La môme

Υπόθεση : Μια ματιά στην συναρπαστική ζωή της Édith Piaf. Η μητέρα της μια αλκοολική τραγουδίστρια των δρόμων, ο πατέρας της ένας καλλιτέχνης τσίρκου και η γιαγιά της αφεντικό σε οίκου ανοχής. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους δημιουργώντας λίγο-λιγο την προσωπικότητα της. Στα είκοσι της, την ανακαλύπτει ο ιδιοκτήτης ενός Club, αργότερα αποκτά καθηγητή φωνητικής, που την παρουσιάζει σε όλα τα μεγάλα μουσικά θέατρα και σιγά σιγά η φήμη της αρχίζει να μεγαλώνει, μέχρι την στιγμή της απόλυτης αναγνώρισης ακόμα και από το δύσκολο κοινό της Αμερικής. Σε αντίθεση με τις επιτυχίες της βέβαια, συναντά μεγάλες δυσκολίες, όπως ο εθισμός της από το αλκοόλ, τα δεκάδες προβλήματα της υγείας της και ο χαμός του άνδρα που αγάπησε βαθειά. Μια εκπληκτική εξιστόρηση της ζωής του μεγαλύτερου θρύλου της Γαλλικής μουσικής.

Με μια κουβέντα : Η πιο εκπληκτική ενσάρκωση ενός θρύλου από έναν ηθοποιό.

Γενικά : Μα κάθε φορά που βλέπω αυτή την ταινία να συγκινούμε! Είναι τελικά μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, που μπορεί όσες φορές και αν την έχω δει, να με συγκλονίζει τόσο βαθειά, σαν να την βλέπω για πρώτη φορά. Το La môme ή το La vie en rose αν θέλεις, είναι η εξιστόρηση της ταραχώδους ζωής της μεγάλης Γαλλίδας τραγουδίστριας Edith Piaf, που έφυγε πολύ νωρίς λόγο προβλημάτων υγείας, αλλά γεμάτη, γιατί η ζωή της τα είχε όλα, πόνο, χαρά, απογοήτευση και θρίαμβο. Έτσι ο σκηνοθέτης Olivier Dahan μας παρουσιάζει με μια σπονδυλωτή ροη την ζωή της Piaf μέχρι το δακρύβρεχτο αποχαιρετισμό της. Στο ρόλο της Piaf συναντάμε την Marion Cotillard η οποία μέχρι και εκείνη την στιγμή δεν είχε αναγνωριστεί πουθενά, παρά στο γαλλικό κοινό. Αυτή η ταινία λοιπόν κυριολεκτικά την εκτόξευσε στον ουρανό, προσγειώθηκε στο L.A., κέρδισε το Oscar Α γυναικείου ρόλου και άφησε όλο τον κόσμο άφωνο με την ερμηνεία της. Για την ιστορία το La vie en rose είναι η τρίτη Γαλλική ταινία που προσπερνά τον Ατλαντικό και γίνεται επιτυχία, η άλλες δυο είναι το ¨Amelie¨ και η ¨Αδελφότητα των Λύκων¨. Η ταινία βέβαια δεν κέρδισε μόνο το Oscar γυναικείας ερμηνείας για την Cotillard, αλλά και του καλύτερου αποτελέσματος στο make up, καθώς χρειαζόταν 3 ώρες για να μεταμορφωθεί η Cotillard σε Piaf, μια χρονοβόρα διαδικασία που τελικά σε άφηνε με το στόμα ανοιχτό, καθώς η Cotillard ήταν τρομακτικά φτυστή με τον μεγάλο θρύλο. Τώρα για να γίνω και λίγο κακός ή πιο πονηρός αν θέλεις, δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αν όλα όσα έβλεπα ήταν αληθινά γεγονότα της ζωής της Piaf ή κάποιες διαστρεβλωμένες πληροφορίες για να κεντρίσουν περισσότερο το ενδιαφέρον του θεατή. Έμενα πάντως δεν με πολύ ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, εγώ έκατσα δυο ώρες και έζησα, χάρηκα και πόνεσα μαζί με αυτή την γυναικά, όλα αυτά παρέα με ένα εκπληκτικό soundtrack, στο οποίο μπορείς να ακούσεις το "L'Hymne à l'amour", το "Padam" το "La vie en rose" και φυσικά το αξεπέραστο "Non, je ne regrette rien". Κλείνοντας θέλω να σου πω πως αν για κάποιο λόγο σου έχει ξεφύγει αυτή η ταινία, πρέπει να την δεις οπωσδήποτε, γιατί είναι ένα πραγματικό αριστούργημα υποκριτικής και τέχνης.

Η Ατάκα : Edith Piaf: (Ακούγοντας για πρώτη φορά τους στίχους του "Non, je ne regrette rien") «Είναι υπέροχο, αυτό είναι ότι ακριβώς έψαχνα! Απίστευτο! Είναι τόσο ¨Εγώ¨! Αυτή είναι η ζωή μου, Αυτό είμαι εγώ!»

Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα να παίξω ένα ρόλο από τους φίλους της Piaf.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου της ανακοινώνουν ότι ο σύντροφος της πέθανε. Αυτή είναι η σκηνή για την οποία η Cotillard κέρδισε το Oscar.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την : Για την εκπληκτική ερμηνεία της Cotillard και για να δεις την συναρπαστική ζωή της Edith Piaf.

Μην την δεις : Αν δεν θες να δεις μια βαθειά συναισθηματική ταινία η οποία στο τέλος θα σε κάνει να πλαντάξεις από το κλάμα.

Με ποιον να την δεις : Με την κοπέλα σου.

Μην την δεις με : Με τους φίλους σου.