Real Steel

Υπόθεση : Στο κοντινό μέλλον τα ρομπότ θα έχουν πάρει την θέση των ανθρώπων στο χώρο του επαγγελματικού μποξ. Ο Charlie (Hugh Jackman) είναι ένας πρώην μποξέρ και νυν χειριστής ρομπότ/παλαιστών, προσπαθεί να κερδίσει μερικά χρήματα βάζοντας ρομπότ να παλεύουν για εκείνον. Μια μέρα ενημερώνεται ότι μια παλιά του κοπέλα πέθανε και πως το παΐδι που είχαν μαζί πρέπει να μεγαλώσει μαζί του. Ο Charlie όμως δεν είναι από τους τύπους που μπορούν να σέρνουν μαζί τους ένα παιδί και έτσι δέχεται ένα αρκετά μεγάλο πόσο για να κρατήσει τον γιο του για το καλοκαίρι και μετά να τον δώσει στην αδελφή της νεκρής πρώην κοπέλας του. Πολύ σύντομα όμως η τεταμένη σχέση με τον 11χρονο γιο του θα ευδοκιμήσει χάρη στην ύπαρξη ενός ρομπότ ικανού να κερδίσει ακόμα και στα πιο απαιτητικά πρωταθλήματα.

Με μια κουβέντα : Και ναι κυρίες και κύριοι είδα ταινία με παλαιστές ρομπότ!

Γενικά : Και δεν έχω κλείσει ούτε δέκα λεπτά βλέποντας την ταινία και έχω μπροστά μου ένα ρομπότ μέσα σε μια αμμώδης αρένα να μάχεται με ένα άγριο ταύρο και αναρωτιέμαι φίλε αναγνώστη, πόσο πιο χαμηλά θα πέσει αυτή η ταινία; Παραδόξως όμως δεν έπεσε πολύ, οκ είχε κάτι κλαιν σκηνές αλλά αν τις προσπεράσεις, η ταινία είναι μια χαρά και παρακολουθείται πάρα πολύ άνετα. Το στόρι είναι πολύ απλό, έχουμε 2020 και ο κόσμος έχει μαλακώσει σε τέτοιο σημείο που και οι επαγγελματίες παλαιστές έχουν αποσυρθεί και την θέση τους έχουν πάρει κάτι θεόρατα ρομπότ. Κεντρικός ήρωας στην ταινία μας είναι ένας προπονητής/χειριστής ρομπότ που χρωστά ακόμα και στην Μιχαλού και για να ξεχρεώσει δέχεται να κρατήσει τον γιο του, για το καλοκαίρι, έναντι αδρής αμοιβής. Όπως καταλαβαίνεις η ταινία έχει το τεράστιο κλισέ όπου ο γονιός είναι τυπικά το παιδί και το παιδί ο ενήλικας της σχέσης αυτής. Έτσι βλέπουμε τον 11χρονο γιο να είναι η λογική σκέψη, ενώ ο πατέρας ο ριψοκίνδυνος και απερίσκεπτος τύπος που δεν έχει ποτέ λεφτά και φυσικά δεν γουστάρει τις ευθύνες. Η ταινία ακολουθεί πατέρα-γιό να ξεκινάνε με τους πιο δυσοίωνους οιωνούς και μαζί με ένα ρομπότ της κακιάς ώρας τους βλέπουμε να κατακτούν όλα τα πρωταθλήματα του μποξ και κατά συνέπεια την σχέση των δυο ηρώων που ευδοκιμεί. Η ιδέα της ταινίας που θέλει τα ρομπότ να είναι παλαιστές ακούγεται λίγο κλαιν και είναι, δεν λέω, αλλά παρόλα αυτά όμως, εγώ την είδα πολύ άνετα, δεν κουράστηκα καθόλου και αυτό οφείλεται στην σκηνοθεσία που ήταν γρήγορη, απλή και σίγουρα προσιτή για κοινό που δεν έχει πάει ακόμα πενθήμερη. Παράλληλα το σενάριο έχει την κλασική αμερικάνικη πάλη πατέρα-γιού αλλά με πιο σύγχρονα μέσα αποδοσμένη, με μπόλικο χιούμορ και έξυπνες ατάκες. Φυσικά τα φώτα κλέβει ο Hugh Jackman που μπορεί να μην έκανε καμία τρομερή γυμνή εμφάνιση, αλλά κατάφερε να προσδώσει στον χαρακτήρα του τον δυναμισμό που απαιτητέ αλλά ταυτόχρονα μπόρεσε να είναι πιο χαλαρός και εύθυμος στις κωμικές του σκηνές, κάνοντας το έργο πιο κατάλληλο για το παιδικό κοινό. Κλείνοντας το Real Steel δεν είναι κάτι τρομερό, είναι μια ταινία με καλούτσικα εφέ που απλά δείχνει ρομπότ να παλεύουν σαν αληθινοί άνθρωποι ενώ την ίδια ώρα ένας πατέρας με τον γιο του προσπαθούν να κερδίσουν το χαμένο έδαφος.

Η Ατάκα : Max Kenton: «Με πούλησες… θέλω τα μισά από τα κέρδη».

Ποιον θα έπαιζα : Θα μπορούσα να κάνω τον γιο του Hugh, που και λογικός ήταν, αλλά και ατσίδας στα επιχειρηματικά.

Αγαπημένη σκηνή : Μου άρεσαν οι σκηνές με την Evangeline Lilly, που είχα να την δω από το Lost και πολύ χάρηκα που την ξαναείδα ντυμένη με καυτό σορτσάκι, να κάνει την μηχανικό σε βουλκανιζατέρ για ρομπότ!

Χειρότερη σκηνή : Το ότι ο γιος έβαζε το ρομπότ να κάνει την χορευτική κίνηση με την ονομασία: ¨ρομπότ¨ μου φάνηκε πολύ γελοίο.

Δες την : Γιατί είναι μια ευχάριστη ταινία με πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα.

Μην την δεις : Αν δες να δεις κάτι σοβαρό.

Με ποιον να την δεις : Τον ξάδελφο σου που πάει ακόμα λύκειο.

Μην την δεις με : Τον θειο σου που είναι πρύτανης σου πανεπιστήμιο.