Υπόθεση : Ο κόσμος είναι χωρισμένος σε τέσσερα βασίλεια, καθένα από αυτά αντιπροσώπευε και ένα από τα στοιχεία της φύσης. Ανάμεσα στα βασίλεια του νερού, της φωτιάς, της γης και του αέρα, επικρατεί μια περίοδος ειρήνης και ευημερίας κάτω από την επίβλεψη του Avatar, ο οποίος μπορεί να ελέγχει και τα τέσσερα στοιχεία και ταυτόχρονα μπορεί να επικοινωνεί με τον κόσμο των πνευμάτων. Όταν ο νεαρός Avatar Aang εξαφανίστηκε, το έθνος της φωτιάς εναντιώθηκε σε όλα τα άλλα με αποτέλεσμα την απόλυτη κυριαρχία της φωτιάς και την εξαθλίωση των υπόλοιπων τριών στοιχείων. 100 χρόνια αργότερα η Katara και ο Sokka, δυο αδέλφια από το βασίλειο του νερού, ανακαλύπτουν τον νεαρό Avatar εγκλωβισμένο μέσα σε έναν παγετώνα. Ορκισμένοι να τον προστατεύσουν τα δυο αδέλφια ξεκινάν ένα ταξίδι μέσα στο βασίλειο του νερού, για να καταφέρει ο Avatar τον έλεγχο του υγρού στοιχείου και να εκπληρώσει τελικά το πεπρωμένου του. Η αποστολή τους όμως δυσκολεύει όταν στον δρόμο τους θα συναντήσουν τον Πρίγκιπα Ozai και συνταγματάρχη Zhao, από το βασίλειο της φωτιάς, που ως σκοπό τους έχουν να βρουν τον Avatar και να τον σκοτώσουν.
Με μια κουβέντα : Ότι να ναι.
Γενικά : Όταν είχα δει το trailer του έργου, είχα πει ότι θα δούμε μια πολύ καλή ταινία με εξαιρετικά εφέ και με μια πολύ καλή υπόθεση. Φυσικά και διαψεύσθηκα καθώς η ταινία υστερεί σε όλους, μα όλους τους τομείς. Η ταινία, για να το πιάσουμε το πράγμα από την αρχή, είναι βασισμένη σε μια σειρά καρτούν, που στο εξωτερικό έχει μεγάλη επιτυχία. Όπως ήταν αναμενόμενο οι άνθρωποι του Hollywood άρπαξαν την εύκαιρα να εκμεταλλευτούν την αγάπη του κόσμου για το συγκεκριμένο καρτούν και να το κάνουν ταινία. Το κακό σε αυτή την υπόθεση είναι πως μερικά πράγματα απλά δεν πρέπει να τα πειράζεις. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του έργου M. Night Shyamalan (¨6 αίσθηση¨, ¨Άφθαρτος¨, ¨Οιωνός¨), καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία να πραγματοποιήσει την μεγαλύτερη αποτυχία στην κινηματογραφική του καριέρα και να φέρει στον χώρο του θεάματος μια ταινία μπερδεμένη, ελλιπείς και αδιάφορη. Το σενάριο της ταινίας μπερδεμένο όσο δεν πάει, σε γεμίζει με εκατοντάδες ερωτήματα και δεν σου απαντάτε κανένα από αυτά. Η σκηνοθεσία με μια λέξη χαρακτηρίζετε ως προχειροδουλειά, με σκηνές που πετσοκόφτηκαν και με άλλες που έλεγες, πότε θα τελειώσουν να πάμε παρακάτω, ο φωτισμός σε πολλές στιγμές ήταν ελάχιστος και η ταινία είχε ένα σκοτεινό φόντο. Υπήρχαν πολλά λάθη από την πλευρά του μοντάζ και τα οπτικά εφέ ήταν ελαφρώς γελοία, αν σκεφτείς ότι τα ψηφιακά πλάσματα που δημιουργήθηκαν, δεν είχαν καμιά υπόνοια ρεαλισμού. Σε αυτό μπορεί να φταίνε και οι ηθοποιοί που αλληλεπιδρούσαν με αυτά τα πλάσματα, καθώς οι ερμηνείες τους ήταν για κλάματα, πρακτικά δεν έχω κουράγιο να γράψω πιο πολλά για αυτούς, γιατί πολύ απλά βαριέμαι. Κάπου διάβασα ότι η μουσική του έργου ήταν αρκετά καλή, εγώ δεν μπορώ να συμφωνήσω με κάτι τέτοιο γιατί ήμουν τόσο πολύ εκνευρισμένος από την ηλιθιότητα του έργου, που έχασα το ενδιαφέρον μου να ακούσω το soundtrack. Κλείνοντας θα σας τρομοκρατήσω λέγοντας πως η ταινία αφήνει υπόνοιες για δεύτερο μέρος, αν και δεν νομίζω οι παραγωγοί να έχουν την ιδία γνώμη πλέον, καθώς η ταινία πάτωσε κυριολεκτικά.
Αγαπημένη σκηνή : Χα!
Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή που πρωτοβλέπουμε την πριγκίπισσα Yue, η οποία έπρεπε να έχει ξανθά μαλλιά και γαλάζια ματιά, σαν να μοιάζει με Σουηδέζα ένα πράγμα, καθώς αντιπροσωπεύει το παγωμένο βασίλειο του νερού. Ως εδώ καλά, άλλα τι γίνετε όταν αντί για την Σουηδέζα έχεις μια κοπέλα που έκανε μπαμ ότι είναι μελαχρινή, φορώντας μια κάτασπρη περούκα και για να κρύψουν τα μαύρα μάτια της, της βαλαν ψεύτικους γαλάζιους φακούς των 5 €. Έλεος, λίγη προσοχή στην λεπτομέρεια δεν βλάπτει.
Δες την : Για να χώσεις τον χρόνο σου!
Μην την δεις : Για έναν εκατομμύρια λόγους. Σκηνοθεσία, σενάριο, εφέ, υποκριτική όλα για πέταμα, διάλεξε εσύ τον λόγο!
Με ποιον να την δεις : Με τον μικρό σου αδελφό.
Μην την δεις με : Με άτομα που σέβεσαι και αγαπάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου