Rundskop (Bullhead)-2011

Πρωταγωνιστούν: Matthias Schoenaerts, Jeroen Perceval, Jeanne Dandoy

Σκηνοθεσία: Michael R. Roskam

Εναλλακτικός τίτλος: "Καμιά φορά οι άντρες έχουν σοβαρούς λόγους που συμπεριφέρονται σαν μοσχάρια!"

Υπόθεση: Ο Jacky είναι ένας μοναχικός, βίαιος και απόμακρος νεαρός άντρας που εργάζεται ως εκτροφέας βοοειδών στην φάρμα του θείου του αλλά, παράλληλα, ασχολείται και με την παράνομη διακίνηση ζωικών αυξητικών ορμονών. Όμως κι ο ίδιος είναι εθισμένος στα στεροειδή και τα αναβολικά, αφού ένα τραυματικό σωματικό ατύχημα που είχε όταν ήταν μικρός κατά την διάρκεια ενός καβγά, τον στιγμάτισε για πάντα, σωματικά και ψυχολογικά, ενώ τον ανάγκασε για την υπόλοιπη ζωή του να λαμβάνει τέτοιου είδους "θεραπεία", προκειμένου να έχει μία φυσιολογική σωματική ανάπτυξη και διάπλαση. Όλα περιπλέκονται δραματικά όμως γύρω από τον Jacky, όταν αυτός ετοιμάζεται να κάνει μία συμφωνία με έναν διαβόητο κτηνίατρο και διακινητή ορμονών αλλά βρίσκεται, χωρίς ο ίδιος να φταίει, μπλεγμένος με τη δολοφονία ενός αστυνομικού που ερευνούσε το παράνομο αυτό καρτέλ. Ταυτόχρονα, συναντά τον παιδικό του φίλο, Diederik, που του θυμίζει το τραυματικό παρελθόν του, μέσα στο οποίο ανήκει και ο ανεκπλήρωτος παιδικός του έρωτας για την Lucia που δεν ξέρει πως να την προσεγγίσει...

Για πες, για πες: Με μία βελγική ταινία, η οποία μάλιστα ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας φέτος, θα ασχοληθούμε σήμερα! Σας προειδοποιώ όμως (και ίσως να το καταλάβατε ήδη από την Υπόθεση παραπάνω) ότι δεν πρόκειται για μία συνηθισμένη ταινία, τόσο ως προς την θεματολογία με την οποία καταπιάνεται, όσο και προς την γλώσσα αλλά και ως προς την σκηνοθεσία που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε τελευταία, τόσο από τον Αμερικανικό, όσο και από τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Με ένα σκοτεινό νουάρ φιλμ, με αργά πλάνα και εικόνες από την μουντή φύση της βελγικής υπαίθρου, που έκαναν ακόμη πιο σκοτεινή και ύποπτη την ατμόσφαιρα, επέλεξε ο πρώτο-εμφανιζόμενος σκηνοθέτης, Michael R. Roskam, να μας παρουσιάσει το έργο του και, όπως αποδείχτηκε από κοινό και κριτικούς, πολύ καλά έκανε!!! Ξέρω ότι ίσως να σου φαίνεται αδιάφορο να βλέπεις ποιοι διακινούν ορμόνες σε...μοσχάρια και βόδια και πως εκτρέφουν και ντοπάρουν τα ζώα, αλλά αν σκεφτείς ότι, λόγω της αναθεματισμένης παγκοσμιοποίησης, τα κρέατα αυτά φτάνουν και στο δικό σου πιάτο, τότε ίσως το ξανασκεφτείς και να δεις με άλλο μάτι την ταινία! Εξάλλου, το κομμάτι αυτό, σχετικά με το τι τρώμε και ποιοι είναι οι κακοί σε αυτή την υπόθεση, διαρκεί σχετικά λίγο (αλλά πρόσεξε! θα δεις εδώ πολλά πρόσωπα, σχεδόν όλα όσα εμπλέκονται στην ιστορία, αλλά και κάποιες περίεργες καταστάσεις με κάτι λάστιχα αυτοκίνητων κτλ. ενώ, επίσης, θα ακούσεις δύο διαφορετικές γλώσσες, που θα περιπλέξουν την κατάσταση και ίσως σε μπερδέψουν λιγάκι, γι'αυτό και σου εφιστώ την προσοχή!). Διότι, η πραγματική ουσία της ταινίας έρχεται μετά και έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή και την εξήγηση της βίαιας και περίεργης συμπεριφοράς του! Μέσα από μία πολύ σκληρή σκηνή που εξελίσσεται μετά το πρώτο μισάωρο σχεδόν της ταινίας, η οπτική αλλά και η προοπτική με την οποία ξεκίνησες να παρακολουθείς την ταινία, αλλάζει άρδην! Μετά από αυτό, ελάχιστα σε ενδιαφέρει ποιοι σκότωσαν ποιον, ποιος διακινεί σε ποιον παράνομες ορμόνες κτλ. κτλ. και εστιάζεις αποκλειστικά στον Jacky, ενώ με ένα καλοδουλεμένο flashback ανάμεσα στην τραυματική παιδική του ηλικία και στο μοναχικό και βίαιο παρόν του, προσπαθείς να αναλύσεις και να εξηγήσεις γιατί είναι έτσι αυτός ο άνθρωπος! Το...βόδι που αρχικά νομίζεις ότι βλέπεις μπροστά σου (τόσο κυριολεκτικά, αφού ο πρωταγωνιστής είναι τόσο πρησμένος και μυώδης, όσο και τα βόδια που εκτρέφει, όσο και μεταφορικά, αφού είναι λιγομίλητος, απόμακρος, βίαιος και, αυτό που λέμε, πολύ "βαρύς" βρε παιδί μου!), σταδιακά μετατρέπεται μπροστά στα μάτια σου σε ένα απροστάτευτο πλάσμα, που βρήκε διέξοδο στην αγριάδα και την βία, προκειμένου να πετάξει από πάνω του το στίγμα που κουβαλάει μια ζωή αλλά, κυρίως στην προσπάθεια του να ανακτήσει τον ανδρισμό που τόσο βίαια του αφαίρεσαν και αυτό σε κάνει να τον δεις με άλλο μάτι!!! Και επειδή, "γατάκια", ξέρω ότι σε αυτό το σημείο θα σκεφτήκατε όλοι ότι τον παρενόχλησαν σεξουαλικά όταν ήταν μικρός ή κάτι τέτοιο, σας λέω από τώρα πως όχι! Δεν είναι αυτό αλλά ούτε και σας αποκαλύπτω ποια είναι η καταλυτική αυτή σκηνή πάνω και γύρω από την οποία περιστρέφονται όλα! Δεν είναι δηλ. ότι αλλάζει κάτι στην πλοκή, στα δρώμενα ή στην συμπεριφορά του πρωταγωνιστή τότε, αλλά αλλάζει κάτι σε σένα και στον τρόπο που αντιμετωπίζεις τον Jacky! Η ερμηνεία δε του Matthias Schoenaerts είναι πολύ δυνατή! Δεν σου προκαλεί οίκτο αλλά ούτε και οργή για αυτά που κάνει αλλά σε βάζει στο τριπάκι να σκεφτείς γιατί συμπεριφέρεται έτσι! Σε αυτό, βέβαια, βοηθούν εξαιρετικά και τα συχνά κοντινά πλάνα στο πολύ ιδιαίτερο και εκφραστικό πρόσωπό του! Δύσκολη ταινία, σαφώς, αλλά με πολλά στοιχεία να συνδυάζονται μεταξύ τους, από δράση και αστυνομική περιπέτεια, μέχρι δράμα αλλά κυρίως κοινωνικά και υπαρξιακά μηνύματα, που μας δίνουν ένα πολύ δυνατό σκηνοθετικό ντεμπούτο αλλά και επιβεβαιώνουν θεσπέσια το γεγονός πως τελικά, ένα καλό σενάριο, είναι απαραίτητο αν θέλεις να κάνεις μια ουσιώδη ταινία! Κάποιοι ίσως να την χαρακτήριζαν "αντρική" λόγω της macho αίσθησης που υπάρχει σε όλη την διάρκεια της ταινίας, αλλά εγώ δεν θέλω να την αδικήσω και να την περιορίσω! Εξάλλου, όλοι κρύβουμε θυμό και οργή μέσα μας για κάτι κακό ή άδικο που μας συνέβη στο παρελθόν, αλλά μας ταλανίζει ακόμη και στο παρόν...ή ακόμη χειρότερα...και στο μέλλον!!! Αλλά, ακόμη και αν δεν σας έπεισα με αυτό εσάς τα κοριτσάκια, σας λέω ότι ο Jacky είναι τόσο γλυκούλης όταν τα χάνει και δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί μπροστά στην Lucia που, αν και μοιάζει λιγάκι τρελός, ωστόσο σε συγκινεί τόσο το παλιόπαιδο! Αν θέλετε να δείτε κάτι διαφορετικό, αν και "βαρύ", όπως ο πρωταγωνιστής ή τα βόδια που, δόξα τον Θεό, είναι αρκετά στην ταινία (!!), τότε κάντε το! Αξίζει τον κόπο!

Με αρέσει: Που, ευτυχώς, δεν κράτησε πολύ στην ταινία αυτή η τρέλα με τα βόδια και τα μοσχάρια, γιατί δεν θα το άντεχα αλλά σύντομα μπήκαμε στην ουσία και παρακολουθήσαμε ένα πολύ δυνατό συναισθηματικό και υπαρξιακό ταξίδι στον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή αλλά και του ανδρισμού γενικότερα!

Δεν με αρέσει: Που καμιά φορά η ταινία, με τα αργά πλάνα αλλά και τον λιγομίλητο χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, σε συνδυασμό μάλιστα και με την μεγάλη διάρκειά της (2 ώρες), γινόταν κουραστική!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Ο ηθοποιός Matthias Schoenaerts, έπρεπε να πάρει 27 ολόκληρα κιλά για να αποκτήσει την μυική μάζα και δύναμη που απαιτούσε ο ρόλος του Jacky!!! Και πιστέψτε με! Όντως το έκανε! Είναι εμφανέστατο στην ταινία! Τούμπανο έγινε ο άνθρωπος!