The Rite

Υπόθεση : Ο Michael (Colin O'Donoghue) είναι φοιτητής ποιμαντικής τέχνης και μόλις έχει ορκιστεί Πάτερ της γειτονιάς, αρνείται όμως να επακολουθήσει το ¨κάλεσμα¨ του γιατί δεν πιστεύει. Ένας καθηγητής του του προτείνει να πάει μέχρι την Ιταλία και να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο με βάση τον εξορκισμό. Εκεί θα γνωρίσει τον Πατέρα Lucas (Anthony Hopkins) και μαζί θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν μια νεαρή κοπέλα που έχει κυριευτεί από έναν δαίμονα. Άραγε οι διακοπές του νεαρού Michael θα του επαναφέρουν την πίστη του στο θεό ή θα πάψει μια για πάντα να πιστεύει;

Με μια κουβέντα : Από κάποιο σημείο και μετά οι ταινίες με εξορκισμούς δεν σου κάνουν καμία αίσθηση.

Γενικά : Ξεκινάω να δω την ταινία με πάρα πολύ καλή διάθεση γιατί ξέρω τα δυο πιο βασικά στοιχεία της ταινίας. Από την μια έχουμε τον σκηνοθέτη Mikael Håfström (¨1408¨, ¨Derailed¨) που είναι πολύ καλός στο να δημιουργεί καταστάσεις αγωνίας και τρόμου και από την άλλη έχουμε τον αξεπέραστο Anthony Hopkins, ο οποίος κακά τα ψέματα είναι εγγύηση στους τρομακτικούς χαρακτήρες (βλ. ¨Silence of the Lambs¨). Καθώς όμως η ταινία εξελίσσεται αρχίζω να βαριέμαι και να αναρωτιέμαι πότε επιτέλους θα δούμε κεφάλια να στραβώνουν, πόδια να γυρνάνε ανάποδα, μάτια να μαυρίζουν, ξένες διαλέκτους και άλλα τέτοια εξορκιστικά και περιμένω, περιμένω και δεν γίνεται τίποτα, τζάμπα χτυπιόταν ο κακομοίρης ο Hopkins για να με τρομάξει, εγώ εκεί βράχος! Δεν λέω μπορεί να φταίω και εγώ γιατί έχουμε δει δυο τρία θρίλερ παραπάνω και να έχω συνηθίσει, άλλα αυτό που μου παρουσίασε Håfström ήταν βόλτα στο πάρκο. Πραγματικά απογοητευτικά πάρα πολύ και η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω που να ρίξω το φταίξιμο, γιατί ο Hopkins ήταν πολύ καλός στις σκηνές του άλλα όταν δαιμονίστηκε (ναι, ναι δαιμονίζεται ο πάτερ Hopkins) δεν είχε αυτό το κάτι που θα σε κάνει να κολλήσεις στην καρέκλα σου από τον φόβο. Μπορεί να φταίει η σκηνοθεσία που δεν πήγε ένα βήμα παραπέρα την ερμηνεία του Hopkins, άλλα από την άλλη τα τοπία της Ρώμης και άλλες μικροσκηνές ήταν άρτια γυρισμένες. Ίσως να φταίνε τα εφέ που περιορίστηκαν στο μακιγιάζ και από άσπρο κατάφεραν να κάνουν τον Anthony Hopkins ζουλού από την μαυρίλα. Η μουσική από την άλλη δεν τράβαγε καθόλου, εννοείτε πως κανένα από τα κομμάτια που ακούστηκαν δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να γίνουν πιο γνωστά. Τώρα που αραδιάζω όλα τα αρνητικά της ταινίας που από τι φαίνεται είναι όλη η ταινία θυμήθηκα τον Colin O'Donoghue, ξέρεις, τον πιτσιρικά που μαθητεύει την εξορκιστηκή δίπλα στον Hopkins. Ε λοιπόν αυτός ήταν πολύ φλούφλης γιατί έβλεπε τον δάσκαλο του να δαιμονίζεται και καθόταν στην γωνία με μια απάθεια σαν να έπινε τσάι μαζί με την βασίλισσα, άσε δε την γελοία σκηνή όπου ο Hopkins ούρλιαζε και χτυπιόταν και εκείνος είχε πάρει ένα μικρό μικρό τοσοδούλικο σταυρουδάκι και του το κουνούσε με πυγμή, που μας αγάπη μου με το σταυρουδάκι με το μαργαριτάρι Μαγιόρκα!!! Τέλος πάντων κατάλαβες νομίζω ότι η ταινία δεν μου άρεσε και αυτό γιατί δεν επαρκή για να μπεις στην λίστα με τα δυνατά θρίλερ.

Η Ατάκα : Father Lucas: « Πρόσεχε Michael, το να επιλέξεις να μην πιστέψεις στον διάβολο δεν σε προστατεύει από αυτόν»

Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή : Όταν ο Πάτερ Lucas χαστούκισε ένα κοριτσάκι με τόσο μίσος που πραγματικά το ευχαριστήθηκα.

Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή με το σταυρουδάκι που ανέφερα πιο πάνω.

Δες την : Για να κρίνεις και μόνος σου και αν έχεις διαφορετική άποψη έλα να μου την πεις.

Μην την δεις : Γιατί δεν είναι το δυνατό θρίλερ που περιμένεις.

Με ποιον να την δεις : Μόνος, δεν αξίζει να χαλάσεις κανενός άλλου το βράδυ.

Μην την δεις με : Δαιμονισμένους ή με ορθόδοξους παπάδες.