fwto

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

L'AGE DE RAISON(2010)


ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:
NA ΓΙΝΕΙΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ....
Παίζουν:Sophie Marseau,Marton Csokas,
Michel Duchaussoy
Σκηνοθεσία:Yann Samuell

Η Μαργαρίτα(Sophie Marseau) είναι μια γυναίκα αφοσιωμένη με υπέρμετρο ζήλο στη απαιτητική δουλειά της και για αυτή εργασία και σχέσεις αντιμετωπίζονται με απόλυτη αυστηρότητα και προγραμματισμό.Στα 40οστα της γενέθλια ένας ηλικιωμένος συμβολαιογράφος θα της παραδώσει το πρώτο από μια σειρά γραμμάτων που η ίδια είχε γράψει σε ηλικία 7 ετών:Αγαπημένε μου εαυτε,σήμερα είμαι 7 ετών και σου γράφω αυτό το γράμμα για να μην ξεχάσεις τις υποσχέσεις που έδωσες μικρή και να θυμάσαι όλα όσα θέλεις να γίνεις ὀταν μεγαλώσεις.
Αυτά τα γράμματα θα της αλλάξουν τη ζωή.....

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ 

Πολύ χαριτωμένη ταινιούλα, φωτεινή αισιόδοξη,αφελής, γλυκια, αθώα σαν παραμύθι στο δρόμο που είχε χαράξει η amelie!Η ταινία καταπιάνεται με ένα πολύ γνωστό θέμα, αυτό του παρελθόντος μας και του χαμένου μας εαυτού,των χαμένων ευκαιριών , των χαμένων ονείρων και προσδοκίων που είτε μας άφησαν, είτε τα εγκαταλείψαμε κάπου στην πορεία και γίνανε πληγές που αιμορραγούν και μας κατατρώνε στο παρόν αλλά κυρίως στην ψυχή μας!
Οποιος παρακολουθησει την ταινία το πιο πιθανό είναι να γελάσει με την επιφανειακή και αγαθή προσέγγιση του θέματος, -αν και νομίζω , το έχω ξαναπεί, σκοπός του σινεμά και κάθε άλλης τέχνης για μένα δεν είναι να καταγραψει ρεαλιστικά αυτό που ζούμε ως έχει αλλά να αναδείξει δημιουργικά όσα θάβουμε και δεν τολμούμε  ἠ δεν μπορούμε να  διεκδικήσουμε και να εκφρἀσουμε ποτέ!-
Η πάλη με το παρελθόν είναι μια οδυνηρή, υπόθεση που αν δεν καταφέρεις να συμφιλιωθείς μαζί της σε κυνηγάει και σε συντροφεύει σαν κακός εραστής στο παρόν σου , διαστρεβλώνοντας  ή ακόμη και απολιθώνοντας όσααντιλαμβάνεσαι, ζεις  και αισθάνεσαι.
Καταρχάς θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω μια μεταφορική εικόνα στην προσπάθεια μου να περιγράψω έναν τετοιο άνθρωπο που φαινομενικά και με τα γυμνά  μας μάτια, έχει το κεφάλι του στραμμένο προς τα εμπρος, αλλά αν μπορούσαμε να δούμε την ψυχή του σαν δεύτερο σώμα θα βλέπαμε ένα κεφάλι στραμμένο διαρκώς προς τα πίσω.Όλα όσα κάνει και ζει, σχέσεις οικογενειακές,φιλικές ,ερωτικές,επαγγελματικές επιλογές και κάθετι άλλο, όλα συνειδητά ή ασυνειδητα επηρέαζονται από το παρελθόν και ενώ νομίζει ότι τα κοιτάει κατάφατσα το μόνο που κάνει είναι να τα προσπερνά μη έχοντας δει τίποτε....
Έχοντας χάσει ένα κομμάτι του κάπου πίσω στην πορεία τη ζωής του , συμπεριφέρεται και παλεύει με νύχια και με δόντια να ξαναφέρει στη γραμμή του παρόντος όλα όσα μπορουσε να κατορθώσει, να πει και να νιώσει ή  ακόμη χειρότερα πάει και στην άλλη πλευρά θέλοντας να πιστεύει ότι σκότωσε όλα όσα τον πλήγωσαν τότε και έχει βγει καθαρός μια και καλή.
Ἐτσι όμως ξεχνά να ψάξει και να δει τα πραγματικά του εφόδια,δεν αναμετριεται με τις καινούργιες δυνάμεις και αδυναμίες που έχουν αναπτυχθεί στην πάροδο των χρόνων και καταλήγει να αδικεί και να αδιαφορεί  για τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που βιώνει, σαν ανάξια κληρονομιά μιας ζωής που δεν του ταιριάζει,δικαίως ή αδίκως!
Συνήθως βέβαια, για καλή μας τύχη το άλυτο παρελθόν, μας χτυπά συνέχεια την πόρτα και μας ζητά να του δώσουμε τη θέση που του ταιριάζει για να παραχωρήσει στη συνέχεια τη διπλανή θέση στο παρόν και αυτό με τη σειρά του στο μέλλον.
 Είναι φαντάζομαι μια επίπονη,μακρόχρονη  διαδικασία πόνου και δακρύων, απογοήτευσης ίσως ακόμη και απελπισίας για όλα όσα χάσαμε,χάνουμε και δεν εκτιμήσαμε σε όλη αυτή την τυφλωμένη πορεία , αλλά αν τελικά αποφασίσουμε να κοιτάξουμε μέσα στην ψυχή μας και συνειδητοποιήσουμε ότι κοιτάζαμε τόσο καιρό σε λάθος κατεύθυνση ίσως σιγά σιγά όλα αρχίσουν να φαινονται και να είναι αλλιώς!
Ισως πάψεις να ζεις για αυτό που ΘΑ μπορούσες να είσαι,αυτό που ΘΑ μπορούσες να ονειρεύεσαι, αυτό που ΘΑ μπορούσες να αγαπάς  και αρχιζεις να ζεις με αυτό που πραγματικά είσαι, 
ΑΠΛΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ, ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ !

p.s Η ταινία είναι εμπνευσμένη από τη ζωή του σκηνοθέτη .Σύμφωνα με δηλώσεις του στην ηλικία των 18 αναρωτήθηκε τι θα ήθελε ως δώρο και κατέληξε πως θα ήθελε ένα ημερολόγιο με όλα όσα σκεφτόταν και ήθελε ως παιδί και κυρίως με όσα τον πλήγωναν.Όταν έφτασε στην ηλικία των 30 μετάνιωσε που δεν το είχε ήδη κάνει αυτό στα 18 και έτσι στα 40 του χρόνια και όντας σκηνοθέτης αποφάσισε να κάνει ταινία με αυτό το θέμα.
Ο Yann Samuell είναι ο σκηνοθέτης του αγαπημένου ΄΄αγάπα με αν τολμάς΄΄
Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ 

ΘΑ ΓΕΛΑΣΩ?(ΓΕΛΙΟ)-4\5
  ναι με τις χαριτωμενιές της ταινίας

ΘΑ ΚΛΑΨΩ?(ΚΛΑΜΑ)-1\5 
 δεν με έκανε να κλάψω , γιατί ήταν υπεραισιοδοξη  η προσέγγιση του θέματος!

ΘΑ ΘΕΛΩ ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΣ?(ΑΙΣΘΗΜΑ-SEX)-2\5
εμμ έτσι κι έτσι!

ΘΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ?(ΦΟΒΟΣ-ΒΙΑ)-0\5 
όχι!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ?(ΔΡΑΣΗ-ΑΓΩΝΙΑ)-3,5\5 
αριστούργημα δεν είναι, μέτρια τη λες, αλλά είναι ευχάριστη και σε αφήνει με ένα χαζό χαμόγελο!

ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΩ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ?(ΣΚΕΨΗ)-5\5 
άτιμο παρελθόν με καις και με τρως!

ΘΑ ΔΩ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ?(ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ)-3\5 
έχει κάτι σουρεαλιστικά σκηνικά δωσμένα με μια παιδική αθωώτητα, επηρρεασμένα απο ταινίες του DISNEY!

ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΩ?(SOUNDTRACK)-3\5 
χαριτωμένο!

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:6\10

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ShareThis