Moulin Rouge!

-->

Υπόθεση : 1899 και ο Christian (Ewan McGregor) έρχεται από την Αγγλία στο Παρίσι, για να εμπνευστεί από τους μποέμ καλλιτέχνες και να γράψει για τον έρωτα. Με το που φτάνει όμως στο σπίτι του, βρίσκετε μπλεγμένος με μια ιδιόρρυθμη μποέμ παρέα καλλιτεχνών (μέσα στην οποία ήταν και ο Γάλλος ζωγράφος Toulouse-Lautrec), που θέλουν να γράψουν ένα θεατρικό και να το παρουσιάσουν στον Harold Zidler, τον ιδιοκτήτη του Moulin Rouge. Εκεί μέσα από ένα μπέρδεμα που γίνετε, ο Christian γνωρίζει την Satine (Nicole Kidman), το μεγάλο αστέρι του Moulin Rouge και ερωτεύονται παράφορα. Ο έρωτας τους μένει κρυφός από τον σκληρό Δούκα, που θέλει την Satine για τον εαυτό του, και έχει ως σκοπό να επενδύσει και να μετατρέψει το Moulin Rouge, από μπουρδέλο σε θέατρο. Παράλληλα όμως με τον Δούκα, υπάρχει ένας άλλος εχθρός για το ερωτευμένο ζευγάρι, ποιο μεγάλος που δεν μπορούν να νικήσουν.

Κατηγορία ταινίας : Ύμνος (Στον Έρωτα!!!)

Γενικά : Τι να πω για αυτή την ταινία, από πού να αρχίσω;… Είναι μια από τις αγαπημένες μου και έχουν περάσει 10 χρόνια, από τότε που κυκλοφόρησε και δεν έχω βρει ούτε έναν άνθρωπο, που να κάθισε να την δει και να μην του άρεσε ή να μην συγκινήθηκε έστω και λίγο. Όσοι δεν την έχουν δει ακόμα, πιστεύουν ότι θα έχει πολύ τραγούδι και κακό. Κάνουν όλοι λάθος, ναι, είναι musical αλλά δίνει περιθώριο στο σενάριο να ανατηχθεί χωρίς να μπλέκονται τα τραγούδια, τα οποία βέβαια είναι πασίγνωστα, και αν δεν τα αναγνωρίζεις, είναι απλά προσβολή στην μουσική βιομηχανία. Ο Ewan McGregor και η Nicole Kidman είναι εξαιρετικοί, απερίγραπτοι, μαγικοί, τι συναίσθημα βγάζανε οι άτιμοι; φτού τους, από αυτή την ταινία τους λάτρεψα και τους δυο. Φυσικά εκτός από τις δυνατές ερμηνείες που προσφέρουν, βλέπεις πως πραγματικά μπορούν, οι άτιμοι, να τραγουδήσουν. Βλέποντας πάλι την ταινία, μετά από καιρό, παρατήρησα πράγματα που δεν τα έβλεπα παλιά, ως προς την σκηνοθεσία, τα πλανά σε αργή κίνηση, εικόνες από το μέλλον, που έμπαιναν στην ροη της ιστορίας και γενικά αυτό το μεγαλείο και το υπερβολικό μερικές φορές, που κάνει ο Baz Luhrmann στις ταινίες του (Ε!, δεν έχει κάνει και πολλές!!!). Παράλληλα ένα από τα αγαπημένα μου στοιχεία στην ταινία είναι το πώς μπλέκετε η πραγματικότητα του έργου με την μυθοπλασία ενός άλλου… αυτό που λέμε: ¨έργο μέσα στο έργο¨, όπου κάθε χαρακτήρας (Christian, Satine) έχει και ένα ¨alter ego¨ μέσα στο μυθοπλαστική ιστορία, που έχουν φτιάξει. Η ταινία κέρδισε συνολικά 66 βραβεία μεταξύ άλλων και το Oscar για τα καλύτερα κουστούμια. Στην ταινία επίσης βλέπουμε και σε ένα μικρό ρόλο την Kylie Minogue, η οποία ενσαρκώνει την πράσινη νεράιδα, αλλά η κραυγή που βγάζει στο τέλος είναι του Ozzy Osbourne! Θα ήθελα να πω ένα κάρο πράγματα για αυτά την ταινία, αλλά το σωστό είναι να είμαι μετρημένος και να μην αποκαλύψω πολλά. Το θέμα είναι ένα, αν δεν την έχεις δει αυτή την ταινία, ΠΡΕΠΕΙ να την δεις.

Ποιον θα έπαιζα : Θα έκανα τον Harold Zidler, τον ιδιοκτήτη του Moulin Rouge, γιατί πολύ απλά είναι από εκείνους τους χαρακτήρες (αν και δεύτερος ρόλος), που κόβει και ράβει τους πάντες και τα πάντα, μέσα στο έργο. Έναν τέτοιο ρόλο, με μεγάλη μου χαρά θα τον έκανα, αν και ο Jim Broadbent, που τον υποδύεται είναι απλά απολαυστικός.

Αγαπημένη σκηνή : Όλες, μπορώ να πω όλες;

Χειρότερη σκηνή : Είναι απολύτως λογικό να πω ότι η χειρότερη σκηνή, είναι η τελευταία, για ευνόητους λόγους, αλλά και πάλι αν δεν ήταν αυτό το τέλος, η ταινία δεν θα είχε την επιτυχία που έχει τώρα, οπότε δεν αλλάζουμε τίποτα.

Δες την : Γιατί είναι ένας ύμνος στον έρωτα. Γιατί έχει τρομερά και πασίγνωστα τραγούδια, που δεν κουράζουν και δεν χωλαίνουν την ιστορία του έργου. Οι ηθοποιοί είναι όλοι τους εξαιρετικοί και η υποκριτική τους καταπληκτική. Μια ταινία, που αξίζει να δεις, όσο καμία άλλη!!!

Μην την δεις : Όχι! Θα την δεις. Δεν την γλιτώνεις.

Με ποιον να την δεις : Με τον έρωτα σου!

Μην την δεις με : Με άτομα, που δεν μπορούν τα musical και που πολύ απλά είναι νεκρά μέσα τους.