Submarine

Υπόθεση : Ο Oliver (Craig Roberts) προσπαθεί να φτιάξει όνομα για τον εαυτό του, στο σχολείο που πηγαίνει, αλλά το καταφέρνει μόνο στην φαντασία του. Σύντομα η προσοχή του πέφτει στην Jordana (Yasmin Paige), την ιδιόρρυθμη συμμαθήτρια του και αποφασίζει πως θα γίνει το καλύτερο αγόρι στο κόσμο, για χάρη της. Παράλληλα η ήδη φθίνουσα σχέση των γονιών του, δέχεται έναν ακόμα πλήγμα, όταν ένας πρώην της μητέρας του μετακομίζει στο διπλανό σπίτι. Ο Oliver τότε σκαρώνει διάφορα ανορθόδοξα σχέδια προσπαθώντας να κρατήσει την σχέση των γονιών του σταθερή, ενώ την ίδια στιγμή προσπαθεί να κρατήσει με νύχια και με δόντια την περίεργη σχέση που έχει με την Jordana.

Με μια κουβέντα : Για πολλούς η καλύτερη Βρετανική κωμωδία της χρονιάς, βρέ δε σφάξανε!

Γενικά : Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, όταν μια ταινία, που διαρκεί 1 ½ ώρα, σε κάνει να καγχάσεις μια και μοναδική φορά, τότε δεν θεωρείτε η καλύτερη Βρετανική κωμωδία της χρονιάς, αλλά η μεγαλύτερη πατάτα της χρονιάς!!! Η ταινία δεν μου άρεσε, στο λέω από την αρχή για να μην έχουμε παρεξηγήσεις, εσένα μπορεί να σου αρέσει, μπορεί ίσως να σε στιγματίσει γιατί μπορεί να μιλήσει στον ξεχασμένο έφηβο που κρύβεις μέσα σου, αλλά εμένα με κούρασε. Το στυλ που χαρακτηρίζει το έργο είναι κάτι μεταξύ indie και new wave, τι σημαίνουν όλα αυτά; Σε γενικές γραμμές, αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι, πρώτον είναι ευρωπαϊκού τύπου ταινία, δεύτερον το budget είναι πενιχρό οπότε δεν υπάρχουν εφέ και μεγάλα ονόματα, τρίτον η σκηνοθεσία είναι πάντα λίγο πιο παιχνιδιάρικη, τέταρτον το σενάριο μπορεί να είναι είτε βουβό είτε πολυλογάδικο, εδώ έχουμε την δεύτερη κατηγορία και πέμπτον και πιο σίγουρο δεν θα αρέσει σε κανένα άνθρωπο που ακούει Κιάμο! Η υπόθεση του έργου επικεντρώνεται στην ζωή του Oliver ενός εφήβου που είναι λιγάκι ψώνιο, του αρέσει δηλαδή να σκέφτεται ότι είναι ο ένας και μοναδικός, θα ήθελε να είναι ο βασιλιάς του σχολείου, θα ήθελε όλοι να τον σέβονται και να τον φοβούνται, αλλά στην πραγματικότητα ο Oliver είναι ένας τρόμπας και μισός. Αυτό το εγωιστικό παιδάκι με το τρισάθλιο κούρεμα και με το μοντγκόμερι που του έφτανε στο αστράγαλο (σχεδόν), επεμβαίνει με το έτσι θέλω στην ζωή των γονιών του. Πολλοί θα πουν ότι έτσι κάνουν τα παιδιά, ότι θέλουν να προστατεύσουν τους γονείς τους, αλλά κυρίως θέλουν να προστατεύσουν τους εαυτούς τους από τις αλλαγές, όπως είναι ένα διαζύγιο. Κάλο είναι αυτό και μπορώ να το δεχτώ, αν εφόσον η ταινία μιλά για ένα 10χρονο, αλλά όταν έχουμε να κάνουμε με έναν τύπο γύρο στα 16-17 που έχει συμπεριφορά 10χρονου τότε έχουμε πρόβλημα. Όπως κατάλαβες ο κεντρικός ήρωας μου είναι τρομερά αντιπαθής και αυτός είναι ο βασικός λόγος που δεν μου άρεσε η ταινία, γιατί κατά τα άλλα η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή. Έχει αυτό το παιχνιδιάρικο που είπα και πιο πάνω, έχει ωραία παγωμένα πλάνα με χρήση κάμερας, που κάνει στροφή 360 μοιρών, έχει γρήγορη εναλλαγή πλάνων, που σου παρουσιάζει όλους τους ήρωες του έργου, γρηγορώ, άμεσα και με τα χαρακτηριστικά του καθενός και έχει μια ενδιαφέρουσα χρήση πλάνων από παλιά κάμερα χειρός που κάνει την ταινία λίγο πιο vintage. Το σενάριο αν και μου πλασάρει έναν αντιπαθή πρωταγωνιστή λέει μερικά έξυπνα πράγματα, ψαγμένα και λίγο κουλτουρέ (εδώ φαίνεται και το Indie, New Wave στοιχείο). Κατά τα άλλα, οι υπόλοιποι χαρακτήρες του έργου είναι λίγο εξωπραγματικοί, όλοι με τον δικό τους τρόπο, η μάνα υστερική, ο πατέρας καταθλιπτικός, η γκομενίτσα επαναστάτρια χωρίς αιτία, ο γείτονας μυστικιστής νίτζα και δεν συμμαζεύεται, ενώ ο πρωταγωνιστής… Ας τον αυτόν καλύτερα. Συνεχίζοντες και κλείνοντας, η ταινία είναι τιγκαρισμένη με αδιάφορα τραγουδάκια, όπου ο τραγουδιστής μαζί με την κιθάρα του κλαίνε την μαύρη τους την μοίρα και αν δεν θες να τον συνοδεύεις στο μοιρολόι καλά θα κανείς να δεις την ταινία με μεγάλη όρεξη και όχι με μέτριες διαθέσεις.

Η Ατάκα : Oliver : «Σε μας και σε ένα υπέροχο βράδυ ερωτοτροπίας».

Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή του φιλιού κάτω από την γέφυρα των τρένων, με την Polaroid να τραβά φωτογραφίες του φιλιού.

Χειρότερη σκηνή : Δεν μου άρεσε που η γκόμενα του πιτσιρικά ήταν ψευτοκουλτουριάρα και ήθελε ρομαντικό ραντεβού στην βρόμικη αποβάθρα με θέα το εργοστάσιο με τα τοξικά απόβλητα.

Δες την : Γιατί σου αρέσει να πειραματίζεσαι.

Μην την δεις : Αν είναι too Indie for you.

Με ποιον να την δεις : Με μια φίλη σου που γυρνά στην πόλη με ποδήλατο, φορά πολύχρωμα φουλάρια και χαχόλικα παντελόνια, καπνίζει στριφτό και παίζει τάβλι σαν άντρας.

Μην την δεις με : Την κοπέλα που σου αρέσει, άλλα ακούει Κιάμο και τα συναφή.