Κλεφτή Ματιά στα Oscars

   Ναι, ναι τα Oscars τελείωσαν και μεταξύ μας σου τα έχουν πρήξει όλες αυτές τις μέρες και κυρίως όλη μέρα σήμερα…. Ε, κάνε λίγο κουράγιο να σου τα πρήξουμε και εμείς. Εμείς τουλάχιστον θα το πάμε backstage το πράγμα!

 

 

    Κατά την ταπεινή μου άποψη φέτος είχαμε ένα από τα πιο όμορφα stage στην ιστορία του θεσμού, απλό λιτό και απέριττο… Μόνο με χιλιάδες λαμπάκια πάνω και κάτω.

  Φυσικά και υπήρχαν οι αναμενόμενοι νικητές . Εδώ τα κορίτσια μου γελάνε με την επιτυχία τους, γιατί πώς να το κάνουμε άλλωστε είναι φάμπουλους!

 

Ίσως πάλι να γελάνε με το ατύχημα της υπέροχης Jennifer Lawrence, που διάφοροι κακεντρεχής τύποι το αποκαλούν σαβούρντα. Εγώ πάλι θεωρώ ότι απλά χύθηκε μοιραία στα σκαλάκια, για την δραματικότητα του πράγματος.

 

Μια τέτοια σαβούρτα πήρε και η Christine Stewart σε μια πρεμιέρα και επειδή η αγαρμποσύνη της δεν έχει όρια, μια μέρα πριν απ'τα βραβεία πάτησε (αχινό;;;) πάνω σε γυαλιά και την είχαν με τις πατερίτσες στο κόκκινο χαλί. Η Άννα Δρούζα, τότε, είχε περπατήσει στα κάρβουνα και την άλλη μέρα στην εκπομπή ήταν σούζα…. Όταν σε νικάει και η Δρούζα…

Εδώ την βλέπουμε κατενθουσιασμένη με την ροη των βραβείων.

  

Σέρνεται η κόμπρα…

Αυτά έβλεπε και η ¨παραμελημένη¨ Jennifer Aniston και προσπαθούσε να την εμψυχώσει.

 

 

Ενώ την ίδια ώρα η Sandra Bullock με αετίσιο μάτι εβλεπέ την ερμηνεία της Adele.

 

Εδώ το αετίσιο βλέμμα πήρε τον κατήφορο.

Πράγμα που θεωρήθηκε must και το αντέγραψε και η Adele. Και εδώ θέλω να ρωτήσω, μόνο έμενα μου φάνηκε ότι ο ήχος, κατά την ερμηνεία, της ήταν χάλια;

Αντιθέτως η φωνή της Shirley Bassey τάραξε το θέατρο.

Και εδώ θα πρέπει να σταθούμε στην Samantha Barks, η οποία είχε μια από τις καλύτερες φωνές μέσα στο καστ των Αθλίων, άλλα δυστυχώς επισκιάστηκε. Εδώ ήταν η στιγμή που δικαιώθηκε.

 

Βέβαια μια άλλη μουσική έκπληξη ήταν και η ξαφνική εμφάνιση της Barbra Streisand που τραγούδησε το The Way we Were κατά την διάρκεια του Οσκαριού μνημοσύνου.

Εκείνη την στιγμή, η ρεπόρτερ Nicole Kidman (με πολύ όμορφο ντεκολτέ) ελέγχει το τι γίνεται στην πλατεία…

Με το ζεύγος Garner - Afleck να άρχιζει το μπαλαμούτι...

Και τους παραγωγούς του show να δράτουν την ευκαιρία 

για να πουλήσουν ποπ κορν για το θέαμα. 

 

Τους Zellweger και Gere να θυμούνται τα παλιά…

Βλέποντας την Catherine Zeta-Jones να χορεύει το All That Jazz, προσπαθώντας να χωρέσει στο μικροσκοπικό κουστούμι της… Εμ περάσανε τα χρόνια Zeta μου, κάτι που πρέπει να πούμε και για την ξανθιά χορεύτρια από δίπλα.

Παράλληλα, φέτος είχαμε και ιδιαιτερότητες, με την μεγαλύτερη ηθοποιό που προτάθηκε για Oscar. Είχε και τα γενέθλια της εκείνη την μέρα.

Και την μικρότερη στην ίδια κατηγορία. Αυτό το τσαντάκι σκύλο που κουβαλάει όπου πάει, γιατί είναι λέει το σήμα κατατεθέν της και το έχει σε μυριάδες σχέδια, θέλω να το κάψω.

Όπως καταλαβαίνεις εκείνη την βραδιά τα συναισθήματα ηταν ανεξέλεγκτα.

Με την συγκίνηση να έχει τον πρώτο ρόλο.

Και με δυο θεούς να αγκαλιάζονται…

Αλλά στο τέλος τι είναι ένα Oscar;

Εδώ βλέπουμε την πλήρη απομυθοποίηση του βραβείου δίπλα στο πιτόγυρο.

Αυτά ήταν τα Oscar για φέτος...  

 Άντε και του χρόνου…