John Carter

Υπόθεση :  Ο John Carter (Taylor Kitsch) ένας βετεράνος του αμερικανικού  εμφυλίου πολέμου βρίσκεται κυνηγημένος από το στρατό καθώς έχει αρνηθεί να μπει στο πόλεμο εναντίων των Απάτσι. Βρίσκει καταφύγιο σε μια σπηλιά όπου μετά από μια μονομαχία με έναν μυστηριώδη τύπο αποκτά ένα περίεργο φυλακτό που τον μεταφέρει στον Άρη. Σε αυτόν τον παράξενο πλανήτη πιάνεται αιχμάλωτος από κάτι ψηλά πράσινα πλάσματα με βάρβαρες διαθέσεις, ενώ πολύ σύντομα καταφέρνει να δραπετεύσει και μαζί με την Πριγκίπισσα Dejah Thoris (Lynn Collins) θα προσπαθήσει να βρει έναν τρόπο για να επιστρέψει στην γη, αλλά και να βοηθήσει την όμορφη πριγκίπισσα από το να διαλύσει τον γάμο της με τον μοχθηρό Sab Than (Dominic West).

                     

Με μια κουβέντα :  Το περίμενα πιο παιδικό, αλλά με διέψευσε.

Γενικά :  Βασισμένο στο πρώτο από τα έντεκα βιβλία του Edgar Rice Burroughs, το ¨ John Carter - Ανάμεσα σε Δυο Κόσμους¨ μας  αφηγείται τις διαπλανητικές περιπέτειες του νεαρού John στον Άρη. Την σκηνοθεσία του έργου αναλαμβάνει ο Andrew Stanton που αν και πρωτάρης στις περιπέτειες, έχει κερδίσει 2 Oscar σκηνοθετώντας κινούμενα σχεδία όπως τα αγαπημένα Wall-e και Nemo. Στην πρώτη του λοιπόν ταινία μπορώ να πω ότι κάνει πολύ καλή δουλειά, η ταινία σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι κουράζει, ενώ σίγουρα προσφέρει άπλετο θέαμα, όχι μονό εξαιτίας των εξαιρετικών εφέ της, αλλά και για τις καλογυρισμένες μάχες της. Στο ρόλο του Carter έχουμε τον Taylor Kitsch, τον οποίο, sorry κιόλας, αλλά δεν τον ξέρω, μπορώ όμως να πω ότι έπαιξε ικανοποιητικά τον ρόλο του βάζοντας πολύ καλές βάσεις για την μετέπειτα καριέρα του. Σε μια όμως περιπέτεια της Disney δεν θα μπορούσε να λείπει και ο ρόλος μιας πριγκίπισσας. Όχι ότι στα βιβλία δεν αναφέρεται η πριγκίπισσα του Άρη, αλλά η Disney έχει την τάση να μετατρέπει τις περιπέτειες της σε ρομάντζα, μην ξεχνάμε άλλωστε και το ¨Prince of Persia¨. Έτσι και εδώ βλέπουμε την εκθαμβωτική Lynn Collins (που το καστανοκόκκινο μαύρισμα της θα ζήλευε και η Shaya με το Carotene) να ψευτομαλώνει με τον Carter σαν να ήταν ζευγαράκι που μαλώνει για το πια κατσαρόλα πάει καλύτερα με το πλακάκι της κουζίνας. Μπορεί να γίνομαι κακός αλλά όπως έχω ξαναπεί, δεν μου αρέσει η περιπέτεια να ασχολείται πολύ με τον γυναικείο χαρακτήρα, παρόλα αυτά όμως η Collins ήταν κουκλάρα και καλή ερμηνευτικά. Συνοψίζοντας, η ταινία θα μπορούσε να κρατήσει λιγάκι παραπάνω καθώς εγώ την χάρηκα και ήθελα να μάθω κι άλλα για τις περιπέτειες του Carter, για όσους έχουν την ίδια άποψη με μένα, ίσως να ελπίσουμε σε κάποια συνέχεια αν και είναι πολύ νωρίς για να το ξέρουμε αυτό, το σίγουρο όμως είναι πως η ταινία είναι αρκετά καλή στον τομέα της, με πολλές μάχες, με εξωγήινους, με ημίγυμνες πριγκίπισσες, με μπόλικα εφέ και ένα στόρι που δεν τράβα ή κουράζει.

Η Ατάκα : Tars Tarkas: «Όταν σε είδα, πίστεψα ότι ήταν ένα σημάδι… ότι κάτι καινούργιο έχει έρθει στο κόσμο».

Ποιον θα έπαιζα :  Μάλλον κάποιον από τους πράσινους εξωγήινους.

Αγαπημένη σκηνή :  Μου άρεσε η τελευταία σκηνή στον τάφο.

Χειρότερη σκηνή : Πολύ ρομάντζο βρε παιδί μου.

Δες την :  Γιατί είναι μια πολύ καλή περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας.

Μην την δεις :  Γιατί θες να δεις κάτι σοβαρό με νόημα.

Με ποιον να την δεις :  Με τον μικρό σου ξάδελφο.

Μην την δεις με :  Την κοπέλα σου γιατί θα λυσσάξει για τα μούσκουλα του Taylor Kitsch.