Cloud Atlas

Υπόθεση :  (Είναι πολλά το ξέρω, άλλα κάντε υπομονή). Η ταινία μας παρουσιάζει έξι τελείως διαφορετικές ιστορίες, σε έξι τελείως διαφορετικές χρονικές περιόδους. Ξεκινάμε με τον AdamEwing (Jim Sturgess) έναν δικηγόρο που το 1800 ταξιδεύει στην Νέα Ζηλανδία για να κλείσει την αγορά κάποιων σκλάβων. Στο ταξίδι της επιστροφής γνωρίζει τον λαθρεπιβάτη Autua, τον οποίον και προστατεύει λόγο της ευγενικής φύσης του. Το ταξίδι αυτό γράφεται από τον Ewing σε ένα ημερολόγιο που χρόνια μετά πέφτει στα χέρια του Robert Frobisher (Ben Whishaw). Είμαστε στο 1930 και ο νεαρός Frobisher μας παρουσιάζεται ως ένας φιλόδοξος σύνθετης που πλησιάζει τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη της εποχής Vyvyan Ayrs, για να μαθητεύσει κοντά του και να αποκτήσει φήμη. Με τα πολλά ο Frobisher γράφει ίσως την καλύτερη μελώδια του κόσμου το σεξτέτο Cloud Atlas και στέλνει την μελωδία στον εραστή του Rufus Sixmith. Πολλά χρόνια μετά κάπου στην δεκαετία του 70 ο Sixmith (James D'Arcy) γνωρίζει την Luisa Rey (Halle Berry) μια δημοσιογράφο, η οποία προσπαθεί να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από την κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα. Στα χέρια της πέφτουν οι επιστολές μεταξύ του Sixmith και του Frobisher όπως και το σεξτέτο. Για χάρη τους γράφει ένα βιβλίο αφιερωμένο στον Frobisher. Στην σημερινή εποχή ο Timothy Cavedish (Jim Broadbent) διαβάζει αυτό το βιβλίο καθώς είναι ένας μικροεκδότης που κάνει ξαφνικά τη τύχη του, με κάποιο κόστος φυσικά. Δυστυχώς για εκείνον βρίσκεται μπλεγμένος και ζητά λεφτά από τον αδελφό του, ο οποίος τον κλείνει σε ένα οίκο ευγηρίας. Εκεί ο Cavedish μαζί με μερικά ακόμα γεροντάκια αποφασίζει να δραπετεύσει και το καταφέρνει αν και με πολλά ευτράπελα. Η ζωή του γίνεται ταινία και στο μακρινό μας μέλλον πέφτει στα χέρια της Sonmi-451. Η Sonmi (Doona Bae) είναι ένας κλώνος, του οποίου ο μόνος σκοπός ύπαρξης είναι να σερβίρει τους πελάτες του Papa’s Song, μαγαζί στο οποίο εργάζεται. Η Sonmi εμπνέεται από την αντίσταση του Cavedish μέσα από την ταινία και έτσι με τη βοήθεια ενός επαναστάτη, με το όνομα Hae-Joo αποφασίζει να δραπετεύσει. Οι ιστορίες της ταινίας ενώνονται με την τελευταία όπου 100 χρόνια μετά την μεγάλη καταστροφή συναντάμε τον Zachry (Tom Hanks) που ζει μαζί με την οικογένεια του, υπό πρωτόγονες συνθήκες, έχοντας θεοποιήσει την Somni θεωρώντας τη προσωποποίηση του καλού. Στο νησί αυτό εμφανίζεται η Meronym μαζί με το πλήρωμα της , μία ομάδα πιο εξελιγμένων ανθρώπων με την ονομασία Precients. Με την γνωριμία του Zachry και της Meronym μπορούμε να πούμε ότι κλείνει και ο κύκλος της ιστορίας μας.

                     

Με μια κουβέντα :  Μια από τις πέντε καλύτερες ταινίες του 2012!!!

Γενικά : Θα ξεκινήσω ζητώντας συγγνώμη για την πολυλογία μου πιο πάνω αλλά ήταν κάτι το αναπόφευκτο όταν μιλάμε για μια ταινία στην οποία διαδραματίζονται άλλες έξι! Ξέρω πως όσοι μπήκαν στην διαδικασία να διαβάσουν την υπόθεση μπερδευτήκαν, όπως και εγώ άλλωστε την πρώτη φορά που διάβασα κάτι παρόμοιο. Έχοντας δει όμως την ταινία, όλα εκείνα που είχα διαβάσει μου φάνηκαν τελείως φυσιολογικά. Το Cloud Atlas βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα του Mitchell David που γράφτηκε το 2004 και θεωρείται ήδη ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του 21ου αιώνα. Οι σκηνοθέτες Lana και Andy Wachowski (γνωστοί από την τριλογία "The Matrix") και Tom Tykwer καταφέρνουν μέσα σε 3 ώρες (μην κομπιάζεις, αξίζει!) να μας πουν μια ιστορία για την ζωή, τον θάνατο, την αναγέννηση, και τους αληθινούς έρωτες που δεν χάνονται ποτέ και ξανασμίγουν μέσα στον χρόνο. Ας ξεκινούμε με το να πούμε ότι η ταινία δεν παρουσιάζει τις έξι ιστορίες της με γραμμικό αφηγηματικό τρόπο, όπως σας τις ανέλισσα πιο πάνω. Όχι, εδώ οι σκηνοθέτες αποφάσισαν να κάνουν μια σπονδυλωτή ταινία με έξι ιστορίες από τις οποίες ο θεατής θα μεταπηδά χωρίς να γνωρίζει τι θα συναντήσει στην επόμενη σκηνή. Θέλω να πω ότι όλες οι ιστορίες είναι μπερδεμένες, δεν θα ξεκινήσουμε με την ιστορία του 1800 και θα πάμε έτσι μέχρι το μακρινό μέλλον. Αντιθέτως, εκεί που θα βλέπουμε την ιστορία του 1930 θα μεταφερόμαστε ξαφνικά στο 2007 και μετά στο 1800. Αυτό μπορεί να σου φαίνεται πολύ χαοτικό και πρέπει να ομολογήσω πως στην αρχή του έργου είναι, αλλά πίστεψε με δεν θα είναι για πάντα έτσι. Από κάποιο σημείο και μετά θα καταλάβεις πλήρως το τι συμβαίνει, θα αρχίσεις να βλέπεις ότι όλο αυτό το ¨άκυρο¨ φαινομενικά μεταπήδημα ανάμεσα στις ιστορίες είναι τελείως εσκεμμένο και τέλεια δημιουργημένο για να σου δείξει με μεγάλα γράμματα την ουσία του έργου. Ότι δηλαδή όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους, μην ξεχνάς άλλωστε ότι η ταινία μιλά για προηγούμενες ζωές για πράγματα που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο έχουν ξαναγίνει σε άλλες εποχές. Έτσι, όταν για παράδειγμα βλέπουμε την σκηνή του πρώτου φιλιού σε μια από τις ιστορίες μας ή την σκηνή μιας φοβερής αποκάλυψης, η σκηνοθεσία μας μεταφέρει και στις υπόλοιπες πέντε που είχαν το ίδιο θέμα. Και έτσι πάει όλο το έργο. Το φοβερό και ίσως το πιο τέλειο στην ταινία είναι η ιδέα του να παίξουν οι βασικοί ηθοποιοί πολλούς διαφορετικούς ρόλους κάνοντας την ιδέα της μετενσάρκωσης πιο δυνατή και ουσιώδη. Έτσι μπορούμε να δούμε την Halle Berry ως μια δημοσιογράφο του 70, αλλά και ως μια ξανθιά εβραία του μεσοπολέμου. Τον Jim Sturgess ως έναν αριστοκράτη του 1800 αλλά και ως κινέζοτου μέλλοντος και την Doona Bae ως κλώνο από ένα φουτουριστικό μέλλον που η ιστορία της αγάπης της ξεκινάει από το 1800 όπου ήταν μια νεαρή Βρετανίδα. Και δεν είναι μόνο οι ηθοποιοί που έπαιξαν διαφορετικούς χαρακτήρες, το σημαντικό είναι πως κάθε χαρακτήρας κουβαλούσε μέσα από τις μετενσαρκώσεις του κάτι από τον παλιό του εαυτό. Δηλαδή ο Hugh Grant στο έργο ήταν η προσωποποίηση του εχθρού στην κάθε ιστορία. Έτσι στην μια ιστορία τον βλέπουμε ως μεγιστάνα μιας εταιρίας και από την άλλη ως αρχηγό μιας φυλής ανθρωποφάγων. Με λίγα λόγια η ταινία θα πρέπει να πάρει το Όσκαρ Καλύτερου Μακιγιάζ και Εφέ ανεξάρτητα τις ταινίες που θα έχει να αντιμετωπίσει. Από εκεί και υστερία τα εφέ ήταν θεσπέσια, η μουσική μαγική, οι ερμηνείες από τον Tom Hanks, τον Jim Broadbent και όλους μα όλους τους ηθοποιούς ήταν καθηλωτικές καθώς όλοι κατέθεσαν την ψυχή τους. Η σκηνοθεσία πανέξυπνη το σενάριο γεμάτο με αξέχαστες και βαθυστόχαστες ατάκες. Γενικά το Cloud Atlas είναι μια ταινία που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Και αν γυρίσει κάποιος να σας πει ότι μπερδεύτηκε ή δεν του άρεσε ή ότι δεν την κατάλαβε, τότε να ξέρετε ότι αυτός ο κάποιος είτε μιλούσε στο κινητό κατά την διάρκεια του έργου, είτε προσπαθούσε να ρίξει το γκομενάκι που είχε διπλαρώσει, αλλιώς είναι ένας θεατής της κατηγορίας ¨Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα. Κλείνοντας το Cloud Atlas είναι μια ταινία που σπάει κάθε κατεστημένο στα είδη των ταινιών. Έχουμε φιλμ εποχής, λίγο ρομάντζο με μια δόση δράματος, έχει επιστημονική φαντασία, κωμωδία, δημοσιογραφικο-αστυνομική δράση, έχει τα πάντα καθώς κάθε ιστορία από τις έξι είναι διαφορετική, αλλά πάντα με κοινά μηνύματα την ελευθερία του άνθρωπου , την βούληση, την επανάσταση και πως όλα μέσα στην ζωή είναι συνδεδεμένα.

Η Ατάκα : Sonmi-451: «Οι ζωές μας δεν μας ανήκουν. Από την γέννηση μέχρι τον θάνατο είμαστε δεμένοι με τους άλλους. Στο παρελθόν και στο μέλλον. Και με κάθε έγκλημα και κάθε καλοσύνη, καθορίζουμε το μέλλον μας.»

Ποιον θα έπαιζα :  Όλους τους χαρακτήρες του Jim Sturgess!

Αγαπημένη σκηνή :  Άπειρες, δεν ξεχωρίζω καμία!

Χειρότερη σκηνή : Καμία!

Δες την :  Γιατί είναι μια ταινία που θα σε κάνει να σκεφτείς.

Μην την δεις :  Αν είσαι άτομο που η προσοχή του αποσπάτε συχνά. Έτσι δεν θα καταλάβεις ποτέ το έργο.

Με ποιον να την δεις :  Και μόνος για να αφοσιωθείς στο έργο 100% αλλά και με έναν άντε δυο φίλους σου για κουβεντούλα και καφεδάκι μετά.

Μην την δεις με :  Άτομα που δεν ξέρουν να εκτιμούν την ιστορία και μένουν μόνο για τα εφέ και τα ονόματα των πρωταγωνιστών.