fwto

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

DRIVING MISS DAISY(1989)


ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ :
O ΣΩΦΕΡ
Παίζουν:Morgan Freeman,Jessica Tandy,
Dan Aycroyd
Σκηνοθεσία:Bruce Beresford

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ:ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ

Μια ηλικιωμένη εβραια και ο αφρο-αμερικανός σωφέρ της από μια αρχικά εχθρική σχέση αναπτύσσουν στο πέρασμα του χρόνου μια ισχυρή φιλία!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Η ταινία δεν είναι κάτι το σπουδαίο και το βαθυστόχαστο, ούτε ζητά να κοιτάξεις κάτω από την επιφάνεια και να βρεις το νόημα κάπου στο βάθος των λέξεων και των συμπεριφορών!
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, ότι βλέπεις παίρνεις... και νιώθεις! Απλοί , καθαροί διάλογοι τόσο καθημερινοί, ερμηνείες ανθρώπινες και γνήσιες χωρίς τεχνάσματα και φαντασμαγορικές υποκριτικές προσπάθειες.
o Morgan freeman,καταφέρνει με την απλότητα του να ''χαλαρώσει'' την φαινομενικά αυστηρή και δύσπιστη jessica tandy μαζί με εμάς τους θεατές ενώ εκείνη , σε μια απο τις τελευταίες σκηνες με τα ανακατωμένα μαλλιά της και τα γεμάτα τρόμο μάτια της σου μεταδίδει όλη την μοναξιά του κόσμου όλου!
Η ταινία δεν είναι τόσο βαριά όσο ίσως την περιγράφω , το αντίθετο θα έλεγα, έχει μια αφέλεια και γλυκύτητα που βοηθά στο να την παρακολουθήσεις μέχρι τέλους με μια αναιπαίσθητη νότα μελαγχολίας!
Βραβευμένη με 4 όσκαρ(α γυναικείου,διασκευασμένου σεναρίου, καλύτερης ταινίας και μακιγιάζ!)
Ειδικά αυτό το τελευταίο πραγματικά το άξιζε ο morgan, γιατί έδειχνε τόοοσο γέρος!!!!

Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

ΘΑ ΓΕΛΑΣΩ?-1\5
ψιλοπράγματα!

ΘΑ ΚΛΑΨΩ?-3\5
πόση συγκίνηση μπορεί να κρύβεται σε μια σιωπή, ένα βλέμμα, ή ένα ''χαζό'' άγγιγμα των χεριών?

ΘΑ ΘΕΛΩ ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΣ?(ΑΙΣΘΗΜΑ-SEX)-5\5
έντονα,καθαρά, αγνά συναισθήματα!

ΘΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ?(ΦΟΒΟΣ-ΒΙΑ)-0\5
όχι!

ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΩ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ?(ΣΚΕΨΗ)-3\5
φιλία, τι ιερό πράγμα!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ?(ΔΡΑΣΗ-ΑΓΩΝΙΑ)-3\5

απλή αλλά τοσο ενδιαφέρουσα!

ΘΑ ΔΩ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ?(ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ)-0\5
μπα....

ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΩ?(SOUNDTRACK)-1\5
όχι!

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ-7\10

FROM HERE TO ETERNITY(1953)


ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:
ΣΚΑΕΙ ΤΟ ΚΥΜΑ......
Παίζουν:Burt Lancaster,Montgomery Klift,
Frank Sinatra
Σκηνοθεσία:Fred Zinnemann

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ:ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ

Ένας λοχιας συνάπτει σχέση με τη γυναίκα του ανωτέρου του και ένας στρατιώτης αρνείται να συμμετάσχει σε αγώνες πυγμαχίας του λοχου του λίγο πριν εκδηλωθεί η ιστορική επίθεση του Pearl Harbour!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Δηλαδή πέστε μου και εσείς, έχοντας διαβάσει την ποταπή αυτή περίληψη δεν παθαίνετε μια σύγχυση και απογοήτευση για αυτά που πρόκειται να σας πω?
Έχοντας στο μυαλό μου το γεμάτο πάθος αμμοκύλισμα ανάμεσα στο κύμα που έσκαγε στα κορμιά των 2 πρωταγωνιστών είπα και γω ότι θα δω μια καθαρά ερωτική ιστορία που προκάλεσε πάταγο στην εποχή της!
Αντ'αυτού παρακολούθησα μια σχετικά αδιάφορη ταινία , συγγνώμη που το λέω, και επειδή προσπαθώ να κοιτάξω πέρα από το προφανές και το επιφανειακό, επιχείρησα να διακρίνω κάποια κοινωνική,ιστορική, αναφορά και κάτι τέλος πάντων που θα έδινε νόημα σε αυτό που βλέπω αλλά τζίφος!
Το μόνο αξιοπρόσεχτο σε αυτή την ταινία είναι οι μεγαλοπρεπείς και ''κιμπάρικες''ερμηνείες της και τα μεγάλα αστέρια του σινέμα της εποχής εκείνης!Frank Sinatra,Burt Lancaster, Montgomery Clift φέρνουν θύμισες μιας τελειως διαφορετικής νοοτροπίας που έχει περάσει ανεπιστρεπτί!
Η ταινία ανεξάρτητα της δικής μου άποψης βραβεύτηκε με 8 όσκαρ (καλύτερης ταινίας,β ανδρικου,β γυναικείου , σκηνοθεσίας, καλύτερου σεναρίου κτλ!)

Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

ΘΑ ΓΕΛΑΣΩ?-0\5
μπα....

ΘΑ ΚΛΑΨΩ?-0\5
όχι!

ΘΑ ΘΕΛΩ ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΣ?(ΑΙΣΘΗΜΑ-SEX)-1\5
τσάμπα θαλασσογδάρθηκαν οι 2 πρωταγωνιστές!

ΘΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ?(ΦΟΒΟΣ-ΒΙΑ)-0\5
όχι!

ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΩ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ?(ΣΚΕΨΗ)-0\5
όχι!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ?(ΔΡΑΣΗ-ΑΓΩΝΙΑ)-2\5

ένας ύπνος πήγε να με πάρει!

ΘΑ ΔΩ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ?(ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ)-0\5
όχι!

ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΩ?(SOUNDTRACK)-1\5
ελάχιστα!

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ-7\10

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

The Tourist


Υπόθεση : Η Elise (Angelina Jolie), κάθεται δίπλα σε έναν Αμερικανό τουρίστα, τον Frank (Johnny Depp), ενώ βρίσκονται μέσα σε ένα τρελό με κατεύθυνση την Βενετία. Την Elise την παρακολουθεί η αστυνομία, γιατί κατέχει πληροφορίες για την τοποθεσία του πρώην εραστή της, οποίος είναι καταζητούμενος. Εκείνος της έστειλε μήνυμα να βρει έναν αντιπερισπασμό για να μπερδέψει την αστυνομία και εκείνη επιλέγει τον θαμπωμένο από την ομορφιά της Frank. Παράλληλα όμως με την αστυνομία, ένας Ρώσος μαφιόζος είναι και εκείνος στην αναζήτηση του πρώην εραστή της Elise καθώς εκείνος του είχε κλέψει πολλή εκατομμύρια. Ένα κυνηγητό γάτας – ποντικιού μέσα στα στενά σοκάκια της Βενετίας.

Με μια κουβέντα : Πολύ κακό για το τίποτα.

Γενικά : Εντάξει η ταινία καλή είναι, αλλά θέλω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος εκεί έξω, που να μην είπε, ότι η ταινία θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη. Τόση διαφήμιση έπεσε, πρωταγωνιστούν δυο από τα μεγαλύτερα ονόματα του Hollywood, τα γυρίσματα έγιναν στην υγρή Βενετία και το αποτέλεσμα ήταν μια ταινία 1 ½ ώρας; Εντάξει για την Angelina Jolie τι να πω, ότι είναι για άλλη μια φορά κούκλα ή ότι παίζει πολύ καλά; Σε όλη την ταινία κατάφερε να έχει ένα τόσο μα τόσο ήρεμο πρόσωπο που πραγματικά δεν μπορούσες κάνεις αλλιώς πάρα μόνο να την ερωτευτείς παράφορα. Ο Johnny Depp επίσης πολύ καλός, αν και οι γύρω μου, θεωρούν ότι ήταν πολύ μέτριος ο ρόλος του, εγώ θα πω ότι ναι όντως έχει παίξει καλύτερα, αλλά μπορεί να φταίει ο ρόλος, ο οποίος τον ήθελε βυθισμένο στην άνοια και κυριευμένος από την σαγηνευτική λάμψη της Jolie. Α! Να πούμε και για τις κοπέλες της παρέας ότι η Angelina είναι σε όλη την ταινία ντυμένοι στην τρίχα, όλα τα ρουχαλάκια ένα και ένα άσε δε τα μαλλιά και να μην μιλήσω για τους τόνους διαμαντιών που φόρεσε. Κάθομαι λοιπόν και σκέφτομαι πώς αφού οι πρωταγωνιστές ήταν καλοί, γιατί η ταινία δεν πήγε καλά ή δεν άρεσε τόσο πολύ σε όλο τον κόσμο. Νομίζω ότι για όλα τα φταίει η σκηνοθεσία και το σενάριο του Florian Henckel von Donnersmarck (Τι όνομα και αυτό), που δεν είχαν αυτό το μεγάλο μπαμ μέσα τους, θέλω να πω ότι η ταινία προχωρά κανονικά χωρίς να γίνεται τίποτα το συνταρακτικό για να κάνει τον θεατή μετά να τρίβει τα μάτια του. Για να μην την αδικήσω τόσο πολύ, να σου πω ότι η ταινία βλέπεται άνετα, έχει ενδιαφέρον, έχει και μια δυο σκηνές που θα γελάσεις λίγο, αλλά είναι και ελαφρώς προβλέψιμη σε πολλή σημεία της. Κλείνοντας ο Τουρίστας είναι μια ταινία που μπορείς να μαζέψεις κόσμος στο σπίτι και να την δείτε άνετα, χωρίς να περιμένετε κάτι τρομερό, μόνο ότι θα περάσετε καλά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο της ταινίας.

Η Ατάκα : Frank Taylor: «Γιατί όλοι προσπαθούν να με σκοτώσουν;»

Ποιον θα έπαιζα : Τον Johnny φυσικά!

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή της επιλογής του αντιπερισπασμού στο τρένο.

Χειρότερη σκηνή : ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν θα καταλάβω γιατί όλοι οι άνθρωποι γυρνούσαν να δουν την Jolie όταν έμπαινε σε ένα δωμάτιο, εντάξει είπαμε είναι κούκλα αλλά όχι και έτσι, άντρες γυναίκες να σας τρέχουν τα σάλια, λιγούρα!

Δες την : Γιατί θα περάσει ευχάριστα η ώρα σου και θέλεις πολύ να δεις αυτό το ενδιαφέρον δίδυμο μαζί στην οθόνη.

Μην την δεις : Αν δεν σου αρέσουν η τόσο γκλαμουράτες ταινίες.

Με ποιον να την δεις : Με φίλους.

Μην την δεις με : Την Vanessa Paradi (γυναίκα του Johnny Depp), της οποίας στάνταρ θα μπήκαν ψήλοι στα αυτιά της, όταν είδε αυτή την ταινία.



Julie & Julia


Υπόθεση : Το 1949, η Julia Child (Meryl Streep) μαζί με τον διπλωμάτη σύζυγο της, επισκέπτεται για πρώτη φορά το Παρίσι. Οι μέρες της εκεί είναι καταπληκτικές και νοιώθει ήδη Γαλλίδα, αλλά κάτι της λείπει, για να απασχολήσει τον εαυτό της αποφασίζει να πάρει κάποια μαθήματα μαγειρικής στο εστιατόριο Cordon Bleu, οπού και ανακαλύπτει το παθός της για την μαγειρική. Το 2002, η Julie Powell (Amy Adams), μια 30αρα με έλλειψη αυτοπεποίθησης, αποφασίζει με την δημιουργία ενός blog, να εκτελέσει όλες τις συνταγές μαγειρικής της Julia Child μέσα σε ένα χρόνο. Πηγαίνοντας πίσω και μπρος στην ιστορία, βλέπουμε τα βήματα της κάθε γυναίκας που με την σκληρή προσπάθεια και με μπόλικη αγάπη για την μαγειρική κατάφεραν να επιτύχουν τουςστόχους τους.

Με μια κουβέντα : Η αιτία της δημιουργίας αυτού του Blog!!!

Γενικά : Ένα χρόνο πριν (Χρόνια μας πολλά) είδα αυτή την ταινία και έχοντας ήδη ξεκινήσει μια προσωπική λίστα για το πόσες ταινίες έχω δει στην ζωή μου, αποφάσισα μαζί με την φίλη μου Κατερίνα να φτιάξουμε αυτό το blog με μοναδικό σκοπό μας να καταφέρουμε να γράψουμε τόσες ταινίες, όσες είναι και οι μέρες του χρόνου. Σήμερα ένα χρόνο μετά, όχι μόνο το έχουμε καταφέρει αλλά έχουμε ξεπεράσει αυτόν τον αριθμό κατά πολύ και αν μπορώ να πω αυτό το blog σημάδεψε και εξέλιξε τις ζωές μας με τον έναν η με τον άλλον τρόπο. Τώρα, για την ταινία, πρέπει να πω ότι έχει βασιστεί σε δυο αληθινές ιστορίες. Η πρώτη είναι η ζωή της Julia Child, μιας αμερικανίδας που πήγε στο Παρίσι, έμαθε να μαγειρεύει και πολύ αργότερα έβγαλε ένα βιβλίο-οδηγό για τους αμερικανούς, για το πώς να μάθουν να μαγειρεύουν Γαλλική κουζίνα, κάτι σαν την δική μας την Βέφα, αλλά έτη φωτός καλύτερη. Η δεύτερη ιστορία μας δείχνει την ζωή της Julie Powell, η οποία είναι μια νεαρή κοπέλα που δεν έχει καμιά ευχαρίστηση από την ζωή της, μια μέρα αποφασίζει να φτιάξει ένα blog στο οποίο θα γράφει τις εμπειρίες της από την κάθε συνταγή που μαγείρεψε από το βιβλίο της Julia Child. Λοιπόν αυτό είναι το στόρι και η σκηνοθεσία από την Nora Ephron, μας μεταφέρει μια στην Γαλλία του 50’ και μια στην σημερινή Νέα Υόρκη. Το σενάριο, πάλι από την Ephron, έχει αρκετές δόσεις χιούμορ και γέλιου κυρίως πάνω στον χαρακτήρα της Meryl, η οποία Meryl ήταν για άλλη μια φορά υποψήφια για Oscar και για άλλη μια φορά έχασε, άλλες δεν βαριέσαι, καλή κάρδια να υπάρχει και από υποψηφιότητες άλλο τίποτα η θεια Meryl. Μιας και μιλάμε για την Meryl πρέπει να πούμε ότι έπαιξε εκπληκτικά έναν χαρακτήρα τόσο θορυβώδη και χαρακτηριστικό που όταν την έβλεπες νόμιζες ότι ήταν μια άλλη. Δίπλα της για πρώτη φορά μέχρι εκείνη την στιγμή βλέπομαι την νεαρή Amy Adams η οποία αποδεικνύει και εκείνη με την σειρά της όχι έχει μπόλικο ταλέντο και είναι πρόθυμη να το μοιράσει στο κοινό. Κλείνοντας να πω ότι είναι μια τρομερά ευχάριστη ταινία, δεν κουράζει καθόλου και μπορεί να εμπνεύσει ακόμα και τον πιο κουρασμένο και πεσμένο άνθρωπο που υπάρχει.

Η Ατάκα : Julia Child / Julie Powell: « Bon appetit!»

Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα να δοκιμάσω τον ρόλο της πληθωρικής Julia Child!

Αγαπημένη σκηνή : Όταν η Julie μαγειρεύει για πρώτη φορά αστακούς και τους ρίχνει ζωντανούς σε βραστό νερό, ενώ την ίδια ώρα ο σύζυγος της τραγουδά το Psycho Killer των Talking Heads, αλλάζοντας τα λόγια σε Lobster Killer (Δολοφόνος Αστακών).

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την : Για να περάσει όμορφα η ώρα σου, για να σταματήσεις να μαγειρεύεις μακαρόνια, για να εμπνευστείς και να σηκωθείς από τον καναπέ και να κανείς κάτι ενδιαφέρον στην ζωή σου. Ακόμη δες την για το χιούμορ της και για τις εκπληκτικές ερμηνείες όχι μόνο των δυο πρωταγωνιστριών, αλλά και των δεύτερον ρόλων.

Μην την δεις : Αν είσαι ξινός.

Με ποιον να την δεις : Με όλη την παρέα σου.

Μην την δεις με : Την Βέφα, η οποία θα κάθεται σε μια γωνιά και θα λέει: «Εμένα πότε θα με κάνουν ταινία;».



Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Burlesque


Υπόθεση : Το club Burlesque Lounge έχει περάσει τις ένδοξες εποχές του και πλέον είναι σε μαρασμό, η Tess (Cher) μια πρώην χορεύτρια και ιδιοκτήτρια του club, παλεύει να κρατήσει το μαγαζί αντιμετωπίζοντας πολλές οικονομικές δυσκολίες. Παράλληλα η Ali (Christina Aguilera), είναι ένα απλό κορίτσι του νότου που το μόνο που θέλει είναι να φύγει από τη μικρή πόλη που μένει και να επισκεφτεί το L.A. την πόλη των ευκαιριών. Εκεί θα μπει από τύχη στο Burlesque και ενώ αρχικά θα φάει πόρτα και θα εργαστεί σαν σερβιτόρα, σύντομα θα της δοθεί η ευκαιρία να αποδείξει το τρομερό ταλέντο της. Το θέμα είναι όμως, αν τελικά η Tess θα καταφέρει να ξεπεράσει τα οικονομικά της προβλήματα για να κρατήσει το μαγαζί και να κάνει την Ali μεγάλη σταρ.

Με μια κουβέντα : Gliter, eyeliner, φτερά, πίπουλα και λιγάκι από Jazz!

Γενικά : Την αμαρτία μου θα την πω, η ταινία που άρεσε, τι να κάνουμε! Μπορεί να μην είναι μια σοβαρή ταινία από άποψη σεναρίου ή σκηνοθεσίας, μπορεί να μην είναι μεγαλειώδης και βαθιά συγκινητική σαν άλλα μιούζικαλ βλ. Mouline Rouge, άλλα καταφέρνει να κρατήσει μια αξιοπρεπής παρουσία και να κάνει τον θεατή να μην μπορεί να σταματήσει να την βλέπει. Αυτό βασικά είναι και το πιο σημαντικό σε μια τέτοια ταινία, να μην κουράζει και εγώ δεν κουράστηκα καθόλου βλέποντας την. Αντιθέτως την ευχαριστήθηκα, είχε ωραία τραγούδια, ωραία φωτογραφία, ευχάριστη και κυρίως γρήγορη πλοκή, ωραία ημίγυμνα κορίτσια, την θεια Cher να τραγουδάει live (γιατί όλα τα υπόλοιπα τραγούδια ήταν από στούντιο) και αρκετούς δευτέρους ρόλους που έκαναν την ταινία πιο πλούσια. Το στόρι απλοϊκό, κοντό κορίτσι με ψηλά όνειρα θέλει να φύγει από το βλαχοχώρι της και να πάει να ζήσει την μεγάλη ζωή, θαμπώνεται από τα φώτα, γίνεται αμέσως γνωστή, κάπου εκεί χάνει τον εαυτό της, αμέσως μετά τον ξαναβρίσκει και μετά ζήσανε αυτή καλά και εμείς καλύτερα. Στο ενδιάμεσο μπόλικα τραγουδάκια με μια δόση jazz και μια τζούρα καμπαρέ κάνουν το κοινό να περνά καλά και να μην χολοσκάει από τα προβλήματα που τον βασανίζουν. Η Aguilera δεν έπαιξε άσχημα, άλλα δεν έκανε και τίποτα τρομερό, αφού ο ρόλος της ήρθε γάντι, το μόνο που κατάφερε να κάνει, είναι να μας αποδείξει για μια ακόμη φορά πόσο τρελή φωνή έχει. Διπλά της, η θεια Cher, που θέλω να πω ότι την δεκαετία του 60’ ήταν αρκετά ευπαρουσίαστη και πως παίζει αρκετά καλά, πράγμα το οποίο το είχα καταλάβει από τις μάγισσες του Eastwick. Κλείνοντας γιατί είπαμε αρκετά, είναι μια απλή μουσικοχορευτική ταινία που αν είσαι και πολύ βαρύς και ασήκωτος θα σε κουράσει και θα την βαρεθείς.

Η Ατάκα : Sean: «Φοβερός ενθουσιασμός, κακός συγχρονισμός».

Ποιον θα έπαιζα : Ίσως τον ρόλο του Stanley Tucci, γιατί ήταν ο πιο κωμικός ρόλος σε όλο το έργο.

Αγαπημένη σκηνή : Όταν η Aguilera τραγουδάει το Express… ένα από τα πιο ωραία κομμάτια της ταινίας.

Χειρότερη σκηνή : Η πρώτη σκηνή όπου βλέπουμε την Aguilera να δουλεύει ως σερβιτόρα σε ένα καφέ της κακιάς ώρας.

Δες την : Γιατί είναι μια εύκολη και ξεκούραστη ταινία, μετά από μια δύσκολη μέρα.

Μην την δεις : Αν πολύ απλά σιχαίνεσαι τα μιούζικαλ!

Με ποιον να την δεις : Με φαν της Cher και της Aguilera!

Μην την δεις με : Την φίλη μου την Αναστασία που με το που θα ακούσει το πρώτο τραγούδι από το μιούζικαλ θα πάθει αναφυλαξία.



Schindler's List


Υπόθεση : Η αληθινή ιστορία του Τσέχου Oskar Schindler (Liam Neeson), ενός άπληστου φιλογερμανικού επιχειρηματία που παρά στην έμφυτη ματαιοδοξία του κατάφερε να εξελιχθεί σε έναν αληθινό ανθρωπιστή, την περίοδο της Γερμανικής κυριαρχίας στην Πολωνία, με το να μετατρέψει το εργοστάσιο του σε ¨καταφύγιο¨ Εβραίων. Αποκτώντας φιλίες με ισχυρούς Γερμανούς στρατιωτικούς και ξοδεύοντας μέχρι τελευταίας δεκάρας όλη την περιουσία του, ο Schindler κατάφερε να κερδίσει την εύνοια τους και να σώσει πάνω από 1100 Εβραίους από την αποστολή τους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Auschwitz.

Με μια κουβέντα : Μπορεί να κρατά 3 ώρες, αλλά δεν χάνεις ποτέ το ενδιαφέρον σου.

Γενικά : Το 1994 η ταινία ήταν υποψήφια για δώδεκα Oscar, παρόλα αυτά κατάφερε να κερδίσει μόλις επτά, μεταξύ των οποίων: Καλύτερων Σκηνικών, Φωτογραφίας, Σκηνοθεσίας, Μουσικής, Μοντάζ, Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Σεναρίου. Η ταινία ήταν το μήλο της Έριδας ανάμεσα σε έμενα και την Κατερίνα γιατί κανείς από τους δυο μας δεν την είχε ξαναδεί και για καλή μου τύχη και χάρη στην εξωφρενική μου γοητεία κέρδισα την ταινία από την διαλογή και έτσι κατάφερα να δω ένα έργο που με συγκίνησε βαθύτατα και που όλο το υπόλοιπο βράδυ με έκανε να σκέφτομαι μόνο αυτή και τίποτα άλλο. Στην αρχή η ταινία μου φάνηκε απίστευτα γελοία, ξέρω πως είναι τρελό που το σκέφτηκα εκείνη την στιγμή, αλλά πραγματικά υπήρχαν πολλές σκηνές που θεώρησα βλακώδεις, αλλά αυτή μου η σκέψη γεννήθηκε εξαιτίας του ρόλου του Schindler. Μετά από ένα μισάωρο βλέποντας την ταινία, η απόψεις μου άλλαξαν αμέσως και μόνο δέος ένοιωθα για αυτά που έβλεπα. Την σκηνοθεσία και ένα μέρος της παραγωγής ανάλαβε ο Steven Spielberg, ο οποίος όχι μόνο έκανε μια εξαιρετική δουλειά αλλά δεν πληρώθηκε ούτε δραχμή, γιατί με αυτή του την ταινία αποτέλεσε φόρο τιμής στην Εβραϊκή καταγωγή του. Στο καστ των ηθοποιών βλέπουμε τον Liam Neeson που υποδύεται τον Schindler, ενός φιλοχρήματου και στυγνού επιχειρηματία που καθώς η ταινία κυλούσε τον έβλεπες να αλλάζει και να αποκτά μια αίσθηση δικαιοσύνης και συμπόνιας για τους Εβραίους. Ο Ben Kingsley στο ρόλο του Εβραίου-βοηθού του Schindler, μας δείχνει για άλλη μια φορά το τρομερό ταλέντο του στην υποκριτική. Ενώ ο Ralph Fiennes στο ρόλο του Γερμανού διοικητής Amon Goeth ήταν τόσο ρεαλιστικός και τόσο μισητός που όταν μια κυρία που έζησε το ολοκαύτωμα και ήταν παρόν στα γυρίσματα της ταινίας, άρχισε να συσπάτε από τον φόβο της όταν είδε τον Fiennes γιατί της θύμισε τρομερά τον πραγματικό Amon Goeth. Το σενάριο αν και μπλεγμένο στην αρχή μετά ρολόι καλύτερα, η φωτογραφία είναι υπέροχη και αυτό χάρη στην χρήση ασπρόμαυρου χρώματος σε όλη σχεδόν την ταινία, κάνοντας την πιο καλλιτεχνική. Η μουσική ήταν πολύ συγκινητική και απέδιδε την δραματικότητα της κάθε σκηνής. Κλείνοντας γιατί δεν είναι να λέμε και πολλά για αυτό το έργο, η Λίστα του Schindler είναι μια ταινία η οποία σημάδεψε τον κινηματογράφο, είναι ένας φόρος τιμής για τον Εβραϊκό λαό που χάθηκε στο ολοκαύτωμα και που κάνει ακόμα και τους πιο δύσπιστους να δακρύσουν.

Η Ατάκα : Itzhak Stern: «Όποιος έχει σώσει μια ψυχή, έχει σώσει ολόκληρο τον κόσμο.»

Ποιον θα έπαιζα : Δεν ξέρω αν θα ήθελα να είμαι σε αυτή την ταινία, όχι γιατί δεν ήταν καλή η ταινία, αλλά επειδή το θέμα που παρουσιάζει είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί από ψυχολογικής απόψεως.

Αγαπημένη σκηνή : Η τελευταία σκηνή όπου μας δείχνουν τους Εβραίους που σώθηκαν να περιπατάνε σε μια σειρά κατεβαίνοντας έναν λόφο και ξαφνικά να αλλάζει η εικόνα και να μας δείχνει κάτι γεροντάκια να κατεβαίνουν έναν λόφο. Αυτοί ήταν οι Εβραίοι που στην πραγματικότητα σώθηκαν από το ολοκαύτωμα.

Χειρότερη σκηνή : Στην αρχή, όπου ο Schindler βγαίνει διάφορες χαζές φωτογραφίες με όλους τους Γερμανούς, αλλά το πιο τραγικό ήταν η φωτογραφία με το μπαλέτο.

Δες την : Γιατί είναι μια κλασσική ταινία, βαθύτατα συγκινητική που μόνο καλό θα σου κάνει βλέποντας την.

Μην την δεις : Αν πιστεύεις ότι 3 ώρες είναι πολύ για τα νεύρα σου.

Με ποιον να την δεις : Με τον παππού και την γιαγιά σου, πιστεύω ότι είναι μια Τάνια που θα τους συγκινήσει και θα τους αγγίξει όσο καμία άλλη.

Μην την δεις με : Ανώριμα άτομα!



ShareThis