Frida

Υπόθεση : Η ζωή της Frida Kahlo (Salma Hayek), ενός ανθρώπου που σε δύσκολες εποχές για το Μεξικό, έζησε όπως η ίδια ήθελε παρά τα σωματικά της προβλήματα. Έζησε θαρραλέα και κατάφερε να επιτύχει, βάζοντας τον εαυτό της στο καλλιτεχνικό χάρτη όχι μόνο στην χώρα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Επαναστάτησε ενάντια στο πολιτικό σύστημα της χώρας μαζί με τον άντρα και μέντορα της Diego Rivera (Alfred Molina) και προκάλεσε με την τολμηρή σχέση της με τον Leon Trotsky και με τις ερωτικές περιπέτειες που είχε με άλλες γυναίκες.

Με μια κουβέντα : Μια πολύχρωμη ταινία με ένα soundtrack που σε μεταφέρει με μια νότα στο μακρινό Μεξικό.

Γενικά : Ήθελα τόσο πολύ να γράψω για αυτή την ταινία και όλο δεν έβρισκα τον χρόνο παρά το γεγονός, ότι τα κρατικά κανάλια την έβαλαν 3 φορές από το καλοκαίρι. Εγώ μάλλον περίμενα την ώρα μου, γιατί αν μια ταινία δεν σε κινεί να την δεις εκείνη την στιγμή, έχει τους λόγους της, δεν είναι ακόμα η κατάλληλη στιγμή να την δεις, δεν είσαι έτοιμος. Κάπως έτσι το σκέφτηκα μερικά χρονιά πριν, όταν πρωτοείδα την συγκριμένη ταινία. Έπρεπε να περιμένω, να ωριμάσει λίγο το μυαλό μου και ύστερα να την δω, ώστε να μπορέσω να αξιολογήσω το μεγαλείο της καλύτερα. Η Frida είναι μια εξαίσια ταινία, από όποια πλευρά και να την πιάσεις δεν θα βρεις ψεγάδι, είναι τέλεια. Αν και δεν γνώριζα καν για την ύπαρξη της Frida, μπορώ να πω πως μέσα σε δυο ώρες την αγάπησα, την θαύμασα και πόνεσα μαζί της. Το θεόσταλτο δώρο της συγκεκριμένης ταινίας είναι πως όχι μόνο γνωρίζεις για το αξιοθαύμαστο έργο δυο από τους σημαντικότερους ζωγράφους του Μεξικού (Kahlo – Rivera), αλλά παράλληλα βλέπεις και λίγο από τον τρόπο ζωής της μακρινής αυτής χώρας. Βλέπεις τους ανθρώπους, τα έθιμα και τις παραδόσεις, τον τρόπο που διασκέδαζαν, πως γλεντούσαν, πως θρηνούσαν και όλα αυτά συνοδευόμενα με ένα soundtrack που κέρδισε Oscar και κατάφερε να γίνει προσωπικό μου αγαπημένο. Από άποψη υποκριτικής τι να πούμε τώρα, η Salma Hayek ήταν θεσπέσια, καταρχήν ήταν αγνώριστη με το make up της και κατάφερε να κερδίσει μια υποψηφιότητα για Oscar, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει απέναντι στην Nicol Kidman. O Alfred Molina επίσης εξαιρετικός, σε έναν ρόλο που τον αφήνει να αναδείξει το ταλέντο του, αφού δεν είναι ένας δεύτερος ρόλος, σαν εκείνους που έχει συνηθίσει να παίζει. Και για την ιστορία απλά θα αναφέρω πως μέσα στην ταινία συναντάμε τον Antonio Banderas και τον Edward Norton που όπως είπα συναντάμε αλλά προσπερνάμε. Δεν ξέρω τι άλλο να πω για το έργο, είναι βαθιά συναισθηματικό αλλά συνάμα ελπιδοφόρο, είναι χαρούμενο αλλά και θλιβερό, συνδυάζει βροχή και Ήλιο και όλα εκείνα που συναντά κάνεις στην ζωή του.

Η Ατάκα : Frida Kahlo: «Είχα δυο μεγάλα ατυχήματα στην ζωή μου Diego, το ένα ήταν το τρόλεϊ και το άλλο ήσουν εσύ… Εσύ είσαι με διάφορα το χειρότερο.»

Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα να κάνω την Kahlo, αλλά και με τον Rivera δεν θα είχα πρόβλημα.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου η Salma Hayek είναι σε ένα μπαρ, πίνει και κλαίει, στο βάθος του μαγαζιού (σαν γριά μάγισσα) τραγουδά ο (εξαιρετικός) Chavela Vargas, ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα εραστής της Frida Kahlo. Εκεί λοιπόν, της τραγουδά ο Vargas, κλαίει η Salma, κλαίω και εγώ και κάπως έτσι κάναμε πλούσια την βιομηχανία softex.

Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή μετά το ατύχημα και βλέπαμε κάτι σκελετούς να περνούν τους ρόλους των γιατρών. Κάτι σαν animation αλλά χαζό animation που δεν βγάζει νόημα.

Δες την : Για τις ερμηνείες, για να μάθεις ποια είναι η Frida, να δεις την κουλτούρα του Μεξικανικού λαού και φυσικά για το εξαιρετικό Soundtrack.

Μην την δεις : Αν δεν σου αρέσουν οι συναισθηματικές ταινίες.

Με ποιον να την δεις : Με την κοπέλα σου.

Μην την δεις με : Με τους κολλητούς σου.