*Συγγνώμη για το λεξιλόγιο...
Υπόθεση : Ο Greg Heffley (Zachary Gordon) είναι ένα παιδί που πρόκειται να πάει για πρώτη του φορά στο γυμνάσιο, όπως όλα τα παιδιά έχει της προσωπικές του φοβίες για τις κοινωνικές ¨νάρκες¨ που συναντά κανείς στο γυμνάσιο, όπως: οι νταήδες, οι χαζοβιόληδες, το φαγητό στην καφετέρια του σχολείου και άλλα τέτοια σοβαρά προβλήματα. Σκοπός του Greg είναι να καταφέρει να γίνει ένας πολύ ενδιαφέρον τύπος, ώστε όλο το σχολείο να μιλάει για αυτόν και όλοι να τον συμπαθούν. Φυσικά θα ανακαλύψει πολύ σύντομα ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει γιατί είναι ένα ΜΙΚΡΟ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΚΑΘΙΚΙ.
Κατηγορία ταινίας : Κωλοπαίδι!
Γενικά : Σε παλαιότερες αναρτήσεις μου έχω αναφέρει την απέχθεια μου στα παιδιά γενικότερα, αλλά και σε εκείνα που έχουν το θράσος να παίζουν σε ταινίες. Ένα από τα ελάχιστα παιδιά που γλίτωσαν το κάψιμο ήταν ο Μικρός Νικόλας (¨Le Petit Nicolas¨ υπάρχει στο Blog). Ο Νικόλας ήταν η χαρά της ζωής, τον έβλεπες και σου έφτιαχνε η μέρα ρε παιδί μου, είχε ταλέντο το σκατούλικο και γενικά όλη η ατμόσφαιρα από το έργο ήταν μαγευτική. Ψάχνοντας λοιπόν για ταινίες που θα έβλεπα αυτόν τον δύσκολο μήνα, είδα τον εν λόγο τίτλο και φαντάστηκα πως θα ήταν κάτι ανάλογο με τον μικρό Νικόλα. Έκανα λάθος. ¨ Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα¨, όπως είναι και η Ελληνική μετάφραση του τίτλου είναι μια τρισάθλια ταινία, που με έκανε να μισήσω ακόμα περισσότερο τα παιδιά, και εκεί που δεν τα ήθελα 1α, τώρα δεν τα θέλω 100. Εγώ αν είχα ένα παιδί σαν τον Greg (Ο πρωταγωνιστής – παιδάκι του έργου…)δεν ξέρω τι θα έκανα… σίγουρα κάπου θα το έταζα, στην Παναγία την Γονεοβοηθούσα; στην Αγία Βίτσα την προστάτιδα των δασκάλων, δεν ξέρω που, αλλά σίγουρα κάπου θα το έταζα. Ο Greg είναι αυτό που λέμε μαλάκας, μαλακιστίρι, καθίκι, εγωιστικό κάθαρμα, ίσως και αρχίδι. Όλη την ώρα μίλαγε για τον εαυτό του, μίλαγε στους άλλους θαρρείς και ήταν ανώτερος τους, συμπεριφερόταν κάφρικα στους φίλους του, ειρωνευόταν τους γονείς του και είχε μεγάλη ιδέα για τον μικροπρεπή εαυτό του. Ταυτόχρονα το όλο θέμα του έργου ήταν τόσο, μα τόσο Αμερικάνικο, με όλες τις κλίκες που βλέπουμε στα αμερικάνικα σχολεία, που καταντούσε σούπα. Δεν θέλω να πω τίποτα για αυτή την ταινία, απλά σε προειδοποιώ ο ήρωας του έργου είναι για άγριο ξύλο, δεν υπάρχει πραγματικά. Να φανταστείς πως ούτε στο τέλος γίνετε καλός, απλά οι φίλοι του τον δέχονται έτσι όπως είναι, οπότε πάλι την γλίτωσε το βλαμμένο. Άιντε να πάει να χεστεί, να δούμε και εμείς καμία ταινία της προκοπής.
Ποιον θα έπαιζα : Στον έργο υπάρχει ένα άσχημο κοριτσάκι με σιδεράκια και τραγικά κοτσίδια που το λένε Patty. Η Patty λοιπόν έβαλε ουκ ολίγες φορές κάτω τον Greg και του άλλαξε τον αδόξαστο στα μπουνίδια. Πραγματικά είναι ο απόλυτος ήρωας που θα ήθελα να ενσαρκώσω. Κάποια στιγμή γυρνάει και λέει στα άλλα παιδιά του σχολείου: «Τι κοιτάτε ρε, Ελάτε βαρέστε τον και εσείς, δεν είναι δύσκολο», αναφερόμενη στον μισητό Greg.
Αγαπημένη σκηνή : Όταν Patty βαρούσε τον Greg.
Χειρότερη σκηνή : Όταν Patty σταματούσε να βαράει τον Greg
Δες την : Γιατί δεν ήξερες τι σε περίμενε.
Μην την δεις : Γιατί ο κεντρικός ήρωας είναι ένα βλαμμένο, ζηλιάρικο, φαντασμένο, πολύξερο, μικροπρεπές παιδάκι.
Με ποιον να την δεις : Με τον Ηρώδη!
Μην την δεις με : Κάρμεν Ρουγκέρη, αυτή αγαπά όλα τα παιδιά, δεν έχει τον θεό της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου