Hugo

Υπόθεση :  Ο Hugo (Asa Butterfield) είναι ένα ορφανό αγόρι που μένει στο σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού. Έχει μάθει από τον νεκρό πια πατέρα του να επισκευάζει διάφορα πράγματα και από τον θειο του που τον είχε υπο την προστασία του, τα ρολόγια του σταθμού. Το μονό πράγμα που είχε να του θυμίζει τον πατέρα του είναι ένα ρομπότ το οποίο δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ένα ειδικό κλειδί. Στις περιπέτειες του μέσα στον σταθμό γνωρίζει τον Georges Méliès (Ben Kingsley) έναν καταστηματάρχη, έναν βλοσυρό άνθρωπο που φαίνεται να μην έχει υπάρξει ποτέ του ευτυχισμένος. Ο Hugo όμως θα ανακαλύψει ότι ο κύριος Melies έχει μια κρυφή σύνδεση με το ρομπότ του πατέρα του και σύντομα θα δει πως υπάρχουν κάποιες κρυμμένες αναμνήσεις στην καρδιά του καταστηματάρχη.

                     

Με μια κουβέντα :  Ε όχι και καλύτερο 3D από το Avatar!

Γενικά : Οκ η συγκεκριμένη κριτική θα έπρεπε να γίνει πολύ καιρό πριν αλλά λόγο αρκετών δυσκολιών και μιας γενικότερής μου βαρεμάρας την καθυστέρησα, αλλά δεν την αμέλησα, για αυτό λοιπόν θα μιλήσουμε σήμερα μέσα στην κάψα του καλοκαιριού για μια ταινία που σχολιάστηκε πολύ το χειμώνα που μας πέρασε. Στην σκηνοθεσία ο Martin Scorsese ο οποίος ξεφεύγει λίγο από το πιστολίδι που μας έχει συνηθίσει και καταπιάνεται με μια πιο ευαίσθητη και οικογενειακή ταινία γυρισμένη σε 3D, που αυτό από μόνο του ήταν κάτι συναρπαστικό και για τον ίδιο τον Scorsese. Από εκεί και ύστερα πρέπει να πούμε ότι το 3D και γενικότερα τα εφέ πλαισιώνουν την ταινία και αναδεικνύουν την υπόθεση χωρίς να αποσπούν την προσοχή του θεατή από αυτήν, όπως γίνεται στις σημερινές περιπέτειες. Από εκεί και ύστερα, μιας και ανέφερα την υπόθεση θέλω να πω ότι εγώ και αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και μόνο, δεν τρελάθηκα και δεν μπορώ να καταλάβω προς τι όλος αυτός ο ντόρος από τους κριτικούς που εκθείαζαν την ταινία σαν να μην υπήρχε καμία άλλη. Για να σου δώσω να καταλάβεις στο έργο βλέπουμε ένα ορφανό παιδάκι που μένει μέσα στο σιδηροδρομικό Στάμο του Παρισιού και επισκευάζει τα ρολόγια του κτιρίου, μαζί του έχει και ένα ρομπότ που χρόνια προσπαθεί να επισκευάσει αλλά του λείπει ένα κλειδί. Μέσα στο σταθμό υπάρχουν και άλλες φιγούρες, όπως η ρομαντική ανθοπώλης και ο ¨κακός¨ αστυνομικός που απλά βρίσκονται εκεί για να κάνουν το μπούγιο και ίσως να δυσκολέψουν τον  Hugo στις περιπέτειες του. Βασικό όμως ρόλο έχει ένας παππούλης που δουλεύει σε ένα κατάστημα παιχνιδιών μέσα στον σταθμό. Αυτός ο μουντρούχος και μονόχνοτος παππούλης θα πάρει τον Hugo στο μαγαζί του για να επισκευάσει κάποια αντικείμενα και πολύ σύντομα και με την βοήθεια της ψυχοκόρης του, ο Hugo θα ανακαλύψει ότι αυτός ο μονόχνοτος γερός δεν είναι άλλος από τον γνωστό αν και ξεχασμένο Γάλλο σκηνοθέτη Georges Méliès.  Αυτή είναι και η ιστορία του έργου, βαρετή δεν νομίζεις; Εγώ πάντως περίμενα κάτι πιο συναρπαστικό από ένα (αχώνευτο) παιδάκι να περιφέρεται σε ένα σταθμό. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους έχουμε τον Ben Kingsley, που για άλλη μια φορά έδωσε τον καλύτερο του εαυτό, στο ρόλο του Hugo ο αδιάφορος Asa Butterfield, στο ρόλο της ψυχοκόρης η πανέμορφη και πολλά υποσχόμενη ChloëGrace Moretz, στο ρόλο του νευρωτικού και σπαστικού αστυνομικού, ο σπαστικός Sacha Baron Cohen και σε ρόλο guest star o Christopher Lee ως βιβλιοπώλης. Κατά τα άλλα η σκηνοθεσία φυσικά και είναι αριστουργηματική, το σενάριο δεν μου άρεσε σας το ξαναλέω, ενώ η μουσική κερδίζει τις εντυπώσεις. Κλείνοντας το Hugo ήταν μια από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες της χρονιάς και για μένα μια από τις πιο υπερτιμημένες.

Η Ατάκα : Hugo Cabret: «Ίσως για αυτό ένα χαλασμένο μηχάνημα με κάνει τόσο θλιμμένο, γιατί δεν μπορεί να εκτελέσει τον στόχο του. Ίσως συμβαίνει το ίδιο και με τους ανθρώπους, αν χάσεις τον στόχο σου… είναι σαν να είσαι χαλασμένος».

Ποιον θα έπαιζα :  Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή :  Η εναρκτήρια σκηνή όπου τα γρανάζια μετατρέπονται στους κεντρικούς δρόμους του Παρισιού και από εκεί βλέπουμε πανοραμικά όλη την πόλη μέχρι να μπούμε μέσα στον σιδηροδρομικό σταθμό. Μια σκηνή που λέγεται ότι πύρε έναν ολόκληρο χρόνο για να δημιουργηθεί ψηφιακά.

Χειρότερη σκηνή : Που ήταν τόσο αργή και μουγκή σε παρά πολλά σημεία.

Δες την :  Γιατί ο Scorsese έκανε κάτι καινούργιο και για να λες και εσύ ότι την είδες.

Μην την δεις :  Γιατί είναι πολύ κακό για το τίποτα.

Με ποιον να την δεις :  Μονός.

Μην την δεις με :  Την ξανθιά φίλη σου.