Info:
Ο Julien και η Sophie είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Και το ξέρουν. Και αγαπιούνται. Αλλά δεν το παραδέχονται. Αντιθέτως το βλέπουν σαν παιχνίδι. Ένα παιχνίδι για όλη τους την ζωή. Γνωρίζονται από το δημοτικό και μέχρι και... το τέλος (?) της ζωής τους συνεχίζουν να προκαλούν ο ένας τον άλλον με παιχνίδια. Κατά πόσο όμως αυτό τους κάνει ευτυχισμένους? Μέχρι που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν? Αυτό το παιχνίδι ξεκίνησε με ένα ωραίο σπίτι, ένα ωραίο λεωφορείο χωρίς οδηγό, ένα ωραίο κουτί και ένα ωραίο κορίτσι... Θάρρος ή αλήθεια?? Θάρρος και μόνο!!!
Write a comment....
Την αγαπάω αυτήν την ταινία! Αν έφτιαχνα μια λίστα με 5 αγαπημένες ταινίες σίγουρα θα ήταν μέσα. Σας έχω πει πολλές φορές πως δεν είμαι ρομαντική. Δεν ήμουν ποτέ. Αν λοιπόν ποτέ ερωτευτώ θα ήθελα να ήταν κάτι τέτοιο. Να είσαι τόσο ερωτευμένη που να μην τολμάς να το πεις. Γιατί αν το πεις θα συμβιβαστείς με την ιδέα και μπορεί να το χάσεις! Να τρέμεις και να λες στον άλλον τολμάς να μου πεις πως μ'αγαπάς? Και να εύχεσαι να μην στο πει γιατί αν το πει θα τελειώσει! Τώρα καταλαβαίνετε γιατί σας λέω συνέχεια πως είμαι dark & twisted έτσι? Μπορεί να μην σας αρέσει το τέλος της ταινίας. Αλλά είναι τέτοιο που σας αφήνει να έχετε μια γλυκιά αίσθηση πως μόνο έτσι θα μπορούσαν να ζήσουν αυτοί οι δυο τον έρωτα τους. Μέσα από ένα παιχνίδι τόλμης αρνούνται να πουν την αλήθεια ο ένας στον άλλον αφήνοντας τα χρόνια να περάσουν και με γαϊδουρινό πείσμα δεν κάνουν πίσω. Κάποιο θα το πουν εγωιστικό όλο αυτό και δεν θα τους αρέσει η ταινία. Δεκτό. Εμένα με έπεισαν πάντως. Δύο καταπληκτικοί ηθοποιοί Marion Cotillard και Guillaume Canet με απίστευτη χημεία μεταξύ τους που κάνουν την ερμηνεία τους απίθανη. Επίσης η σκηνοθεσία, τα χρώματα, η φωτογραφία αλλά και οι σκηνές που σε μεταφέρουν σε ένα παραμύθι είναι κάτι που σε κερδίσει αμέσως. Είναι μια ταινία που μπορείς να την πεις διασκεδαστική, συγκινητική, παράλογη, ερωτική που σου προκαλεί πάρα πολλά συναισθήματα μέσα σε 93 μόλις λεπτά που είναι η διάρκειά της. Έχει γρήγορες εναλλαγές χωρίς να σε κουράζουν ή να σε μπερδεύουν και δεν βαριέσαι ούτε λεπτό. Εντάξει... μπορεί να τσατιστείτε λίγο! Το παραδέχομαι! Μπορεί να σας τσατίσει το πείσμα τους γιατί πραγματικά σκάνε γάιδαρο αυτοί οι δυο! Αλλά δείτε την ακόμα κι έτσι. Αξίζει. Ή θα την λατρέψετε ή θα την μισήσετε την ταινία αλλά ακόμη κι αν την μισήσετε πάλι θα σας αρέσει! Αλήθεια λέω... δείτε την και θα καταλάβετε.
Όλη η ταινία πλαισιώνεται από το υπέροχο γαλλικό τραγούδι La Vie En Rose της Edith Piaf σε τέσσερις διαφορετικές εκτελέσεις από τους Zazie, Trio Esperanza, Louis Armstrong, Donna Summer. Για μένα προσωπικά ο Louis Armstrong ξεχωρίζει με διαφορά. Σημαντικό να γεγονός ότι κάποια χρόνια μετά, το 2007 η Marion Cotillard κέρδισε όσκαρ για την ερμηνεία της στην ταινία για την ζωή της Piaf, La môme.
Like!
Έτσι πρέπει να νιώθεις όταν είσαι ερωτευμένος:
Better than drugs, better than smack! Better than a dope-coke-crack-fix-shit-shoot-sniff-ganja-marijuana-blotter-acid-ecstasy! Better than sex, head, 69, orgies, masturbation, tantrism, Kama Sutra or Thai doggy-style! Better than banana milkshakes! Better than George Lucas's trilogy, the muppets and 2001! Better than Emma Peel, Marilyn, Lara Croft and Cindy Crawford's beauty mark! Better than the B-side to Abbey Road, Jimmy Hendrix and the first man on the moon! Space Mountain, Santa Claus, Bill Gates' fortune, the Dalai Lama, Lazarus raised from the dead! Schwarzenegger's testosterone shots, Pam Anderson's lips! Woodstock, raves... Better than Sade, Rimbaud, Morrison and Castaneda! Better than freedom, better than life!
Dislike!
Είμαστε σοβαροί τώρα??? Φυσικά και δεν έχω!
Share!
Η ταινία είναι αφιερωμένη στα πεθερικά του σκηνοθέτη και σεναριογράφου της ταινίας Yann Samuell οι οποίοι είχαν δανείσει το σπίτι τους στον Yann για το διάστημα που έγραφε το σενάριο. Οι δυο τους σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα μια βδομάδα πριν βγει η ταινία στους κινηματογράφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου