Μαύρο Λιβάδι

Υπόθεση : Οθωμανική Αυτοκρατορία, Ελλάδα 1654. Κάπου σε ένα απομακρυσμένο γυναικείο μοναστήρι, εμφανίζετε ένας Γενίτσαρος (Χρήστος Πασσαλής) και βαριά τραυματισμένος σωριάζετε στην πύλη του μοναστηριού. Οι μοναχές αποφασίζουν να τον κρατήσουν και να τον περιθάλψουν. Εκεί, τον φροντίζει κρυφά η Ανθή (Σοφία Γεωργοβασίλη), μια νεαρή μοναχή, που έχει πάρει τον όρκο της σιωπής, σύντομα ερωτεύονται και το σκάνε στο δάσος προσπαθώντας να απελευθερωθούν από τα δεσμά τους και δημιουργούν τη δικιά τους ονειρική πραγματικότητα ώσπου την στιγμή που η Ανθή του αποκαλύπτει το μεγάλο της μυστικό: είναι αγόρι.

Με μια κουβέντα : Η καλόγρια είχε τσουτσούνι!!!!

Γενικά : Ουτε και εγώ θυμάμαι πλέον, πόσο πολύ καιρό πριν, είχα πει στην συνάδελφο Blogαγωνίστρια Κατερίνα, ότι θέλω να δω αυτή την ταινία. φυσικά και στο σινεμά να θέλαμε να πάμε να την δούμε την χάσαμε γιατί καλύφτηκε με υπερπαραγωγές από τα εξωτερικά. Θα μου πεις οκ, χαλάρωσε θα βγει σε dvd… «Πότε;» Θα σε ρωτήσω, «Πότε στο καλό, θα βγει σε dvd;». Μακρυμάνικα φορούσα (έτσι μετράω τον καιρό, με τα ρούχα και τα μαλλιά…) όταν πρωτοείδα το trailer, τα έβγαλα, έβαλα μαγιό, κοκκίνισα, ξεφλουδίστηκα και τώρα που πιασαν οι βροχές θυμήθηκαν να την βγάλουν. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα εδώ στην Ελλάδα και φυσικά οφείλετε στις εταιρίες διανομής των ταινιών, αλλά ας τα αφήσουμε αυτά και ας πούμε για το έργο. Λοιπόν, αυτό που πρέπει να ξέρεις είναι πως είναι μια Ελληνική ταινία κατηγορίας Κουλτούρ μουλτούρ. Αυτό σημαίνει ένα και μοναδικό πράγμα, οι ηθοποιοί λένε όλες και όλες πέντε ατάκες ανά μισή ώρα. Τώρα θα μου πεις γιατί να δω μια ταινία που τα τζιτζίκια λένε πιο πολλά από τους ήρωες και όμως αγαπητέ η ταινία από όλες τις απόψεις είναι καταπληκτική. Πιστεύω πως από πλευρά φωτογραφίας είναι κάτι πέρα από οτιδήποτε έχει βγει από τον Ελληνικό κινηματογράφο, θύμιζε πολύ δουλειά έμπειρου Ευρωπαϊκού σκηνοθέτη, φυσικά βέβαια, όχι Έλληνα σκηνοθέτη. Ο Βαρδής Μαρινάκης έχοντας μόνο πείρα σε διαφημιστικά σποτ και με δυο ταινίες μικρού μήκους στο ενεργητικό του, έρχεται και κατά την γνώμη μου ξυπνά τις αισθήσεις του Ελληνικού κοινού, με μια ταινία που πολλοί ξένοι δημιουργοί θα ζήλευαν. Τα χρώματα, τα τοπία, η βροχή, το μοναστήρι, οι ψαλμωδίες, οι καλόγριες, όλα ήταν τέλεια, όλα προσεγμένα με ακρίβεια χιλιοστού, τίποτα δεν ξέφευγε για να γίνει υπερβολικό, τίποτα δεν ήταν φτωχό, όλα ήταν τέλεια, εκτός βέβαια από το σενάριο που ήταν σχετικά μικρό, ωραίο μεν, αλλά μικρό. Ένα άλλο κακό είναι πως όταν δεις το trailer γνωρίζεις πως η πρωταγωνίστρια-καλόγρια είναι αγόρι και πως μεταμφιέστηκε σε κορίτσι για να γλιτώσει το παιδομάζωμα και αυτό είναι το ατού του έργο. Πιστεύω πως αν δεν γίνονταν γνωστό μέσω της διαφήμισης, ο θεατής θα έμενε εμβρόντητος με την θέα του ανδρικού μορίου ανάμεσα στα πόδια μιας μαυροφορεμένης μοναχής. Τέλος πάντων όλα αυτά γίνανε και γίνανε με ανέλπιστη επιτυχία για να μας πει το έργο, ότι η αγάπη και η αθωότητα υπερισχύουν πέρα από τους περιορισμούς που θέτει η κοινωνία, όπως η εθνικότητα, η θρησκεία και το φύλο.

Η Ατάκα : Ανθή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με (Άπειρες φορές!)»

Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν…

Αγαπημένη σκηνή : Αρκετές από τις σκηνές στο δάσος, ήταν απίστευτα καλλιτεχνικές.

Χειρότερη σκηνή : Η τελεύτα σκηνή με την Ανθή να χώνετε μέσα σε μια κουφάλα ενός δέντρου..

Δες την : Γιατί που θα ξαναβρείς Ελληνική ταινία χωρίς βρισιές, βυζιά και Βλάχους; Ακόμη δες την για την εκπληκτική φωτογραφία που σε καθηλώνει.

Μην την δεις : Γιατί υπάρχουν στιγμές που κανείς δεν μιλάει και πίστεψε με είναι πολλές αυτές οι σκηνές και επίσης μην την δεις για το άκυρο τελείωμα της με την κουφάλα του δέντρου.

Με ποιον να την δεις : Δεν είναι ελαφρύ εργάτη, πρέπει να είσαι σίγουρος για τα άτομα με τα όποια θα αποφασίζεις να την δεις.

Μην την δεις με : Με καλόγριες ή με θεούσες. Με όποια από τις προηγούμενες κατηγορίες και αν καταλήξεις, σίγουρα θα ακούσεις πολλά: «Ήμαρτον», «Ιησούς Χριστός νικά» «Απαπαπα!!!» «Φτού σου σιχαμένη!» «Αρρωστημένη… Διάβολε!!!»