Υπόθεση : Ο Πό (Jack Black) είναι πλέον μέλος της ομάδας των Ατρόμητων 5, έχει μάθει να υπερασπίζεται τους κατοίκους της περιοχής αλλά εξακολουθεί να είναι το ίδιο αδέξιος, χοντρός και αγαθός. Μια μέρα έρχεται ένα μήνυμα από την πόλη Γκόνγκμεν όπου ο εξόριστος πρίγκιπας Σαν (Gary Oldman) σχεδιάζει να κατακτήσει όλη την Κίνα με την χρήση μεταλλικών όπλων και μαύρης μαγείας. Η ατρόμητη 5 και ο Πό θα πρέπει να ταξιδέψουν μέχρι την πόλη Γκόνγκμεν και να αποτρέψουν τον πρίγκιπα Σαν από την εξαφάνιση του Κονγκ Φου.
Με μια κουβέντα : Ξανά τα ίδια;
Γενικά : Ναι οκ καλή η πρώτη ταινία, πολύ καλή θα έλεγα, εγώ ήμουν από τους πρώτους που θέλησαν και ένα sequel στην ιστορία του χοντρού και αγαθού πάντα, αλλά περίμενα κάτι αντάξιο του πρώτου μέρους. Είναι γεγονός ότι πολλές ταινίες και animation που συνεχίζουν με δεύτερες και τρίτες ταινίες δεν έχουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα, βέβαια υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα που αποδεικνύουν το αντίθετο (Ice Age). Το συγκεκριμένο sequel δεν είναι χάλια, είναι κάλο και πιστεύω ότι τα πήγε καλά και στο box office, αλλά για μένα που δίνω λίγο μεγαλύτερο βάρος στις animation ταινίες, μου φάνηκε κάπως πρόχειρη και πολύ προβλέψιμη. Καταρχήν η όλη ιστορία με τους βασιλιάδες παγώνια και τον εξορισμένο γιο που η προφητεία τον θέλει να γίνεται κυρίαρχος της Κίνας, θα έπρεπε να αναφερθεί στην πρώτη ταινία καθώς πρόκειται για ένα γεγονός που έχει σχέση με το ιστορικό υπόβαθρο των δυο ταινιών. Θέλω να πω πως, μου φάνηκε κάπως περίεργο το ότι υπάρχει ένας κακός πρίγκιπας που θα κατακτήσει τον κόσμο και εμείς δεν είχαμε ιδέα για αυτό. Παράλληλα όλο αυτό με τον πρίγκιπα παγώνι στο ρόλο του κακού ήταν λιγάκι κλαιν. Μα ποιος φοβάται τα παγώνια τέλος πάντων; Στην πρώτη ταινία είχαμε αν θυμάμαι καλά μια σιβεριανή τίγρη που ήταν και πολύ τσαμπουκαλεμένη, εδώ το παγώνι είναι πολύ φλούφλικο και ας το παίζει μάγκας, εγώ ήξερα ότι τα παγώνια είναι ψωροπερήφανα πλάσματα και όχι καρατέκες. Ακόμη η ταινία μου φάνηκε πολύ γρήγορη (αυτό για μερικούς είναι καλό) και πολύ προβλέψιμη (αυτό δεν είναι καλό για κανέναν). Θέλω να πω ότι από την αρχή του έργου ήξερα ότι το πάντα θα κέρδιζε με κάποιο τρόπο το παγώνι χρησιμοποιώντας την τεχνική της ¨εσωτερικής ηρεμίας¨ που του μαθαίνουν στην αρχή. Κάτι άλλο που με ενόχλησε και το θεωρώ μεγάλη επανάληψη της πρώτης ταινίας είναι η ίδια ιστορία με τον μπαμπά του πάντα την πάπια (ναι, το πάντα είναι υιοθετημένο από μια πάπια). Νόμιζα λοιπόν ότι το όλο θέμα της υιοθεσίας και άγχος από τον μπαμπά πάπιο το είχαμε ξεκαθαρίσει στο τέλος της πρώτης ταινίας, τώρα ξαφνικά τι έγινε και άρχισε το πάντα να μουτσοκλαίει για την καταγωγή του; Για να φύγουμε όμως από αυτά, να σου πω ότι οι ερμηνείες ήταν καλές, ο αγαπητός Jack Black έδωσε ρεσιτάλ, ενώ μου άρεσε που ξανάκουσα την φωνή της Angelina Jolie και του Dustin Hoffman στους χαρακτήρες της Tigress και του δασκάλου Shifu αντίστοιχα. Βέβαια όλοι οι άλλοι ηθοποιοί ήταν λιγάκι στο περιθώριο, οι χαρακτήρες τους είχαν βουβό πόνο και πιο πολύ ο χαρακτήρας της Lucy Liu που την θεωρώ την μεγάλη χαμένη της ταινίας καθώς είχε όλες κι’ όλες δυο ατάκες. Κλείνοντας να ξανατονίσω ότι για τον περισσότερο κόσμο η ταινία είναι καλή και για μένα επίσης καλά πέρασε η ώρα μου, αλλά είχα προφανώς μεγάλες προσδοκίες και απογοητευτικά.
Η Ατάκα : Πό: «Α! Ο παλιός μου εχθρός… Οι σκάλες!»
Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα να κάνω την γριά κατσίκα μάντισσα.
Αγαπημένη σκηνή : Σεν έχω κάποια συγκεκριμένη, όλες ήταν έτσι και έτσι!
Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή όπου το πάντα μετά την πρώτη του ήττα πηγαίνει σε ένα απομονωμένο μέρος και αναζητά τον εαυτό του και βρίσκει τον τρόπο να κερδίσει το παγώνι. Την θεωρώ χειρότερη σκηνή γιατί ήξερα από την αρχή της σκηνής τι θα γίνει.
Δες την : Γιατί έχεις δει την προηγούμενη, θέλεις να σκάσει λιγάκι το χειλάκι σου και γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βγει και τρίτη ταινία και θα πρέπει να είσαι ενημερωμένος.
Μην την δεις : Αν δεν θες να δεις μια ελαφρώς πρόχειρη ταινία.
Με ποιον να την δεις : Με τα ανιψάκια σου.
Μην την δεις με : Άτομα που δεν βλέπουν ταινίες κινουμένων σχεδίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου