ANOTHER YEAR

Πρωταγωνιστούν: Jim Broadbent, Ruth Sheen, Lesley Manville

Σκηνοθεσία: Mike Leigh

Εναλλακτικός τίτλος: " Δηλ. τα μπακούρια και οι γεροντοκόρες δεν έχουν δικαίωμα στην ευτυχία;"

Υπόθεση: Ο Τομ και η Τζέρι (όχι το καρτούν βρε!) είναι ένα ευτυχισμένο, μεσήλικο ζευγάρι που ζουν αρμονικά την ζωή της σε ένα αγρόκτημα, κάπου στο Λονδίνο και έχουν φτιάξει μια όμορφη οικογένεια, με τον 30χρονο γιο τους, Τζο, που ναι μεν δεν βλέπουν συχνά, αλλά έχουν καλές σχέσεις μαζί του και ζουν μια ήρεμη και αρμονική ζωή, διατηρώντας μια ισορροπημένη σχέση μεταξύ τους, η οποία τους χαρίζει γαλήνη και ευτυχία. Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με τους φίλους και συγγενείς τους, οι οποίοι τους επισκέπτονται τακτικά στο αγρόκτημα όπου πηγαίνουν και περιγράφουν τα προβλήματά τους και μετά φεύγουν! Από τον Τομ, φίλο από το πανεπιστήμιο του άλλου Τομ, που είναι ένας μοναχικός μεσήλικας, ευτραφής, με τάση στο αλκοόλ, το πολύ φαγητό και γενικά την ανθυγιεινή ζωή, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα στην δουλειά του αλλά και την μοναξιά του...Μέχρι την νευρωτική και ιδιότροπη Μαίρη, μια σαραντάρα φίλη και συνεργάτιδα της Τζέρι, χωρισμένη και μονίμως σε αναζήτηση συντρόφου, που κάποια στιγμή, πάνω στην απελπισία της, αρχίζει να τρέφει αισθήματα για τον γιο τους και πληγώνεται πολύ όταν μαθαίνει ότι βρήκε σύντροφο... Και όλα αυτά, μέσα από το πέρασμα των τεσσάρων εποχών και την πάροδο ακόμη μίας χρονιάς της καθημερινότητάς τους...

Για πες, για πες: Ναι Κλεάνθη! Η ταινία ήταν όντως κουλτούρ-μουλτούρ τελικά! Είχες απόλυτο δίκιο! Και να σας πω την αλήθεια; Αν δεν είστε μεσήλικας-τρίτη ηλικία ή έστω, αν δεν περνάτε κλιμακτήριο...τότε μάλλον δεν πρέπει να δείτε αυτή την ταινία γιατί νομίζω ότι δεν είστε το target group στο οποίο απευθύνεται ή που να μπορεί έστω να σας ευαισθητοποιήσει! Okay, σαφώς η μοναξιά και η θλίψη που προκαλεί αυτή, είναι ίδια σε κάθε ηλικία, αλλά υποθέτω ότι όσο είσαι νέος έχεις πάντα την ελπίδα ότι έχεις τον χρόνο μπροστά σου να αλλάξεις τα πράγματα! Τι γίνεται όμως όταν περνάνε τα χρόνια και βλέπεις ότι δεν τα κατάφερες τόσο καλά τελικά ενώ οι φίλοι σου είχαν καλύτερη τύχη; Σε πιάνει κατάθλιψη, το ρίχνεις στο ποτό, κάνεις μπάκα ή γίνεσαι νευρωτική, όπως η Μαίρη (την οποία υποδύθηκε εξαιρετικά η Lesley Manville, δίνοντας ίσως στην ταινία το μοναδικό τόνο ανθρώπινης συμπεριφοράς και συναισθήματος, αφού όλοι οι υπόλοιποι ήταν οι γνωστοί, ψυχρόκωλοι Βρετανοί!!). Και ίσως γι'αυτό να μην μπορείς να κατανοήσεις εύκολα αυτό που θέλει να πει ο σκηνοθέτης, αφού δεν υπάρχουν στιγμές έντονες, συναισθηματικές, εκδηλωτικές και συγκινητικές (πέρα από την τελευταία που βλέπουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ την Μαίρη να ξεσπάει σε κλάματα στην αγκαλιά της Τζέρι και να παραδέχεται, εν μέρει, ότι δεν είναι και πολύ καλά!) που να σε κάνουν να προβληματιστείς ή να δεθείς με τους πρωταγωνιστές και να τους κατανοήσεις. Το μόνο που βλέπεις είναι δυο γεροντάκια να σκάβουν στο κτήμα τους, να πίνουν τσάι με τους φίλους τους ή να τρώνε μαζί τους και μια τρελή (βλ. Μαίρη) που χει συνέχεια πρόβλημα με το σαράβαλο αμάξι της και που τους φορτώνεται κάθε λίγο και λιγάκι όποτε δεν νιώθει καλά! Πως να βγάλεις άκρη μετά εσύ;

Με αρέσει: Που ο Τομ και η Τζέρι αποδεικνύουν ότι τελικά μπορεί να κρατήσει χρόνια ένας γάμος και να παραμένει ευτυχισμένο το ζευγάρι...

Δεν μεν αρέσει: Που όλοι είχαν εξαιρετικές κριτικές για αυτήν την ταινία μιλώντας κιόλας διθυραμβικά για τα κοινωνικά μηνύματα που περνάει και για τα ανθρώπινα αισθήματα που εξυμνούνται (;), λέει, σε αυτήν την ταινία!! 'Η εγώ είμαι πολύ ρηχή ή για τους Βρετανούς και τον υπόλοιπο κόσμο που το είδε και συμφώνησε μαζί τους, αυτό είναι ο καλύτερος και δυνατότερος τρόπος να εκφράζουν τα συναισθήματά τους! Παγοκολώνες μιλάμε οι άνθρωποι! You suck men!!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Να σας πω την αλήθεια, δεν έγραφε κάτι ιδιαίτερο στο imdb που να αξίζει να αναφέρω, βαριόμουν κιόλας να ψάξω οπότε θα πρωτοτυπήσω και δεν θα σας δώσω καμία άχρηστη πληροφορία γι' αυτήν την ταινία!