fwto

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Oh Boy (2012)


Πρωταγωνιστούν: Tom Schilling, Friederike Kempter, Marc Hosemann
Σκηνοθεσία: Jan Ole Gerster
Εναλλακτικός τίτλος: "Σινεφίλ ευρωπαϊκός κινηματογράφος, που μη βιαστείτε να τον κρίνετε από την πρώτη ματιά!"

Υπόθεση: Παρακολουθούμε ένα 24ωρο από την καθημερινότητα του νεαρού, 25something, Niko Fischer, με όλα τα...λογικά και παράλογα που μπορεί να περιλαμβάνει αυτό: ο Niko έχει παρατήσει εδώ και πολύ καιρό τις σπουδές του, μόλις παράτησε και την κοπέλα του, μετά από μία περιστασιακή σχέση που είχε συνάψει μαζί της, ένας κρατικός ψυχολόγος τον έκρινε ανίκανο ψυχολογικά και δεν του ανανέωσε την άδεια οδήγησης, μετακόμισε στο καινούριο του διαμέρισμα που, όμως, τον αφήνει παγερά αδιάφορο, ο πατέρας του, του έκοψε το χαρτζιλίκι, συναντά μια παλιά του συμμαθήτρια, πρώην παχύσαρκη, την οποία κορόιδευε σκληρά στο σχολείο και τώρα έρχεται αντιμέτωπος με τις τύψεις του, κοπροσκυλιάζει με τον φίλο του -έναν αποτυχημένο ηθοποιό- στα σοκάκια του Βερολίνου και όλα αυτά συμβαίνουν όταν ο ίδιος το μόνο που θέλει να κάνει είναι να βρει να πιει έναν ριμαδοκαφέ και να ανακαλύψει ποιος είναι, τι θέλει και ποια είναι η θέση του στον κόσμο!

Για πες, για πες: Όπως καταλάβατε ήδη από τον εναλλακτικό τίτλο, η ταινία για την οποία θα σας μιλήσω σήμερα είναι ευρωπαϊκής παραγωγής και...σινεφίλ...αρκετά σινεφίλ! Επίσης είναι γερμανική! Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα, όσα έργa έχω δει από αυτήν την χώρα, μου έχουν αφήσει θετικές εντυπώσεις! Αλλά πάλι...γούστα είναι αυτά! Όπως, επίσης, γούστα είναι και το αν προτιμάτε τις λεγόμενες "σινεφίλ" ταινίες, αυτές δηλ. που συνήθως χαρακτηρίζονται από αργή εξέλιξη, βαθυστόχαστο σενάριο και πολλά κρυμμένα, "εσωτερικά" μηνύματα ή, αντιθέτως, τις σιχαίνεστε και επιλέγετε πάντα τις πιο εμπορικές και mainstream ταινίες, χωρίς πολλούς πολλούς προβληματισμούς και εσωτερικές αναζητήσεις. Αν ανήκετε στην δεύτερη κατηγορία...εεε τότε η συγκεκριμένη ταινία ίσως να μην είναι για εσάς! Π.χ. εγώ που την παρακολούθησα μαζί με την αδερφή μου, η οποία δηλώνει φαν του ανάλαφρου κινηματογράφου, στο τέλος η εντύπωση που της έμεινε ήταν η εξής: "Δεν κατάλαβα τίποτα! Τι ήθελε δηλ. να μας πει αυτή η ταινία;"! Και δεν σας κρύβω ότι και εγώ, που είμαι λίγο πιο ψιλιασμένη και έμπειρη ως προς το εν λόγω είδος, ένα αρχικό μούδιασμα απορίας, το ένιωσα! Αλλά, όπως λέω και στον εναλλακτικό τίτλο, μην βιαστείτε να την κρίνετε από τις πρώτες εντυπώσεις και απερίσκεπτα! Θέλει δηλ. να προβληματιστείτε και να καταναλώσετε και λιγάκι φαιά ουσία για να πιάσετε και την...ουσία της! Δεν είναι ότι θα δείτε πολλές βαθυστόχαστες, μεταφορικές, ή αλληγορικές σκηνές! Το αντίθετο! Σε όλη την ταινία βλέπετε κανονικούς, σύγχρονους ανθρώπους που βιώνουν την πραγματικότητα της εποχής μας! Μόνο που πίσω από αυτή την καθημερινή και "φυσιολογική" ροή των πραγμάτων, καλούμαστε να εντοπίσουμε την κενότητα αυτού του σύγχρονου υλιστικού κόσμου, όπου τα πράγματα πλέον έχουν μεγαλύτερη αξία από τους ανθρώπους, όπου είναι καλύτερο και ευκολότερο να αντικαθιστούμε κάτι που χάλασε (και δεν μιλώ μόνο για πράγματα αλλά, κυρίως, και για συναισθηματικές καταστάσεις), παρά να μπούμε στην διαδικασία να το διορθώσουμε και όπου, γενικά, αυτή η ευκολία μας έχει οδηγήσει στην προχειρότητα και σε μία ανούσια και άσκοπη ζωή! Αυτό τραβάει και ο καημένος ο Niko ο οποίος, φαινομενικά, φαίνεται να τα έχει όλα: και καλές σπουδές, τις οποίες όμως παράτησε αφού, όπως φαίνεται, δεν τον γεμίζουν και δεν είναι τόσο δικό του όνειρο, όσο του πατέρα του, είναι ωραίο και καλό παιδί, με πέραση στις γκόμενες (αν και λιγάκι...ψυχολογικά ασταθείς, όπως αποδεικνύεται στην πορεία!), μόλις μπήκε στο καινούριο του διαμέρισμα και γενικά όλα φαίνονται να βαίνουν καλώς! Έλα όμως που αυτός δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα από αυτά και περνάει τον χρόνο του γυρνώντας άσκοπα στους δρόμους του Βερολίνου, παρατηρώντας τους ανθρώπους που μοιάζουν να έχουν βρει όλοι την θέση τους στον κόσμο, εκτός από αυτόν! Κι όλα αυτά με μία απάθεια και καθόλου εκφραστικότητα, όσο περισσότερο μέσω μίας εσωτερικής μάχης που βιώνει μέσα του αλλά γι'αυτούς που βλέπουν μόνο την επιφάνεια, θα μπορούσαν άνετα να τον χαρακτηρίσουν αδρανή, χαραμοφάη, "χαμένο κορμί" και κακομαθημένο (είναι χαρακτηριστική, άλλωστε, η άνεση των μεγαλυτέρων και της κοινωνίας να αποδίδουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς στα νέα παιδιά, τα οποία όμως αυτοί μεγάλωσαν με λάθος αξίες και πρότυπα και τώρα απαιτούν μια άλλη στάση ζωής από αυτά!). Άσε δε που αυτός το μόνο που θέλει είναι να μπορέσει να πιει μια ριμάδα κούπα με καφέ, αλλά όλο και κάτι προκύπτει και ποτέ δεν τα καταφέρνει! Με λίγα λόγια, αν θες να δεις κάτι ανάλαφρο, να περάσει η ώρα σου...μάλλον με αυτή την ταινία δεν θα το πετύχεις! Αλλά, αν πάλι, δεν θες να σταθείς στην πρώτη επιφανειακή εντύπωση που σου αφήνει αλλά αντίθετα θες να δεις κάτι που θα σε προβληματίσει και να σκεφτείς περαιτέρω, τότε αυτή η ταινία θα σε ικανοποιήσει σε μεγάλο βαθμό! Το μόνο που με χάλασε ήταν κάτι αναφορές στο...σύνδρομο που κουβαλούν οι Γερμανοί από τον Β' Παγκ. Πόλεμο και πως αυτό περνά και βιώνεται από γενιά σε γενιά, γεγονός που πιστεύω ότι για τους υπόλοιπους...είναι κάτι που μας αφήνει παγερά αδιάφορους!

Με αρέσει: Στα...ευχάριστα συν της ταινίας είναι η ταύτιση απόψεων και συμπεριφορών που μπόρεσα να εντοπίσω με τον Γερμανό συνομήλικό μου (όχι βέβαια σε πολλά σημεία! Μη τρελαθούμε κιόλας!)! Το γεγονός ότι δηλ. και ο ίδιος είναι άνεργος αλλά, κυρίως, άεργος και δεν μπορεί να βρει το νόημα της ζωής του, παρόλο που κοντεύει τα 30, ήταν κάτι που πίστευα ότι είναι καθαρά ελληνικό προνόμιο! Στα συν, επίσης, τα τύπου road movie, γρήγορα αλλά χορταστικά πλάνα, από την πόλη του Βερολίνου που στολίζουν την ταινία, καθώς και η γρήγορη διάρκειά της!

Δεν με αρέσει: Όλη η ταινία είναι γυρισμένη σε ασπρόμαυρο φόντο και το γεγονός αυτό δεν με χάλασε τόσο στα υπόλοιπα πλάνα της ταινίας, όσο σε εκείνα που έδειχναν την πόλη, την οποία πολύ θα ήθελα να δω, αν όχι από κοντά, τουλάχιστον μέσω της ταινίας! Επίσης, βρήκα λίγο κουραστικό το soundtrack με την τζαζ και την τρομπέτα να τρυπούν μονίμως το τύμπανο του αυτιού μου!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Δεν βρήκα κάτι αξιόλογο να σας αναφέρω γι'αυτό θα σας παραθέσω μια σκηνή και την ατάκα που μου έμεινε και με προβλημάτισε περισσότερο στην ταινία και που δείχνει την πόσο διαφορετική στάση ζωής και νοοτροπίας έχουμε ΚΑΙ σε αυτό το θέμα με τους Γερμαναράδες! Μιλάω για την σκηνή όπου ο πατέρας του Niko, του αποκαλύπτει ότι ξέρει ότι έχει σταματήσει εδώ και 2 χρόνια τις σπουδές του και ότι τον κοροϊδεύει, μόνο και μόνο για να συνεχίσει να παίρνει τα χρήματα του και αφού τον κατσαδιάζει ότι είναι η τελευταία φορά που του δίνει χρήματα και από δω και πέρα πρέπει να αναλάβει μόνος την ζωή του, κλείνει την συζήτησή τους με την εξής ατάκα: "Το μόνο που μπορώ άλλο να κάνω πια, είναι να μην κάνω τίποτα άλλο για σένα!". Όχι πείτε μου τώρα! Ποιος Έλληνας γονιός θα έλεγε μια τόσο μεγάλη αλήθεια στο μαντράχαλο παιδί του;  

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Fargo (1996)


Πρωταγωνιστούν: William H. Macy, Steve Buscemi, Frances McDormand
Σκηνοθεσία: Joel and Ethan Coen
Εναλλακτικός τίτλος: "Ερασιτέχνες απαγωγοί, επαγγελματίες άπληστοι!"

Υπόθεση: Ο Jerry Lundegaard είναι ένας χρεοκοπημένος πωλητής αυτοκινήτων που εργάζεται στην εταιρεία του πλούσιου πεθερού του, ο οποίος δεν τον συμπαθεί ιδιαίτερα! Πάνω στην απελπισία του να βρει χρήματα για μια δουλειά που θέλει να ξεκινήσει μόνος του και να ανεξαρτητοποιηθεί από τον πεθερό του, ο Jerry ετοιμάζει ένα τρελό σχέδιο: θέλει να απαγάγει την γυναίκα του και να ζητήσει υπέρογκα λύτρα από τον πλούσιο πατέρα της! Για να μη "καρφωθεί" όμως, συναντά στο Fargo της Μινεσότα, δυο κακοποιούς της δεκάρας που τους αναθέτει την δουλειά και σκοπεύει να τους ξεγελάσει, δίνοντάς τους ελάχιστα χρήματα από τα λύτρα που θα πάρει. Οι κακοποιοί αυτοί όμως έχουν...ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση με αποτέλεσμα να κάνουν γρήγορα τραγικά λάθη και το σχέδιο να πάει στράφι, να ανατραπούν όλα και να δημιουργηθεί μια χαοτική κατάσταση, την οποία καλείται να διαλευκάνει η εγκυμονούσα και επαρχιώτισσα αστυνομικός, Marge Gunderson...

Για πες, για πες: Οι αδερφοί Coen είναι πολύ γνωστοί και παραγωγικοί σκηνοθέτες-σεναριογράφοι, με πολλές καλές ταινίες στο ενεργητικό τους! Τυγχάνει κάποιες από αυτές να έχω δει και εγώ κι που να με κάνουν να παραδεχτώ το ταλέντο και την ιδιαίτερη ματιά με την οποία προσεγγίζουν το κάθε δημιούργημά τους! Ταινίες όπως: "The Big Lebowski", "True Grit", "No country for old men" και "A serious man" είναι μερικές μόνο από τις πολλές ταινίες τους, κριτικές για τις οποίες μπορείτε να βρείτε και εδώ στο blog μας! Η ταινία αυτή όμως με την οποία καθιερώθηκαν, θα μπορούσαμε να πούμε, και που αναγνωρίστηκε ευρέως το ταλέντο τους, ήταν το "Fargo" που πρωτο-βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες, 20 χρόνια σχεδόν πριν! Είχα ακούσει τόσα πολλά για αυτή την ταινία, είχα διαβάσει τα καλύτερα και είχα πειστεί ότι πρόκειται για ένα κινηματογραφικό αριστούργημα που πρέπει όλοι κάποια στιγμή στην ζωή μας να δούμε! Τώρα που την είδα και εγώ, μπορώ να πω ότι...βρήκα λίγο υπερβολικό όλον αυτόν τον ενθουσιασμό! Σίγουρα αναγνωρίζω το γεγονός ότι το ιδιαίτερο στυλ των αδερφών Coen, είναι προφανές και σε αυτή τους την ταινία αλλά-πέρα από αυτό- δεν εντυπωσιάστηκα και τόσο! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα χιονισμένο αμερικάνικο τοπίο και αυτό που, από τα πρώτα δευτερόλεπτα αναγνωρίζεις στην ταινία είναι ότι, σίγουρα θα έχει πολύ καλή φωτογραφία, κάτι που όντως ισχύει και οφείλεται στα πανέμορφα χιονισμένα τοπία που, ως επί τον πλείστον, κυριαρχούν στην ταινία! Ο Jerry συναντά στο Fargo της Μινεσότα, τον φαφλατά και κινητικό Carl, που είναι μαζί με τον αμίλητο και μονίμως βαριεστημένο Gaear και τους ζητά να απαγάγουν την σύζυγό του ώστε να πάρει τα λύτρα από τον πλούσιο πεθερό του και να τους πληρώσει με αυτά για...τον κόπο τους! Όμως, κατά την εφαρμογή του σχεδίου, γίνονται λάθη που έχουν ως αποτέλεσμα τρεις αδικοχαμένους νεκρούς και πολλά ακάλυπτα ίχνη τους να τους προδίδουν! Ο Jerry και οι δυο ερασιτέχνες κακοποιοί, τα χάνουν και κάνουν πολλές σπασμωδικές και ταραγμένες κινήσεις αλλά η απληστία που τους διακατέχει δεν τους αφήνει να τα παρατήσουν! Αυτή την ταραχή τους θα εκμεταλλευτεί η -ήπιων τόνων- εγκυμονούσα και επαρχιώτισσα αστυνομικός, με την αστεία προφορά, η Marge Gunderson που θα διαλευκάνει την υπόθεση και θα δώσει τέλος στο φιλόδοξο σχέδιο του Jerry! Και ενώ πρόκειται για μια απλή τυπική αστυνομική ιστορία, οι αδερφοί Coen την μετατρέπουν σε μια μαύρη κωμωδία με το ιδιαίτερο χιούμορ που διακατέχει το λιτό αλλά γρήγορο σενάριό τους, με έντονα τα στοιχεία του αστυνομικού θρίλερ! Δεν απουσιάζουν και αρκετές έντονες σκηνές βίας και ωμότητας αλλά παρουσιάζονται από τέτοια σκοπιά, που μπορώ να πω ότι περισσότερο σε ξενίζει η παρουσία τους στην ταινία, παρά σε σοκάρει ή σε τρομοκρατεί! Και εδώ έρχεται η βασική αντίθεσή μου για την συγκεκριμένη ταινία: αφού βρε άνθρωποι του Θεού, έχετε σκοπό να διακωμωδήσετε την κατάσταση και να δημιουργήσετε -στην ουσία- μία μαύρη κωμωδία και όχι ένα αστυνομικό θρίλερ (τουλάχιστον εγώ περισσότερο έτσι θα την χαρακτήριζα με ελάχιστα στοιχεία θρίλερ, βίας, δράσης και αγωνίας!), τότε τι μου τα μπουρδουκλώνετε όλα αυτά μαζί; Θα προτιμούσα δηλ. μία καθαρά μαύρη κωμωδία, με την σάτιρα και την διακωμώδηση των χαρακτήρων (καθ'όλη σχεδόν την διάρκεια της ταινίας, οι αδερφοί Coen επιχειρούν να αναδείξουν την...τοπική ντοπιολαλιά, την άξεστη επαρχιώτικη συμπεριφορά των πρωταγωνιστών και γενικώς την αστεία, μάλλον, νοοτροπία της αμερικανικής επαρχίας), παρά την ανάμειξη αστυνομικών και παραπλήσιων στοιχείων που, προσωπικά, δεν μου κολλούσαν στην όλη φάση! Γενικώς, ένιωσα ότι στην προσπάθειά τους να αναδείξουν τους χαρακτήρες και τα κοινωνικά μηνύματα που ήθελαν να περάσουν περί απληστίας κτλ., κάπου ξεχάστηκαν ότι είχαν και μια απαγωγή στην μέση (γιατί όντως, ξεχνά και ο θεατής σε κάποια φάση ότι αυτό -και καλά!- είναι το θέμα της ταινίας και ασχολείται με τις...αλλόκοτες αντιδράσεις των πρωταγωνιστών!), γι'αυτό και είπαν να "πετάξουν" και από καμιά σκηνή σχετική με το θέμα, για να μην ξεφύγουν και τελείως από το σενάριο! Πάντως και για όσους ξέρουν το ιδιόμορφο στυλ των αδερφών Coen, σίγουρα δεν θα ξαφνιαστούν και, ίσα-ίσα, που θα βρουν χαριτωμένες αυτές τις σεναριακές-σκηνοθετικές εναλλαγές από το ένα είδος στο άλλο...

Με αρέσει: Η γρήγορη πλοκή και η σύντομη διάρκεια της ταινίας συγκαταλέγονται στα συν της, αφού δεν της επιτρέπουν να "πλατειάσει" και να κάνει κοιλιά, αν και το τέλος της ήταν λίγο...χοντροκομμένο! Στα συν και η εκπληκτική φωτογραφία με τα εξαιρετικά φυσικά τοπία και πλάνα και οι προσεγμένες ερμηνείες του καστ!

Δεν με αρέσει: Αυτή η...εμμονή στην επαρχιώτικη συμπεριφορά, ντοπιολαλιά κτλ. που, για κάποιον όπως εμείς που δεν ξέρει τι "παίζει" με την όλη φάση, από ένα σημείο και μετά, καταντάει έως και ενοχλητική!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Στο ξεκίνημα της ταινίας, οι δημιουργοί της μας ενημερώνουν ότι η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, κάτι που όπως παραδέχτηκαν αργότερα οι δημιουργοί της, δεν ισχύει και ότι απλά το έκαναν ώστε οι θεατές να μην δείξουν τόση δυσπιστία στην ιστορία τους!                   

ShareThis