fwto

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Snow White and the Huntsman

Υπόθεση :  Δέκα χρόνια έχουν περάσει από την στιγμή που η διαβολική βασίλισσα Ravenna (CharlizeTheron)δολοφόνησε την νύχτα του γάμου της τον βασιλιά της χώρας και φυλάκισε την μικρή του κόρη, την Χιονάτη (Kristen Stewart). Τώρα πια το βασίλειο είναι υπό κατάρρευση και οι δυνάμεις της βασίλισσας έχουν αρχίσει να ξεφτίζουν καθώς η φυλακισμένη Χιονάτη είναι σύμφωνα με το μαγικό καθρέφτη της βασίλισσας, η πιο όμορφη της χώρας. Η βασίλισσα διατάζει την εξόντωση της, αλλά η Χιονάτη καταφέρνει να δραπετεύσει από το κάστρο και να χαθεί μέσα στο σκοτεινό δάσος. Για την εύρεση της καλείται ένας Κυνηγός (Chris Hemsworth), ο οποίος όμως αλλάζει στρατόπεδο και τάσσεται στο πλευρό της Χιονάτης βοηθώντας την να ξανακερδίσει το βασίλειο του πατέρα της και να εξολοθρεύσει την σατανική βασίλισσα.
                     
Με μια κουβέντα :  Θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερο.

Γενικά : Όχι ότι ήταν χάλια, προς θεού, απλά τόσο καιρό έβλεπα το τρέιλερ εξιδανικεύοντας το μέσα στο μυαλό μου και όπως καταλαβαίνεις περίμενα κάτι φοβερό και τρομερό, που θα με καθήλωνε στην καρέκλα μου για ώρες. Δυστυχώς όμως δεν συνέβη κάτι τέτοιο καθώς υπήρχαν κάποια πράγματα μέσα στο έργο που δεν κατάφεραν να του δώσουν την ώθηση που χρειαζόταν, γιατί κακά τα ψέματα το έργο φαίνεται ότι προοριζόταν για έπος, αλλά κάτι το κράτησε πίσω. Το σενάριο ήταν αρκετά καλό, όταν υπήρχε, και έδινε βάση στην προϊστορία της κακίας βασίλισσας, δίνοντας της παράλληλα την ευκαιρία για ένα ψήγμα οίκτου από τους θεατές, τουλάχιστον εγώ θα την συγχωρούσα, αλλά μάλλον γιατί την έπαιζε η Charlize… Η σκηνοθεσία από την άλλη προσέφερε καλές μάχες και εντυπωσιακές εικόνες γεμάτες ατμόσφαιρα, αλλά παρόλα αυτά δεν κατάφερε να μην πέσει σε δεκάδες κλισέ. Για άλλη μια φορά λοιπόν θα δούμε τους νάνους να είναι οι καρικατούρες του έργου και την Χιονάτη να σέρνει καράβι με την ομορφιά της σε τέτοιο σημείο που όλα τα ζώα του βουνού να της κάνουν νάζια και οι αρρώστιες των ανθρώπων να εξασθενούν! Στο ρολό λοιπόν της Χιονάτης βάλανε την Kristen Stewart, το γιατί ακόμα το ψάχνω καθώς και αντικειμενικά να το δούμε δεν είναι πιο όμορφη από την Theron, όσο για την ερμηνεία μπορώ να σου πω ότι εγώ κάνω καλύτερη Χιονάτη, διότι για πολλοστή φορά είχε το κοιμισμένο βλέμμα και το μισάνοιχτο στόμα με την δοντάρα να εξέχει, χάλια σου λέω. Αλλά από την άλλη… ω! θεϊκή ομορφιά που έχεις πανάθεμα σε Charlize, δεν ξέρω τι να πω, που πέρα από κούκλα είσαι και ταλαντούχα. Η αλήθεια είναι πως γούσταρα να την βλέπω να σκυλιάζεικαι ευτυχώς σκύλιαζε πολύ, γούρλωνε μάτι, έβγαζε φωνή σαν από τα βάθη της κόλασης, χάρμα σου λέω, η απόλυτη σατανική βασίλισσα. Δίπλα της ο αντιήρωας ChrisHemsworth, που όλες θυμάστε από τον Thor, μπορώ να πω λοιπόν ότι ήταν αρκετά καλός, αλλά είχε πολύ βάρβαρη προφορά. Κατά τα άλλα, τα εφέ είναι αυτά που σώζουν την παράσταση, θες ο ρευστοποιημένος καθρέφτης, θες οι ηλικιακές μεταμορφώσεις της κακιάς μάγισσας, θες να πλάσματα του σκοτεινού δάσους, όλα τέλος πάντων ήταν προσεγμένα ακόμα και στην πιο μικρή λεπτομέρεια. Ακόμη, κουστούμια, σκηνικά, μουσική ήταν όλα στην εντέλεια με αποκορύφωμα της μουσικής το κομμάτι των Florence + The Machine ¨ Breath of Life ¨ ύπνος στα πάθη της βασίλισσας. Κλείνονται θέλω να διευκρινίσω ότι η ταινία δεν ήταν κακή, απλά εγώ το είχα φανταστεί πιο μεγάλο μέσα στο μυαλό μου, θέλω πάντως να πιστεύω ότι δεν θα σε απογοητεύσει.

Η Ατάκα : Ravenna: «Mirror, mirror on the wall. Who is fairest of them all?» Το έβαλα στα Αγγλικά γιατί ακούγεται καλύτερο από το «Καθρέφτη καθρεφτάκι μου…», ιδίως όταν ο καθρέφτης πιάνει όλο το τοίχο.

Ποιον θα έπαιζα :  Τον καθρέφτη.

Αγαπημένη σκηνή :  Η σκηνή όπου Χιονάτη και βασίλισσα παλεύουν και αυτό γιατί η Χιονάτη έφαγε της χρονιάς της. Ζήτω η κακία βασίλισσα!

Χειρότερη σκηνή : Όλες εκείνες σκηνές όπου η Kristen Stewart ξαναζούσε τον ρόλο της από το Λυκόφως.

Δες την :  Για την Charlize Theron που η ερμηνεία της στο έργο είναι καθηλωτική και για τα εφέ.

Μην την δεις :  Γιατί μπούχτισες από τα παραμύθια.

Με ποιον να την δεις :  Με καλή και ήσυχη παρέα, ώστε να απαλλάσσεται καλύτερα το έργο.

Μην την δεις με :  Ξινά άτομα που θα σου την βγάλουν από την μύτη.

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Dark Shadows (2012)


Σκηνοθεσία: Tim Burton
Εναλλακτικός τίτλος: "Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις!"

Υπόθεση: Το 1752 οι γονείς του μικρού Barnabas Collins, φεύγουν από το Λίβερπουλ της Αγγλίας όπου ζουν για να πάνε στην, τότε άγνωστη, Αμερική προς αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής. Και όντως τα καταφέρνουν περίφημα, δημιουργώντας μία μικρή αυτοκρατορία στον χώρο της αλιείας και φτιάχνοντας σταδιακά μία ολόκληρη πόλη, η οποία παίρνει μάλιστα και το όνομά τους, τιμής ένεκεν, το λεγόμενο Collinwood ενώ οι ίδιοι ζουν στην πολυτελέστατη έπαυλή τους, ονόματι Collinspot. Όλα βαίνουν καλώς και ο μικρός Barnabas μεγαλώνει και μετατρέπεται σε έναν πλούσιο αριστοκράτη, περιζήτητο γαμπρό αλλά και μεγάλο γυναικά! Βρίσκει όμως τον έρωτα της ζωής του στα μάτια της νεαρής Josette αλλά δεν υπολογίζει την ραγισμένη καρδιά της υπηρέτριας-μάγισσας Angelique η οποία, αφού σκοτώνει την αγαπημένη του, τον καταριέται και τον μεταμορφώνει σε βρικόλακα και τον θάβει ζωντανό σε ένα φέρετρο! Μετά από 2 αιώνες σχεδόν, το φέρετρο αυτό ξεθάβεται καταλάθως και ο Barnabas ελευθερώνεται από τον τάφο του αλλά βρίσκεται πλέον σε έναν εντελώς καινούριο, διαφορετικό και άγνωστο γι' αυτόν κόσμο, αυτόν των '70s, ενώ έρχεται αντιμέτωπος και με τα περίεργα και δυσλειτουργικά-εναπομείναντα- συγγενικά του πρόσωπα, τα οποία έχουν χάσει σχεδόν όλη την αμύθητη περιουσία της οικογένειας, διατηρούν την έπαυλη σε άθλια κατάσταση και έχουν χάσει την αίγλη και την επιρροή τους στην, άλλοτε, δική τους πόλη από την μισητή εχθρό τους, την Angie, η οποία μοιάζει σατανικά στην Angelique του παρελθόντος, κι όπως αποδεικνύεται είναι όντως αυτή αφού έχει βαλθεί να καταστρέψει εξ' ολοκλήρου την οικογένεια των Collins...

Για πες, για πες: Το "Dark Shadows" είναι μία κλασσική, ως προς το ύφος, το στυλ και την σκηνοθεσία, ταινία του Tim Burton. "Κλασσική", τουλάχιστον ως προς τις γνωστές εμμονές του στη σκοτεινή και μυστηριώδη ατμόσφαιρα (που προσωπικά, αν με ρωτάτε, αγγίζει τα όρια της Τέχνης η ικανότητα αυτού του ανθρώπου να δημιουργεί τέτοιου είδους καταστάσεις σε όλες τις ταινίες του!), τα γοτθικά στοιχεία και την λατρεία του στα περίεργα και τρομακτικά πλάσματα που πάντοτε όμως, το μόνο που ζητούν είναι να αγαπηθούν, έστω και με το πιο παράξενο και...σουρεαλιστικό τρόπο καθώς και ως προς το κλασσικό πλέον καστ που συνηθίζει να πλαισιώνει τις ταινίες του τα τελευταία χρόνια (8η συνεργασία με το φιλαράκι του, Johnny Depp, 7η με την "κυρά" του, Helena Bonham Carter και 5η με τον Christopher Lee, που κάνει ένα σύντομο πέρασμα από την ταινία). Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, ναι, έχουμε μία κλασσικού Burtonικού ύφους ταινία...Εκεί όμως που, δυστυχώς, χάνει η ταινία είναι ότι δεν καταφέρνει να δημιουργήσει και την "κλασσική" μαγεία των προηγούμενων, ανάλογων, ταινιών που μας έχει χαρίσει ο σκηνοθέτης και να μας μυήσει στον συναρπαστικό κόσμο των περίεργων και μαγευτικών πλασμάτων του! Ναι μεν δηλ. το "περιτύλιγμα" είναι γνωστό, πετυχημένο και αγαπημένο αλλά το "δωράκι" που κρύβει τελικά, παραπέμπει μεν στην αίγλη των περασμένων μεγαλείων αλλά οριακά καταφέρνει να την αγγίξει! Χιλιοφορεμένο στόρι (ειδικά με τους βρικόλακες τελευταία έχουμε μπουχτίσει!!!), πολλοί και άχρηστοι χαρακτήρες μαζεμένοι που, στην τελική, δεν μας λένε και τίποτα ούτε και επηρεάζουν δραματικά την υπόθεση της ταινίας! Τα πρωταγωνιστικά ονόματα της ταινίας δε, νιώθεις ότι δεν κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που συνηθίζουν να κάνουν και στις υπόλοιπες ταινίες του Burton! Ο Depp βεβιάζει τις καταστάσεις και τους θεατές με την χιλιοπαιγμένη υποκριτική πατέντα που επινόησε στους "Πειρατές της Καραϊβικής", επιμένοντας στις γελοίες γκριμάτσες και χειρονομίες που, μπορεί ως "Jack Sparrow" να ήταν πετυχημένες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις υιοθετήσει σε κάθε του ταινία προκειμένου να προκαλέσει γέλιο στους θεατές! Η Helena Bonham Carter είναι μία κλασσική καρικατούρα μίας νευρασθενικής ηρωίδας-τι πρωτότυπο ε;;- ενώ η Pfeiffer μοιάζει να μην έχει πολύ-καταλάβει σε τι ταινία παίζει! (βέβαια, δεν την αδικώ, γιατί δεν είναι και πολύ ξεκάθαρο γενικά αυτό, αφού έχει λίγο απ'όλα μέσα: μαύρη κωμωδία, θρίλερ, ρομάντζο, έρωτα κτλ. κτλ αλλά όλα σε μικρές δόσεις και ανακατεμένα μεταξύ τους σαν αχταρμάς, με αποτέλεσμα να μην αποκτά μία τελική ταυτότητα η ταινία!). Αυτές που κάνουν την διαφορά είναι η "κακιά" της υπόθεσης, η Eva Green και η έφηβη κόρη της Pfeiffer, η οποία μάλιστα περνάει και μία κρίση...σεξουαλικής χειραφέτησης (γνωστό φαινόμενο για την εποχή των '70s) και αυτό είναι ένα από τα ελάχιστα σημεία στην ταινία που προκαλεί γέλιο, ειδικότερα στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται μεταξύ τους βρικόλακας και ξέφρενη έφηβη! Κατά τ'άλλα όμως, σε τίποτα δεν φτάνει τις προσδοκίες των, φανατικών και μη, οπαδών του Burton ο οποίος, καλά το πάει στην αρχή αλλά δυστυχώς, από ένα σημείο και μετά, το χάνει με τα άνοστα αστεία, την υπερβολική σοβαροφάνεια και το αμήχανο και φορτωμένο με υπερβολές, φινάλε! Με λίγα λόγια, κλασσική, ως προς την όψη, ταινία του Burton αλλά αποτυχημένη, ως προς την τέρψη και συναισθηματική κάλυψη του θεατή!

Με αρέσει: Πέρα από το κλασσικό σκηνοθετικό μοτίβο-με τα γοτθικά, σκοτεινά, και μυστηριώδη σκηνικά και στοιχεία- βρήκα άκρως πετυχημένη την χημεία του...αιωνίως (κυριολεκτικά όμως!) μισητού ζεύγους Depp-Green αλλά και, όπως ήδη ανέφερα, την μικρή Carolyn που υποδυόταν η Cloe Grace Moretz. Στα συν βέβαια, το εκπληκτικό soundrack με μεγάλες ροκ επιτυχίες των '70s.

Δεν με αρέσει: Η απουσία της "μαγείας" που χαρακτηρίζει τις προηγούμενες δουλειές του Burton, η χιλιοειπωμένη υπόθεση και τα άκυρα στοιχεία που κατά καιρούς παρουσιάζονταν μαζί με την έλλειψη πρωτοτυπίας!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Η ταινία αποτελεί ριμέικ της πετυχημένης, ομώνυμης, τηλεοπτικής σειράς των '60s, ιδιαίτερα δημοφιλούς στην Αμερική αλλά σχετικά άγνωστη στην Ευρώπη, της οποίας τόσο ο Burton όσο και ο Depp ήταν φανατικοί οπαδοί!

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Mirror Mirror

Υπόθεση :  Μετά από την ανεξήγητη εξαφάνιση του βασιλιά, η χώρα διαφεντεύεται από την σκληρή γυναίκα του (Julia Roberts), η οποία κρατά την όμορφη ετεροθαλή της κόρη κλεισμένη στο κάστρο. Η Χιονάτη (Lily Collins) μπουχτισμένη πια από τον εγκλεισμό της βγαίνει για να γνωρίσει τους κατοίκους της χώρας της και ανακαλύπτει τα άσχημα αποτελέσματα της τυρρηνικής βασιλείας της μητριάς της, παράλληλα όμως γνωρίζει και έναν όμορφο πρίγκιπα. Η βασίλισσα εξοργισμένη από αυτή την γνωριμία διατάζει τον θάνατο της Χιονάτης γιατί πέρα από την ομορφιά της, που θέλει να χαθεί, θελει και τον πρίγκιπα για άντρας της, καθώς τα οικονομικά του βασιλείου πάνε από το κακό στο χειρότερο. Παρόλα τα σχέδια της βασίλισσας όμως η Χιονάτη παραμένει ζωντανή και κρυμμένη στο δάσος παρέα με μια συμμορία ληστών και μαζί με αυτούς θα προσπαθήσει να πάρει πίσω το βασίλειο του πατέρα της και να κερδίσει τον πρίγκιπα από την κακιά βασίλισσα.
                     
Με μια κουβέντα :  Υπάρχει μια Χιονάτη κάτω από αυτά τα φρύδια, μπορείτε να την βρείτε;

Γενικά : Μα πραγματικά δεν μπορούσαν να βρουν μια πιο καθώς πρέπει κοπέλα για να κάνει την Χιονάτη; Αυτή η άγνωστη, σε μένα, Lily Collins δεν θα μπορούσε να είναι η πιο αταίριαστη στο ρόλο της Χιονάτης, πέρα από την φρυδούμπα που ήταν λες και δυο κάμπιες μάλωναν μεταξύ τους για την κυριαρχία στο κούτελο της κοπέλας, ήταν παράλληλα πάρα πολύ γλυκανάλατη και παιδική. Βέβαια δεν θα μπορούσαν να βάλουν κάποια γνώστη κοπέλα σε αυτό τον ρόλο γιατί η ταινία αν και ασχολείται με το παραμύθι της Χιονάτης, δεν έχει όμως σαν κεντρικό άξονα αυτή, αλλά την μητριά της την κακιά βασίλισσα. Στο ρόλο της βασίλισσας λοιπόν έχουμε την Julia Roberts, μια επιλογή που όταν την πρωτάκουσα δεν μου έκανε ούτε κρύο ούτε ζέστη. Καθώς έβλεπα το έργο συνειδητοποιούσα ότι η Roberts σαν μονάδα μέσα στο έργο και με τις κακιασμένες και βιτριολικές ατάκες θα μπορούσε να κάνει γκελ στο έργο, αλλά μια ταινία δεν είναι μέρος για μονάδες. Πολλοί παράγοντες λοιπόν συντέλεσαν στην αποτυχία της ταινίας, καταρχήν πόσο πιο gay θα μπορούσαν να γίνουν τα σκηνικά, τα κουστούμια και τα μαλλιά των πρωταγωνιστών, όχι πες μου πόσο; Ακόμη δεν δίνεται καμία απολύτως πληροφορία για το τι είναι αυτό το μέρος όπου η βασίλισσα επισκέπτεται όταν περνά μέσα από τον μαγικό της καθρέφτη. Η ύπαρξη των 7 νάνων ήταν μεν ένα καλό στοιχείο γιατί ένωνε το παραμύθι με το έργο, αλλά οι νάνοι μας παρουσιαστήκαν σαν ληστές με ψεύτικα πόδια φυσαρμόνικες που τους έκανε να φαίνονται γελοίοι στα μάτια μου. Ο πρίγκιπας ήταν όπως κάθε πρίγκιπας στεγνός και άγευστος, ενώ όλοι οι δεύτεροι ρόλοι περνούσαν και δεν άγγιζαν. Με λίγα λόγια όλο το έργο ήταν πάνω στην βασίλισσα δηλαδή πάνω στη Julia Roberts! Από τα θετικά του έργου ήταν σίγουρα η φαρμακερές ατάκες της προς τους πάντες και τα πάντα, ενώ βρήκα εξαιρετικά απόκοσμη την μορφή που είχε ο καθρέφτης, που ναι μεν ήταν το είδωλο της Julia Roberts, αλλά είχε κάτι το τρομακτικό, κάτι το πεθαμένο, δεν μπορώ να σας το περιγράψω αλλιώς. Είναι προφανές ότι η ταινία δεν μου άρεσε και πιστεύω ότι πολύς κόσμος θα συμφωνήσει μαζί μου, το μόνο κάλο στην ιστορία είναι πως φέτος βγήκαν δυο ταινίες για την Χιονάτη, ας ελπίσουμε ότι η δεύτερη (που ελπίζω σύντομα να ανέβει στο blog μας) θα έχει καλύτερη μοίρα.

Η Ατάκα : The Queen: «… την ονόμασαν Χιονάτη, πολύ πιθανόν γιατί ήταν το πιο φιγουρατζίδικο όνομα που μπορούσαν να σκεφτούν.»

Ποιον θα έπαιζα :  Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή :  Δεν έχω.

Χειρότερη σκηνή : Αφού τέλειωσε όλο το πανηγύρι και βρέθηκε και ο μπαμπάς της χιονάτης, ξεκινά να παίζει η μουσική του τέλους, έλα όμως που αντί να βάλει γράμματα, άρχισε η Χιονάτη να χορεύει και να τραγουδά ένα τραγούδι σαν να βγήκε από ταινία του Bollywood… αυτό πραγματικά ήταν το αποκορύφωμα!

Δες την :  Γιατί είσαι ένα βιτσιόζικο αγόρι.

Μην την δεις :  Γιατί έχεις σώας τα φρένα.

Με ποιον να την δεις :  Με την κοπέλα σου που είναι τύπου χαζογκόμενα και νιαουρίζει.

Μην την δεις με :  Τον κολλητό σου, θα σε στραγγαλίσει!

The Hunger Games

Υπόθεση :  Σε ένα αντιουτοπικό μέλλον, το έθνος της Panem είναι χωρισμένο σε 12 περιφέρειες και την πρωτεύουσα. Κάθε χρόνο δυο εκπρόσωποι της κάθε περιφέρειας επιλέγονται τυχαία για να πάρουν μέρος στους Αγώνες Πείνας. Ένα τηλεοπτικό παιχνίδι που εν μέρει προσφέρει διασκέδαση αλλά από την άλλη είναι μια βάναυση μάχη μεταξύ των συμμετεχόντων για επιβίωση. Οι 24 συμμετέχοντες καλούνται να εξολοθρεύσουν τους αντιπάλους τους ενώ οι κάτοικοι της Panem μπορούν να βλέπουν τα πάντα καθώς οι βίαιοι αγώνες καλύπτονται τηλεοπτικά. Η 16χρονη Katniss (Jennifer Lawrence) προσφέρεται εθελοντικά να συμμετάσχει στους αγώνες παίρνοντας την θέση της μικρότερης αδελφής της που επιλέχτηκε να είναι η ¨προσφορά¨ της δωδέκατης περιφέρειας. Η Katniss λοιπόν και η δεύτερη προσφορά της περιφέρειας δώδεκα ο  Peeta (Josh Hutcherson) θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ισχυρότερους αντιπάλους, που εκπαιδεύονται όλη τους την ζωή για αυτούς τους αγώνες και στο τέλος θα πρέπει να βρουν την δύναμη για να αλληλοσκοτωθούν, γιατί στους Αγώνες Πείνας μόνο ένας μπορεί να βγει νικητής.
                     
Με μια κουβέντα : Η αλήθεια είναι πως το κορόιδευα αλλά τελικά μου άρεσε.  

Γενικά : Όταν πρώτοκυκλοφόρησε το τρέιλερ για αυτή την ταινία όλοι είχαν φαγωθεί να λένε πως είναι κάτι σαν το νέο Λυκόφως χωρίς τους βρικόλακες και το κοιμισμένο πρόσωπο της Kristen Stewart. Εγώ ακόμα κα τώρα δεν μπορώ να καταλάβω που είδαν την ομοιότητα μεταξύ των δυο ταινιών. Οκ και οι δυο ταινίες προέρχονται από σειρές βιβλίων και έχουν μέσα τους τον εφηβικό έρωτα και σίγουρα οι Αγώνες Πείνας θα έχουν κινηματογραφική συνεχεία (όπως και το Λυκόφως), αλλά πραγματικά δεν βρήκα καμία άλλη ομοιότητα. Βλέπεται οι Αγώνες Πείνας, αν και φαινομενικά απευθύνονται σε πιο εφηβικό κοινό, είναι μια αρκετά καλή, δυνατή και ίσως ωμη περιπέτεια. Το λέω αυτό γιατί η κεντρική ιδέα της ταινίας θέλει 24 νεαρά παιδιά (12 κοπέλες και 12 αγόρια) να σφάζονται κυριολεκτικά μεταξύ τους για να κερδίσει ένας. Οι 24 διαγωνιζόμενοι έκτος του ότι θα πρέπει να αλληλοσκοτωθούν θα πρέπει να ζήσουν μονοί τους στην ερημία να αντιμετωπίσουν ακραία καιρικά φαινόμενα, ξαφνικές καταστροφές, επικίνδυνα ζώα, έλλειψη τροφής και πρώτων βοηθειών και ένα σωρό αλλά αρνητικά στοιχειά που έχουν τα ελεύθερα κάμπινγκ και με κάνουν να τα σιχαίνομαι. Το έργο χωρίζεται ακριβώς στην μέση με το πρώτο μέρος να μας δείχνει την επιλογή των διαγωνιζομένων, την εκπαίδευση τους, την εκτέλεση κοινωνικών υποχρεώσεων για να γίνουν αρεστοί στο τηλεοπτικό κοινό και πολύ απλά να μας τους παρουσιάσει για να δεθούμε περισσότερο μαζί τους. Το δεύτερο μισό του έργου ξεκινά ακριβώς όταν ξεκινάνε και οι αγώνες με μια συγκλονιστική πρώτη μάχη, από εκεί και ύστερα ακολουθούμε την βασική πρωταγωνίστρια να προσπαθεί να επιβιώσει και τις αλληλεπιδράσεις που έχει που τους άλλους διαγωνιζόμενους. Η ταινία παρόλη την ωραία περιπέτεια έχει και τα μειονεκτήματα της. Από το τρέιλερ μπορείς να δεις πολλούς χαρακτήρες να είναι ντυμένοι σαν να βγήκαν από την εποχή της Μαρίας Αντουανέτας με περούκες και λευκά δέρματα από το ταλκ, παράλληλα θα δεις τύπους με γένια με κυματιστά σχέδια, μπλε μαλλιά και γενικότερα μια άσχετη ένωση στοιχείων που στόχο είχαν να δείξουν στο θεατή ότι εκείνοι είναι οι πλούσιοι και οι άλλοι οι φτωχοί. Τέλος πάντων  οι Αγώνες Πείνας είναι μια δυνατή και γρήγορη ταινία, στην αρχή δεν τρελαινόμουν για να την δω αλλά προς το τέλος είχα κολλήσει και σαν να μην έφτανε αυτό βρήκα τον εαυτό μου να αρέσκεται με το εφηβικό έρωτα εν μέσω δολοφονιών και επιβίωσης.

Η Ατάκα : President Snow: «Ελπίδα. Είναι το μόνο πράγμα πιο δυνατό από τον φόβο».

Ποιον θα έπαιζα :  Μάλλον τον Peeta.

Αγαπημένη σκηνή :  Η σκηνή όπου ξεκινάνε οι αγώνες, όπου και ξεκινά το σφάγιασμα των πρώτων συμμετεχόντων και όλα αυτά χωρίς ήχο παρά μόνο μια αγωνιώδη μουσική.

Χειρότερη σκηνή : Μερικές σκηνές ήταν γυρισμένες με κάμερα στο χέρι και αυτό με αναγούλιασε.

Δες την :  Γιατί είναι μια καλή νεανική περιπέτεια.

Μην την δεις :  Γιατί έχει λίγο το αίσθημα της και είναι πολύ φαντεζί με όλα τα κουστούμια και το άσχετο make up.

Με ποιον να την δεις :  Την κοπέλα σου.

Μην την δεις με :  Τα ξαδέλφια σου που είναι γύρω στα 12 και περιμένουν να δουν μια ρομαντική ταινία. Δεν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί έχει μεν έρωτα το έργο αλλά έχει πιο πολλές δολοφονίες.

Underworld: Awakening

Υπόθεση :  Μετά από 12 χρόνια κλεισμένη σε μια κρυογονική κάψουλα, η βρικόλακας Selene (Kate Beckinsale) ξυπνά σ ένα κόσμο όπου οι άνθρωποι έχουν πλήρη επίγνωση της ύπαρξης και των βρικολάκων αλλά και των λυκάνθρωπων. Η Selene μαθαίνει από τον βρικόλακα Thomas (Theo James, ναι ναι είναι Έλληνας) ότι τα δυο είδη έχουν σχεδόν εξαλειφθεί από τους ανθρώπους και προσπαθεί να βρει τον Michael με βάση κάποια οράματα που βλέπει, τα οποία όμως την οδηγούν σε ένα μικρό κορίτσι που είναι ένα μείγμα βρικόλακα και λυκάνθρωπου μαζί. Η Selene και ο Thomas θα προσπαθήσουν μαζί να προστατεύσουν το νεαρό κορίτσι και να αποτρέψουν τους λυκάνθρωπους από το να δημιουργήσουν ένα πιο εξελιγμένο και φονικό είδος, ενώ την ίδια ώρα θα πρέπει να παραμείνουν κρυμμένοι από τους ανθρώπους που τους κυνηγάνε.
                     
Με μια κουβέντα :  Έλα παραδέξου το ο μόνος λόγος που είδες την ταινία είναι για την Kate Beckinsale.

Γενικά : Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι τι γίνεται στις προηγούμενες τρεις ταινίες, αυτό βέβαια δεν έχει καμία σημασία για κάποιον που δεν τις έχει δει (ή για κάποιον που πάσχει από μνήμη) καθώς στην αρχή του έργου μας γίνεται μια γρήγορη επανάληψη των όσων συνέβησαν και έτσι κουτσά στραβά μπαίνουμε στο πνεύμα του έργου. Αυτό που με ενόχλησε είναι πως μετά από τόσα χρόνια και μετά από αλματώδεις εξελίξεις στο χώρο των οπτικών εφέ, η ταινία δεν καταφέρνει να κάνει πιστευτούς τους λυκάνθρωπους, δηλαδή για όνομα του θεού έχουμε 2012 δεν είναι δυνατόν οι λυκάνθρωποι να μοιάζουν σαν τέρατα ταινιών δευτέρας διαλογής από την δεκαετία του 80! Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω τι τρέχει με την πάρτη της Selene, γιατί έχει αυτή την ακατανόητη ανάγκη να πηδά από κάθε ύψωμα που θα βρεθεί, της αρέσει να κάνει εντυπωσιακή είσοδο; Αυτά ήταν τα δυο βασικά παράπονα που είχα από το έργο, κατά τα άλλα όλοι λίγο πολύ ξέρουμε τι θα πω. Η ταινία έχει πολλούς φαν που την είδαν και τους άρεσε, σίγουρα θα σου πουν δεν είναι από τις καλύτερες, καθώς τίποτα δεν ξεπερνά την πρώτη, η Kate Beckinsale είναι ένας τεράστιος θετικός παράγοντας για να την δεις γιατί κακά τα ψέματα τρελαίνεσαι να την βλέπεις με την ολόσωμη δερμάτινη στολή να γαμά και να δέρνει ότι βρεθεί μπροστά της. Επίσης τα εφέ έχουν καλυτερέψει πολύ (εκτός από τους λυκάνθρωπους μην ξεχνιόμαστε), κάνοντας τις μάχες πιο πιστευτές και μαζί με μερικές θανατηφόρες πολεμικές χορογραφίες κάνουν τον θεατή να μην μπορεί να πάρει το βλέμμα του από την οθόνη. Το σενάριο βέβαια δεν αφήνει να γνωρίσει πολύ τους καινούργιους χαρακτήρες και αυτό είναι μεγάλο μειονέκτημα ενώ σε πολλές περιπτώσεις μου γεννήθηκαν πολλά ερωτηματικά που δεν μου απαντήθηκαν ποτέ. Η σκηνοθεσία σίγουρα είναι Γρηγόρη και η δράση καταιγιστική, το πιστολίδι πέφτει βροχή και τα απόκοσμα γαλάζια μάτια των βρικολάκων λάμπουν στο σκοτάδι, ενώ την ίδια ώρα λυκάνθρωποι είναι πιο σιχαμεροί από ποτέ. Κάπως έτσι πέρασαν 75 λεπτά, διάρκεια αδικαιολόγητα μικρή αν σκεφτεί κανείς το μεγάλο όνομα της ταινίας και την αναμονή που είχε ο κόσμος. Κλείνοντας το Underworld: Η αναγέννηση, είναι πίστη στο γενικότερο πνεύμα της σειράς των ταινιών, είναι μια καλή περιπέτεια, αν γουστάρεις τους βρικόλακες, με τα λάθη και τις ατέλειες της, που αν είσαι χαλαρός μπορείς πολύ εύκολα να τα ξεπεράσεις και να την απολαύσεις.

Η Ατάκα : Selene: «Για δώδεκα χρόνια ήμουν αιχμάλωτη από τους ανθρώπους. Ο κόσμος που κάποτε ήξερα έχει αλλάξει. Οι βρικόλακες και οι Λυκάνθρωποι είναι τώρα οι κυνηγημένοι.»

Ποιον θα έπαιζα :  Μου άρεσε ο ρόλος του Thomas.

Αγαπημένη σκηνήH σκηνή όπου η Selena με ένα μικρό νυστέρι ξεπαστρεύει οκτώ τύπους με μια της κίνηση και καταφέρνει να την ολοκληρώσει σερνόμενη στο πάτωμα και με λάγνο ύφος.

Χειρότερη σκηνή : Μα πραγματικά οι λυκάνθρωποι ήταν ντιπ ψεύτικοι.

Δες την :  Για την ιστορία αλλά και για την Beckinsale.

Μην την δεις :  Αν μπούχτισες με τους βρικόλακες.

Με ποιον να την δεις :  Τους φίλους σου.

Μην την δεις με :  Την κοπέλα σου που πολύ απλά ήθελε να δείτε το ¨Ημερολόγιο¨ για εκατοστή φορά.

This Means War

Υπόθεση :  Ο Tuck (Tom Hardy) και ο Frank (Chris Pine) είναι δυο πράκτορες της CIA και δυο πολύ καλοί φίλοι. Ο Tuck είναι διαζευγμένος και έχει ένα παιδί, ενώ ο Frank είναι ένας σωστός γυναικάς. Ο Tuck θέλοντας να βρει την γυναίκα της ζωής του γράφεται σε μια ιστοσελίδα προξενιών και εκεί γνωρίζει την Lauren (Reese Witherspoon). Βγαίνουν μαζί και όλα φαίνονται να πηγαίνουν ρολόι, αλλά η Lauren συναντά τυχαία τον Frank και εκείνος την ερωτεύεται χωρίς να ξέρει ότι είναι η κοπέλα του φίλου του. Σύντομα οι δυο κατάσκοποι θα ανακαλύψουν ότι θέλουν την ίδια γυναίκα και θα προσπαθήσουν με κάθε δυνατό μέσο να κερδίσουν την Lauren η οποία δεν μπορεί να αποφασίσει ποιον από τους δυο θέλει να κρατήσει.
                     
Με μια κουβέντα :  Δυο γάιδαροι μαλωνανέ για μια γερομπεμπέκα…

Γενικά :  Τώρα σου έχω μια από τις πιο προβλέψιμες ταινίες της χρονιάς, το ¨Αυτό Θα Πει Πόλεμος¨ είναι μια αισθηματική κωμωδία για όλες τις γυναίκες που θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Τι θέλω να πω με αυτό, έχουμε στον πρωταγωνιστικό ρόλο την Reese Witherspoon, που κακά τα ψέματα της πήγαινε ο ρόλος, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι λίγο παράταιρη ηλικιακά, ιδίως όταν παίζει με τόσο νέους συμπρωταγωνιστές. Επίσης, η κεντρική ηρωίδα, με την οποία πρέπει να ταυτίζεται η γυναίκα θεατής, έχει στο πλευρό της δυο ξεδιάντροπα όμορφους άντρες που ο ένας συνδυάζει το βουνό και ο άλλος την θάλασσα. Σαν να μην έφτανε λοιπόν που είναι λίγο μεγάλη για τα πιπινάκια, δεν ξέρει και πιο να διαλέξει για να πάρει στο σπίτι της, έτσι υποσυνείδητα αποφασίζει να τεστάρει τους δυο άντρες και να καταλήξει για το ποιος από τα δυο δεκάρια έχει τον τόνο. Από την μια έχουμε τον εμφανισιακά ¨επικίνδυνο¨ αλλά με κάρδια μάλαμα, Tom Hardy και από την άλλη το golden boy, (με λίγο μεγάλο κούτελο) που θέλει μια τσαούσα γυναίκα για να κατασταλάξει, ChrisPine. Οι άντρες λοιπόν αποφασίζουν να ρισκάρουν την φιλία τους για να κερδίσουν την Lauren και σαν πράκτορες που είναι δεν μένουν με σταυρωμένα τα χέρια και αποφασίζουν να παίξουν βρόμικα, εγκαθιστούν κάμερες και μικρόφωνα στο σπίτι της κοπέλας για να μάθουν τα μυστικά της, τι της αρέσει και τι σκέφτεται για εκείνους. Όπως μπορείς να φανταστείς στο μεγαλύτερο μέρος του έργου βλέπουμε τους δυο άντρες να τραβολογάνε την Lauren από αγώνες ταχύτητας, σε εκθέσεις ζωγραφικής, σε paintball μάχες, σε καταφύγια ζώων, σε λούνα παρκ, σε τσίρκο, σε επισκέψεις στο σπίτι της γιαγιάς και άλλα. Μέσα σε αυτή την ερωτική μονομαχία οι δυο άντρες θα προσπαθήσουν να βρουν και ένα δολοφόνο που θέλει να τους σκοτώσει, οπότε η ταινία έχει και λίγο πιστολίδι, στο τέλος έχει και μια καταδίωξη με αμάξια αλλά μέχρι εκεί, δεν πρόκειται για ταινία δράσης. Κλείνοντας το έργο δεν είναι κάτι το σπουδαίο, είναι μια χαλαρή ταινία για να περάσει η ώρα σου, βλέποντας τους δυο πρωταγωνιστές να μάχονται για την καρδιά μιας πολύ τυχερής γυναίκας που δεν ξέρει ποιον θα διαλέξει, εσύ άραγε ποιον θα διάλεγες από τους δυο;

Η Ατάκα : Frank : «Η επιχείρηση αυτή είναι άκρως μυστική, μην απογοητεύσετε την χώρα σας».

Ποιον θα έπαιζα :  Τον Tuck.

Αγαπημένη σκηνή :  Δεν έχω.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την :  Γιατί θες να δεις κάτι ανάλαφρο και χαλαρό.

Μην την δεις :  Γιατί έχεις βαρεθεί να βλέπεις κλισέ ταινίες που ξέρεις από την αρχή πως θα τελειώσουν.

Με ποιον να την δεις :  Τις κολλητές σου.

Μην την δεις με :  Το αγόρι σου.


What's Your Number?

Υπόθεση :  Η Ally (Anna Faris) είναι μια γυναίκα που στην ζωή της είχε αρκετούς γκόμενους αλλά όλοι τους αποδεικνύονταν  ρεμάλια και ακατάλληλοι για εκείνη κάνοντας της να πιστεύει ότι δεν υπάρχουν καλά παιδιά εκεί έξω. Μια μέρα διαβάζει ένα άρθρο σε ένα περιοδικό το οποίο έλεγε πως ο μέσος αριθμός αντρών που μια γυναίκα θα πρέπει να έχει πάει δεν πρέπει να ξεπερνά τους 10, η Ally φυσικά είχε ξεπεράσει τον αριθμό αυτό και σύμφωνα με το περιοδικό θα έμενε ανύπαντρη. Έτσι αποφασίζει να βρει το καινούργιο της αγόρι από την λίστα των πρώην της, καθώς με αυτό τον τρόπο ο ¨αμαρτωλός¨ αριθμός της δεν θα ανέβει παραπάνω. Στην αναζήτηση των πρώην  έχει την βοήθεια του γείτονα της Colin (Chris Evans) που είναι κάτι σαν τον αντρικό καθρέφτη της.
                     
Με μια κουβέντα :  Είχε την πλάκα του!

Γενικά : Πριν πολύ καιρό έπινα καφέ με μια φίλη μου (της οποίας το όνομα δεν θα αποκαλυφθεί) η οποία μου είπε ότι είδε αυτή την ταινία με το τότε αγόρι της. Με το που ξεκίνησε η ταινία και το αγόρι κατάλαβε περί τίνος πρόκειται άρχισε να ρωτά την φίλη μου για τον δικό της μαγικό αριθμό. Η φίλη μου, φυσικά, είπε ψέματα καθώς ο αριθμός της ξεπερνούσε και εκείνο της πρωταγωνίστριας και έτσι η μια με τύψεις και ο άλλος κοιμώμενος τον ύπνο του δικαίου είδαν την ταινιούλα που σας προτείνω. Αγαπητέ αναγνώστη πήγαινε πλύνε κανένα πιάτο γιατί αυτή η ταινία είναι αποκλειστικά για κοπέλες και έρχομαι σε σένα αγαπημένη αναγνώστρια και σε ρωτώ ποιος είναι ο αριθμός σου; Μόνο και μόνο για αυτή την μικρή αλλά καυτή ερώτηση αξίζει να δεις το έργο, πέρα του ότι είναι μια καθαρά γυναικεία κωμωδία που ξεγυμνώνει την σεμνότυφη και καθωσπρέπει εικόνα που έχουν οι άντρες για τις κοπέλες τους, σου δίνεται η ευκαιρία να αναλογιστείς μήπως το έχεις παρακάνει με την ερωτική σου ζωή. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο έχουμε την Anna Farris που πολλοί είναι αυτοί που δεν την συμπαθούν εξαιτίας του κωμικού-κάφρικου ρόλου που είχε στα Scary Movies, παρόλα αυτά η Anna είχε πλάκα, κατάφερε και έδωσε μια κωμικότητα στην απεγνωσμένη για καταστάλαξη ηρωίδα της και σε πολλές σκηνές με έκανε να γελάσω. Φυσικά μια καθαρά γυναικεία ταινία δεν μπορεί να μην έχεις και το λουκουμαδάκι της που σε αυτή την περίπτωση είναι ο Chris Evans και σε ενημερώνω ότι έχει άπειρες σκηνές χωρίς ρούχα, οπότε θα πάρεις και το οφθαλμόλουτρο σου. Σκηνοθετικά η ταινία είναι γρήγορη δεν κουράζει, είναι βέβαια σε αρκετά σημεία προβλέψιμη όπως για το τι δουλειά θα καταλήξει να κάνει η Anna και με ποιον τελικά από τους γκόμενους, που παρελάσουν μπροστά στα μάτια μας, θα μείνει. Κλείνοντας η ταινία δεν είναι τίποτα το ακαδημαϊκό, προς θεού, είναι απλά ένα αστείο έργο για μια ερώτηση που όλοι οι άντρες κάνουν στις κοπέλες τους και εκείνες θέλουν να ανοίξει η γη να της καταπιεί.

Η Ατάκα : Ally Darling: (Μετά από την επίσκεψη στον πρώην της, που είναι γυναικολόγος) «Αναγνώρισε το αιδοίο μου!»

Ποιον θα έπαιζα :Ίσως κάποιον από τους πρώην της Ally

Αγαπημένη σκηνή :  Η σκηνή όπου η Ally με τρελαμένη απόγνωση φωνάζει σε ένα παιδάκι για το αν νομίζει ότι εκείνη μοιάζει στην μάμα του, η οποία ήταν χόντρη και άσχημη. Έμενα αυτή η σκηνή μου άρεσε, αλλά για τις κοπέλες εκεί έξω σίγουρα η αγαπημένη τους σκηνή θα είναι εκείνη με τον Chris Evans να παίζει μπάσκετ με την Anna Faris με τα εσώρουχα.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την :  Γιατί έχει πλάκα, η Anna Faris είναι πολύ αστεία καθώς απεγνωσμένα προσπαθεί να βρει τον κατάλληλο πρώην, ενώ δίπλα της έχει τον Evans να φορά μόνο τα απαραίτητα και αν

Μην την δεις :  Γιατί είσαι της κουλτούρας και πιστεύεις ότι αυτές οι ταινίες υποτιμούν την γυναίκα.

Με ποιον να την δεις :  Με τις Κολλητές σου.    

Μην την δεις με :  Τον γκόμενο σου, γιατί είναι σίγουρο ότι θα σε ρωτήσει τον δικό σου αριθμό και όλοι ξέρουμε ότι θα πεις ψέματα.

ShareThis