Los Amantes Pasajeros

Υπόθεση :  Μια τεχνική βλάβη σε ένα επιβατικό αεροπλάνο που ταξιδεύει προς την πόλη του Μεξικού, θα αναστατώσει και θα αλλάξει για πάντα τις ζωές των επιβατών του. Βέβαια, όχι όλων των επιβατών, καθώς το προσωπικό του αεροσκάφους φρόντισε να ναρκώσει τους επιβάτες της οικονομικής θέσης, για να μην δημιουργηθεί πανικός. Οι πιλότοι κλεισμένοι στο πιλοτήριο προσπαθούν να κάνουν ότι μπορούν, ενώ την ίδια ώρα οι κάπως ιδιόρρυθμοι αεροσυνοδοί βάζουν τα δυνατούς ώστε να ψυχαγωγήσουν τους επιβάτες της business class, με σκοπό να μην υποψιαστούν τι συμβαίνει και προκαλέσουν περαιτέρω προβλήματα στην πτήση.

                     

Με μια κουβέντα :  Ίσως ο χειρότερος Ελληνικός και Αγγλικός τίτλος μιας Ισπανικής ταινίας.

Γενικά : Η αλήθεια είναι πως τούτο το Blog δημιούργησε μια πολύ δεμένη σχέση με τον Almodóvar, είναι βλέπεις από τους ελαχίστους σκηνοθέτες που κατάφερε με τις ταινίες του να μπει στο Eulogison, τόσες πολλές φορές και κυρίως από όλους τους συντάκτες του. Ααααχχχ, τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω, ένα πράγμα, αλλά ας αφήσουμε τα αριστουργήματα του παρελθόντος και ας μιλήσουμε καλύτερα για το «Δεν Κρατιέμαι». Η συγκεκριμένη ταινία και σας το λέω από την αρχή για εσάς τους βιαστικούς, δεν είναι και η καλύτερη δουλειά του, πολλοί λένε ότι είναι η χειρότεροι αλλά εγώ κρατάω πισινές καθώς η χειρότερη ταινία του Almodóvar, μπορεί να είναι η καλύτερη κάποιου άλλου (ονόματα δεν λέμε, για να μην κλείσουν σπίτια…). Το «Δεν Κρατιέμαι» μας πάει μια βόλτα στο παρελθόν, αφήνουμε πίσω μας τα μοντέρνα αρχαιοελληνικά δράματα (βλ. «Lapiel que habito») και προσγειωνόμαστε σε εποχές όπου ο σκηνοθέτης μας έκανε σουρεαλιστικές κωμωδίες που άφησαν εποχή. Όλη η ταινία εκτυλίσσετε μέσα σε ένα αεροπλάνο, ένα αεροπλάνο με πρόβλημα  στις ρόδες προσγείωσης και με κανένα αεροδρόμιο ελεύθερο για αναγκαστική προσγείωση. Ο απλός κοσμάκης στην στενάχωρη οικονομική θέση έχει ναρκωθεί για να μην φρικάρει, ενώ στην επαγγελματική το ρίχνουν στα κοκτέιλ και στα show για να ξεχαστούν. Προτρέχω όμως, γιατί πρέπει πρώτα να αναφέρω ότι ο Almodóvar εδώ θέλησε να κάνει κωμωδία, για να γελάσει το χειλάκι του καημένου του Ισπανού, που και αυτός ταλαιπωρείται με την κρίση. Γι’ αυτό άλλωστε και βλέπουμε τους επιβάτες της οικονομικής θέσης να είναι ναρκωμένοι, ενώ οι ¨πλούσιοι¨ μαζίμε τους κυβερνήτες του αεροπλάνου να προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την Ισπανική κοινωνία… και την Ελληνική μην σου πω. Φυσικά δεν αναφέρετε τίποτα τέτοιο στο έργο, απλά εγώ το έψαξα για σένα. Στο έργο θα συναντήσουμε τρομερούς χαρακτήρες και άκρως σουρεαλιστικούς, όπως το μέντιουμ παρθένα, και όχι, δεν την λένε Παρθένα, είναι παρθένα και μάλιστα μια παρθένα που έχει φτάσει στο αμήν. Την παράσταση όμως κλέβουν, ο Joserra, ο Fajas και ο Ulloa, οι τρεις gay αεροσυνοδοίτου αεροπλάνου, για τους οποίους η λέξη: υπερβολή, μοιάζει φτωχή απέναντι στο φλογερό και άκρως ερωτικό ταμπεραμέντο τους. Η αλήθεια είναι πως η ταινία στο σύνολο της έχει πολλούς ομοφυλόφιλους χαρακτήρες και το πνεύμα της μπορούμε να πούμε ότι είναι το λιγότερο gay friendly. Αυτό για όσους μπορεί να νοιώσουν άσχημα με ένα τέτοιο θέμα. Πέρα από αυτό οι αεροσυνοδοί είναι οι ήρωες όχι μόνο της πτήσης, αλλά και της ταινίας, ατάκα πάνω στην ατάκα, ειρωνικό σηκωμένο φρύδι πάνω σε χαιρέκακο γελάκι, και όλα αυτά για να κάνουν τους επιβάτες να ξεχάσουν ότι το αεροπλάνο πάει για φούντο και για να κάνουν εμάς τους θεατές, να τους συμπαθήσουμε κάθε λεπτό και περισσότερο. Όπως κατάλαβες το δράμα με την έννοια του καταθλιπτικού δεν υπάρχει στο έργο, υπάρχει βέβαια το Drama με την έννοια της ίντριγκας από την gay οπτική. Η ταινία σε γενικές γραμμές είναι ευχάριστη, αρκετά ευχάριστη θα έλεγα και μικρή σε διάρκεια για να σε χαλαρώσει και να σε κάνει να ξεχαστείς, ο σουρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο καθώς η μια απίθανη σκηνή διαδέχεται την άλλη, μια μικρή σεναριακή αποκάλυψη, ένα ψήγμα συναισθήματος και τέλος. Κλείνοντας το «Δεν Κρατιέμαι» δεν είναι η καλύτερη ταινία του Almodóvar, σίγουρα όμως δεν είναι η χειρότερη που έχετε δει ή που θα δείτε μέχρι να βγει η χρονιά.

Η Ατάκα : Ulloa: «Όταν παριστάνεις την ηρωίδα με τρομάζεις».

Ποιον θα έπαιζα :  Τον Fajas, που ήταν η αποκάλυψη του έργου.

Αγαπημένη σκηνή :  Η σκηνή όπου οι αεροσυνοδοί χορεύουν το I'm So Excited των Pointer Sisters.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την :  Για αν δεις κάτι ανάλαφρο απόψε και γιατί είναι Almodóvar.

Μην την δεις :  Αν  πιστεύεις ότι είναι πολύ gay friendly για τις αντοχές σου.

Με ποιον να την δεις :  Τους gay φίλους σου φυσικά.

Μην την δεις με : Εκείνους τους τύπους που τα cojones τους είναι πολύ βαριά για μια τέτοια ταινία.