Shanghai

Υπόθεση : Ο Paul Soames (John Cusack) είναι ένας Αμερικανός κατάσκοπος που έχει έρθει στην Σαγκάη ως δημοσιογράφος και με αυτό τον τρόπο να μπορέσει να εισχωρήσει στα πάρτι της υψηλής κοινωνίας της πόλης για να εξιχνιάσει την δολοφονία ενός παλιού του φίλου και όλα αυτά σε μια περίοδο όπου η πόλη έχει σχεδόν καταλειφθεί από τους Ιάπωνες και τα τραγικά γεγονότα του Pearl Harbor είναι έτοιμα να συμβούν.

Με μια κουβέντα : Πολύ μπέρδεμα και μια ελαφριά βαρεμάρα.

Γενικά : Το έργο είχε όλα τα φόντα για να γίνει μια πολύ καλή, εξαιρετική θα έλεγα ταινία. Είχε σαν βάση της τον σκηνοθέτη Mikael Håfström (¨1408¨, ¨The Rite¨) και επειδή έχουμε δει κάποιες από της ταινίες του σκέφτομαι ότι θα έχει ένα ενδιαφέρον να τον δω σε κάτι πιο γκανγκστερικό, γιατί περί αυτού πρόκειται. Από την άλλη πλευρά η ταινία έχει ένα καστ ηθοποιών που ανεβάζει τον πήχη χιλιόμετρα μακριά. Από πού να αρχίσω; Στον πρωταγωνιστικό ρόλο έχουμε τον συμπαθέστατο John Cusack που έχει πάρει τα πάνω του τον τελευταίο καιρό, μαζί με τον John έχουμε και μια πληθώρα ηθοποιών που την παράσταση βέβαια κλέβουν τα αστερία της Κίνας. Έχουμε την πλανεύτρα μάγισσα Gong Li, που κακά τα ψέματα φαίνεται ότι μεγάλωσε λιγάκι, έχουμε επίσης τον Yun-Fat Chow που πολύ θα τον θυμούνται από το έπος του ¨Τίγρης και Δράκος¨ και για να τριτώσει η εισβολή της Κίνας έχουμε το αγαπητό κύριο Ken Watanabe που πρέπει να θυμάσαι από το ¨Inception¨ και όχι μόνο. Το σενάριο ήταν και αυτό πολλά υποσχόμενο καθώς ο σεναριογράφος Hossein Amini ήταν κάποτε υποψήφιος για Oscar. Όλα καλά λοιπόν, οι οιωνοί μου έκλειναν το μάτι και εγώ βάζω να δω το έργο. Την πρώτη φόρα κοιμήθηκα στα 20 λεπτά, την δεύτερη στην μια ώρα, την τρίτη βαρέθηκα και είπα δεν το βλέπω, δεν μπορώ, αλλά επειδή ήθελα να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία (τετάρτη για την ακρίβεια) είπα να την ξεκινήσω από την αρχή γιατί δεν θυμόμουν τίποτα. Τελειώνει η ταινία και κάθομαι να γράψω και δεν ξέρω τι να γράψω, γιατί είμαι τρομερά απογοητευμένος. Τα ρίχνω όλα στην σκηνοθεσία γιατί δεν άφησε λίγο τους ηθοποιούς να εκφραστούν, να κλάψουν, να φωνάξουν, να ερωτευτούν, να κάνουν ένα εφέ οι άνθρωποι, να δείξουν ότι μπορούν. Τίποτα παιδιά, άκρα της ψυχής σιωπή, γινόντουσαν ένα σωρό πράγματα και τα περνούσαμε όλα στο ντούκου, τι να σου κάνουν τα αστερία της Κίνας μετά, τι να πρωτοσώσουν; Σαν να μην έφτανε αυτό ήταν και το σενάριο ο μίτος της Αριάδνης, στο μισό έργο κουράζεσαι από την αργή πλοκή και από τα πάμπολλα ονόματα και στην συνεχεία που αποκτά ένα κάποιο ενδιαφέρον δεν σου δίνονται εξακριβωμένες απαντήσεις για το τι ώθησε τον κάθε χαρακτήρα να πράξει έτσι όπως έπραξε. Πολύ μπέρδεμα, πολλά κενά, μετρία μουσική, άψυχες ερμηνείες και μια σκηνοθεσία που ήταν μιά αναβροχή, μιά χαλάζι, μιά σίφουνας. Τολμώ να πω ότι το ¨Shanghai¨ ήταν μια πολύ δύσκολη, αργή και ανιαρή ταινία που με κούρασε όσο λίγες.

Η Ατάκα : Paul Soames: «Η καρδιά δεν μένει ποτέ ουδέτερη.»

Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή : Δεν έχω, αν και μου άρεσαν οι σκηνές στους δρόμους της πόλης, γιατί έβλεπες τα κτήρια, τον απλό κομπάρσο, είχε ενδιαφέρον δεν μπορώ να πω…

Χειρότερη σκηνή : Αν και η ταινία δεν μου άρεσε ιδιαίτερα δεν έχω κάποια κακή σκηνή για να σου πω.

Δες την : Αν σου αρέσουν οι γκανγκστερικές τύπου ταινίες, αν σου αρέσει η εποχή που διαδραματίζεται η ταινία και φυσικά αν εκτιμάς τους πρωταγωνιστές.

Μην την δεις : Αν δεν είσαι φαν τον συγκεκριμένων ταινιών και θες να δεις κάτι πιο ανάλαφρο.

Με ποιον να την δεις : Μονός σου.

Μην την δεις με : Με κοπέλες που θες να πιάσεις γκόμενα και εκείνες απλά ενδιαφέρονται για τα νύχια τους.