Υπόθεση : Ο Allen (Pierce Brosnan) η Grace Brewer (Susan Sarandon), βλέπουν την ζωή τους να γκρεμίζετε όταν ο μεγάλος τους γιος σκοτώνετε σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Καθώς λοιπόν ο καθένας μέσα στην οικογένεια βιώνει το πένθος με διαφορετικό τρόπο, εμφανίζετε η Rose (Carey Mulligan), μια νέα κοπέλα και τους ανακοινώνει, πως περιμένει το παιδί, του νεκρού γιου της οικογενείας. Η οικογένεια δέχεται να μείνει μαζί τους και ενώ η παρουσία της Rose φαίνετε πως εντείνει την όλη δύσκολη κατάσταση στο σπίτι, εκείνη με τον διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της, τους φέρνει πιο κοντά και τους κάνει πιο ενωμένους και αγαπημένους από ότι ήταν πριν.
Κατηγορία ταινίας : (Σου άρεσε;) ΜΠΑΜ!!!
Γενικά : Είσαι 18 χρονών και ΜΠΑΜ γνωρίζεις το κορίτσι των ονείρων σου και ΜΠΑΜ κάνετε έρωτα και ΜΠΑΜ σε χτυπάει φορτηγό!!! Μια ενδιαφέρουσα και εναλλακτική πρόταση σήμερα, μια βαριά από ψυχολογικής και συναισθηματικής άποψης, ταινία. Ο μεγάλος γιος μιας οικογένειας πεθαίνει και εμείς βλέπουμε 3 διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης του πένθους, ο πατέρας κάνει ότι δεν έγινε τίποτα, η μάνα έχει πάθει μια γενικότερη ψύχωση με το πώς, πού, γιατί έγινε το ατύχημα και ο μικρότερος γιος ελαφρώς στον κόσμο του. Οι ήρωες αυτοί θα αλλάξουν στο τέλος τρόπο συμπεριφοράς και αντιμετώπισης, όταν μια κάπελα τους χτυπά το κουδούνι και τους ανακοινώνει ότι είναι έγκυος στο παιδί του νεκρού. Έχει ενδιαφέρων δεν μπορώ να πω, η ιστορία είναι πρωτότυπη και αρκετά ενδιαφέρουσα, για κάποιους το θέμα μπορεί να είναι λίγο στενάχωρο αλλά αν το δεις αντικειμενικά έχει αρκετό ενδιαφέρον. Η Sarandon κατά την άποψη μου έπαιξε καλά, αν και δεν συμπάθησα τον χαρακτήρα της στο έργο. Είναι από εκείνες της μανές που κάνουν σαν μπεμπέκες με τα αγόρια τους, για αυτό και εγώ χάρηκα όταν έμαθε ότι ο γιος της, την ώρα που πέθαινε μιλούσε για την κάπελα του και όχι για εκείνη, το απόλυτο προσγείωμα για την μάνα. Ο Brosnan απλά τραγικός, ούτε σαν παίξιμο τα έλεγε, ούτε σαν χαρακτήρας κατάφερε να κερδίσει την συμπάθια μου. Δεν σου πάει το μελό βρε Pierce άστο να πάει στο διάολο. Την παράσταση πάντως την κλέβει η Carey Mulligan, η οποία ήταν πάρα πολύ καλή, φυσική στο παίξιμο της, γλυκιά και συμπαθητική και με πολύ όμορφη φωνή (μεγάλο ατού, για μένα), είναι ένα από τα νέα αστέρια του Hollywood και αξίζει να την προσέξουμε (Η Κατερίνα έχει ασχοληθεί με την Mulligan σε άλλες ταινίες στο Blog). Η μουσική, το σενάριο και η σκηνοθεσία μια χαρά. Κλείνοντας λοιπόν να πω ότι είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία, που αξίζει κάνεις να την παρακολουθήσει, αλλά με κάποια μικρά ελαττώματα.
Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα να κάνω τον μικρότερο γιου της οικογένειας, Cool τύπος, έχει και την κολόνια του και όλα χαλαρά!!!
Αγαπημένη σκηνή : Ο έξυπνος ο Brosnan είχε την φαεινή ιδέα να δώσει στην Sarandon ένα κουδουνάκι, το οποίο λέει, θα το χτυπά κάθε φορά που εκείνη θα σκέφτεται τον γιος της (ΤΙ ΜΑΛΑΚΑΣ!!!) και εκείνη σαν σωστή μάνα, που λίγο ήθελε να του πετάξει το κουδουνάκι στο κεφάλι, το πύρε και άρχισε να το χτυπά συνέχεια, τονίζοντας πως η σκέψη του γιου της δεν φεύγει από το κεφάλι της.
Χειρότερη σκηνή : Όταν ο Brosnan έκλαψε επιτέλους….. Δεν έχω δει πιο γελοία, αστεία και τελείως ατάλαντη αντίδραση από ηθοποιό, από τότε που ξεκίνησε το Blog.
Δες την : Για το παίξιμο της Sarandon, για την νεαρή και ταλαντούχα Carey Mulligan και για το θέμα της και την οπτική με την οποία μας το παρουσιάζει.
Μην την δεις : Αχ αυτός ο Brosnan. Επίσης το θέμα αν και ενδιαφέρον κατά την άποψη μου, μπορεί να μην αρέσει σε μερικούς.
Με ποιον να την δεις : Λόγο του θέματος δεν ξέρω τι να σου πω και σένα. Καλό θα ήταν να μην το ρισκάρεις και να την δεις μόνος σου.
Μην την δεις με : Άτομα που βιώνουν κάποιον θάνατο, δεν είναι σωστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου