Υπόθεση : Για να τιμήσει την νεκρή γυναίκα του, που πέθανε σε ένα φλεγόμενο αυτοκινητιστικό ατύχημα, ο επιστήμονας Robert Ledgard (Antonio Banderas), προσπαθεί να συνθέσει το τέλειο δέρμα, το οποίο θα μένει ανεπηρέαστο από εγκαύματα, κοψίματα και οποιοδήποτε άλλο τραυματισμό. Καθώς φτάνει όλο και πιο κοντά στην ανακάλυψη του τέλειου δέρματος πάνω στην αψεγάδιαστη ασθενή του, η επιστημονική κοινότητα αρχίζει να τον υποπτεύεται, με αποτέλεσμα να ανακαλυφθούν τα κοινά στοιχεία που έχει ο θάνατος της γυναίκας του με την –χωρίς ταυτότητα-ασθενη του.
Με μια κουβέντα : Ποιος περίμενε τέτοια εξέλιξη;
Γενικά : ¨Το Σώμα Που Κατοικώ¨, είναι η καινούργια ταινία του Almodóvar και μπορώ να πω ότι είναι η πιο διαφορετική από όλες τις άλλες που έχει κάνει. Βασικά, τι πρέπει να ξέρουμε για τις ταινίες του Almodóvar, πρώτον ότι είναι βυθισμένες σε τραγικούς συναισθηματισμούς και δεύτερων, πως μέσα σε όλη αυτή την θλίψη πάντα θα υπάρξει ένα σουρεαλιστικό στοιχείο τόσο άκυρο, αλλά και τόσο κωμικοτραγικό. Εδώ έχουμε και τα δυο στοιχεία αλλά σε ελάχιστο βαθμό. Το μόνο σουρεαλιστικό στοιχείο είναι η ύπαρξη ενός ήρωα με κουστούμι τίγρης να γρυλίζει και να μας δείχνει τα νύχια του. Το συναίσθημα από την άλλη, υπάρχει μεν, αλλά είναι ελάχιστο δε και αυτό γιατί το μυαλό του θεατή έχει κολλήσει στο ότι υπάρχει μια γυναίκα κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι, φορώντας ένα ολόσωμο κορμάκι και απλά να κάθεται στωικά περιμένοντας τον γιατρό. Το ξέρω πως δεν είμαι σαφής με όσο έχω γράψει, αλλά αυτό το κάνω γιατί η ταινία δεν είναι σαφής από την αρχή. Έχεις λοιπόν τον γιατρό να προσπαθεί να δημιουργήσει το τέλειο δέρμα πάνω σε μια γυναίκα αγνώστου ταυτότητας, να την έχει κλειδωμένη και αποκομμένη από την κόσμο και κυρίως χωρίς να μας λέει τον λόγο που είναι φυλακισμένη. Κατά την διάρκεια του έργου και της εξέλιξης της ιστορίας μας παρουσιάζονται πλάνα από το παρελθόν των ηρώων που μερικά μπερδεύουν την κατάσταση και άλλα λίγο μας βοηθάνε, το θέμα είναι πως κανείς δεν περίμενε να πάρουν τα πράγματα τέτοια τροπή. Αυτό το λέω γιατί μόλις δεις το μισό και λίγο παραπάνω από το έργο, θα συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς συμβαίνει, θα καταλάβεις πια είναι η άμοιρη ασθενής με το κορμάκι και θα πεις ότι δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Και όμως αγαπητέ αναγνώστη, η τρελή ανατροπή έγινε και ας μην το περίμενε κανένας, ξαφνικά είχαμε μπροστά στα μάτια μας ένα από τα τραγικότερα και πιο παρανοϊκά δράματα του Almodóvar, άλλα η ουσία δυστυχώς είχε ψιλοχαθεί. Οκ, έχει ένα πολύ δραματικό κλείσιμο, με μια σοκαριστική αποκάλυψη, αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί η ταινία δεν μας προσφέρει το συναίσθημα παλαιότερων δουλειών του σκηνοθέτη και αυτό είναι το αρνητικό της. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχουν αρνητικά, ο Antonio Banderas ξανασυνεργάζεται με τον Almodóvar μετά από χρόνια και μας παρουσιάζει ένα άλλο του πρόσωπο, ενώ στο ρόλο της άγνωστης γυναίκας με το κορμάκι βλέπουμε την Elena Anaya από το θρυλικό ¨Η Λουσία και το Σεξ¨. Η μουσική ήταν καλή, με αποκορύφωσα την Buika να τραγουδά σε ένα πάρτι, η σκηνοθεσία επίσης, καθώς σε μπερδεύει και κρατά τα μυστικά της καλά κρυμμένα μέχρι την ώρα που σκα η βόμβα, το σενάριο έτσι και έτσι, σε χαλαρούς ρυθμούς και οι ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς είναι σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Κλείνοντας το Σώμα που Κατοικώ, είναι μια ταινία που θα σοκάρει, αν και πολλοί θα την θεωρήσουν υπερβολική, τι να κάνουμε, δεν γίνεται να αρέσει σε όλους.
Η Ατάκα : Marilia: «Τα πράγματα που μπορεί να κάνει η αγάπη ενός τρελού άντρα».
Ποιον θα έπαιζα : Δεν ξέρω ποιον θα έκανα, αλλά ξέρω ότι δεν θα ήθελα να ήμουν ο γιατρός.
Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου μας αποκαλύφθηκε ποια είναι η μυστηριώδης ασθενής.
Χειρότερη σκηνή : Αυτό με τον τίγρη ήταν λίγο τραγικό και χαλούσε την σοβαρότητα του έργου.
Δες την : Γιατί είναι ενδιαφέρουσα, ιντριγκαδόρικια και περίεργη με την καλή έννοια.
Μην την δεις : Γιατί είναι λίγο τραβηγμένη και υπερβολική πάνω στο θέμα της μεταμόσχευσης δέρματος.
Με ποιον να την δεις : Μόνος σου.
Μην την δεις με : Πλαστικούς χειρούργους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου