Young Adult (2011)

Πρωταγωνιστούν: Charlize Theron, Patrick Wilson, Patton Oswalt

Σκηνοθεσία: Jason Reitman

Εναλλακτικός τίτλος: "Το πέρασμα του χρόνου, δεν φέρνει απαραίτητα και την ανάλογη ωριμότητα!"

Υπόθεση: Η Mavis Gary είναι μια 30something επιτυχημένη συγγραφέας εφηβικών βιβλίων που ζει στην μεγαλούπολη μια, φαινομενικά, επιτυχημένη, δραστήρια, δημιουργική και γεμάτη ζωή. Όλα αλλάζουν όμως όταν δέχεται μία πρόσκληση για τα βαφτίσια της νεογέννητης κόρης του Buddy Slade, ενός παλιού συμμαθητή της από το γυμνάσιο και του μεγάλου εφηβικού της έρωτα! Τότε συνειδητοποιεί ότι η ζωή της είναι άδεια και αποφασίζει να πάει στην επαρχιακή πόλη που κατάγεται και να διεκδικήσει τον παλιό της έρωτα, παρόλο που αυτός είναι ήδη παντρεμένος με άλλη και έχει και ένα παιδί....

Για πες, για πες: Ξέρω ότι από την περιγραφή της υπόθεσης, πάει ο νους σου σε μία ακόμη κοινότυπη, κλισέ και χαρακτηριστική χαζο-αμερικανιά, γεμάτη με τις χιλιοπαιγμένες σκηνές και τις χιλιοειπωμένες ατάκες, που συνηθίζονται να ακούγονται σε τέτοιου είδους ταινίες! Και η ανησυχία σου αυτή ενισχύεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι σε αυτή την ταινία πρωταγωνιστεί ένα μεγάλο όνομα του κινηματογράφου και μία πανέμορφη γυναίκα, (και φυσικά, ξανθιά και γαλανομάτα!), όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιου είδους ταινίες, οπότε και περιμένεις να παρακολουθήσεις 90 λεπτά μια σαχλο-κωμωδία, με τις γνωστές κάφρικες σκηνές και ατάκες-τύπου Σεφερλή- και χιούμορ 15χρόνων εφήβων!!! ΑΛΛΑ... ευτυχώς για σένα και για όλους μας, κάτι τέτοιο δεν ισχύει! Παραπέμπει αρχικά και σε προδιαθέτει στα πρώτα λεπτά της ταινίας, ότι κάτι τέτοιο θα γίνει μάλλον αλλά, σύντομα, όλα ανατρέπονται και έχουμε μια ταινία, με ενήλικη αντιμετώπιση του θέματος! Να σου δώσω να καταλάβεις: βλέπουμε την πρωταγωνίστρια, που κατάφερε να ξεφύγει από την κλειστή και περιορισμένη κοινωνία του χωριού της (Αααχχχ! Η τυχερούλα!! Πόσο την ζηλεύω!!) και να πάει να ζήσει στην μεγάλη πόλη και να πετύχει, (τουλάχιστον για τα μάτια των συγχωριανών της είναι ίνδαλμα και πρότυπο αλλά στην πραγματικότητα, γράφει το τελευταίο της βιβλίο, μιας και η σειρά των μυθιστορημάτων, της οποίας είναι μία εκ των συγγραφέων, δεν πουλάει πια, ζει μόνη με τον σκύλο της σε ένα μεγάλο σπίτι και επίσης πίνει...πολύ!!). Όταν, λοιπόν, απρόσμενα δέχεται την πρόσκληση για τα βαφτίσια της κόρης του μεγάλου εφηβικού της έρωτα, συνειδητοποιεί ότι δεν έχει τίποτα, ότι είναι μόνη και αποφασίζει να διεκδικήσει λίγη από την παλιά της δόξα, τότε που ήταν μία όμορφη έφηβη που όλοι την θαύμαζαν και ήταν ερωτευμένοι μαζί της, τότε που ήταν πολύ δημοφιλής και τέλεια...μια πραγματική "βασίλισσα του χορού"! Με τον αέρα της νικήτριας λοιπόν, που έκανε κάτι διαφορετικό στην ζωή της και πέτυχε, επιστρέφει με τουπέ στην πόλη της και, προσκολλημένη στο παρελθόν, περιμένει να την αντιμετωπίσουν όλοι με τον ίδιο τρόπο, όπως έκαναν και τότε... Αλλά, αντίθετα, όλοι την λυπούνται και την περιφρονούν! Ο μόνος "σύμμαχος" που βρίσκει είναι ο Matt, ένας παλιός συμμαθητής της, επίσης προσκολλημένος στο παρελθόν, αλλά αυτός για τελείως διαφορετικό λόγο, (επειδή όταν ήταν έφηβος κάτι νταήδες τον σάπισαν στο ξύλο και τον άφησαν σακάτη με αποτέλεσμα, ακόμη και τώρα, να μην το έχει ξεπεράσει σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά και να χει μείνει πίσω στην ζωή του). Έχοντας λοιπόν αυτό το κοινό "κόλλημα" με το παρελθόν, αναπτύσσουν μεταξύ τους μια ιδιαίτερη φιλική σχέση τύπου: nerd-prom queen! Αλλά ο Matt δεν συμφωνεί με την Mavis να διεκδικήσει πίσω τον Buddy, κάτι που φυσικά η ίδια δεν ακούει με αποτέλεσμα να "φάει" τα ωραία μούτρα της όταν, τελικά, μαθαίνει ότι αυτός που την κάλεσε δεν ήταν ο Buddy, όπως πίστευε η ίδια ότι έγινε, επειδή θεωρούσε ότι ήταν δυστυχισμένος με την καινούρια του ζωή κι ότι μετάνιωσε και την ήθελε πίσω, αλλά η σύζυγός του και πρώην συμμαθήτριά της, επειδή ήξερε ότι έχει προβλήματα με το αλκοόλ και κατάθλιψη και ήθελε να την κάνει να νιώσει καλύτερα αλλά και ευπρόσδεκτη στην πόλη της. Και γενικά, όλη αυτή η "απομυθοποίηση" της ωραίας, "βασίλισσας του χορού", που έχει την προοπτική να εξελιχθεί σε κάτι σπουδαίο αλλά, στα τέλη της 3ης δεκαετίας της ζωής της, συνειδητοποιεί ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει και προσκολλάται στο παρελθόν και τις παλιές δόξες προκειμένου να ξεπεράσει την μοναξιά και την αποτυχίας της, αποτελεί το κλειδί σε αυτήν την, εκ βαθέων, αληθινή αντιμετώπιση της σκληρής πραγματικότητας που συνήθως κρύβει η ζωή. Χάρηκα που δεν είδα άλλη μία επιφανειακή ταινία, στολισμένη με γκλίτερ και χολιγουντιανή λάμψη, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις ταινίες, και μία Charlize Theron άνετη να τσαλακώσει (για ακόμη μια φορά) την πανέμορφη εικόνα της και να εκβαθύνει ουσιαστικά στον εύθραυστο χαρακτήρα της Mavis.

Με αρέσει: Η ουσιαστική και εκ βαθέων προσέγγιση του θέματος και των χαρακτήρων, η Charlize Theron και η σχέση που αναπτύσσει με τον συμπρωταγωνιστή της, Patton Oswalt. Κάτι σαν ο χρόνος να του το χρωστούσε και το σπασικλάκι του σχολείου επιτέλους την καταφέρνει την "βασίλισσα'!

Δεν με αρέσει: Δεν βρίσκω κάτι που να με χάλασε ιδιαίτερα!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Μιας και δεν βρίσκω να αναφέρω κάτι αξιόλογο σχετικά με την ταινία, θα σας πω κάτι για την πρωταγωνίστρια Charlize Theron! (Και όχι! Δεν θα πω αυτό για την δολοφονία (;) του πατέρα της από την μάνα της!). Η Charlize, ως γνωστόν, κατάγεται από την Νότια Αφρική! Όνειρό της ήταν, αρχικά, να γίνει χορεύτρια! Γι'αυτό και γράφτηκε σε μια σχολή χορού στην οποία, πέρα από τους κλασικούς και πιο διάσημους χορούς, διδάχτηκε...και ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς! Kαι τι δεν θα έδινα να δω την Theron να χορεύει την "Καραγκούνα" !!!