The Rum Diary (2011)

Πρωταγωνιστούν: Johnny Depp, Giovanni Ribisi, Aaron Eckhart

Σκηνοθεσία: Bruce Robinson

Εναλλακτικός τίτλος: "Και πίνω...ρούμι, πίνω ρούμι, πίνω ρούμι..."

Υπόθεση: Ένας αποτυχημένος συγγραφέας και δημοσιογράφος, ο Paul Kemp, αποφασίζει να αφήσει πίσω του την φασαρία και την τρέλα της καταπιεσμένης, επί προέδρου των Η.Π.Α. Αϊζενχάουερ, Νέας Υόρκης και να βρει την τύχη του στο παρθένο νησί του Πουέρτο Ρίκο, αρχές της δεκαετίας του '60. Βρίσκει δουλειά στην, υπό κατάρρευση, εφημερίδα The San Juan Star, όπου και ο περίεργος αρχισυντάκτης του τον βάζει να γράφει...τα ζώδια, όταν ο ίδιος θέλει να καταγράψει και να ερευνήσει όλα αυτά τα καινούρια πράγματα που βλέπει και βιώνει γύρω του. Σύντομα, η απογοήτευση και η δυσκολία του να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, θα τον οδηγήσουν στην υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η οποία όμως θα τον μπλέξει σε πολλούς μπελάδες, που θα μοιραστεί με τον συνάδελφό του και, επίσης, αλκοολικό Sala και τον τρελό συγκάτοικο του, Moberg. Παράλληλα, θα γνωρίσει και τον, αμφιβόλου ηθικής, κτηματομεσίτη Sanderson, που σχεδιάζει να πλουτίσει πουλώντας κομμάτια γης σε πλούσιους Αμερικανούς και, ο οποίος, ζητά από τον Kemp να τον καλύψει, γράφοντας διθυραμβικά άρθρα για το έργο που ετοιμάζει. Εκεί γνωρίζει όμως και την πανέμορφη αλλά και επικίνδυνα προκλητική μνηστή του Sanderson, την Chenault, την οποία και ερωτεύεται. Τελικά, θα επιλέξει να ξεπουλήσει τις αρχές του και να δεχτεί την ανήθικη πρόταση του Sanderson ή θα προσπαθήσει να τον ξεσκεπάσει;

Για πες, για πες: Η δεύτερη ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί ο Johhny Depp και η οποία βασίζεται σε μυθιστόρημα του ιδιαίτερου συγγραφέα και δημοσιογράφο Hunter S. Thompson (η πρώτη του ήταν με το "Fear and Loathing in Las Vegas", κριτική για την οποία, θα βρεις εδώ). Και όπως και στην 1η, έτσι και στην 2η, τα πάθη και οι κακές συνήθειες έχουν κυρίαρχο ρόλο!!! Αλλά, για να μην ξανακούσω το κράξιμο που άκουσα για την κριτική μου στο "Fear and Loathing in Las Vegas", σπεύδω εξ'αρχής να τονίσω ότι αυτή η ταινία μου άρεσε περισσότερο και ήταν, για τα δικά μου δεδομένα πάντα, πιο κατανοητή και κοντά στα γούστα μου!! Δηλ. δεν υπήρχε εκείνη η υπερβολική παράνοια που διέκρινα στην 1η ταινία, αλλά, αντίθετα, τώρα το σενάριο και η σκηνοθεσία ήταν σε πιο λογικά πλαίσια βασισμένα και είχαν μια σχετικά βατή και κατανοητή βάση! Και αφού ξεκαθάρισα την θέση μου λοιπόν, μπορώ να πω και κάνα 2-3 πραγματάκια παραπάνω! Προκατειλημμένη καθώς ήμουν μετά από την 1η και, ομολογουμένως, τραυματική μου εμπειρία από το "Fear and Loathing...", περίμενα να δω πάλι έναν, μονίμως, μεθυσμένο πρωταγωνιστή και μια σκηνοθεσία που θα προσπαθεί να μας βάλει στο θολωμένο, από την ποσότητα αλκοόλ, μυαλό του και να μας παρουσιάσει τον τρόπο που βλέπει και αντιλαμβάνεται τα πράγματα μέσα από το μεθύσι του! Κάτι αντίστοιχο δηλ. με την 1η ταινία! Αλλά, ευτυχώς, εδώ υπάρχει λογική, συνοχή, συνέχεια και μια σχετικά κατανοητή δομή στο σενάριο, χωρίς υπερβολικές και σουρεαλιστικές εικόνες και σκηνές που ίσως να σε μπέρδευαν! Σίγουρα, πολλές από τις σκηνές και τα γεγονότα που βιώνουν οι πρωταγωνιστές, δεν τα λες και καθημερινές στιγμές ενός απλού και συνηθισμένου ανθρώπου, αλλά γίνονται σε λογικά πλαίσια και έτσι δεν καταντούν κουραστικές ή δυσνόητες. Ίσως τελικά, αυτός να είναι και ο λόγος που με ξάφνιασε ευχάριστα: ότι δηλ. περίμενα να δω κάτι παρατραβηγμένο και υπερβολικό αλλά τελικά είδα μια κανονική ταινία βρε αδερφέ! Βέβαια, με τον Johnny Depp στον πρωταγωνιστικό ρόλο και σε σενάριο του Hunter S. Thompson, πρέπει να είσαι υποψιασμένος (και προετοιμασμένος) για το τι πρόκειται να δεις! Αλλά, αν εξαιρέσεις αυτό το ευχάριστο αρχικά ξάφνιασμα, και δεις την ταινία με πιο αντικειμενικό και σχολιαστικό μάτι, δεν καταφέρνει τελικά να σε πείσει και να σε κερδίσει, με αποτέλεσμα να καταλήγει σε μια μέτρια ταινία, γεγονός που επιβεβαιώνουν και οι εισπράξεις που έκανε στην Αμερική (μόλις 3,5 εκατ. δολάρια στις πρώτες μέρες προβολής της), γεγονός που την κατατάσσει ως την χειρότερη μέχρι στιγμής, εισπρακτικά, ταινία του ηθοποιού!!! Ουπς!!

Με αρέσει: Το Πουέρτο Ρίκο και το ρούμι!!!

Δεν με αρέσει: Που τελικά οι δημοσιογράφοι ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε ρουφιάνοι (ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη!) και οι Αμερικανοί οι χειρότεροι καπιτάλες!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Δεν βρήκα κάτι ιδιαίτερο σχετικά με την ταινία, οπότε είπα να αναφέρω κάτι από την πολυτάραχη και ιδιαίτερη ζωή και την ιδιόμορφη προσωπικότητα του συγγραφέα Hunter S. Thompson, για να καταλάβετε για ποιο λόγο οι ταινίες, που βασίζονται σε βιβλία του, έχουν αυτήν την ψυχεδέλεια! Από που να αρχίσω: απ'το ότι έχει κατηγορηθεί επειδή τραυμάτισε καταλάθως την βοηθό του, απ' το ότι κατηγορήθηκε για κατοχή παιδικής πορνογραφίας και για επίθεση κατά μιας πορνοστάρ ή απ'την, επί 18 χρόνια, σύζυγό του με την οποία μαστούρωναν και μεθούσαν συνέχεια και μετά χτυπιόντουσαν μεταξύ τους ή απ'το ότι η τελευταία του επιθυμία ήταν όταν πεθάνει (τελικά αυτοκτόνησε!) να τον κάψουν και να πετάξουν τις στάχτες του μέσα από ένα κανόνι γιατί, λέει, του άρεσαν πάντοτε οι εκρήξεις! Τελικά, έτσι και έγινε και μάλιστα το χεράκι τους σε αυτό, έβαλαν και οι φίλοι του Johnny Depp, Sean Penn, Lyle Lovett (ο τελευταίος είναι εκείνος ο ασχημομούρης που ήταν παντρεμένος για δυο φεγγάρια με την Julia Roberts!)!! Κατάλαβες τώρα τι εννοώ όταν λέω ΠΑΡΑΝΟΙΑ;;;