Melancholia

Υπόθεση : Η Justine (Kirsten Dunst) μόλις παντρεύτηκε, η αδελφή της η Claire (Charlotte Gainsbourg) έχει διοργανώσει το γλέντι και είναι λιγάκι εκνευρισμένη με την συμπεριφορά της αδελφής της και την γενικότερη αδιαφορία που δείχνει για όλα τα happenings του γλεντιού. Η αλήθεια είναι πως η Justine δεν είναι καλά, πάσχει από μελαγχολία και με το ζόρι προσπαθεί να μην δείξει ότι όλο αυτό το πανηγύρι είναι πολύ δύσκολο για να το αντιμετωπίσει. Μέρες αργότερα η Justine έχει μετατραπεί σε ένα πραγματικό ράκος από την ασθένεια της και μεταφέρεται στο σπίτι της αδελφής της όπου εκεί θα παρέμενε για να δει ένα μοναδικό αστρονομικό φαινόμενο. Ο πλανήτης Μελαγχολία, έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς την Γη, μερικοί επιστήμονες είναι καθησυχαστικοί με το όλο φαινόμενο, αλλά υπάρχουν και μερικοί που στο πρόσωπο του απειλητικού πλανήτη βλέπουν την καταστροφή της Γης.

Με μια κουβέντα : Το χειρότερο μ’ εμένα είναι πως είδα την ταινία τρώγοντας σταφύλια.

Γενικά : Ο Lars von Trier (σκηνοθέτης του έργου, ξύπνα!) είχε πει κάποτε ότι ο θεατής θα πρέπει να αισθάνεται τις ταινίες σαν μια πέτρα μέσα στο παπούτσι του. Εγώ χτες, που είδα το Melancholia, αντί για πέτρα είχα βράχο στο παπούτσι μου, τόσο ωραία πέρασα. Αλλά να σου πω κάτι, τα ήθελα και τα ‘παθα, το είπα και με την φίλη μου την Αναστασία, ξέραμε τι πάμε να δούμε, ξέρουμε πως είναι οι ταινίες του Trier, αλλά παρόλα αυτά ήμασταν αρκετά πεισματάρηδες για να αντέξουμε 2 ώρες γεμάτες με μελαγχολία. Τα σταφύλια τα ανέφερα παραπάνω, γιατί ο Trier αρέσκεται να χρησιμοποιεί κάμερα στο χέρι και όταν ακούς κάμερα στο χέρι, σκέφτεσαι, πάντα, κουνημένα και απότομα πλάνα. Με το σταφύλι, λοιπόν, να έχει σκάσει σαν πυρηνική βόμβα στο στομάχι μου, μου ήταν λιγάκι δύσκολο να μην αρχίσω να ανακατεύομαι όταν ήρθαν και τα πέρα δώθε πλάνα του σκηνοθέτη, ένοιωσα αγαπητέ μου σαν επιβάτης σε σαπιοκάραβο, το μόνο που έχω να πω είναι: Άγιο είχαμε! Ας τα αφήσουμε όμως τα στομαχικά μου και ας πιάσουμε τα της μελαγχολίας. Η ταινία χωρίζεται σε δυο μέρη, στο πρώτο έχουμε σαν βασική πρωταγωνίστρια την Justine, που μόλις παντρεύτηκε αλλά δεν το χαίρεται η κακομοίρα γιατί πάσχει από κατάθλιψη. Βλέπουμε λοιπόν, μέσα σε μια ώρα, όλο το γλέντι του γάμου, που τελειωμό δεν είχε, μια να κόψουν την τούρτα, μια να πετάξουν την ανθοδέσμη, μια να χορέψουν, μια να βγουν έξω στους κήπους, μετά πάλι μέσα, πάλι τούρτα, κι’ άλλος χορός και μέσα σε όλο αυτό τον παράλογο γλεντισμό είχαμε την Justine ατάραχη να κάνει μπάνιο στην μπανιέρα, να πηδιέται με έναν άκυρο τύπο και να κοιμάται όλη την ώρα. Εγώ αν ήμουν σε αυτό το γλέντι θα είχα φύγει στο πρώτο δεκάλεπτο και θα είχα πάρει και το δώρο μου πίσω. Στο δεύτερο μέρος του έργου βλέπουμε την εκνευριστική Claire, αδελφή της Justine, λίγο καιρό μετά τον γάμο, να κάθεται και να μοιρολατρεί για την καταστροφή του κόσμου από ένα γαλάζιο πλανήτη που έρχεται καταπάνω στη Γη. Αυτό γίνεται στο δεύτερο μέρος, τίποτα συναρπαστικό, όχι ότι το μέρος του γάμου είχε ενδιαφέρον, απλά έτσι κουβέντα να κάνουμε. Η ταινία είναι πάρα πολύ βαρετή, ενοχλητικά αργή και τελικά ανούσια, γιατί δεν αποκομίσαμε τίποτα από αυτήν, ούτε γελάσαμε, ούτε κλάψαμε, ούτε καν φιλοσοφήσαμε για την ματαιότητα της ανθρώπινης φύσης. Δυο ώρες που χάθηκαν από την ζωή μου και ως αντάλλαγμα πήρα κουνημένα πλάνα, ανύπαρχτο σενάριο, καλή μουσική, μια άψογη Kirsten Dunst, που βραβεύτηκε στις κάννες για την ερμηνεία της και μια ενοχλητική Charlotte Gainsbourg, που δυστυχώς όλοι την θυμόμαστε από τον ¨Αντίχριστο¨, όταν έκοψε το πράμα της, άουτς!

Η Ατάκα : Justine: «Η Γη είναι σατανική, δεν χρειάζεται να την θρηνήσουμε, σε κανέναν δεν θα λείψει»

Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή : Η αλήθεια είναι πως γέλασα (κάγχασα για την ακρίβεια) όταν ο διοργανωτής του γάμου γύρισε και είπε ότι δεν πρόκειται να κοιτάξει στα μάτια την νύφη που του χάλασε το γλέντι. Έτσι τον βλέπαμε κάθε φορά να κρύβει τα μάτια του όταν βρισκόταν κοντά του η νύφη. Μου φάνηκε πολύ χιουμοριστικό για ταινία του Trier.

Χειρότερη σκηνή : Τα πρώτα 8 λεπτά του έργου, όπου βλέπεις πολλές σκηνές που παρουσιάζονται αργότερα στην ιστορία. Αν το ξέραμε θα είχαμε δει τα πρώτα 8 λεπτά και μετά θα φεύγαμε.

Δες την : Αν τα θέλει ο κώλος σου.

Μην την δεις : Αν δεν θες να πεθάνεις από ανία.

Με ποιον να την δεις : Με άτομα που θέλεις να δεις να βασανίζονται.

Μην την δεις με : Άτομα που αγαπάς και σέβεσαι.