My Neighbor Totoro

Υπόθεση : Δυο νεαρά κορίτσια η Satsuke και η μικρότερη αδελφή της Mei, μετακομίζουν με τον πατέρα τους στην εξοχή, για να μπορούν να επισκέπτονται πιο εύκολα την μαμά τους, που νοσηλεύεται στο κοντινό νοσοκομείο. Σύντομα η Satsuke και η Mei ανακαλύπτουν πως το κοντινό δάσος κατοικείται από ένα μαγεμένο πλάσμα που ακούει στο όνομα Totoro. Σύντομα γίνονται φίλοι με το παράξενο αυτό πλάσμα και μαζί τους, τα δυο μικρά κορίτσια θα ζήσουν μερικές αξέχαστες περιπέτειες.

Με μια κουβέντα : Τι ενδιαφέρουσα ταινία που ακούγεται από την υπόθεση… Ε, δεν είναι και τόσο ενδιαφέρουσα τελικά.

Γενικά : Ήθελα τόσο πολύ να δω τον Totoro, όχι μόνο γιατί είναι μια από τις πρώτες κινηματογραφικές επιτυχίες του Hayao Miyazaki (¨Howl's Moving Castle¨,¨Spireted Away¨), αλλά κυρίως γιατί επηρέασε μεγάλη μερίδα θεατών, όχι μόνο στην Κίνα αλλά και στην Αμερική (Τουλάχιστον το ψαγμένο κοινό). Εδώ στας Ευρώπας, πάλι, είμαστε πιο πίσω στο Κινεζικό Animation από ότι ο υπόλοιπος κόσμος, αλλά μην σε παίρνει από κάτω, και στην Κίνα η ταινία όταν πρωτοβγήκε το 1988 είχε πατώσει. Η αναγνώριση ήρθε όταν μετά από δυο χρονιά βγήκαν στην Κινέζικη αγορά κουκλάκια με την μορφή του Totoro, είχαν τόση μεγάλη επιτυχία που ο Totoro έγινε το σήμα των στούντιο Ghibli (κάτι σαν τη Κινέζικη Disney!). Τέλος πάντων η ταινία δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο, πιο πολύ χάσιμο χρόνου θα τη χαρακτήριζα πάρα μια αξιοπρεπής προσπάθεια από τον Miyazaki. Θεωρώ τους ήρωες λιγάκι στον κόσμο τους, μια μάνα που είναι άρρωστη (Ακόμα δεν ξέρω από τι έπασχε), ένας πατέρας που ότι του λέγαν τα παιδιά του, εκείνος έλεγε: «Ναι, ναι κορίτσια, μπράβο!» και δυο αλαφροΐσκιωτα κοριτσάκια, που συνάντησαν ένα πνεύμα του δάσους ή του αέρα (Δεν μου διευκρινίστηκε) και του έκαναν παρέα, για να περάσει η ώρα τους. Αυτό είδαμε στο ελαφρός αδιάφορο έργο, μόνο προς το τέλος ανάβουν λίγο τα αίματα, όταν χάνεται η μικρή κόρη και όλη νομίζουν ότι πνίγηκε στο ποτάμι, αλλά τελικά δεν… Όχι ότι ήθελα να πεθάνει το κακόμοιρο, απλά πιστεύω πως λίγο δράμα και σπαραγμός, θα έδινε καινούργια πνοή στο έργο.

Ποιον θα έπαιζα : Το πνεύμα Totoro, πρώτον γιατί θα ήμουν στο τίτλο του έργου και δεύτερον το μόνο που έκανε ο Totoro είναι να μουγκρίζει, να γρυλίζει και να κοιμάται, αν σε όλα αυτά είχε και το φαί, τότε θα υπόγραφα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου η μεγάλη κόρη βγάζει την γλώσσα της σε ένα αγοράκι, γιατί δεν τον συμπαθεί, εκείνος για να ανταποδώσει τράβηξε την σακούλα από το ένα του μάτι προς τα κάτω. Στην Κίνα το έχουν σαν κοροϊδευτική χειρονομία, εγώ την ξέρω γιατί είμαι φαν του Καπαμαρού και όταν το είδα αυτό γέλασα!

Χειρότερη σκηνή : Κάποια στιγμή, είναι ο πατέρας ολόγυμνος στο μπάνιο και κάνει τα μποτέ του, αλλά δεν είναι μόνος, όχι δεν έχει μικρή γκέισα για παρέα, έχει τα δυο μικρά κοριτσάκια του (Επίσης γυμνά). Δεν λέω ότι είναι κακό, λέω απλός ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί γιατί με ξένισε η ελευθερία του πατέρα, γιατί το ένα κοριτσάκι δεν ήταν και τόσο μεγάλο!

Δες την : Για να έχεις να λες ότι την είδες!

Μην την δεις : Γιατί δεν είναι τίποτα το αξιόλογο και δεν νομίζω ότι θα κερδίσεις τίποτα βλέποντας την.

Με ποιον να την δεις : Με φίλους που τους αρέσει το Κινέζικο Animation.

Μην την δεις με : Με την Μπουζουκόβια γκόμενα σου!