fwto

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Perfect Sense (2011)

Info:
Πως θα αισθανόσασταν αν ξαφνικά χάνατε σταδιακά μια – μια τις αισθήσεις σας? Ξεκινώντας από την όσφρηση, μετά την γεύση, έπειτα την ακοή και μετά την όραση? Μένει μόνο η αφή... που πολύ πιθανό να χαθεί κι αυτή. Η ταινία έχει να κάνει λοιπόν με μια επιδημία που ξαφνικά εμφανίζεται σε μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα, απλά χάνουν μια αίσθηση κάθε φορά. Μία επιδημιολόγος που ερευνά την υπόθεση γνωρίζει έναν σεφ που δουλεύει στο εστιατόριο κάτω από το διαμέρισμά της και μέσα σε όλη την κατάσταση της επιδημίας ερωτεύονται και μαζί βιώνουν την ασθένεια. Εμένα γιατί με βάζετε να βλέπω τέτοιες ταινίες??? Κλεάνθη για σένα το λέω!

Write a comment...
Δεν μπορώ να αποφασίσω αν η ταινία τελικά μου άρεσε ή όχι. Σαν ιδέα νομίζω πως μου κίνησε το ενδιαφέρον ειδικά στην αρχή που δεν ξέρεις ακόμα για ποιόν λόγο οι άνθρωποι χάνουν τις αισθήσεις τους. Εγώ για τον Ewan McGregor βασικά την είδα την ταινία! Γιατί με αρέσει πολύ! Οι ερμηνείες των ηθοποιών μου άρεσαν πολύ και χάρηκα που είδα και πάλι σε κάτι ποιο σοβαρό αυτή τη φορά τον Ewen Bremner που τον είδαμε στο Trainspotting ως τον “καμένο” Spud που πραγματικά τον λάτρεψα. Μέχρι την μέση της ταινίας έβλεπα με πολύ ενδιαφέρον τις αντιδράσεις των ανθρώπων σε μια επιδημία σαν και αυτήν. Πραγματικά δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον κόσμο χωρίς τις αισθήσεις μου. Χωρίς να μπορώ να μυρίσω, να γευτώ (χωρίς φαΐ?? Ούτε κατά διάνοια!!), να ακούω ή να βλέπω. Δείχνει τους ανθρώπους να δέχονται την απώλεια και να μπαίνουν σε μια καθημερινότητα γιατί τουλάχιστον είναι ζωντανοί. Αυτό είναι και το concept απ'ότι κατάλαβα. Μπορεί να χάσεις όλες σου τις αισθήσεις αλλά να είσαι στην ζωή. Να μένουν απλά σαν μνήμες η μυρωδιά μιας βροχερής μέρας, ένα τέλειο πιάτο που δοκιμάσατε με τις αγαπημένες σας γεύσεις, η φωνή ενός αγαπημένου ανθρώπου και τέλος η όψη σας, το φως της μέρας και τα χρώματα της θάλασσας. Κρατάς την τέλεια “αίσθηση” σε κάθε μια περίπτωση. Αλήθεια, ποια είναι για εσάς η τέλεια αίσθηση? Εγώ δεν θα μπορούσα να διαλέξω. Μου φαίνεται δύσκολο να χάσεις έστω και μια. Αν χάνατε λοιπόν τις τέσσερις από τις πέντε και είχατε μόνο την αφή πως θα αισθανόσασταν? Να τέτοιες ταινίες βλέπω και σοβαρεύω μετά! Σκέφτομαι πράγματα που ενώ τα θεωρώ δεδομένα μπορεί κάποια στιγμή να τα χάσω. Γι'αυτό τίποτε μην θεωρείτε δεδομένο. Ίσως ο σκηνοθέτης θέλει να περάσει κάποιο άλλο μήνυμα αλλά εγώ αυτό πήρα από την ταινία. Αχ να σας πω και τι έπαθα κάποια στιγμή! Όταν χάνεται η ακοή τους υπάρχει μια απόλυτη σιγή στην ταινία σαν κάποιος να πάτησε το mute, μην αναρωτηθείτε γιατί εγώ σαν χαζή ξανθιά νόμιζα πως κάτι έπαθε το ηχείο μου, μην ε... δεν ε... Γενικά η ταινία νομίζω πως μου άρεσε τώρα που το σκέφτομαι. Απλά τσατίστηκα με το τέλος της! Δεν μπορώ τις ταινίες που απλά σε αφήνει να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα! Δεν θέλω ρε φίλε να με αφήσεις με την απορία! Βάλε το δικό σου συμπέρασμα! Τώρα βέβαια δεν ήταν και σαν το Inception, που εκεί είχαμε μια διαφωνία γενικά έπεσε δεν έπεσε η σβούρα στο τέλος! Αν σας αρέσουν λοιπόν οι ρομαντικές, δραματικές ιστορίες δείτε την. Κορίτσια αν σας αρέσει ο ποπός του Ewan να σας πω ότι τον δείχνει και σε αυτήν την ταινία! Έχει λίγο γυμνό, όχι βέβαια όσο σε προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη David Mackenzie, Young Adam αλλά κάτι έχει! Επίσης η ταινία δεν είναι βαρετή όπως η ταινία Young Adam!!

Like!
Έψαξα για soundtrack και βρήκα αυτό. Είναι καλό. Ακούστε το. Γενικά η μουσική της ταινίας είναι ατμοσφαιρική όταν υπάρχει.

Dislike!
Το τέλος. Δεν μπορώ να έχω απορίες!!!!

Share!
Δεν έχω κάτι να μοιραστώ μαζί σας... Να σας πω μόνο πως ο ηθοποιός που παίζει το αφεντικό του Ewan στην ταινία είναι ο θείος του!


Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Kika (1993)


Info:
Η πρωταγωνίστρια μας η Kika είναι μια μακιγιέρ με πολύ μεγάλη επιτυχία στους άνδρες! Πέρα από γυναίκες, μακιγιάρει και σταρ της τηλεόρασης αλλά και νεκρούς... Κάπως έτσι λοιπόν γνωρίζει τον Ramon. Αφού πρώτα έχει κάνει σεξ με τον πατριό του Ramon, Nicholas. Όταν λοιπόν πάει να βάψει τον νεκρό Ramon,από το μαγικό της άγγιγμα αυτός ζωντανεύει! Και εκεί ξεκινάει η παράνοια... Τι νομίζατε? Ότι παράνοια είναι ότι ζωντάνεψε ο νεκρός? Σιγά! Το 'χει ξανακάνει! Από την Κika και την πανέμορφη (!!!) βοηθό της Juana, στην εντελώς φευγάτη από όλες τις απόψεις Andrea Caracortada (βάζω και το επίθετο γιατί πολύ με άρεσε!) η οποία είναι πρώην ψυχολόγος – πρώην του Ramon – δημοσιογράφος (ο Θεός να την κάνει) – παρουσιάστρια, στις διάφορες γκόμενες του Nicholas, στους δυο αστυνομικούς (άλλη φάση) και τον αδερφό της πανέμορφης (επαναλαμβάνω!!) Juana έναν κατάδικο-φυγά-πρώην πορνοστάρ τον Pablo που του αρέσει πολύ να βιάζει γυναίκες. Παλιότερα βίαζε αγελάδες, γίδες και πρόβατα οπότε μην το κάνετε θέμα! Να ξέρετε ότι δεν υπάρχει normal ταινία του Almodovar!

Write a comment...
Αυτήν την ταινία να σας πω ότι δεν την είχα δει ολόκληρη. Πριν χρόνια τότε που υπήρχαν τα βίντεο και οι βιντεοκασέτες είχα πάει στην φίλη μου την Λίτσα και την έβλεπε και είδα μια – δυο σκηνές... Νομίζω πως μου έμειναν τόσο χαραγμένες στην μνήμη που τώρα που είδα όλη την ταινία ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα! Επίσης αν την είχα δει ολόκληρη τότε δεν θα έβλεπα ποτέ στην ζωή μου ταινία του Almodovar! Αν νομίζετε πως αυτές που έχουν αναφερθεί σε αυτό το blog του συγκεκριμένου σκηνοθέτη είναι κουκουρούκου, τότε να μην την δείτε αυτήν! Όχι να μην την δείτε! Δεν υπάρχει απλά αυτή η ταινία. Πρέπει να σας πω ότι ναι μεν είναι μαύρη κωμωδία αλλά είναι πιο έντονο το στοιχείο του δράματος. Κωμικοτραγική όπως όλες οι ταινίες του, οι παλιότερες τουλάχιστον, σε αφήνουν άφωνο με τις καταστάσεις που διαδραματίζονται. Αν και του αναγνωρίζω πως θίγει πολλά θέματα κοινωνικής άποψης, όπως πόσο τα media και οι δημοσιογράφοι επηρεάζουν το κοινό τους, σε τι κοινό απευθύνονται και πόσο “φυτά” γινόμαστε από το χαζοκούτι. Όπως επίσης και μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας δημοσιογράφος για ένα θέμα που θα εκτινάξει τις θεαματικότητες, όσο σκληρό κι αν είναι αυτό. Και όλα αυτά σε υπερθετικό βαθμό φυσικά. Όλως παραδόξως δεν έχει τραβεστί η ταινία. Ούτε gay. Μόνο η Juana που γουστάρει γυναίκες. Άσχετα αν έχει κάνει σεξ με τον αδερφό της γιατί είναι παιδί με ειδικές ανάγκες και όλοι οι ανώμαλοι γουστάρουν το σεξ!!! Ω, Θεοί!! Όταν ξεκινά εντωμεταξύ η ταινία βλέπω στους τίτλους το όνομα του Jean-Paul Gaultier, γνωστός και μη εξαιρετέος για την άποψή του και τις δημιουργίες του. Όλα τα ντυσίματα της Victoria Abril είναι δικά του λοιπόν και είναι ένα και ένα! Ειδικά αυτό που είναι καλωδιωμένη με βιντεοκάμερα στο κεφάλι, φώτα στα “μεμέ” της και κουμπάκια στα χέρια είναι όλα τα λεφτά! Άλλα δυο είναι βασικά τα ντυσίματα, από τις εμφανίσεις της στις εκπομπές της γιατί στο μεγαλύτερο μέρος της είναι με το καθημερινό μοντελάκι που σας περιέγραψα. Άνετα κυκλοφορείς με αυτό καθημερινά έξω! Για τα ψώνια της ημέρας βρε αδερφέ! Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε η ταινία όσο κουκουρούκου και να σας την περιγράφω. Είναι κλασσική του Almodovar και αν είσαι φαν του μπορεί και την θεωρήσεις και από τις καλύτερες του. Για την μουσική της ταινίας μόνο ένα έχω να πω. Dolce Vita θυμάστε? Με την Χριστίνα τον Αντώνη και την Σάσα? Κάπου στην μέση της ταινίας νόμιζα πως ξεκινάει στο Mega η σειρά σε επανάληψη γιατί παίζει το τραγούδι με το οποίο είχε τίτλους έναρξης η σειρά! Άντε θα πω και για το τραγούδι που τραγουδάει μια ξανθιά γυμνή πολύ όμορφη γυναίκα σε μια σκηνή της ταινίας στο μπαλκόνι κιόλας, luz de luna από την αδυναμία του Almodovar, Chavela Vargas.

Like!
Νομίζω πως η σκηνή του βιασμού είναι ότι πιο κωμικό-τραγικό υπάρχει αλλά δυστυχώς δεν την βρήκα στο youtube για να την απολαύσετε! Οπότε δείτε την ταινία... :)

Dislike!
Είναι δυνατόν αυτή η γυναίκα να έχει υπάρξει μοντέλο? Έστω του Jean-Paul Gaultier αλλά μοντέλο??? Όχι γιατί αν είναι να το σκεφτώ κι εγώ σοβαρά και να κάνω καριέρα!

Share!
Έχει στην ταινία μια συμπαθέστατη γιαγιά η οποία κάνει εκπομπή στην τηλεόραση για βιβλία. Αυτή η γιαγιά είναι η μητέρα του σκηνοθέτη! Δεν φτάνει που τον άφησε να κάνει μια τέτοια ταινία, έπαιξε κιόλας σε αυτήν!!!

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Contagion


Πρωταγωνιστούν: Matt Demon, Gwyneth Paltrow, Laurence Fishburne, Jude Law, Marion Cotillard, Kate Winslet
Σκηνοθεσία: Steven Soderbergh
Εναλλακτικός τίτλος: "Και ο φόβος είναι μεταδοτικός!"

Υπόθεση: Όλα ξεκινούν από το ταξίδι της Beth στο Χονγκ-Κονγκ, όπου και μολύνεται από έναν θανατηφόρο ιό, ο οποίος μεταδίδεται με αστραπιαίους ρυθμούς σε όλο τον κόσμο! Μια ομάδα ειδικών γιατρών, ερευνητών και κυβερνητικών-στρατιωτικών εκπροσώπων κάνουν τα πάντα προκειμένου να ανακαλύψουν περί τίνος πρόκειται, δίνοντας μάχη με το χρόνο αλλά και με το πανικό που καταβάλλει τον κόσμο, με τον ίδιο ρυθμό που το κάνει και αυτή η άγνωστη ασθένεια! Έτσι ταξιδεύουν ανά τον κόσμο, κάνουν συνεχή πειράματα ενώ παρακολουθούμε παράλληλα τις ζωές πολλών και διαφορετικών ανθρώπων, άσχετων συχνά μεταξύ τους, και κατά πόσο έχουν επηρεαστεί από αυτή την ιστορία...

Για πες, για πες: Ομολογώ ότι η ταινία ξεκίνησε με πολύ ενδιαφέρον αλλά κάπου στην πορεία, σαν να χάθηκα! Όχι τόσο ως προς το θέμα, -αυτό είναι πασιφανές σε όλη την ταινία- είναι ένας άγνωστος ιός που διάφοροι ειδικοί προσπαθούν να εξολοθρέψουν, ερευνώντας τα πάντα γύρω από αυτόν και από την άλλη πλευρά είναι οι απλοί άνθρωποι που προσπαθούν να προστατευτούν από αυτόν, με όποιον τρόπο μπορούν, αφού εμφανίζονται τρομοκρατημένοι από αυτήν την άγνωστη ασθένεια! Ωραία ως εδώ, δεν λέω! Και καλό το σκεπτικό του Soderbergh να μην εστιάσει στο γνωστό κλισέ, τύπου-μάχη μεταξύ φόβου και χρόνου- που χρησιμοποιείται συνήθως σε τέτοιου είδους ταινίες, όπου αναμένεται μία μαζική καταστροφή και κάποιοι...υπερήρωες παλεύουν με τον χρόνο για να ανατρέψουν το τέλος του κόσμου ή κάτι τέτοιο anyway!!! Εδώ παρακολουθούμε, από την μία ανθρώπους σχετικούς με το αντικείμενο και την αγωνία τους να βρουν άμεσα μία λύση ώστε να αποτρέψουν την καταστροφή αλλά και τον πανικό που έχει καταβάλλει τον κόσμο αλλά, παράλληλα, βλέπουμε και τις προσωπικές τους αδυναμίες και φοβίες ως προς την άγνωστη ασθένεια, (κάποιοι από αυτούς μάλιστα ασθενούν και οι ίδιοι), φοβούνται όπως και ο απλός κόσμος και παρουσιάζονται στα μάτια του θεατή ως ανθρώπινα όντα και όχι υπερφυσικά (όπως συνηθίζεται σε ταινίες καταστροφής να εμφανίζονται οι πρωταγωνιστές) δίνοντας έτσι εδώ ο σκηνοθέτης, μία αντικειμενική και ψύχραιμη ματιά στην ταινία! Από την άλλη, έχουμε και ιστορίες απλών ανθρώπων που μπροστά στον πανικό και τον φόβο του θανάτου και της αρρώστιας, αντιδρούν ανεξέλεγκτα και συχνά βίαια! Και υπάρχουν και κάποιοι που προσπαθούν να βγάλουν κέρδος από όλο αυτό, διαδίδοντας ψευδή πληροφορίες και εντείνοντας με αυτό τον τρόπο τον πανικό στο κοινό. Όπως γίνεται δηλ. συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις! Από αυτή την άποψη, ναι! Μπράβο! Επιτέλους βλέπουμε μία ολοκληρωμένη και αντικειμενική προσέγγιση του θέματος, χωρίς υπερβολές και πολλά κλισέ! Αλλά δυστυχώς, παρακολουθούμε ταυτόχρονα πολλές παράλληλες ιστορίες, γεγονός που αποδυναμώνει τελικά την ένταση και το ενδιαφέρον για το βασικό θέμα, με αποτέλεσμα να αποσυντονίζεσαι και να φτάνεις τελικά στο τέλος της ταινίας κάπως βεβιασμένα και με μια σχετική απορία και σύγχυση για το πως τελικά συνδέονταν όλα αυτά μεταξύ τους και αν τελικά ήταν απαραίτητο να "φορτωθείς" με τόσες πολλές και παράλληλες πληροφορίες...

Με αρέσει: Που, παρά την τόση μεγάλη γκάμα λαμπερών και διάσημων ηθοποιών που συμμετείχαν στην ταινία, ευτυχώς δεν έπεσε στην παγίδα ο σκηνοθέτης και να μας δώσει άλλη μία τυπική ταινία-blockbuster, όπως θα μπορούσε να το κάνει, αλλά τους χρησιμοποίησε σε κομβικούς ρόλους (συχνά μάλιστα και πολύ σύντομους) αλλά πολύ ουσιαστικούς για την έκβαση της ταινίας! Επίσης, αν μπορέσεις και προλάβεις (!), να παρακολουθήσεις ταυτόχρονα και να καταλάβεις όλες τις ανθρώπινες ιστορίες που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια σου, τότε θα έχεις μία γρήγορη, χορταστική και γεμάτη ένταση ταινία....

Δεν με αρέσει:...αν πάλι, δεν μπορέσεις να το κάνεις αυτό, τότε λυπάμαι αλλά θα νιώσεις πνιγμένος και μπουκωμένος από τις πολλές λεπτομέρειες που σου δίνονται και πρέπει να επεξεργαστεί ο εγκέφαλός σου, που στο τέλος θα χαθείς και θα καταλήξεις να "κοιτάς το δάκτυλο και όχι το δάσος που αυτό σου δείχνει"....

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Η ταινία, όπως είπα και πριν, περιλαμβάνει ένα λαμπερό καστ ηθοποιών αλλά και πολύ ταλαντούχων, αφού...οκτώ (8) από αυτούς έχουν βραβευτεί ή προταθεί ήδη για Oscar!!! Έτσι, και να μην έχει καλή τύχη στα φετινά Oscars, δεν χρειάζεται αφού με τόσους βραβευμένους ηθοποιούς, είναι σαν να έχει κερδίσει ήδη από ένα αγαλματάκι! Ααα! Κάντε τους 9 γιατί ξέχασα να υπολογίσω σε αυτούς και τον σκηνοθέτη της ταινίας, που επίσης έχει κερδίσει ένα αγαλματάκι!!!

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

PAUL



Πρωταγωνιστούν: Simon Pegg, Nick Frost, Jason Bateman, Seth Rogen (voice)
Σκηνοθεσία: Greg Mottola
Εναλλακτικός τίτλος: "This is the coolest alien ever!!!"

Υπόθεση: Δύο σπασικλάκια από την Αγγλία, που έχουν εμμονή με τα κόμικς και τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τους εξωγήινους, πραγματοποιούν ένα ταξίδι στην Αμερική το οποίο προετοίμαζαν μια ολόκληρη ζωή, προκειμένου να επισκεφτούν όλα αυτά τα μέρη που διάβαζαν στα αγαπημένα τους κόμικς! Τα πράγματα περιπλέκονται όμως όταν ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά τους ο Paul, ένας εξωγήινος που προσπαθεί να δραπετεύσει από την Γη και να επιστρέψει στον πλανήτη του! Έτσι, ξεκινάει ένα συναρπαστικό ταξίδι καταδίωξης και περιπέτειας που περιλαμβάνει, εκτός από τους τρεις πρωταγωνιστές, μία μονόφθαλμη βαθιά θρησκευόμενη κοπέλα που ταξιδεύει μαζί τους, τον πατέρα αυτής που τους κυνηγάει για να την σώσει με μια...Βίβλο στο χέρι, 2 πανηλίθιους μπάτσους που δεν ξέρουν τι ακριβώς κυνηγάνε αλλά εκτελούν απλά τις διαταγές του πράκτορα Zoil, ο οποίος πρέπει να σταματήσει την φυγή του Paul, πάση θυσία, σύμφωνα με το Big Guy, το αφεντικό του...

Για πες, για πες: Και ακούς για εξωγήινους και σκιάζεσαι, αλλά μην φοβάσαι!!! Όπως κατάλαβες προφανώς από αυτά που διάβασες στην υπόθεση, επ' ουδενί δεν πρόκειται για άλλη μία ακόμη ταινία επιστημονικής φαντασίας, έτσι όπως όλοι τις ξέρουμε και έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε! Και ευτυχώς δηλ. γιατί δεν τις μπορώ καθόλου αυτές τις π@π@ριες! Το μόνο που παραπέμπει σε επιστημονική φαντασία είναι το πράσινο πλασματάκι και μερικά διαστημόπλοια που εμφανίζονται στο τέλος! Αλλά σε καμία των περιπτώσεων, αυτός ο εξωγήινος, δεν θυμίζει σε τίποτα τους άλλους! Αφού καπνίζει μανιωδώς (και όχι μόνο απλά τσιγάρα, if you know what I mean!!!), πίνει και βρίζει σαν εργάτης στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, είναι αγενής και πρόστυχος, (ρεύεται, κλάνει και δείχνει τον κώλο του με την 1η ευκαιρία σε όποιον βρει!) και γενικά...είναι πολύυυυυυ μεγάλο μούτρο! Σπάει πλάκα με αυτούς που φρικάρουν μαζί του και απολαμβάνει την περιπέτεια που ζει και που θα τον οδηγήσει σύντομα στην ελευθερία του, την οποία στερήθηκε πριν από πολλά χρόνια, όταν το διαστημόπλοιο του τράκαρε πάνω σε...έναν σκύλο εν ονόματι Paul (εξού και η δική του ανθρώπινη ονομασία), όπου και τον μάζεψε το, τότε, μικρό κοριτσάκι-ιδιοκτήτρια του σκύλου και στην συνέχεια τον πήραν για πειράματα και τον φυλάκισαν οι άνθρωποι της NASA! Συναντά αυτούς τους δύο weirdos από τους οποίους ζητά να τον βοηθήσουν και αυτοί, μην έχοντας βιώσει άλλη φορά μία τόσο δυνατή εμπειρία στην ζωή τους, ξεκινούν με το τροχόσπιτό τους, το ταξίδι προς την ελευθερία του Paul όπου και σιγά-σιγά έρχονται πιο κοντά με τον περίεργο εξωγήινο και κάνουν πράγματα που ποτέ δεν πίστευαν ότι θα κάνουν! Αλλά αυτή που τα βλέπει όλα (κυριολεκτικά και μεταφορικά!!) είναι η θρησκευόμενη Ruth που ξαφνικά ανατρέπεται όλη η κοσμοθεωρία και τα πιστεύω της, με τα οποία μεγάλωσε και ζούσε όλα αυτά τα χρόνια και ξαφνικά βρίσκεται μπροστά σε έναν καινούριο κόσμο οπότε και αποφασίσει να ξεσαλώσει!!! Αααα! Μεγάλες στιγμές σας λέω!!! Με λίγα λόγια, για να μην σας κουράζω άλλο, είναι η πιο ωραία ταινία επιστημονικής φαντασίας που είδα ever! Και αυτό πολύ απλά, γιατί καμία σχέση έχει στην ουσία με διαστήματα και ούφα αλλά με έναν μπαγασάκο εξωγήινο που ξέρει να ζει την ζωή του καλύτερα κι από τους ανθρώπους και σίγουρα θα σου χαρίσει αρκετές στιγμές γέλιου με τον cool τρόπο που αντιμετωπίζει τα πράγματα!

Με αρέσει: Γέλασα πολύ με τις σκηνές όπου η Ruth αποφάσισε ότι τελικά δεν οφείλεται για όλα ο Θεός και ότι κακώς τόσο χρόνια ήταν τόσο πιστή και ηθική, οπότε και αποφασίζει να ξεσαλώσει και ξεκινάει να...βρίζει! Αλλά, μην έχοντας ξανακάνει ποτέ άλλοτε κάτι τέτοιο, χρησιμοποιεί με λάθος σειρά και σημασία τις βρισιές, που τελικά μόνο αστεία καταλήγει να είναι οπότε και ο Paul αναλαμβάνει να της μάθει τον σωστό τρόπο να βρίζει! Επίσης, εκεί που της δίνει να δοκιμάσει χόρτο είναι πολύ αστεία σκηνή και γενικά ο τρόπος που μιλάει και συμπεριφέρεται ο Paul είναι τόσο αστείος αφού άλλα περιμένεις και έχεις συνηθίσει να βλέπεις να κάνει ένας εξωγήινος και εκπλήσσεσαι ευχάριστα, κατά την δική μου ταπεινή γνώμη, όταν βλέπεις τελικά ένα αλάνι UFO!

Δεν με αρέσει: Πραγματικά δεν μου έρχεται κάτι ιδιαίτερο τώρα αφού, σε γενικές γραμμές, την παρακολούθησα ευχάριστα την ταινία οπότε και το όποιο μικρό λαθάκι ή ελάττωμα είχε, δεν με ενόχλησε και πολύ!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Ο Big Guy στην ταινία, ο οποίος στην ουσία είναι ο κακός και το αφεντικό του πράκτορα Zoil, που θέλει οπωσδήποτε να ανατρέψει την φυγή του Paul, δεν εμφανίζεται σχεδόν καθόλου στην ταινία, παρά μόνο ακούμε την φωνή...της (γιατί στην ουσία πρόκειται για γυναίκα) και βλέπουμε το χέρι της ώσπου τελικά να εμφανιστεί (και με πολύ glamourous εμφάνιση παρακαλώ!) προς το τέλος της ταινίας, οπότε και αποτελεί ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι τελικά πρόκειται για την... Sigourney Weaver, που αυτή και αν έχει εμπειρία με...Aliens!

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

La piel que habito


Υπόθεση : Για να τιμήσει την νεκρή γυναίκα του, που πέθανε σε ένα φλεγόμενο αυτοκινητιστικό ατύχημα, ο επιστήμονας Robert Ledgard (Antonio Banderas), προσπαθεί να συνθέσει το τέλειο δέρμα, το οποίο θα μένει ανεπηρέαστο από εγκαύματα, κοψίματα και οποιοδήποτε άλλο τραυματισμό. Καθώς φτάνει όλο και πιο κοντά στην ανακάλυψη του τέλειου δέρματος πάνω στην αψεγάδιαστη ασθενή του, η επιστημονική κοινότητα αρχίζει να τον υποπτεύεται, με αποτέλεσμα να ανακαλυφθούν τα κοινά στοιχεία που έχει ο θάνατος της γυναίκας του με την –χωρίς ταυτότητα-ασθενη του.

Με μια κουβέντα : Ποιος περίμενε τέτοια εξέλιξη;

Γενικά : ¨Το Σώμα Που Κατοικώ¨, είναι η καινούργια ταινία του Almodóvar και μπορώ να πω ότι είναι η πιο διαφορετική από όλες τις άλλες που έχει κάνει. Βασικά, τι πρέπει να ξέρουμε για τις ταινίες του Almodóvar, πρώτον ότι είναι βυθισμένες σε τραγικούς συναισθηματισμούς και δεύτερων, πως μέσα σε όλη αυτή την θλίψη πάντα θα υπάρξει ένα σουρεαλιστικό στοιχείο τόσο άκυρο, αλλά και τόσο κωμικοτραγικό. Εδώ έχουμε και τα δυο στοιχεία αλλά σε ελάχιστο βαθμό. Το μόνο σουρεαλιστικό στοιχείο είναι η ύπαρξη ενός ήρωα με κουστούμι τίγρης να γρυλίζει και να μας δείχνει τα νύχια του. Το συναίσθημα από την άλλη, υπάρχει μεν, αλλά είναι ελάχιστο δε και αυτό γιατί το μυαλό του θεατή έχει κολλήσει στο ότι υπάρχει μια γυναίκα κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι, φορώντας ένα ολόσωμο κορμάκι και απλά να κάθεται στωικά περιμένοντας τον γιατρό. Το ξέρω πως δεν είμαι σαφής με όσο έχω γράψει, αλλά αυτό το κάνω γιατί η ταινία δεν είναι σαφής από την αρχή. Έχεις λοιπόν τον γιατρό να προσπαθεί να δημιουργήσει το τέλειο δέρμα πάνω σε μια γυναίκα αγνώστου ταυτότητας, να την έχει κλειδωμένη και αποκομμένη από την κόσμο και κυρίως χωρίς να μας λέει τον λόγο που είναι φυλακισμένη. Κατά την διάρκεια του έργου και της εξέλιξης της ιστορίας μας παρουσιάζονται πλάνα από το παρελθόν των ηρώων που μερικά μπερδεύουν την κατάσταση και άλλα λίγο μας βοηθάνε, το θέμα είναι πως κανείς δεν περίμενε να πάρουν τα πράγματα τέτοια τροπή. Αυτό το λέω γιατί μόλις δεις το μισό και λίγο παραπάνω από το έργο, θα συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς συμβαίνει, θα καταλάβεις πια είναι η άμοιρη ασθενής με το κορμάκι και θα πεις ότι δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Και όμως αγαπητέ αναγνώστη, η τρελή ανατροπή έγινε και ας μην το περίμενε κανένας, ξαφνικά είχαμε μπροστά στα μάτια μας ένα από τα τραγικότερα και πιο παρανοϊκά δράματα του Almodóvar, άλλα η ουσία δυστυχώς είχε ψιλοχαθεί. Οκ, έχει ένα πολύ δραματικό κλείσιμο, με μια σοκαριστική αποκάλυψη, αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί η ταινία δεν μας προσφέρει το συναίσθημα παλαιότερων δουλειών του σκηνοθέτη και αυτό είναι το αρνητικό της. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχουν αρνητικά, ο Antonio Banderas ξανασυνεργάζεται με τον Almodóvar μετά από χρόνια και μας παρουσιάζει ένα άλλο του πρόσωπο, ενώ στο ρόλο της άγνωστης γυναίκας με το κορμάκι βλέπουμε την Elena Anaya από το θρυλικό ¨Η Λουσία και το Σεξ¨. Η μουσική ήταν καλή, με αποκορύφωσα την Buika να τραγουδά σε ένα πάρτι, η σκηνοθεσία επίσης, καθώς σε μπερδεύει και κρατά τα μυστικά της καλά κρυμμένα μέχρι την ώρα που σκα η βόμβα, το σενάριο έτσι και έτσι, σε χαλαρούς ρυθμούς και οι ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς είναι σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Κλείνοντας το Σώμα που Κατοικώ, είναι μια ταινία που θα σοκάρει, αν και πολλοί θα την θεωρήσουν υπερβολική, τι να κάνουμε, δεν γίνεται να αρέσει σε όλους.

Η Ατάκα : Marilia: «Τα πράγματα που μπορεί να κάνει η αγάπη ενός τρελού άντρα».

Ποιον θα έπαιζα : Δεν ξέρω ποιον θα έκανα, αλλά ξέρω ότι δεν θα ήθελα να ήμουν ο γιατρός.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου μας αποκαλύφθηκε ποια είναι η μυστηριώδης ασθενής.

Χειρότερη σκηνή : Αυτό με τον τίγρη ήταν λίγο τραγικό και χαλούσε την σοβαρότητα του έργου.

Δες την : Γιατί είναι ενδιαφέρουσα, ιντριγκαδόρικια και περίεργη με την καλή έννοια.

Μην την δεις : Γιατί είναι λίγο τραβηγμένη και υπερβολική πάνω στο θέμα της μεταμόσχευσης δέρματος.

Με ποιον να την δεις : Μόνος σου.

Μην την δεις με : Πλαστικούς χειρούργους.



Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Biutiful


Πρωταγωνιστούν: , Javier Bardem, Maricel Alvarez
Σκηνοθεσία: Alejandro Gonzales Inarritu
Εναλλακτικός τίτλος: "Έναν θάνατο είπε να βιώσει ο άνθρωπος...χίλια κακά τον βρήκαν!"

Υπόθεση: Ο Uxbal (Javier Bardem) είναι ένας μικροαπατεώνας που ασχολείται με το λαθρεμπόριο γυναικείων τσαντών-απομιμήσεων τις οποίες κατασκευάζουν σε ένα υπόγειο Κινέζοι λαθρομετανάστες ενώ παράλληλα είναι υπεύθυνος και για την σωστή διακίνησή τους στο εμπόριο, μέσω Αφρικανών μεταναστών. Προσπαθεί έτσι να μεγαλώσει τα δυο του παιδιά, στην ουσία, μόνος του καθώς η μανιοκαταθλιπτική και αλκοολική γυναίκα του δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της και ο ίδιος δεν την εμπιστεύεται, αν και εξακολουθεί να την αγαπά. Δυστυχώς, μαθαίνει ότι έχει καρκίνο και του μένει πολύ λίγος χρόνος ζωής. Τότε αποφασίζει να βάλει την ζωή του σε μια τάξη, προκειμένου να εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά του και μέσα από τις σκηνές της καθημερινότητάς του, μας ταξιδεύει στα φτωχά σοκάκια της Βαρκελώνης όπου και παρακολουθούμε το προσωπικό του ταξίδι προς την λύτρωση μέσω της αναζήτησης της συγχώρεσης...

Για πες, για πες: Δεν μπορώ να πω οτιδήποτε γι'αυτήν την ταινία, χωρίς να αναφερθώ πρώτα στο άτομο εκείνο, που αν δεν μου την είχε προτείνει, το πιο πιθανόν είναι να μην την έβλεπα ποτέ, μιας και είχα την εντύπωση ότι είχε γραφτεί κριτική γι'αυτήν, ήδη, σε προηγούμενες αναρτήσεις. Οπότε, Μιμή μου, αυτή η κριτική είναι αφιερωμένη σε εσένα! Thanks για την υποστήριξη και συνέχισε έτσι, να διαβάσεις και να στηρίζεις το blog μας και, εννοείται, πως για όποια ταινία έχεις να προτείνεις κάτι, το κάνεις ελεύθερα και χωρίς δισταγμό! Ευπρόσδεκτη και καλοδεχούμενη κάθε νέα πρόταση και παρατήρηση! Λοιπόν Μιμή, την είδα την ταινία! Σίγουρα θα συμφωνήσω μαζί σου σε αυτό: ο Bardem είναι Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟΣ!!! Ηθοποιάρα και σε αυτήν την ταινία! Και βασικά, κατά την ταπεινή μου άποψη, νιώθω ότι είναι καθοριστική η υποκριτική του παρέμβαση στην ταινία, καθώς καταφέρνει να την κρατάει ενωμένη και να λειτουργεί ως..."συγκολλητικός" παράγοντας συνοχής, σε μία ταινία, που μπορεί άνετα να σε μπερδέψει με τις τόοοοσες πολλές και διαφορετικές εικόνες και ιστορίες που την περιβάλλουν! Η αλήθεια είναι, ότι δεν ήξερα ποιος την έχει σκηνοθετήσει, αλλά μόλις είδα ότι είναι ο Inarritu ("21 Grams", "Babel")... δεν στο κρύβω ότι σκιάχτηκα λίγο! Γιατί, άντε, στην "Babel", πάει και έρχεται, κάτι κατάλαβα! Αλλά σε κείνα τα έρημα, τα "21 Grams" δεν κατάλαβα Χριστό! Φοβήθηκα λοιπόν, ότι θα πάθαινα το ίδιο και τώρα, αλλά ευτυχώς εδώ, είχε ηρεμήσει λίγο και μας λυπήθηκε ο σκηνοθέτης και έτσι μπόρεσα να την δω αλλά, κυρίως, να την καταλάβω την ταινία! Αν και τι δεν είχε μέσα: Κινέζους μετανάστες κρυμμένους σε ένα υπόγειο, να κατασκευάζουν μαϊμού τσάντες, μαύρους να τις πουλάνε στις πλατείες και να τους κυνηγάνε μπάτσοι, τον Bardem στο ενδιάμεσο να κανονίζει τις συναλλαγές μεταξύ τους και τις λεπτομέρειες για την σωστή διακίνησή τους...που βέβαια, στο ελεύθερο χρόνο του, είχε και μαντικές ικανότητες και μπορούσε να μιλάει με τις ψυχές των νεκρών...άρχισε να κατουράει και αίμα οπότε καταλάβαμε εκεί ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί του...είχε και κείνα τα δόλια τα παιδιά να τα τρέχει στα σχολεία και μια μπεκρού και ασταθή, συναισθηματικά, γυναίκα που δεν εμπιστευόταν και που τον κεράτωνε που και που με τον αδερφό του! Και μέσα σε όλα αυτά, έχεις και δύο...γκέι Κινέζους να ζούνε τον παράνομο και κρυφό έρωτά τους! Εεε...όποιος το ακούει όλο αυτό, σκιάζεται λίγο! Αλλά, κατά ένα περίεργο τρόπο (που είπαμε, οφείλεται κυρίως στην δεινή υποκριτική ικανότητα του Bardem που, για μένα, σώζει πολλές φορές την ταινία!), βλέπεται εύκολα και χωρίς να σε κάνει να νιώθεις ότι παρακολουθείς άσχετα μεταξύ τους πράγματα, μιας και όλα συνδέονται και περιστρέφονται γύρω από το πρόσωπο του πρωταγωνιστή. Απλά, θα ήθελα προσωπικά, να περιοριζόταν στις διαπροσωπικές σχέσεις του πρωταγωνιστή και όχι τόσο στο κοινωνικό προβληματισμό και σχολιασμό που θέλει να περάσει ο σκηνοθέτης μέσω της λαθρομετανάστευσης! Δηλ. αυτό το κομμάτι, θα μπορούσε να αποτελεί θέμα για μια άλλη, ξέχωρη ταινία και εδώ θα μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε απλά τον αγώνα του πρωταγωνιστή προς την λύτρωση και την συγχώρεση-άφεση αμαρτιών, λίγο πριν τον θάνατο...Ευτυχώς, μέσα σε όλα αυτά, έχουμε και εικόνες από μία Βαρκελώνη-Ισπανία, που αν και παρακολουθούμε την άλλη όψη του νομίσματος, δηλ. αυτή των φτωχογειτονιών και του υποκόσμου, δεν παύει να αποτελεί άριστο υλικό προς εκμετάλλευση, για τον κάθε σκηνοθέτη! Καλή ήταν δηλ. αλλά αν δεν είχε τόσο πληθωρικό σενάριο, θα μπορούσε να ήταν μια πολύ πιο δυνατή ταινία, αφού είχε έναν ηθοποιό που κατάφερε να απογειώσει ακόμη κι αυτό το ελαττωματικό σενάριο! Που να είχε στα χέρια του κανένα αριστούργημα! Τότε, αναρωτιέμαι, τι θα έκανε ο άνθρωπος;;!!! (Ελπίζω Μιμή μου να μην μου κρατήσεις μούτρα, αν τελικά δεν ταιριάζουν οι κριτικές μας για την ταινία! Ε; Ε; Εεε;).

Μου αρέσει: Ο Bardem!!!! Τέλος! Δεν περιγράφω άλλοοοοοο!

Δεν μου αρέσει: O Inarritu!!! Για τους ευνόητους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Η ταινία αρχίζει και τελειώνει με την ίδια σκηνή: τον Bardem σε ένα χιονισμένο τοπίο να συνομιλεί με τον πατέρα του, τον οποίο είχε να δει από μικρός, όταν αυτός έφυγε από την Ισπανία και έκτοτε δεν το ξαναείδε, αφού αυτός πέθανε. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν πολυκατάλαβα τι ακριβώς παίχτηκε εδώ αλλά προφανώς ξεκινάει έτσι και τελειώνει με την ίδια σκηνή γιατί, προφανώς, στην πρώτη σκηνή, δεν ξέρουμε μια σημαντική λεπτομέρεια: ότι ο πρωταγωνιστής μπορεί και συνομιλεί με τις ψυχές των νεκρών! Κατά την διάρκεια της ταινίας μαθαίνουμε κιόλας ότι είναι και ο ίδιος ετοιμοθάνατος και ότι δεν είχε καλές σχέσεις με τον πατέρα του, ενώ τον παρακολουθούμε στην ταινία να επιδιώκει την συγχώρεση και την άφεση αμαρτιών μέσω μιας σειράς από καλές πράξεις που προσπαθεί (αν και δεν του κάθονται τελικά!) να κάνει! Έτσι, ίσως, με την ίδια σκηνή που κλείνει η ταινία, θέλει να μας πει ότι στο τέλος η λύτρωση έρχεται, με το να τα βρει με τον πατέρα του και να τον συγχωρέσει, τόσο αυτόν, όσο και τον ίδιο του τον εαυτό! Έτσι λέω εγώ! Δεν ξέρω πάλι!

HESHER (2010)


ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΕΝΑ ΑΡΧ....Ι,ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΜΟΥ ΡΕ!!!!!
Παίζουν:Joseph Gordon -Levitt,Devin Bronchu,Natalie Portman
Σκηνοθεσία:Spencer Susser

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ:ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ,ΔΡΑΜΑ

Ένα νεαρό αγόρι έχει χάσει μόλις τη μητέρα του και η ζωή του μοιάζει πιο μπερδεμένη και χαμένη από ποτέ.Ο άλλοτε ''δυνατός'' και κοινωνικός πατέρας του είναι απών και δεν σηκώνεται καν από τον καναπε και το μόνο στήριγμα του είναι η γιαγιά του, που ομώς και αυτή δεν μπορεί να προσφέρει πολλά.Ώσπου στη ζωή του μικρού θα εισβάλλει ο HESHER(JOSHEPH GORDON-LEVITT)για να τον βοηθήσει????ή για να τον κάνει να μπερδευτεί..... ακόμη πιο πολύ????

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!οκ δεν θα πολυλογήσω πολύ στο γεγονός οτί εχω σταθεί αμελής στην συγγραφή μου τους τελευταιους μήνες, απλά εύχομαι το νέο έτος να είναι δημιουργικότερο και πολυγραφέστερο!!!!!!Ολα για καλό λέω εγώ!
Επιστρέφω με μια ταινία που ούτε αριστούργημα την λες, αλλά ουτέ και του πεταματού!
Ο εναλλακτικός τίτλος της, αν και ίσως για πολλούς θα παρέπεμπε σε χαζοκωμωδία ή π..α...ρ...ο...ταινία, ωστόσο συνοπτικά εμπεριέχει μέσα απο ακραία μεταφορά,ενα ουσιαστικό και αρκετά διαχρονικό μήνυμα!
Αλλά ας τα πάρω από την αρχή.Η άπωλεια ενός από τους 2 γονείς πάντοτε,αλλά ειδικότερα στην παιδική ηλικία είναι ένα ισχυρό πλήγμα για τα θεμέλια της ψυχοσύνθεσης του παιδιού καταρχάς, αλλά και της θέσης του στην οικογένεια!
Δάκρυα,πόνος,σιωπή,άρνηση,ενοχές και πάμπολα συναισθήματα που δεν είναι δυνατό να απαριθμήσω έρχονται στην επιφάνεια.Και είναι λογικό!Αλλά αυτά είναι τις πιο πολλές φορές η αρχή...μιας ολόκληρης πορείας και διαδικασίας της αποδοχής της απώλειας του αγαπημένου μας προσώπου από την καθημερινότητα μας.Τα συναισθήματα που βιώνει κάθε μέλος της οικογένειας μέσα του έρχονται και παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από την καθημερινότητα και λειτουργικότητα της οικογένειας.Τα άλλοτε χαρούμενα πρόσωπα δίνουν θέση σε πρόσωπα σκυθρωπά,ανίκανα να αντιδράσουν σε οτιδήποτε, ανίκανα να επικοινωνήσουν, ανίκανα να κάνουν πράγματα που έκαναν παλιά.Ολα αυτά σε κάποιο βαθμό, άλλοτε μικρης έντασης αλλά άλλοτε τόσο δυνατής ,σαν ανεμοστροβιλου που ανακατεύει και καταστρέφει τα πάντα μέσα στην ψυχή και τις ζώες των ανθρώπων.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην οικογένεια της ταινίας μας.
Ενας πατέρας ερείπιο πια ,δεν σηκώνεται από τον καναπέ,αρνείται να δουλέψει και να κάνει οτιδήποτε που θυμίζει την παλιά ζωή του.Η γιαγιά του μικρού είναι η μόνη που με τον απλό της λόγο συγκρατεί κάπως τα ηνία αλλά και πάλι δεν μπορεί να καταφέρει πολλά.Αυτό έχει αντίκτυπο όπως είναι λογικό πρωτα από ολους στη ζωή του παιδιού.Κλεισμένος πια στον εαυτό του,μη μπορώντας να καταλάβει και αυτός τι πρέπει να κάνει, καλείται να ορθοποδήσει μόνος του χωρίς την στήριξη του απόντα ...ζώντα πατέρα του και με ενθύμιο το μοιραίο..... αυτοκίνητο.Ωσπου μια μέρα γνωρίζει την Nicole(Natalie Portman)που τον σώζει από μια επίθεση και δημιουργεί μετά απο καιρό ένα φωτεινό σημείο στην μέχρι τώρα σκοτεινή και ομιχλώδη πορεία του.Μάκαρι όμως τα πράγματα να ήταν τόσο απλά......Στο άλλο άκρο, ο μικρός μας φίλος γνωρίζει τον HESHER ,έναν μυστηριώδη, μπιχλιάρη, βάνδαλο επαναστατη που με το έτσι θέλω πηγαίνει να εγκατασταθεί στο σπίτι της οικογένειας αρχίζωντας να προκαλεί τριγμούς στην ησυχία???? της οικογένειας.
Καβγάδες,καμένα αυτοκίνητα,προσαγωγή στην αστυνομία είναι λίγα από όσα καλείται να αντιμετωπίσει το μικρό παιδί!Τι σκατά ζητάει ο Hesher από την ζωή τους επιτέλους?Γιατί θέλει να ταρακουνήσει όλα τα μέλη της οικογένειας πλην της γιαγιάς????Έχει έρθει για να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην οικογένεια ή τελικά είναι αυτός που θα σώσει την ενότητα της και θα τους υπενθυμίσει μέσα από την ομολογουμένως αλλόκοτη συμπεριφορά του ότι η οικογένεια είναι ακόμη ΖΩΝΤΑΝΗ?
Χαμηλών τόνων ερμηνείες,αλλά καλές από όλους , καλή σκηνοθεσία, συνοχή στη ροή της ιστορίας, λίγο ψιλόάκυροι διάλογοι ορισμένες φορές και υπερβολές στην συμπεριφορά του HESHER, αλλά γενικά είναι μια ταινία που ενώ καταπιανεται με βαρύ θέμα, όπως καταλάβατε, καταφέρνει με την προκλητική συμπεριφορά του hesher να σε κάνει να την δεις αρκετά πιο χαλαρά,και με μια δόση χιούμορ!

P.S1. GOOD TO BE BACK!!!ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!!!
P.S 2 Η ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΟ DVD EXEI ΤΙΤΛΟ REBEL (DON'T KNOW WHY)

Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

ΘΑ ΓΕΛΑΣΩ?-1\5
ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ HESHER!

ΘΑ ΚΛΑΨΩ?-0\5
ΟΧΙ, ΧΑΛΑΡΑ.

ΘΑ ΘΕΛΩ ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΣ??(ΑΙΣΘΗΜA-SEX)-2\5
ΤΟ ΣΚΙΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΟΣ ΕΡΩΤΑΣ!ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΛΛΟΥ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΜΕΤΑ.....

ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΩ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ?(ΣΚΕΨΗ)-4\5
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΣ ΧΑΘΕΙ Η ΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ!!!!!!!!!!

ΘΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ???(ΦΟΒΟΣ-ΒΙΑ)-0\5
ΟΧΙ!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ??(ΔΡΑΣΗ-ΑΓΩΝΙΑ)-4\5
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ.

ΘΑ ΔΩ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ??(ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ)-0\5
ΚΑΘΑΡΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ.

ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΩ??(SOUNDTRACK)-1\5
ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ, ΑΛΛΑ ΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ!

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ-7,5\10

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Dogma (1999)


Info:
O Loki και ο Bartleby είναι δυο άγγελοι που αποστάτησαν και εκδιώχθηκαν από τον Παράδεισο γιατί αρνήθηκαν να εκτελέσουν το έργο του Θεού. Καταδικάστηκαν να ζουν αιώνια ανάμεσα στους ανθρώπους χωρίς όμως να μπορούν να ζουν σαν αυτούς. Βρίσκουν λοιπόν ένα παραθυράκι στους Θεϊκούς νόμους και αποφασίζουν να το εκμεταλλευτούν και να επιστρέψουν πίσω. Όταν λοιπόν αυτό φτάνει στα αυτιά της πόρτας του παραδείσου (κάποιος φύτεψε δυο χόρτα σίγουρα!) βρίσκουν την τελευταία γόνο του Ιησού και προσπαθούν να τους εμποδίσουν. Ποιοι? Οι προφήτες (και τι προφήτες!), ο 13ος Απόστολος και η Φωνή του Θεού. Και ποιοι θα είναι αντιμέτωποι τους? Ο Άζραελ βγαλμένος από την κόλαση και τα τσιράκια του! Αγαπώ Dogma!

Write a comment...
Πόσο με αρέσει αυτή η ταινία δεν μπορώ να σας το περιγράψω! Την θεωρώ κορυφαία και από άποψη σεναρίου και ευρηματικότητας αλλά και από καστ ηθοποιών που είναι όλοι τους εξαιρετικοί! Μπορεί την πρώτη φορά που την είδα να δυσκολεύτηκα να την καταλάβω το ομολογώ. Είναι και λίγο μεγάλη σε διάρκεια 130 λεπτά αλλά ούτε που θα καταλάβετε πότε πέρασε η ώρα. Αν δεν την έχετε δει πραγματικά είναι από τις πιο έξυπνες και αστείες ταινίες που έχω δει. Αν βέβαια έχετε θεματάκι με την θρησκεία, ότι θα πέσει κεραυνός να μας κάψει, τότε τι να σας πω... Εγώ καμένη είμαι ούτως ή άλλως! Η ταινία θίγει τον θεσμό της εκκλησίας αλλά με εντελώς χιουμοριστικό τρόπο, κάτι το οποίο το τονίζει και ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Kevin Smith στην αρχή. Το δίδυμο Ben Affleck - Matt Damon ως έκπτωτοι άγγελοι στα πρώτα τους βήματα, πολύ πιο άνετοι και χαλαροί και κατά την ταπεινή μου γνώμη και πολύ καλύτεροι στην ερμηνεία τους. Τη Linda Fiorentino να σας πω την αλήθεια δεν την ήξερα πριν την ταινία. Αν και προφανώς αν κάποιος την ξέρει είναι από το παλιό Men In Black με τον Will Smith. Η φωνή του Θεού είναι ο αξιολάτρευτος Alan Rickman που θα τον θυμάστε από παλιότερη ανάρτηση μου ως το καταθλιπτικό ρομπότ Μάρβιν που ήθελα να πάρω σπίτι μου... άμα δεν το θυμάστε διαβάστε την ανάρτηση εδώ!! Chris Rock, Salma Hayek και φυσικά το δίδυμο Jay and Silent Bob ως προφήτες που πραγματικά καλύτερο δίδυμο για προφήτες δεν θα μπορούσα να σκεφτώ! Kinder – έκπληξη είναι η Alanis Morissette εκεί που δεν το περιμένεις! Και φυσικά η υπέροχη φωνή της πλαισιώνει το soundtrack. Όπως σας ανέφερα και στην προηγούμενη ανάρτηση ο Kevin Smith για μένα είναι άπιαστος. Έχει κάτι στις ταινίες του που ενώ θίγει σημαντικά θέματα, το κάνει με τέτοιον διακριτικό τρόπο που κανείς δεν τον κρίνει αρνητικά. Μιλάω πάντα από την μεριά μου βέβαια γιατί για κάποιους άλλους μπορεί να θεωρήσει προσβλητικό το θέμα της ταινίας. Εγώ πάντως λέω να την δείτε την ταινία. Είναι επεξηγηματική και δεν θα μπερδευτείτε, εγώ μπορεί να μην την κατάλαβα την πρώτη φορά αλλά είμαι και λίγο ξανθιά καταβάθος... Αν και θεωρείται κωμωδία, έχει και στοιχεία περιπέτειας και σε κρατάει σε εγρήγορση γιατί γίνονται πολλά. Από τα λίγα που διάβασα για τον Kevin, κατάλαβα πως γενικά οι ταινίες του καταλήγουν πολύ μεγάλες σε διάρκεια αλλά στο τέλος κόβει πράγματα γιατί θα διαρκούσαν 4 ώρες και όχι 2 όπως η συγκεκριμένη! Στην συγκεκριμένη ταινία ο Silent Bob δεν έχει ούτε μια ατάκα! Απλά υπάρχει σε σημαντικό ρόλο στην ταινία αλλά όλα τα λέει ο Jay! Στο soundtrack τώρα κορυφαίο και αγαπημένο τραγούδι της Alanis το Still που ακούγεται στο κλείσιμο της ταινίας αλλά και το Never on Sunday του πασίγνωστου Μάνου Χατζιδάκι αλλά ερμηνευμένο από The Chordettes. Να σας πω την αλήθεια πέρα από Alanis δεν πρόσεξα κάτι από το soundtrack αν και έχει και άλλα γνωστά κομμάτια όπως το Magic moments από Perry Como αλλά και το Love is Strange - Mickey and Sylvia το οποίο θα το θυμάστε από την ταινία Dirty Dancing. Κλείνω με μια ατάκα από την ταινία της Salma ως μούσα Serendipity: “Καμία από τις θρησκείες δεν έχει καταλάβει ότι σημασία έχει να πιστεύεις, και όχι τι ακριβώς πιστεύεις. Η καρδιά σας πάει καλά, αλλά το μυαλό σας δεν δουλεύει.”

Like!
Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η σκηνή τρέλας που οι δυο άγγελοι παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους αποφασίζουν να τιμωρήσουν τους αμαρτωλούς!

Dislike!
Υπήρχε περίπτωση να έχω???? Nope!

Share!
Κάποια στιγμή στην ταινία αναφέρεται μια άλλη ταινία The Piano επειδή “Η” Θεός δεν μιλάει. Αυτό έγινε γιατί ο ρόλος αρχικά ήταν για την Holly Hunter η οποία όμως δεν δέχτηκε και έτσι βλέπουμε την Alanis. Η Alanis τώρα ήταν να παίξει τον ρόλο της Bethany αλλά δυστυχώς είχε world tour εκείνη την περίοδο και δεν προλάβαινε. Τουλάχιστον την απολαύσαμε ως Θεά!

ShareThis