World War Z

Υπόθεση :  Ο GerryLane ένας ερευνητής των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση και ζει μια ήσυχη ζωή με την οικογένεια του. Ξαφνικά, ο πλανήτης κατακλύζεται από ένα είδος επιδημίας, ένας νέος ιός που προσβάλει τα θύματά του και τα μετατρέπει σε αιμοδιψή ζόμπι. Έχοντας μετά βίας επιβιώσει από το πρώτο κύμα της επίθεσης των μολυσμένων, ο Gerry δέχεται να επιστρέψει στην παλιά δουλειά του για να συνοδέψει έναν επιστήμονα, που στόχο έχει να βρει την ρίζα του ιού. Φυσικά τίποτα δεν πάει όπως έχει σχεδιαστή και ο Gerry καταλήγει να γυρνά την υφήλιο από άκρη σ’ άκρη για να βρει την θεραπεία της ανθρωπότητας.

                     

Με μια κουβέντα :  Άξια για το είδος της.

Γενικά : Η αλήθεια είναι πως ποτέ μου δεν μου άρεσαν οι ταινίες με τα ζόμπι και πίστεψε με δεν είναι θέμα φόβου, άλλωστε γιατί να φοβηθείς κάτι που σέρνεται και κάνει εκατό ώρες να έρθει να σε πιάσει; Έτσι λοιπόν ποτέ μου δεν είδα ανάλογη ταινία και ενώ πήγα να πέσω στην λούμπα του Walking dead, ευτυχώς συνήλθα πολύ γρήγορα (πέστε να με φάτε). Αλλά αυτό που με έκανε να λατρέψω την ταινία είναι πως είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περιέγραψα πιο πάνω. Σε αυτή την περίπτωση τα ζόμπι είναι διαβολικά γρήγορα. Πραγματικά, το έργο έχει άπειρα πανοραμικά πλάνα όπου έβλεπες από ψιλά χιλιάδες κουκίδες να μετακινούνται από την μια περιοχή στην άλλη με αδιανόητη ταχύτητα. Αυτό λοιπόν, ναι, να το φοβηθώ, άσε δε που αν σε δάγκωνε το ζόμπι, έμπαινες και εσύ στο κλαμπ μέσα σε 11 δεύτερα! Σε άλλες ταινίες σου έπαιρνε ολόκληρες μέρες για να ¨μεταλλαχτείς¨. Εδώ τα πράγματα είναι μπαμ και κάτω, που έλεγε και το άσμα. Επίσης ως ήδη πεθαμένα πλάσματα, είναι ακόμα πιο δύσκολα να ξανά σκοτωθούν, αλλά να σου πω την αλήθεια αυτή θα ήταν η τελευταία έννοια μου σε μια ζόμπι αποκάλυψη. Έτσι, λοιπόν, και σε ένα πολύ μικρό (υποθέτουμε) χρονικό διάστημα, όλες οι κατοικημένες περιοχές λιμάζονται από τα απέθαντα όντα και οι υγιείς άνθρωποι που έχουν απομείνει είναι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης περιμένοντας το θαύμα. Το θαύμα φυσικά στο έργο είναι ο Brad, που μπορεί ο κόσμος να χάλαγε, το φουλάρι του όμως ούτε κόμπος δεν είχε γίνει. Έτσι ναι, να την κάνω την αποστολή εύρεσης θεραπείας, να έχω τα ρουχαλάκια μου τα ωραία και το μαλλί μου, μετά από αεροπορικό να είναι πίσω από τα αυτιά μου… Κύριος ο Brad γύρισε τον μισό πλανήτη, τον κυνήγησαν τα ζόμπι σαν τσουνάμιαπό πίσω και την γλίτωσε με ένα τραύμα στην κοιλία. Άγιο είχε το παλικάρι, αλλά θα μου πεις, αυτός είναι ο παράγωγος του έργου, αυτός έριξε τον παρά, ότι θέλει κάνει. Πέρα από την πλακά, πάντως σκηνοθετικά το έργο ήταν ¨σούπερ ουάου φασούλα και έτσι¨, οι σκηνές που μπουκάρουν τα ζόμπι στα Ιεροσόλυμα από το τείχος και αρχίζουν να κατατρώνε τον κόσμο με άφησε με ανοιχτό το στόμα. Αλλά για να μην σας τα παρουσιάζω όλα ρόδινα, να σας πω ότι το σενάριο είναι το κουτσό άλογο της υπόθεσης.  Η αλήθεια είναι λοιπόν πως είναι τρομερά υπερβολικό που ο  Brad, από το πουθενά, κατάφερε και βρήκε θεραπεία, εκεί που τα μεγάλα κεφάλια της επιστήμης σήκωναν τα χέρια ψηλά και τα έκανα όλα βγαίνοντας κυριολεκτικά αλώβητος από όλη αυτή την ταλαιπωρία. Τέλος πάντων. Η ταινία με ξάφνισε πολύ ευχάριστα, την ευχαριστήθηκα όσο λίγες, ενώ είχα και καιρό να δω τον Brad σε μια περιπέτεια, πόσο μάλλον τώρα που έχει και στοιχεία θρίλερ η υπόθεση, κάνοντας την αγωνία μας να κτυπάει κόκκινο από την αρχή μέχρι το τέλος.

Η Ατάκα : Gerry Lane: «Αν μπορείς να πολεμήσεις, πολέμησε. Να είσαι προετοιμασμένος για το οτιδήποτε. Ο πόλεμος μας μόλις ξεκίνησε.»

Ποιον θα έπαιζα :  Μάλλον κάποιον από τους επιστήμονες από το ερευνητικό κέντρο.

Αγαπημένη σκηνή :  Και η σκηνή στα Ιεροσόλυμα ήταν πολύ καλή, αλλά και η σκηνή στο αεροπλάνο σου τίναζε την αγωνία στα ύψη.

Χειρότερη σκηνή : Υπήρξαν, δεν λέω, αρκετές σκηνές που φάνηκαν υπερβολικές, αλλά ας μην μείνουμε σε αυτό.

Δες την :  Γιατί θα σε έχει συνέχεια στην τσίτα.

Μην την δεις :  Αν δεν μπορείς τα ζόμπι.

Με ποιον να την δεις :  Με τους φίλους σου.

Μην την δεις με :  Την κοπέλα σου που ακόμα και οι σκηνές ¨βίας¨ στο Twilight της είχαν φάνει βάρβαρες.