ να σας πω πως, ανήκω στην κατηγορία αυτών που δεν έχουν παρακολουθήσει το έργο αυτού του ιερού τέρατος του κινηματογράφου, (πέρα από το "The Birds" και, ομολογουμένως, μου πήρε έκτοτε αρκετό καιρό ώσπου να ξεπεράσω την φοβία μου ως προς καθετί πετούμενο!), αλλά σέβομαι απόλυτα την προσφορά του στον χώρο! Και...τι είναι αυτό, με το οποίο όλοι, μα όλοι, έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας τον "Θείο Άλφρεντ", όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν; Μα φυσικά, το "Psycho" και η περιβόητη σκηνή φόνου στο ντους! Εεε...αυτό θα σκέφτηκαν κι οι συντελεστές της ταινίας κι επέλεξαν να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο κομμάτι της επαγγελματικής ζωής του μεγάλου σκηνοθέτη κι να μας δείξουν τα παρασκήνια από τα γυρίσματα της ταινίας και τις όποιες δυσκολίες αντιμετώπισε ο Hitchcock, ώσπου τελικά να καταφέρει να γυρίσει και να ολοκληρώσει την μεγαλύτερη εμπορική και καλλιτεχνική του επιτυχία! Παράλληλα όμως, ασχολούνται και με την ιδιόρρυθμη αλλά πιστή κι αφοσιωμένη σχέση του Alfred με την γυναίκα του Alma, η οποία στάθηκε δίπλα του κι ως συνεργάτιδα, πάντα όμως ως ο αφανής ήρωας και χωρίς να χαίρει της ανάλογης αναγνώρισης για την προσφορά της στο έργο του συζύγου της. Ποιο είναι όμως το μεγάλο πρόβλημα της συγκεκριμένης ταινίας; Ότι επιλέχθηκε για να σκηνοθετήσει μια ταινία που πραγματεύεται την ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών, ένας σκηνοθέτης που...ουσιαστικά κάνει το ντεμπούτο του εδώ, με την, μόλις, πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους! Διότι, ο Sacha Gervasi το μόνο που έχει να επιδείξει στο σκηνοθετικό χώρο, είναι ένα μουσικοβιογραφικό ντοκιμαντέρ  για το συγκρότημα Anvil (ποιοι είναι αυτοί, μη με ρωτάτε! Ιδέα δεν έχω!). Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι είναι πολύ "μικρός" μπροστά στο μεγαλείο του Hitchcock, οπότε επέλεξε να ακολουθήσει μια "σταθερή" κι ασφαλή οδό κι να περιοριστεί σε μια απλή ντοκιμαντερίστικη και τηλεοπτική, θα έλεγε κανείς, σκηνοθετική προσέγγιση, χωρίς να καταφέρνει να εμβαθύνει στην πλούσια και ιδιόρρυθμη προσωπικότητα του Hitchcock ή και, των υπόλοιπων πρωταγωνιστών καθώς και να αναδείξει κάτι καινούριο ή, έστω, κάποιο σημείο κορύφωσης στην, μόλις 98 λεπτών, ταινία του! Προφανώς, δεν είχε και την εμπειρία για να το κάνει αφού αποτυγχάνει να κατευθύνει σωστά και το καστ των ηθοποιών που έχει στα χέρια του. Θα μου πεις, όσο άπειρος κι αν είναι ο σκηνοθέτης, εδώ μιλάμε για δύο μεγαθήρια της υποκριτικής κι εννοώ τον Anthony Hopkins και την Helen Mirren που υποδύονται το πρωταγωνιστικό ζευγάρι! Αλλά έχω την αίσθηση πως αναλώθηκαν όλοι περισσότερο στο να επιχειρήσουν να φέρουν, όσο πιο κοντά στο αυθεντικό γίνεται, την φιγούρα του ηθοποιού με αυτή του ανθρώπου που υποδύεται, με αποτέλεσμα να έχουμε έναν Hopkins να αρκείται απλά στο να μιμείται τον Hitchcock! Πιο καλή ήταν η Mirren, σε βαθμό μάλιστα που να κλέβει τις εντυπώσεις από τον κυρίως πρωταγωνιστή!  Όσο για τις Scarlett Johansson και Jessica Biel, που υποδύονται την Janet Leigh και την Vera Miles αντίστοιχα, (πρωταγωνίστριες στο αυθεντικό "Psycho"), μάλλον περνούν απαρατήρητες! Και, γενικά, μια εμμονή με λεπτομέρειες γύρω από την συγκεκριμένη ταινία υπήρχε, οπότε καλό θα ήταν, να την έχεις παρακολουθήσει ήδη πριν μπεις στον κόπο να δεις το "Hitchcock", γιατί διαφορετικά μπορεί να χαθείς λιγάκι αν δεν έχεις ιδέα περί τίνους πρόκειται! Γενικά, πιστεύω πως θα ήταν καλύτερο, ειδικά όταν μιλάμε για βιογραφίες τέτοιου μεγέθους καλλιτεχνών, να αναλαμβάνουν την σκηνοθετική επιμέλεια, άνθρωποι με όσο το δυνατόν περισσότερη εμπειρία! Ειδικά στην προκειμένη περίπτωση, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε μέχρι και για ιεροσυλία!

Με αρέσει: Που, παρακολουθώντας το "Hitchcock", έμαθα άγνωστες πληροφορίες για την ζωή και την καριέρα του, που με παρακίνησαν να μάθω περισσότερα για αυτόν και να ψάξω εκτενέστερα το έργο του!

Δεν με αρέσει: Που, τελικά, οι όποιοι εντυπωσιασμοί και εκπλήξεις μας επιφύλασσε η ταινία, περιορίστηκαν απλά στην μεταμόρφωση του A.Hopkins και στην "επιφάνεια" του όλου εγχειρήματος, χωρίς να εμβαθύνει σε πιο ουσιαστικές λεπτομέρειες! 

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Επειδή έχει πολύ ζουμί η υπόθεση του κύριου Hitchcock και, επειδή βαριέμαι τώρα να το ψάξω, σε παραπέμπω λοιπόν στο Wikipedia, για να το ψάξεις μόνος σου, μπας και ξεστραβωθείς!           

ShareThis