Red Riding Hood

Υπόθεση : H Valerie (Amanda Seyfried) είναι μια όμορφη νεαρή κοπέλα διχασμένη σε δυο άντρες. Είναι ερωτευμένη από μικρή με τον Peter (Shiloh Fernandez), αλλά η οικογένεια της έχει κανονίσει να παντρευτεί τον ευκατάστατο Henry (Max Irons). Η Valerie είναι έτοιμη να το σκάσει με τον Peter όταν μαθαίνει ότι η μεγαλύτερη αδελφή της σκοτώθηκε από τον λυκάνθρωπο που ταλανίζει το χωριό τους για χρόνια. Πεινασμένοι για εκδίκηση οι κάτοικοι του μικρού χωριού ζητάνε την βοήθεια του Father Solomon (Gary Oldman), που έχει εξειδίκευση στο κυνήγι λυκανθρώπων. Ο Father Solomon όμως τους ενημερώνει ότι ο λυκάνθρωπος κατά την διάρκεια της ημέρας παίρνει την ανθρώπινη μορφή του και ότι μπορεί να είναι ανάμεσα τους. Με αυτή την σκέψη λοιπόν η Valerie αρχίζει να υποπτεύεται πως ο λυκάνθρωπος μπορεί να είναι κάποιος που αγαπά.

Με μια κουβέντα : Καλό τσουλάκι ήταν και η κοκκινοσκουφίτσα, δυο-δυο τα είχε τα πιπινάκια!

Γενικά : Και τώρα τι να πούμε; Θα πούμε την αλήθεια. Η ταινία είναι τραγική, είναι τραγική σε τόσους πολλούς τομείς και σε τόσα πολλά επίπεδα που δεν παλεύεται η τραγικότητα της, για να αντιμετωπίσεις μια τόσο χάλια ταινία το μόνο που πρέπει να κανείς είναι να γελάσεις, γιατί πραγματικά είναι για γέλια. Την σκηνοθεσία την έχει αναλάβει η Catherine Hardwicke, η οποία είχε σκηνοθετήσει το Twilight οπότε, καταλαβαίνεις ότι μιλάμε ουσιαστικά για μια παρόμοιο γλυκανάλατη ταινία που προορίζεται αποκλειστικά και μόνο σε 16χρονα κοριτσάκια. Και δεν είναι μόνο το στόρι που απευθύνεται σε κοριτσάκια είναι και η σκηνοθεσία που ουσιαστικά είναι παιδική, δηλαδή έλεος μαντάμ Catherine αλλά δεν είμαστε τόσο βλάκες. Πλάνα από εδώ, πλάνα από εκεί, χαζοί χωριάτες που, από την μια κλαίνε τους πεθαμένους και από την άλλη γλεντούν και μεθοκοπούν, ένα μαύρο χάλι, πραγματικά. Το σενάριο φυσικά είναι του ίδιου επιπέδου. «Τι κάνεις Peter;» «Καλά είμαι, πάμε να φύγουμε;», «Οκ πάμε!». Μέσα σε όλη αυτή την υπέρτατη αδιαφορία θα πίστευε κανείς ότι το καστ των ηθοποιών θα έσωζε την κατάσταση, αλλά δεν… Τι να σου κάνει και μια μόνο Amanda Seyfried, πόσο καλά να παίξει για να βοηθήσει τους κοιμισμένους συμπρωταγωνιστές της, ενώ ο Gary Oldman που υποτίθεται είναι το βαρύ πυροβολικό του έργου, το μόνο που καταφέρνει να κάνει είναι να αυτοπυρποληθεί ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Τα πιπινάκια που συνοδεύουν την Seyfried, είναι ο Shiloh Fernandez που είναι το μαγκάκι/αλιτάμπουρας και ο Max Irons που είναι ο καλός και πλούσιος σιδεράς του χωριού. Η Julie Christie από την άλλη παίζει την γιαγιά της κοκκινοσκουφίτσα, αυτή είναι η μόνη που σώζει την κατάσταση αλλά την τρώει το μαύρο φίδι της σκηνοθεσίας. Το μόνο καλό στο έργο είναι το ότι μπερδεύει το μυαλό σου και κατηγορείς σχεδόν το μισό χωριό για το ποιος είναι ο λυκάνθρωπος και τελικά ο λυκάνθρωπος είναι αυτός που δεν φαίνεται σε όλο το έργο. Αλλά για να μην παίρνεις θάρρος με αυτό, σου ξαναλέω για τελευταία φορά ότι η ταινία είναι απλά τραγική, ρίχνω ολοκληρωτικά το φταίξιμο στην σκηνοθεσία και πουθενά αλλού, γιατί όλα τα άλλα προβλήματα θα είχαν μετριαστεί αν η σκηνοθεσία ήταν έστω σε μέτριο βαθμό.

Η Ατάκα : Valerie: «Γιαγιά, τι μεγάλα μάτια που έχεις και τι μεγάλα αυτιά και τι μεγάλα δόντια…»

Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή : Καμιά.

Χειρότερη σκηνή : ΟΛΕΣ, αλλά χειρότερη θεωρώ την σκηνή με τους χωριάτικους πανηγυρισμούς.

Δες την : Γιατί είσαι ξεροκέφαλος.

Μην την δεις : Αν από όλα όσα διάβασες έχεις ένα κακό προαίσθημα.

Με ποιον να την δεις : Αν αναγκαστείς να την δεις τότε δες την με την μικρή ξαδέλφη σου.

Μην την δεις με : Τους ανθρώπους που σέβεσαι και αγαπάς ...